Tag Archives: kabita

कविता : सोचाइ , बुझाई र भोगाइ

~सुशील श्रेष्ठ~ बन्द गरेको फेसबुक खोल्न मन लाग्यो , थोरै भए पनि वास्तविकता शब्दमा पोख्न मन लाग्यो । अरूको होइन आफ्नो परिचय देऊ भन्न मन लाग्यो , कल्पनामा होइन जिन्दगी यथार्थमा बाच्न सिक भन्न मन लाग्यो।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शुभकामना !!!

~रबिन पुरि~ दिन ले रात लाई हात समाउँदै ! कहिले फकाउदै,कहिले जिस्काउदै !! वर्ष हिउँद अनि हरेक रितुहरुमा! कुहिरो,घाम र असिनाका डिक्काहरुमा !! सूर्यले बादल सँग खेल्दै खेल्दै , चन्द्रमाले जुन तारा सँग चल्दै चल्दै !!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : वनचरीको लय

~त्रिभुवनचन्द्र वाग्ले~ आज पनि आमाको भान्सामा बजेनन् थाल, कचौराका घण्ट सायद यतिखेर आमाको भान्सा आमरण मौन व्रतमा छ ल्याएर अलिकति सिस्नो र भ्याकुर आमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कुरा छैन नभन

~अनन्त निरौला~ कृपया कुरा छैन भनेर नभन कुरा त एक बहाना हो उही उही कुरा गरे नि हुन्छ एउटै कुरा फेरि फेरि भन्दा नि हुन्छ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : के राम्रो

~रामेश्वर पौडेल~ मरेको माछा राम्रो, मिनेतको भन्छन् धन जमेको दही राम्रो,भन्छन् रमाएको मन फूलेको फूल राम्रो भन्छन् बास्ना छरी छरी मुस्कुराको ओठ राम्रो,मायालुलाई हेरी

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म लाटी

~अमृत सिङ थिङ~ म त बिना नभएको मृग र पो सिकारी बन्दुक ताक्दैन छैन म सँग दिने त्यस्तो कुरा र पो कसैले माग्दैन फूल म पनि हु फुलेको छु अरु जस्तै म भित्र मीठो सुगन्ध छैन रङ्गाउन रङ्गीन रङ छैन … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कुकुरहरु

~कमल कुमार~ किन भुक्छन् कुकुरहरु ? तर्साउँछन् परेवा, भँगेरा र मसीना पुतलीहरुलाई किन झम्टिँदैनन्? मालिकहरुलाई देख्दैनन् किन कुनै आतंक? रगत लत्पतिएका कम्ब्याट पोशाकमा कम्मरमा लुकाइएका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी शरत्पूर्णिमा

~निर्मोही व्यास~ मेरो प्रीति–प्रभातकी हिमचुली ! आऊ खुली झल्मल मेरो भाव–तरङ्गिणी ! बग तिमी गर्दै सदा कल्कल आऊ पङ्ख फिँजी उडेर भुरुरू ए सर्वसौभाग्यदा ! आँखामा बिपना भई बस तिमी मेरो सदा सर्वदा ० आभा स्वर्ण–प्रभातको गगनमा झल्केसरी झल्झल थोपा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म हुँ सरोज चेपाङ

~अनुपम ‘नवोदित’~ स्निग्ध हिमशैलको वात्सल्यमा चर्खा जस्तै घुम्ने ऋतुचक्रहरुमा हरित उपवनको नवपल्लवित वसन्तकालिन अाँचलहरुमा सुविधायुक्त आमोद-प्रमोद नभए पनि तिमीले मलाई दोस्रो दर्जाको बनाए पनि चेपाङलाई हुकुमी प्रजाको संज्ञा दिए पनि अजश्र कठिनाइहरुको सामना गर्दै वसन्तकोकिल झैं आल्हादित हुन्छु सुन्दर-सुन्दर पुष्पलतिकाहरुमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुशासन प्रवर्द्धन र संघियता

~ऋतिक यादव~ संघियताको चुनौतीमा सुशासन कसरी एकसाथ हिड्न सकिएला, कानुनी सर्वोच्चता र पारदर्शीताको अभाव मुलुकमा कहिले सक्लान्, कुशल राजनीतिक एजेण्डासँग कसरी एकसाथ हिड्न सकिएला, राजनीतिक चुनौतीले भरीभराउ सुशासनको प्रतिक्षा कहिले सक्लान् अर्थतन्त्रको जग खल्बल्याउनेहरु लाई कसरी हटाउन सकिएला, नितीगत भ्रष्टाचारमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आगो उठ्न सक्छ

~नारायण अधिकारी~ सलाईको काँटी तेलको बत्ति चुरोटको ठूटो भिन्नै रुपका एउटै वस्तु- आगो । मट्टितेल-पेट्रोल डिजेल-ग्यास ज्वलनशील पदार्थ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दिन सक्छौँ भने….

~दीप गोले~ मलाई ऊ मधेशी, पहाडी, हिमाली भाई भाई लडाउने जात जात जुधाउने देशलाई टुक्रा टुक्रा बनाउने सङ्घीयता भएको संविधान होइन सयौँ फूलहरू फुल्न सक्ने अखन्ड फुलबारी सहितको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : द्यौला

~केशरी अम्गाई~ खै कतिखेर देउताको पहरा दिँदा दिँदै आफ्नै पहरा दिन बिर्सेका मेरा पुर्खाहरूलाई तिम्रा अलिखित शास्त्रहरूबाट कसरी खसालिएछ पिँधमा ? इतिहासको पदचापमा मेरा बराजुहरूलाई अपराधी नै किन नहुन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : धान फलेन

~एम.एल. ओली~ धानको बालो झुलेन खेत पपट्टो रिसियो पेटारीभित्र मुसाको साथ बाँदर मिसियो झाङ्गियो बोट फलेन नोट ढल्कियो आलीमा कसौडी घोप्टो परेर रोयो भातको थालीमा । नगोडी बोट चलायो ओठ जिब्रोले चुसेन निस्केर जरा बाहिर आयो माटोमा घुसेन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य छोक : नेपाल खुल्ला

~लक्ष्मण नेवटिया~ लामो बन्द पछि जब बन्द नेपाल खुल्यो, विदेशीयात्रुले सोध्यो मलाई, नेपाल कति दिनका लागि खुल्ला छ? मलाई जानु हुम्ला र जुम्ला छ।

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : किनेको हावा

~गोविन्दप्रसाद आचार्य~ प्रकृतिले शुल्क लिन्न हामीले फेर्ने हावाको शुल्क तिर्नु परेको छ जिन्दगीका आभाको प्रकृतिको हावा बेची नलुकाउ नोटहरू अविवेक फल्छ भने काटिदेउ बोटहरू बोली जति बोले पनि मिटरमा चढेको छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : क्रान्ति अनि शान्तिको भ्रान्ति

~बाबुराम आचार्य ‘विकल्प’~ क्रान्ति अनि शान्तिका नारा फलाक्नेहरू आज भ्रान्तिका नारा फलाक्दै छन् रे ख्वै किन हो किन आज उनीहरू शान्तिको नाममा देशकै अस्मिता बेच्दैछन् रे मैले त सुनेको थिएँ, पढेको थिएँ क्रान्ति पछिको शान्ति चाहिएको छ रे

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जुनेली तिमी किन मलिन छेऊ ?

~माडीखोले दाइ~ परिवर्तनसँगै जुनेलीका आशाहरू मौलाएका थिए चुक परेको रात चिर्दै, जब बिहानी तिरमिरे भयो मुसुक्क मुस्काउँदै आँखाका किरणहरू पाखाभरि फैलिए, जुनेली तिनिक्क आङग तन्काउँदै दैलोबाट बाहिर निस्किन् क्षितिजको हिमालले फिस्स मोती टल्कायो खोई के भयो ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चिडियाखानाको सिंह

~सीमा आभास~ अँध्यारो गुफामा बसे पनि चिडियाखानामा थुनिए पनि सिंह त सिंह नै हुन्छ। गर्भबाट पनि सिंह नै जन्माउँछ। युगयुगदेखि भोको पारिए पनि खाँदैन घाँस हजार पहरेदारले घेरिए पनि गर्दैन आत्मसमर्पण

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नेपाल सानै छ, देवकोटाज्यू!

~विनोदविक्रम केसी~ हे महाकवि! हे पण्डितपुत्र! आफ्नै हुर्मत लिने कस्तो स्वाँठ प्रश्न गर्नुभएको तपाईंले– के नेपाल सानो छ? नेपाल सानै छ, देवकोटाज्यू! हुँदै नभएको विशालता

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा तिमी मात्र किन ?

~सुरेन्द्र जोशी~ तिमी रोयौ आमा, ति वेदनाका बिम्बहरुको नुनिलो स्वाद घुटु घुटु प्यूँदा, छोराले किरिया गर्दा तिम्रा पिण्डहरुमाथि तिलाञ्जलीको हस्ताअक्षर गरेको जस्तो लाग्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तुच्छ जीवनको महान् गाथा

~आहुति~ यो धर्तीको म जुठे नामको तुच्छ गरीब नाईँ ! म बन्न सक्तिन महान् ! रामप्रसाद शर्मा आम्मै आम्मै ! उनको बाजेको थियो सात गाउँमा लेखोपाखो बिर्ता

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ह्वेल

~बिमल गुरुङ~ म आउँदैछु तपाईहरुको सहयोगको लागि आउँदैछु तपाईहरुको मोर्चामा एक संख्या थपिएर आउँदैछु । यो टाढाको कोठाबाट म तपाईहरुलाई शुभकामना मात्र दिन सक्दिन यो टाढाको कोठाबाट म रातदिन आँखाबाट धारा बगाउँदै तपाईहरुलाई कल्पन मात्र सक्दिन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आजको अस्तित्व र स्वभिमान

~टंक सम्वाहाम्फे~ अ अथवा अस्तित्व स्व अथवा स्वभिमान हरेक देश र जनतासंग गासीएको हुन्छ टासिएको हुन्छ अलङ्कार हुन् यी दुर्इ अक्षरहरु हरेक देश र जनताको त्यसैले देश र जनताको लागि प्रीय हुन्छ अ र स्व अथवा अस्व

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आँखा छोप्दैमा अरुले नदेख्ने त होइन

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ खालीपेट पाल्नका लागि आउँछ आँखा चिम्लिन्छ, खोल्छ, घुर्छ फेरि सास फेर्छ वरिपरि बस्नै नसकिने गरि गन्हाएको छ अरुको सुबिधा काट्छ आफ्नो सुबिधा बृद्धि गरिरहेको हुन्छ एसो गर्दा खुसी हुन्छ दरिद्रतामा अझ भासिंदै गएको हुन्छ उस्ले आफैलाई छल … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बुढो भ्वाइलिन धुन र माया !

~समाश्री~ ऊ कोठामा छ उसँगै तार खुकुलिएको एउटा भ्वाइलिन छ उदासिमा बेरिएर मौन बसेको गजो छ र कोठाभरि अनन्त फैलिएको यादहरू छन् सँधै दोहरि रहने यादहरू बुढा भएका छैनन् यादहरू हरेक सम्झाइमा फेरी तरोताजा हुन्छन् यादहरू विगत हुँदैनन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गिट्टी कुट्ने दिदी

~तारा पराजुली~ यतिबेला बेखबर जूनलाई सम्झियौ होला उहीँ पुरानो कुन्जोमा फेसो हाल्दै बेपत्ता उसका पाइलाहरु भूईँभरी खोज्यौ होला। अँध्यारोका जुनकीरी बोलाएर बिच बाटोका  पदयात्री   रोकेर उसको खबर सोध्यौ होला उसले लगाएका वर बगैंचा लटरम्म सुन्तला आँखाभरी झुण्डिरहँदा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आग्रह

~जीवन खत्री~ तिमी जाँदा, आफू संगै लगेछौ एक अन्तरा हिउँको गीत एक अञ्जुलि झरनाको प्यास भञ्ज्याङको एक थुङ्गा गुराँस र गाउँको एउटा मुस्कान पनि, लगेछौ र संगै लगेछौ पोको पारेर अलिकती तिमी जस्तै चञ्चल देश

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यस्तो होस अब

~जय प्रकाश ‘विवश’~ अचेल संसार एक्लो छ रित्तो रित्तो छ किन मनले यसरी हतासिएको अनुभूति गर्छ खाली सन्नटा र रित्ततामा चलेको छ मेरो आफ्नो संसार।। होला तिमी हाँसेर बसेको देखेर आज म पनि मुस्कुराएको होला तिमी रमाएको देखेर म पनि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो विज्ञान-प्रविधि

~प्रकाश माकृहाङ~ विज्ञान, प्रविधि, अनि म, दुनियनं आज, चिहाइरहेका छन् संघारमा उभिएर म अनि मेरै समिपमा उभिएर जिस्काईरहेका छन् ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रसन्नता

~प्रतीक ढकाल~ प्रसन्न चित्त हुन्छु रे प्रसन्न चित्त सुन्छु रे प्रसन्न चित्त ली सधैं परोपकार गुन्छु रे प्रसन्नता समूल हो प्रसन्न चित्त ‘फूल’ हो प्रसन्न चित्त बस्छु लौ यही मेरो कबूल हो ।। १ ।। प्रसन्न चित्त ईश हो प्रसन्नता … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कपमा ऊभिएको अस्थिपन्जर

~सबिना सिन्धु~ साँच्चै किताब पढ्दै थियौ नि ! कति अध्याय पढ्यौ र जाँच्यौ आफ्नै हालत ? शुन्य – शुन्यमा निर्वाह गर् यौ शब्दको प्रहार र चपाउँदै चेतनाहिन एकाग्रता चर्कियौ समयको छातीमा । बत्ति निभेको एक साँझ धमिला मैनबत्तिमा पोख्न खोज्यौ एउटा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment