Tag Archives: nepali sahitya

~महेश बर्तमान रानामगर~ फेवातालमा सान्नानि घाम होकि छाया सङिलएको मनभित्र बस्यो तिम्रो माया सेती नदी भइ बग्यो तिमी मेरो मनमा माछापुच्छे् भई हाँस्यो मेरो आँखैमा हरियाली शुन्दरतामा प्रिती नयानया

~महेश बर्तमान रानामगर~ ए ! नेपाल ए ! नेपाल कुन निर्दयी दशा चल्यो नि यता भाई डल्यो भन्छनयही दुःखी आमा रुन्छिन उता ! दाई म¥यो भन्छन अभागी आमा मुर्छा पर्छिन ए ! नेपाल ए ! नेपाल कुन निर्दयी दशा चल्यो … Continue reading →

~महेश बर्तमान रानामगर~ तिम्रै माया यहि कालेलार्ई तिम्रै दया यहि कालेलार्ई आज झनै मुटुमा घात धोका पनि यहि कालेलार्ई यो कालेको भाग्य कस्तो चुकी जाने काँच जस्तो माया गर्ने बाहानामा दया देखाई दिल चो¥यो माया गर्ने दिललार्ई तिमी एक्लो बनाई … Continue reading →

~महेश बर्तमान रानामगर~ विश्वको शीर सगरमाथा यसैको काखमा जन्मेको हिमाली शहर प्रकृति बहर हिमाल हाँसेको हिमाल हेर्नलाई आउ है सोलुखुम्बुमा स्याङ्बोचे डाँडा नाम्चे है बजार त्यहीमाथि थामे गाउँ यो दुधकोशी यो भोटेकोशी यही डाँफे नाच्ने ठाउँ

~महेश बर्तमान रानामगर~ हाँस हाँस सधैं हाँस आँशु सवै मलाई दिई कोमल तिम्रा हृदयलाई सधैंभरि खुशी राखि चाहानानैं यस्तो मेरो दु:ख बोकी खुशी दिने रहर नै यस्तो मेरो पीडा बोकी खुशी हुने नाचनाच तिमी नाच यी नयनमा छारो पारी

~महेश बर्तमान रानामगर~ वेईमानीले बेइजतीको लगाम लगाइ दियो आफु हारी जीतको थाक आफ्नै हात पर्‍यो बैगुणी छ संसार पनि मलाई ठेस दिन्छ तीर रुपी वचन पनि मेरै मुटु घोप्छ निरीह बनि सारा पीडा म नैं सहनु पर्‍यो