Tag Archives: kabita

कविता : हे देशका नवजवान

~मो.रेहताज आलम~ हे देशका नवजवान वीर सपुतहरु तिमी नै हो देशका भविष्य ती किन आँसु र जान गुमाईराख्यछौ नेताहरूको लोभ र प्रलोभनमा आएर। जान बलिदान नदेउ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : साहित्य सुधा

~धरणीधर कोइराला~ छन्द : तोटक अति सुन्दर मानव जीवन यो अझ सुन्दर पार्नु कसो गरि हो? गरि काव्य सुधा-रस-पान अरे गर मानव जीवन सार्थक रे न त झाँक्री न वैद्य न ज्योतिषीले उपचार गरिकन शान्ति दिने मन रोग निरोग गराईदिने … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | 1 Comment

व्यङ्ग्य कविता : भाषण र वास्तविकता

~योगेन्द्र उपाध्याय “पुष्प”~ भाषण नं. १ दृश्य र अदृश्यमा नेता- यो गाँउको आमूल परिवर्तन गर्छु (भोकै नाङ्गै बनाएर) खोलामा पुल बनाउँछु (मेरो घरमा सिमेन्ट आँउछ) बाटो बनाउँछु (छोराको अमेरिका जाने बाटो खुल्छ) शान्ति आँउछ देशमा (द्धन्द्ध हुँदा लुट्न सजिलो) हत्या … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : क्याक्टस, उँट, मरुभूमि र म

~प्रकाशकृष्ण “बाक्सिला”~ शान्त वातावरण बीच एकान्त मरुभूमि अर्थात एकान्त मरुभूमिको शान्त वातावरण अनि जीवनको अस्तित्वको खोजी ! केको लागि प्रश्न छ तातो हावाको ! म अनुत्तरित छु म भित्रको रिक्तता वा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लिम्बुवान

~लक्ष्मी सुन्दर निङलेखु~ म एउटा लिम्बुको छोरो लिम्बुवान प्रदेशको असल सिपाही यो राष्ट्रको बफादार नागरिक त्यसैले साथी, मलाई मेरो लिम्बुवान चाहिएकोछ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जोकरहरूको नजरमा म जोकर हुँ

~व्योम जी अवतार~ हो म जोकर हुँ जोकरहरूको नजरमा … । म उठ्दा, बस्दा र सुट्दा घिच्दा र निश्काशन गर्दा पनि गजवकै जोक बन्छ होला … ? कहिल्यै बोल्नै हुन्न म

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चेलीको पुकार

~आस्था थापा~ हे २०७२ मेरो दाजैलाई यो खबर सुनाइ देऊ न है मेरो बुद्ध दाजु कहाँ छन् भनि देऊ न है शान्ति र सुरक्षा दिदी हराएको बर्सौ भयो टुक्रा टुक्रा भयको छ आमा को छाती

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शुभकामना

~शान्ता शाह~ हिमाल जसरी हाँसिरहेथ्यो पहिले हासिरहोस सधैभरि त्यसरी नै नेपाल जसरी रोइरहेछ अहिले रुनु नपरोस् कहिल्यै पनि यसरी नै “चार जात हैन हामी एकै जात हौँ नेपाली”

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक सम्बोधन मधेशलाई

~हेमबहादुर गन्धर्व~ एक मधेश ! एउटै शरीरभित्रका अङ्गहरू जस्तै एउटै इन्द्रेणीभित्रका रङहरू जस्तै हामी अखन्डित र अविभाजित छौँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कविका प्रियतम हरफहरू

~मञ्जुल~ कविका प्रियतम हरफहरू प्रकृति र प्रेम जो बाच्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सङ्क्रमण

~चंकी श्रेष्ठ~ मैले फेरि देखेँ तिनीहरूका आँखामा कुहिरोको बतासजस्तो कुरूपता जहाँ एक्काइसौँ सताब्दीको महान् षड्यन्त्रको घना जंगल फैलिन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बालकको भविष्य

~गोविन्द गिरी प्रेरणा~ बुद्धजयन्तीको बिहान स्वयम्भूमा शान्तिका लागि कामना भइरहेछ सेता परेवा उडाइएका छन् यसैबेला पश्चिमी राष्ट्रमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यो सन्दिग्ध परिवेश…

~केदार गुरुङ~ सधैँजस्तो आज बिहान पनि झ्यालबाट देखिने भकेम्लोको रूखबाट एक हूल कागहरूले कुनै नयाँ नितान्त आवश्यक सूचना दिएझैँ— आफ्ना नाम— आफै पुकारिरहेछन्; तर किन, कसलाई, केको चासो?—

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो देशको नियति

~आशांक उपाध्याय~ मैले माया मारेको छू ! मेरो देशलाई, मेरो धर्तिलाई. अनी मेरो आकाशलाई ! किनकी मेरो देशले मलाई चिनेन मेरो धर्तिले मलाई थेगेन अनी मेरो आकाशले मलाई छोपेन………

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चिया, चुरोट र चुम्बन ……

~भविन धिताल~ चिया चुरोट र चुम्बनको कुरै मज्जा छ झप्प मात लाग्ने शुरै मज्जा छ । बिना ओठ यिनलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आशा साहनी

~जनक कार्की~ ऋतु मेरो प्राण् धेरै ऋतूहरू यो बूढो घरको बाल्कोनीबाट मलाई स्पर्श गरेर गुज्रिएका छन्। नछोएको त तिमीले मात्रै हो ऋतु किन प्रकृतिमा ऋतू जस्तै सन्तान फर्किने नियम छैन?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : पार्वती

~सुलोचना मानन्धर धिताल~ म पार्वती सत्य पति पाउने पूजामा समर्पित उमेरले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : विरालो

~यकिना अगाध~ हे विरालोको बच्चा ! बाघ बन्न खोज्छस् भने मुसाको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

वीरकालीन कविता : आशा-नदी

~सुन्दरानन्द बाँडा~ साहेब अर्जि सरण् परोस् मनमहाँ दुःखी गरिप् दीन हुँ ग्राहारुप दरिद्सैं मकन ता उद्धार्गरीबक्सन्या ।। जस्तै श्रीहरिले गजेन्द्रवरलाई ग्राहा छुटाइदिया दुःखी सो गज ता चतुर्भुज भई वैकुण्ठवासी भयो ।।

Posted in वीरकालीन कविता | Tagged , | Leave a comment

कविता : मेरो डायरी

~रश्मिला कवाङ ‘रश्मि’~ इतिहासमा नरोकिएका चित्रहरू, अज्ञात आकारहरू वर्षौसम्म नखुलेका ढोकाहरू अनि नफस्टाएका मुनाहरू कालान्तरसम्म नलेखेका अनगिन्ती अक्षरहरूले हो, त्यही खाली पानाहरू भर्न मन लागेको छ । बाक्लो गाताभित्रका नरम मेरो डायरीका पानाहरूमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुन्नै नसक्ने आवाज भएँ

~लक्ष्मी बिष्ट~ म, कसैले सुन्नै नसक्ने आवाज भएँ त्यसै-त्यसै म आज बर्बाद भएँ मेरो लागि छ आकाश छुट्टै साथमा धर्ती अनि वेग पनि छुट्टै म कसै-कसैको लागि सबै भन्दा छुट्टै म कसैले सुन्नै नसक्ने आवाज भएँ त्यसै-त्यसै म आज बर्बाद … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्बोधन कस्लाई

~सुदर्शन थिङ्ग~ के मागे र तिमीसँग मैले के पायौ त मसँग तिमीले गुमाउनु नै के थियो र यहाँ हरदम आँसु पिलायौ त तिमीले गर्दै छेऊ रे बदनामी मेरो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पुरुष शत्रु होइन सहयात्री हुन्

~चन्द्र मेघि गुरुङ्ग~ म पुरुष हुँ तर तिमीले सोचेजस्तै बलात्कारी, व्याभिचारी होइन तिमीलाई हिंसा गर्ने पुरुषमा म पर्दिन तिमीले देखे जस्तै त्यो म होइन जो रातदिन जुवाखालमा भेटिन्छ साइँलीको भट्टीमा पल्टिन्छ व्यर्थैमा तिमीलाई भकुर्छ हुन त म त्यो पुरुष पनि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमीले आँशु सिवाय केही दिएनौ

~रमेश पल्लव~ विचल्ली बनाएर जिउने आशाहरु निमोठेर ति निर्दोष अनुहारहरु तिमीले बहादुरी देखाएको अनुभव गर्यौ होला अनि तिमीले आफूलाई शक्तिको आडमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : के फरक ?

~नारायण अधिकारी~ ए स्वयम्भू ! सत्य सत्य बोल न्यायको बारभित्रबाट हिजो र आजमा केही फरक पायौ ? उही उद्घाटन्-सेमिनार गोष्ठी-प्रवचन उही भोज-भोतेर सत्ता-भत्ता तिमी के देख्छौ खै ? म त यहि देख्छु ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दूबो

~उदय निरौला~ भीमकाय ढुङ्गाहरूले वर्षौंदेखि थिच्दाथिच्दै पनि अलिकति घाम चियाएर काप–कापबाट ‘दूबो’ आकाश उभिएछ सुस्त–सुस्त हावा फेरेर प्वाल–प्वालबाट ‘दूबो’ झाँगिएछ । ढुङ्गाहरूको पहाडे वजनजति किन नहोस्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कान्तिपुरी नगरी

~भानुभक्त आचार्य~ चपला अबलाहरु एक् सुरमा, गुनकेसरिको फुल ली शिरमा। हिडन्या सखि लीकन ओरिपरी अमरावति कान्तिपुरी नगरी।। यति छन् भनि गन्नु काहाँ धनि ञाँ, खुसि छन् बहुतै मनमा दुनिञाँ। जनकी यसरी सुखकी सगरी,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भ्रष्टाचार

~साधना शर्मा~ बाध्यताले भ्रष्टाचार गर्नु सारै राम्रो रैछ परिवार खुशी राख्नु दायित्व त हाम्रो रैछ महंगीको जमाना छ, परिवार पाल्नै पर्यो फेशन अनुसार सबैलाई नयाँ लुगा हाल्नै पर्यो त्यसैले त भ्रष्टाचार गर्नु सारै राम्रो रैछ परिवार खुशी राख्नु दायित्व त … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सेमिकोलोन भ्यालीका चराहरु

~भुपाल सापकोटा~ यहाँका कुखुरा अल्छी छन साढे-आठमा बास्छ्न भक्तपुरे जुजुधौ साढे-छमा काठमाण्डौं छिर्दो हो ! यहाँका डाँफे राजतन्त्र गएपछि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नमन

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ बनायौ डसना जोडेर साना चकटीहरु । बस भन्दै बिशाल डसना ओछ्याई दीयौ तिमी नजन्मेकोभए बन्दैनथ्यो नेपाल यो । देशनिर्माणकर्ता बिर्सने कस्तो नेपाल भयोे । नमन गर्छु तिमीलाई खोलेर हृदय मेरो । पहिला ठूलो जन्मभूमि हो त्यसपछि अरुहरु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शब्दकोष

~विमल निभा~ हिजोआज शब्दहरुले एउटै अर्थ दिन थालेका छन् उदाहरणको लागि तपाईँ संसदलाई संसद् भन्नोस् अथवा सुपर मार्केट आन्दोलनलाई आन्दोलन भन्नोस् अथवा धोका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नागरिक

~मातृका पोखरेल~ ऊ हाम्रै शहरमा बस्छ यतै वरिपरि बस्छ तर देश जलाउँछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment