Tag Archives: kabita

कविता : हिउँफूलको देशबाट

~डाइमण्ड राई~ हिउ फूल्ने रुखहरुमा गुलाब खोज्दै हिड्दा सग्लो बैश रित्ती सकेपछी आज जीबनको अर्थ अलिकती बुझ्दैछु । हो आमा !! तिम्रो ममता नबुझेकै रहेछु तिमीले भने जस्तो आफ्नै आगनका मखमली र सयपत्रीको सुगन्धमा रमाउनु पथ्र्यो मैले औँशीको रातमा पुर्णेको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कम्मरमा खुर्पा खुरुम्मी भिरी उठौ नारि हो

~लक्ष्मिकला राई ‘जुनकिरी’~ चुल्हो र चौकामा मात्रै सिमित होइन, अव, कम्मरमा खुर्पा खुरुम्मी र खुकुरी भिर्ने दिदि बहिनि पनि चाहियो, मनोमानी अरुको सेवा गर्दै मात्र बस्ने होइन, अव आफ्नो लागि लड्नु पर्यो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सपनाहरू

~शान्ति प्रियवन्दना~ कहिलेकाहीँ सपनाहरू बिद्रुप बन्ने गर्छन् र पछ्याउने गर्छन् डोबहरू पहिल्याउँदै उज्याला अँध्यारा पाटाहरू जीवनका बौरिन्छन् रोदन गर्दै र अट्टहास गर्ने गर्छन् । सपना दोहोरिनु कुनै नियति होइन नियति आकस्मिकता पनि त मानिँदैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुदूर गाउँको कथा

~हाङयुग अज्ञात~ गल्लीको अन्तिम कुनामा पुगेपछि यो शहरको विसर्जन हुँदो रहेछ र शुरु हुँदो रहेछ कुनै सुदूर गाउँको कथा ! पुतलीहरूसित खेल्दा(खेल्दै कतिबेला आवश्यकताहरूले उसका कोमल भावनाहरूमा जिन्दगीका ढुंगाहरू थुपारिदिएछन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कथा जन्मास्त घामको

~टीका चाम्लिङ~ म मङ्गोलिया झुल्किन्छु पहिलो प्रहर पोखिन्छु पौरखी प्राण प्राचीन छातीभरि दौडिन्छु बोकेर ताजा सपना आँखाभरि उघार्छु नवीन दैलो हरेकदिन मुस्कुराउँछु युगीन सभ्यता र, छरिन्छु सर्वत्र आधुनिक चीन चढ्छु चोमोलुङ्मा चेतना देख्छु घुर्मैलो यलाखोम, निदौरो बुद्ध,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लेनिनको पत्र कमरेड किरणलाई

~सङ्गीत श्रोता~ कमरेड किरण ! रुसमा बाग्मती थिएन भोल्गा थियो भोल्गामा पानी थियो पानीमा माछा थिए के तपाईंलाई माछा मन पर्छ ? माफ गर्नुहोला कमरेड किरण !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यादहरु

~रोहित खतिवडा~ यादहरु कहिले आउँछन् बिहानै सिरानीमा सुस्तरी हटाएर झ्यालको पर्दा र, पोखिन्छन् उमंग/उत्साह कहिले आउँछन् आँधी झैं आवेग लिएर र, छोडिजान्छन् मनभरी पीडा र निराशा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चुनाव

~एम सि सुमित~ उनीहरू आए मेरो करङ गने ह्याकुला छामे टुइके दाबे र ढाड्मा धाप मारे गज र इन्ची नापे धार्नी र पाउ नापे म भने- कस्तरी निदाएछु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रार्थनाकि निशि

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ क. पलक निमीलित आज निशि, प्रार्थना छन् सलिलदृशी ! ख. दुइटा उडुकण ढुल्कन्छन् बादलपरेला छिचली ! ग. निश्चल, निस्पन्द ! श्वासबन्द !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शिवरात्रिमा शिवको गुनासो

~केशव प्रसाद पाण्डे~ हे मेरा भक्तहरू हो ! मेरा वुटिका आशक्तहरू हो। कति भन्छौ जय शम्भो गाॅजा कम्भो ? चीलीम भरेर तान्दैमा म जस्तै भयको भ्रम भो? ★★★ आफ्नै सभ्यतालाई डढाएर किन घस्छौ खरानी? थाहा पाॅउछौ जव समात्छौ अस्पतालका सिरानी।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अस्विकृत उपहार

~तारा पराजुली~ बल्ल खाटा बसेथ्यो तिमीले दिएको घाउको पुनश्चस्उहीँ बदनाम अभद्रआत्मा लिई निस्कियौ एउटा डिपार्टमेन्ट पसल र साट्यौ केही रुपैयाँ तिमीलाई रङ्गीन लाग्ने रहरहरुसंग। पेशेवर सिकारीको आदिम निशाना झैँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छोडिनुको कथा

~शोभा शर्मा~ साँझ खस्दै गरेको बेला तिमीले मलाई मध्य सडकमै छोडेर गयौ यी लामा लामा काला सडकहरुले तिम्रा पाइला को हिसाब राखे होलान

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छोराप्रति

~रुमानी राई~ हो छोरा….. तिमिले पनि जीवन पढ्नु पर्छ र,यो जिवनलाई बुझ्नु पर्छ किनकी, म पनि त निरन्तर यहि जीवन पढिरहेछु र,बुझ्ने प्रयास गरिरहेछु । हिजो, तिमी र म जस्तै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवनको सार्थकता

~आस्था के.सी.~ आजभोली लाग्छ जीवन मिर्मिरे उषाको आकाश जस्तै भरिएको मनोहर उज्यालो लालीमाको आगमनको पहिलो पहिलो आभास जस्तै । सपनाहरु साकार हुन लागेझैं रहरहरु पुरा हुन लागेझैं । आशाका टुसाउन लागेका मुनाहरु पल्लवित भईरहेको नव पालुवा जस्तो ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : निष्ठुरीलाई मैले

~दिलिप योन्जन~ ब्यार्थै किन माया गरे निष्ठुरीलाई मैले मनमा बसी मुटु रेटी बैगुनीले अहिले ! जति सियो फाटिरने कस्तो मेरो मन खुसी पाए ढुखी भुल्ने ठुलोरैछ धन

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दिदी

~मनोज बोगटी~ आँखा डील कोइलाको धुलोलेे अध्यारो बनाउँछिन् र निधारमा टाँस्छिन् एउटा घाम। के रहर लागेको दिदीलाई केटी हुन। संसारको सबैभन्दा बलियो दिदी जसले दुइ दर्जन बाख्राको खोर एक्लै खोर्सिन सक्छिन् चार माऊ गाईलाई एक्लै सोत्तर दिन सक्छिन् भुटेको मकै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चौबाटोको रुख, मेरो सफलता!!

~सुरेस खनाल~ सधैँ बिच बाटोमा, ठिङ्ग उभिएर, सँधैँ ‘उता’ र ‘यता’ को कल्पना बुनेर, सधैँ आउने जाने मोटरहरुलाई हेरेर, सधैँ आउने जाने बटुवाहरुलाई हेरेर, टाढा, टाढाको यात्रा पर्खँदै, जमीनमुनि माटो भित्र कतै, दर्शनढुङ्गामा जरा ठोक्छ; यो चौबाटोको रुख, मेरो सफलता!!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : पिताको स्तुति

~कुन्दन काफ्ले~ हे कूल रक्षक परोपकारी, पिता तिमी हौ सबका मदारी । तिमी हौ ज्ञान विज्ञान तिमी नै, तिमी हौ मान–महान तिमी नै । तिमी हौ सूर तान तिमी नै, तिमी हौ नुर नाम तिमी नैै । तिम्रो महिमा अपरम्पार, … Continue reading

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नदेऊ भोले भष्मासुरलाई

~रामेश्वर राउत ‘मातृदास’~ आउँछ निश्चित न्यायपूर्ण समयको पालो माफियाको योजना यी रातभन्दा कालो नहौँ कोही नेपाली हो अन्यायीको टालो च्यात्नैपर्छ आज सारा तस्करको जालो । ज्युँदो लासमै नबसौँ कोही न्युरी हुतिहारा फैलने छन् नत्र सारा किच्चक देशमारा अजम्बरी उन्नत वाणी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : मेरो माया/ तिम्रो माया

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ मेरो माया त्रिशूलीको पानी गैरो भएछ तिम्रो माया कृष्णभीरको माटो पैरो गएछ । त्यो पानीमा डुबिरहेछु त्यो माटोले पुरिरहेछु त्यतै कतै मलेखुमा

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मिठो मिलन र तीतो बिछोड

~ढक बहादुर बस्नेत ‘आकाश’~ जब मिलनका मिठो मुस्कान अनुहारमा छाउँछ त्यो दिन त्यो क्षणहरुमा हरपल कान्तिमय आउछ। दिलैदेखि खुशी र उमङका चमकहरु उदाउछ कति मिठो मिलन तिमी तर हरपल कहाँ हुन्छ र।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी कविता

~निर्मोही व्यास~ तिमी इन्द्रिनी हौ ? कि आकाशगङ्गा ? तिमी देखिँदा यो मनै हुन्छ चङ्गा नपाएर झल्को म कल्पीरहन्थेँ सधैँ सम्झनामा डुबुल्कीरहन्थें ० तपस्या फलोस्, गम्कियोस् सृष्टि आज प्रिया ! झुल्क पैह्री तिमी प्रीति–ताज

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युद्धले थाकेको देश

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ युद्धले थाकेको देश बल्लतल्ल शान्तिको सास फेरिरहेको बेला इष्र्याले कसैको छाती भत्भति पोलेको छ अनि देशलाई शान्त भएर भन्ने गर्छ – तिमी शान्त हुनुहुंदैन तिमी अशान्तमा व्यतित हुनु पर्छ । कहिले बेपत्ता पारिएकाहरुको कुरो झिकेर देशको पाइतालामा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ए जुन

~सुबेश घिमिरे~ ए जुन ! ए जुन ! तेरो जुँनेलीमा कदम डग्‌मगाई म आफ्नै शहरमा म आफ्नै डगरमा पराई भएछु ए जुन ! ए जुन ! हिजो मस्की मस्की उनी साथ हुन्थिन्‌ तेरै जुँनेलीमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक सुन्दरी च्यामिनी

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ क. स्याबास क्या ढकमक फुली ! दिव्य अपवाद ! संगमरमरमा ढली छौ धन्यवाद ! ख. वीरताको चरमचुली यो जनानी ! कुन कविले गायो फुली यो कहानी ए कुजात रानी !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देश बोकेर आएँ म

~मणिराज सिंह~ गल्ली र चोकमा अलमलिएका उदास स्वर देउरालीको चौबाटो हिँड्दै बादलका नागवेली उकालीमा आँधी आउनुअघि लोलाएका आँखाहरूको नि:शब्दता ओढेर मनमा गुम्सिएका चञ्चल लहरका जीवन तरङ्ग पन्छाएर भिक्षुहरू ध्यानमग्न भएको बेला बलिदानीमा लेखिएका साँध सिमाना टेकेर फूलको लजालु सुगन्ध वरिपरि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ समीकरण:युगको उदघोष

~रुमानी राई~ नयाँ पुस्ताहरु आफ्ना सन्तानहरुलाई केवल दन्त्यकथा हाल्नेछन् निरंकुश राजतन्त्रको कुरुप श्रीपेचको क्रुर राजाको अनि थुक्ने छन्-यो कालो इतिहासलाई । यो पुण्यभूमीमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कस्ती सुन्दरी

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ यो सानो झुपडीमा पलेँटी कसेर मैले दु:ख पीडा हटाउन भनेर कविता कोरेको छु मेरो मनभित्रको घाउमा मल्हम लगाइदिने तिमै नै हौ निस्वार्थ र तटस्थ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : धर्म-संकट

~दिनेश अधिकारी~ केवल- आफूलाई अविश्वास गर्न सकिने विश्वास मात्र बाँकी रहेको यो बेला उफ् ! फेरि यो कस्तो धर्म-संकट आइलाग्यो – स्कूलको वादविवाद प्रतियोगितामा भाग लिने तयारीमा जुटेको मेरो सानो छोरो मसँग बारम्बार

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म त डुंगा भए

~दिलिप योन्जन~ म त डुंगा भए तिम्लाई, तिमी देउता भई जिउनु जिउदै मलाइ आगो लगाई, नाठो संग आगो ताप्नु ! देबी देउता झुटो भयो, दुई दिन बिछोड हुदा जानी बुझी छुरी हानी, तिमी बिना मर्छु भन्दा !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : असमयमै अस्ताएकाे घाम

~मसान उपासक~ तिमिले फेर्दै गरेकाे अन्तिम श्वास तिमिले हेर्दै गरेकाे अन्तिम अाकाश तिमिले टेकेकाे याे धर्ति तिमिले चुमेका यी अाैलाहरु तिमिले सुम्सुमाउदै गरेकाे मेराे गालामा उनिएकाे अलिकति लाजका रेखाहरु यी सबै मेरा ब्यक्तिगत सम्पतिहरु हुन् । बल्दै गरेकाे तिम्राे चितासगै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवन

~टंक सम्वाहाम्फे~ कुल्चन नपाउदै समाधानका गोरेटाहरु विनासित्ती पछ्याएको पछ्याएकै गर्छन् हुलका हुल समस्याहरुले कहिले भाग्न खोज्छु छक्याउन सकिन्छ कि भनेर कहिले भिड्न खोज्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment