Tag Archives: kabita

कविता : प्रणय अनुराग

~हुसैन खाँ~ रमाएछ आँखा नयाँ कल्पनामा रसाएछ छाती नयाँ भावनामा । सधैँ याद आयौ तिमी सम्झनामा दिलै यो लगाई बसेँ साधनामा ।। मनै भो विभोरै ऋतूराज आए र नाङ्गा रुखैले नयाँ वस्त्र पाए । हँसाई–नचाई गरे मारुनीझैँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हाँसेर बाँच हाँसेर मर….

~दिलिप योन्जन~ खुशीमा बाँच हजारौ हजार शतब्दी समानता र स्वतन्त्रमा अन्याय र रुढिबादको बिरोधमा उन्नति र प्रगतिको किरण छर्दै बाँच्न त बाँच सधै हाँसेर स्वार्थमा ढेश डुबाएर नबाँच

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लाल ख्वामित्

~निभा शाह~ लाल ख्वामित महाराजकी जय होस्, ख्वामित ! लाल ख्वामित ! तिमीलाई देवता बनाउन थुप्रै लाल ‘सीता’हरू जले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विजय

~डा. सरोज धिताल~ होला त भनी मैले तिम्रो कुरा सुनेँ मेरो हीरो ! मिल्काएँ आफ्ना आग्रहहरू र, तिमीले दिएको झेला भिरेँ । झेलामा एउटा कलम थियो र, थियो एउटा बन्दुक तिमीले भन्यौ “कलमलाई हतियार बनाउ र, संहार गर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्वदेशलाई सन्देश…

~सोम खनाल~ शीखरै फुल्ने त्यो मेरो नेपाल, गुराँश थुंगाको कस्तुरी डुल्ने ती डाडा पाखा, चप्लेटी ढुंगाको स्म्रीती मीठो आतैमा बोकी छोडेर आको छु मुटुमा रोपी देशको माया गोडेर आको छु । थाहा छ मलाई के फुल्छ सधै पाहाडी पाखामा बिरह … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म बिक्री भएको छैन

~महेश रेग्मी~ म क्षत्रि्रस्त जीवन लिएर हिँडिरहेको छु सिंहदरबारको बाटो काठमाडौं मलाई धोका दिइरहेको छ काठमाडौं मेरो हुन सकिरहेको छैन काठमाडौं मलाई कहीँ सिफारिस गर्दैन मलाई मार्न खोज्छ बाँच्न दिँदैन मैले उसलाई जीवनका अङ्गहरू बुझाएको छु तर म उसको छेउ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अभिषाप

~बसन्त मोहन अधिकारी~ लोभी, पापी, निर्दही, निर्मोही ! रुप, रङ्ग उडाएर चुस्न सम्म चुस्यौ । बदनाम गराएर उपभोग गर्यौ । त्यतिले नपुगेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अरुलाई भुल्न थाले

~बिजयकुमार श्रेष्ठ~ विद्याकी खानी तिमी सबैलाई सुबुद्धिको ज्ञान दिने सुबुद्धि दिएका थियौ तिमीले कहाँ गए विधा लिने । गुरुलाई मान्न छाडे विधा बिना नै गुरु बन्न थाले आफनो औकात हेर्नु छैन विश्व हाक्छु भन्न थाले ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सतिसाल

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ ठूलो वरको रूखको टुप्पोमा काटिएको टाउको आन्द्राभुँडी, कलेजो र करङका लाप्सा ट्वाक्ट्वाक् ठुङ्दै, स्वाद लिँदै समयको बूढो गिद्ध मुक्तियुद्धको पराजयको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अविराम लयः जस्तै जिन्दगी

~साम्ब ढकाल~ मत्स्यन्द्र दाइ हो रहेछ जिन्दगी त अविराम लय नै हो रहेछ । यो कसैगरी कतै जोडिएकै छ नटुटाइकन आमाको काखमा घुँक्कघुँक्क आँसुको गीत हरेक लडाइँमा हारको माला

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सिपाहीको पत्नी

~शुष्मा रुपाबुङ~ स्वर्णिम अक्षरहरुमा धेरै कुँदिए सिपाहीका कथाहरु वीरत्वको कथा आँट र साहसको कथा धैर्यता र सहनशीलताको कथा त्याग र तपस्याको कथा एउटा अमर इतिहास रचेर लेखकको ताज पहिरिए अनि बेचिरहे सिपाहीका कथाहरु र नेपथ्यमा बने थुप्रै ब्यापारीहरु किन्नेहरु चुकचुकाउँदै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा यात्री

~वैरागी जेठा~ उतिसका पातहरू साउती मारिरहेछन् सल्लाहरू आँसु झारिरहेछन् चम्पापुर उक्लिँदैछु मेरो बन्दुक चूप बसेको छ यात्रा छाँटिएर बीचबाटोमा रोकिएको छ सेनलाई बोकेर म उनकै छायामा हिँडीरहेछु टन्टलापुर घाममा साथी बुझ्दैन सेनको गन्ध सुङ्घदै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हामी संर्घष मै रमाउँछौं

~हस्तबहादुर केसी~ हामी संर्घष मै रमाउँछौं संर्घष मै बाँच्दछौं ।। संर्घष नै हाम्रो ज्यान हो संर्घष नै हाम्रो प्राण हो ।। हामी संर्घष मै क्रान्तिका गीत गाउँदछौं संर्घष मै हामी क्रान्तिकारी नाँच नाच्दछौं ।। संर्घष नै हाम्रो उद्देश्य हो संर्घष … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आरनमा तिमी र म

~विप्लव प्रतीक~ खलाँती जसरी फुकिरहेछ हावा र आरनमा ह्वारह्वार्ती बलिरहेछ आगो त्यसैगरी तिमी फुकिरहेछौ सास मेरो पीरको मकलमा, जहाँ सल्किरहेछन् व्यथाका कोइलाहरू । पानीमा चोप्दै, आगोमा सेक्दै जसरी घन पिटिरहेछ तातो राँकिएको फलामलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एकान्त

~सुस्मिता नेपाल~ पतिलाई लग्यो अन्धकार समयले अथाह दुःख छातीमा टाँसेर तिनी छटपटाइरहिन् एकनासले छोरातिर हेर्दै ओर्लिन् आँसुको भर्याङबाट छामिन् दिनलाई मौन रह्यो दिन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : औशत माया र जिबन

~रुमन न्यौपाने ‘अमन्त’~ अनुप्रास नमिलेको जिन्दगी बाँच्दै छु । कहिले काँहि पोखिन्छु सफेद पनामा । यादहरुको चपरा पल्टाएर, एक त्यान्द्रो खुसि खोज्दैछु । बिश्वास छैन? म त, बन्द जिबन भित्र दास भएको छु ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गाईजात्रे देश

~आषिश श्रेष्ठ~ घटना चरीको होस् या परीको, विचित्र, विचार थरी थरीको !! गुन्डा मर्यो लाल झण्डा माथि, निमुखा मरे, सुनकोसी साथी !!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सपनाको शहरतिर

~रुमानी राई~ हिजोअस्ती हो, थाप्लोभरी साहुको ऋण् ढाड कुप्रीनेगरी भारी लादेर गैरीखेतसंगै यो जिन्दगी बन्धकी राखेर सपनाको शहरतिर घर छोडेर हिडेको म उफ्-दुईवर्ष ठाडो उकालो हिंडिसकेछ यो समय! साहुको मुखमा बुझो हाल्न भ्याए पनि जोरीपारीहरुको आँखामा छारो हाल्न सके पनि गैरीखेत … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कट्टुसका स्याउला

~भिम बहादुर थापा~ त्यो हाम्रो ठाउँको त्यो रनबनको त्यो परिवेशको समग्र त्यो भूमिको कोही किन गराओस् पुनर्ताजगी मलाई? अघोर अभिन्न जस्तै प्रकृतिको साथी प्रकृतिको प्रसंशक, म आफै प्रमाण म आफै साक्षी म आफै भुक्तभोगी कोही, खै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : … र, यसपालि पनि

~हरिहर तिमिल्सिना~ धेरै वर्ष दशैँका नाममा समयले घोडा बनाएर मान्छेहरूलाई चढेछ बेसरी र पुरानै ठाउँमा ल्याएर छोडेछ केटाकेटीले गोल्टिनमा लङ्गुरबुर्जाका गट्टीहरू हल्लाएझै कहिले पछार्दै र कहिले उठाउँदै । …र, यसपालि पनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पुरानो मान्छे

~श्रवण मुकारुङ~ यस धर्तीको सबभन्दा पुरानो मानिसलाई मार्न सबभन्दा नयाँ कुरा चाहिन्छ । तिमीसित अब के छ त्यस्तो कुरा… ? सुधारिएको प्रजातन्त्र ? गणतन्त्र ? अत्याधुनिक बन्दुक ट्याङ्क, मिसाइल, रकेट लञ्चर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सिकर्मी–मन

~भूपाल राई~ यी यो आलमारी श्रृङ्गारका ‘हरेक माल’ प्रेमको वार्निसले पोतेर सिकर्मी–हातले खोपेको । रंगहरू छन् रंगकै भट्टीमा रंगीन मुटु गालेको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवन विरुद्धको सङ्गीत

~विमला तुम्खेवा~ कसले बजायो मान्छेको बस्तीमा दुःखको बाँसुरी एकोहोरो ? मैले पनि थुप्रै सपनाहरू लिएर तिमीसँगै दाँजिँदै क्षितिज नियालेकी थिएँ घामको यात्रामा समयको बैँशलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अन्तर

~डा. आनन्द जोशी~ फ्रेम तिमीलाई मात्र कहाँ हो र मलाईलाई पनि दिएका थिए तिनीहरुले । सम्पूर्ण रुपमा आफुलाई कैद गरि हे-यौ तिमीले फ्रेमभित्र हत्केलाहरु फ्रेमबाट बाहिर निस्केकाले काटिदियौ ति हत्केलाहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : के नेपाल भ्रष्ट छ ?

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ मेरो देश नेपाल भ्रष्ट छ यो मेरो । हाम्रो देश नेपाल प्रकृतीको अनुकम्प प्रदत छ खै किन फेरी यो देश भ्रष्ट छ । ६ हजार साना ठुला नदीनाला बग्दछन् हरियाली अनुकम्प छ खै किन फेरी यो देश … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शान

~प्रतिमान सिवा~ टुप्पामा, झुप्पामा, फकृएको फुलगुच्छा, तिम्रो शिरको सिरबन्दि श्रीपेच उसको ढाकामा नेपाली सारा जगतका, आकाशमा फुलेको सुर्य झैं,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रिट दायर

~कुमार काफ्ले~ न्यायमूर्ति! प्रेम विश्वास हो कि घृणा शक्ति भौतिक हो कि आध्यात्मिक नारी श्रेष्ठ हो कि पुरुष छोरा ठीक कि छोरी देह शाश्वत हो कि आत्मा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवन, सपना र मृत्यु..

~नरेश सुनुवार~ प्रकृतिद्वारा प्रतिपादित यो ब्रम्हाण्ड यो जगत यो जीवन प्राणी जीवनका दुई अस्तित्व पशु मान्छे, पशु जो यस्तो प्राणी ऊ न चेतनशील छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बिरही गीत नेपाल

~पशुपति कर्माचार्य~ हावा चल्यो कि पातहरू हल्लिन पुग्छन ती त प्रकृतिका रीत हुन् । उनीलाई सम्झ्यो कि केही रागहरू सम्झना आउछन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

सुको साइबरका तीन छोटा कविताहरु

~सुको साइबर~ मुद्दा तिम्रो आँखाको अदालतमा विचाराधीन छ मेरो मायाको मुद्दा ! नयाँ वर्ष म वि.सं. २०६६ मा मरें

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा मलाइ गाली नदेउ

~शिबराज इटनी~ तिम्रो काखवाट टाढीनुपर्दा यो मुटु पोलिरहेको छ तर सेवाबाट भागेको होइन आमा मलाइ गली नदेउ । सेबा गर्ने इच्छा भएपनि टाढीनुपर्दा मेरो यो मन जलिरहेको छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मुर्खहरुको देश

~निश्चल काउचा~ चरम बलत्कारको शिकार भई अर्धचेतन अवस्था लडिरहेको सडक टायरको कालो मुस्लो धुँवातिर हेर्दै बर्बराएको सुनिन्छ । ए मुर्खहरू ! आफ्नै सन्ततीको भबिष्य किन अन्धाकार बनाउदैछौ ? बलत्कारीहरू सगरमाथा शिर चुमे सरि अट्टाहास हाँसो हाँस्दैछन ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment