Tag Archives: kabita

कविता : तिम्रो घोषणा पत्र

~नेत्रबहादुर कुँवर ‘अशोक’~ नेताज्यू ! मैले पढेको छु तिम्रो घोषणा पत्र लेखिएका थिए काला काला अक्षरहरूमा देश यस्तो हुने छ देश उस्तो हुने छ बनाइएको थियो नक्सा कोरेर राजमार्ग, हवाई मार्गका रेखा तयार पारिएको थियो नयाँ नेपालको खाका ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो स्वागतार्थ

~जय सिंह महरा~ पुर्णीमाले चहकिलो उज्यालो छरिरहेछ औंसीका ताराहरु चम्किरहे छन् एक थान बशन्तले तिमी आउने बाटोभरी पालुवा फिजाएको छ, गाउदै छन् कोइलीले स्वागत गीत सेताम्मे हिमालहरुले ल्याएका छन् हिउफूल,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : काली

~देबेन्द्र बस्याल~ तिमिले पारी डांडामा बसेर पात बजाउनु काली मैले कान ठाडा पारेर सुन्ने छु तिमि फुलबुट्टे सारीमा सजिएर आउनु काली मैले तिम्रो सुन्दरता लुकेर हेर्नेछु तिम्ले बजाउने पातको भाकामा बर्ग बिभेदको गन्द आउनु पर्ने छ काली

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गुनासो

~मदन मुस्कान~ तिमिले कहिल्यै सम्झिनौ मलाई अहँ केही गुनासो छैन मैले फुल दिदा तिमिले काडाँ दियौं तैपनि अहँ तिमि सङ्ग केही गुनासो छैन मैले बारम्बार कल अनि एस.यम.एस गर्दा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : मधू–मिलन

~डा. हेमनाथ घिमिरे~ मीठो यौवनमा गुराँसहरुले लाली चढाईदिए । लाली जोवनमा बुकी पनि फुले वास्ना बढाईदिए ।। बैंशालू मनमा सुनाखरि फुले हाँगा सबै रङ्गिए । मेरो अन्तरमा उनी पनि फुलिन् आहा ! म नै रङ्गिएँ ।। १ ।। वास्ना अन्तरको … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कविता लेख्न बस्दा…

~राजेन्द्र तरकिणी~ हजुरबाले पहिलोपल्ट सिकाएका हुन्– निगालोको कलम बनाउन पहिलोपल्ट सिकेको हुँ– आमाको ‘अ’ लेख्न, बाबाको ‘ब’ पढ्न । घाँसेरङका सपनाहरूको गुँड बनाएर पेटभरि भोकको सारङ्गी रेट्दै चारोको खोजीमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पूंजीवाद …!

~सुधीर ख्वबि~ एकजना मानिस सास फुल्ने गरि भाग्दै ,दौडीन्दै आईरहेको छ पसिना पसिना हुँदै | सुट टाईहरुले उसलाई लखेट्दै ल्याईरहेको छ गाउँ बेसी ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बिन्ती छ उसलाई जन्माइदेउ

~लेखनाथ काफ्ले ‘राजन’~ अझै म हतियारमा रगत देख्न सक्दिन जनसागरमा छाएको निराशा सुन्न सक्दिन समय समयमा बदलिरहने भेष हेर्न सक्दिन पुरानै बाटोमा अझै हिड्न पनि सक्दिन बिन्ती छ उसलाई तीन महिनाभित्र जन्माइदेउ भत्किएका खरका छानाहरु अझै बन्न सकेका छैनन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गरीबिको रंग

~झलक आचार्य~ राष्ट्रिय झण्डाको रंग सप्तरंगी ईन्द्र्णी को रंग अलिकति अक्षर चिनेको जो कोहिले भन्नसक्छ सगरमाथा र भारिया दाइको टोपीको रंग उस्तै उस्तै छ हलो जोतिरहेको किसानको निधार बाट चुहिएको पसिनाको रंग निलो हुन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कुण्ठित मौन सङ्कल्प

~कोइँचबु काःतिच ‘उत्तम’~ देखावटी बाहिरी असिम प्रेमनगरीको गृहृय युद्धबाट अङ्कुरित लहलहाउँदो भव्य सभ्य वाक युद्धले झँगिएको अनिश्चितकालीन हराभरा शीत युद्धमा एक जोडी वीर वीराङ्गनाले शहादत प्राप्त गरेपछि एउटा सुन्दर सपना अनायसै उत्तेजित बनेर स्खलित भएको छ । पक्का मलाई विश्वास … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : खडेरी

~भुपिन~ यो खेत हो कि कुनै गरीब आदमीको पट्पटी फुटिगएको कुर्कुच्चा ?’ कि हो कुनै चित्र ? खेतको थोत्रो कपडामा खडेरीले ध्यान से बनाएको ? मेरे दोस्त ! ए तो नदी हो नदी जहाँको पानी हिउँदभरी पडोसीको खेतमा निमेक गर्न … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरा घरका भित्ताहरु

~ए.पी. सुमन~ बराजु देखि बाजे हुँदै बाजे देखि बा हुँदै, पुर्खौली सम्पत्तिको नाउँमा मेरा काँधमा आइपुगेका २/४ कित्ताहरू,, त्यसैमा बलजफ्त्ती उभ्याइएका जीर्ण घरका जीर्ण भित्ताहरू, मलाई सिन्दूर पुछिएका विधुवा जस्ता लाग्छन्,

Posted in कविता | Tagged | 1 Comment

छोक : परेवा र चील

~विक्रम सुब्बा~ जुनसुकै देशको जतिसुकै अग्लो डाँडाबाट जतिसुकै सेतो परेवा उडाए पनि दिउँसै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देश

~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~ बन्द गरेरै बाच्ने यो देशमा मुलुक भत्काउनेहरुको भेषमा आउ तिमी एउटा ढुंगा बोकेर म साथ दिन्छु ईटले रिस पोखेर यसरी नै देश बनाउ नेपालमा आगो लगाउ गल्ली गल्लीबाट भरैटे बोलाउ बिकास र निर्माणको अस्तु सेलाउ गर कत्ति … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जता जता पुगे पनि दशैँ सम्झायो

~राकेश कार्की~ यो वैज्ञानिक युगले के के बनायो के के तैरायो, गुडायो अनि उडायो हामी नेपालीलाई कता कता पुर्यायो जता जता पुगे पनि दशैँ सम्झायो पाइला पाखुरा देश छोडी किन गयो विदेशै हानिनु पर्ने के वाध्यता भयो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पर्दा छिट्टै खोलिदेऊ

~युद्धप्रसाद मिश्र~ हे संकीर्ण विचारले हृदयमा जालो बुनेका जन सक्तैनौ अब यो विशाल दुनियाँ देखी त्यसै उम्कन रोएको जनजीवनीतिर नभै अन्यत्र धस्छौ घँडा छिः साहित्यिक बन्न आँट गरने तिम्रो कमलका ठुंडा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लाखौं लाख शुभकामना

~गणेश पुर्बछाने मगर~ सजिएर जान्छौ भने जाउ तिमि हाँसी खुसि अर्कै हात समाई बसी दिउला म नै तिम्रो निम्ति सधैं भरि तिम्रै यादमा आँसु खसाई सुन मेरी प्रिय जतिबेला म मर्ने छु उतिबेला तिमि बेहुली झै भइ दिनु सुन मेरी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा सतिसालको रुख

~सरोजराज गोसाई~ दृढतामा चट्टानझैं उनी सङ्कल्पमा आगोजस्तै लाजले शिर कहिल्यै नुहेन न त आत्मसमर्पणमा। निहित स्वार्थ रतीपनि छैन इमानदारीको हिमाल उठाउँछन् पुस्तकका ठेलीकोे ज्ञान छैन सिकेजति दिन खोज्छन्।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हत्याराको डायरी

~विनोदविक्रम केसी~ कुनै सरकारी पुस्तकालयमा भेटेको थिएँ मैले हत्याराको डायरी डायरी मोटो छ महाभारतभन्दा मोटो मान्छे मार्ने लाखौँ तरिका लाखौँ हतियार (छुरीदेखि महँगीसम्म) उल्लेख गरेको छ हत्याराले आफूले मार्ने मान्छेहरूको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म, हर्के र अर्को सालको दशैं

~धन लामा~ बि.ए.को सर्ट्टिफिकेट सन्दुकमा कैद गरेर म, बिहेको पहिलो मास नघर्कँदै तरूणी दुलहीलाई चट्टक्क घरमा छाडेर उ अर्थात हर्के करिव-करिव एउटै समय हामी दुवै अरब भासियौं, पसिना सँग अलिकति नुन र अलिकति मट्टितेल साँट्न ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नभने निस्ठुरी मलाई

~रामु गैरे~ तिमीलाई भुलेको कहाँ हो र प्रिय? सधैं भरी मुटुभित्र नै बसेकी छिउ ति अतितका क्ष्यणहरुलाई सम्झी सपनीबाट बिउझदा पनि झसँग झस्केकी छिउ। बाध्यता नै त्यस्तै पर्‍यो प्रिय निस्ठुरी भनी नभने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : त्यही लेख्छु

~भिम बहादुर थापा~ म सबै जान्दिन निपूर्ण ठान्दिन आफ्नो पनले तिखार्छु मनले निखार्छु साँचो म के देख्छु जे देख्छु, त्यही लेख्छु। ** संसार यो बुझ्दैछु भिडमा खुल्दैछु दुखेको ओकल्छु लुकेको खोतल्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दशैँ !

~बिष्णु नन्द चाम्लिंग~ यताउता चारैतिर हेर्दे घुर्यानको एकछेउमा दशाको पोका खोल्दै सबैलाई भागवण्डा लगाइरहेछ दशैँ हरेकसाल बालबालीकाहरुको मनमा उमङ्ग लिएर आउँने दशैँ अभिभावकहरुको सामू बहीखाता लिएर आउँने गर्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पानी

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ क. पानीजस्तो के छ जगत्मा ? पानी ! रानी, सब रसकी ! ख. आम्लजन औ जलजनकी यी कस्ती मधुर मिलन ! कस्ती तरल मिलन ! दुई प्रेमीले संसार बसाए यस जलमा ! दुई बिलाई एक बनेथ्यो तत्व … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमीलाई केहीले पुगेन

~हस्तबहादुर के.सी.~ ए शासकहरु हो ए शोषकहरु हो ए जाली फटाह सिल्लीहरु हो ए राष्ट्रघाती जनघातीहरु हो तिमीलाई कहिल्यै पनि केहीले पनि पुगेन तिमीले कोसी काली बेचेर खायौ तिमीले गण्डकी कर्णाली पनि बेचेर खायौ त्यतिले पनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी आमाले आत्महत्या गरेको देश

~इश्वर बल्लभ~ (I) म बिहान उठेर एउटा सिंगो आकाश लाइ जब हेर्छु, त्यसको वरिपरि रातो दाग लागेका हुन्छन ; थुप्रै सुर्यहरु अस्ताउन आँटेका हुन्, मेरा अग्लिएका हात पाखुराहरू तिनलाई भेटाउन खोज्छन उम्किदै गैरहेका आभास भएर, उम्किदै गैरहेका क्यानभास हरु भएर, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हिजो आज त

~कृष्ण पहारी~ हिजो आज त मन रित्तियर खाली भयको छ मन पानी पानी बनेर पोखियको छ जतासुकै त्यसैले रित्तीन थालेको मन अझै रित्तीइने हो कि भन्ने डर लागिरहेछ त्यसैले रित्तीन थालेको मनको एउटा कबिता लेख्दैछु ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दशैं लागेकै हो त ?

~आषिश श्रेष्ठ~ आधारातमा झ्यालको चरबाट बाटो गरेर, एक झोंक्का बतास जोडतोडले सिट्टी मार्छ, तालुमा ठोकिन्छ,गिदि जम्ने गरि ठन्डिले सेक्छ र भन्छ, वडादशैंको शुभकामना !!! दुनियाँभरको हाँसो,रोदन,आवाज बोकेर डुल्छ बतास, सुसेलिमा बात गर्छ,साउती मार्छ मसँग,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरा “पैयूँ” र तिम्रा “साकुरा”

~डा. हेमनाथ घिमिरे~ बसन्तको आगमनसंगै िसंगो बसन्तकै प्रतीक बनेर पूरै वातावरणलाई नै बसन्तमय पारेर हाँगा-हाँगामा पात-पातमा ढकमक्क भई फुलेका छन् तिम्रा साकुराहरु । सायद मेरा पहाडका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ‘जयपती’बाट कहिले सिक्ने ?

~उमेश राई~ हुनेखानेहरु… अक्सर ! महलवालाहरु… अर्को आलिसान महलको सपनमा अनिदो अनिदो बस्छन् आर्जनको नयाँ धन्दामा नैतिकता लिलाम भए पनि स्वार्थपूर्तिको अभियानमा मानवता चिलीम भए पनि बेपर्वाह हुन्छन् ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लक्ष्यको तिमी र म

~रामचन्द्र कार्की~ किरण खोज्दंै जाउ तिमी, मै डुलँुला अध्यारोमा, हेर्नु तिमी शहर बजार, मै घुमुला पधेरोमा । मै जोतुला खेत बारी, घैया मकै गोड्दै, तिमी खानु मःम चाउमिन, भट्ट–मकै छोड्दै । खरबारीको खरमा म, कटुस घारी घारी, शहरको स्वाद लिनु, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दशैँ

~शिरिष लामिछाने~ दशैँ, दुर्गाको आगमन शीतल बतास। दशैँ, तीनधर्के चङ्गा खुला आकाश। दशैँ, गोकुल धुपको वासना डमरूको आवाज।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment