Tag Archives: kabita

कविता : देशभक्त

~आविष्कार कला~ छाडियो गाउँ र घर क्रान्तिको उर्जाको आधार तराई लाग्दैछ पराई कोहि छैन आफ्नो न वस्ने घरवार जुर्मुराई हिड्नुपर्छ तराईपुर्व र पश्चिम

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवनी

~राजव~ म पिंढीमा बसेर क ख ग पढ्दै अक्षरहरुको बनोट सिक्दै हुन्थें बा गाउँलेका फााट, फाँटटका खेतहरुमा कोदाली खन्दै हिँड्थें किताबहरुले भरिएको झोला बोकेर म स्कुल हिाड्थें बा कााधमा कोदाली भिरेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पाण्डुलिपि हराएको दिन

~रमेश क्षितिज~ निद्राको पक्षी गुँड सरेर टाढा पुगेको होला जङ्गलको कुनै रूखमा यता तातो तावाजस्तो ओछ्यानमा रोटी सेकेझैँ शरीरलाई कोल्टे फेर्दै सम्झिरहेको छु म त्यो नीलो डायरी । कठै ! त्यसमै थिए मैले दशकभरि देखेका सपना एउटा इतिहासको कालखण्ड देखिने … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बाँसुरीको धुन

~जीवनाथ धमला~ नयाँ बान्की सजिएर लिपिहरू/ध्वनिहरू उभिएका छन् गल्छेँडा, चउरहरूमा पिरो धूवाँको नागबेली लर्को प्रश्नबोधकझैँ टाँगिएको छ छानादेखि छानासम्म ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बन

~लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा~ आँसु खसाली रोइरहेथेँ जीवन-वनको बीच, खोजी खोजी कतै तपाई मेरा मनको चीज । टुटे फुटेको आशामाथि नयन दुःखीका नीर ! कहाँ कहाँको, कता कताको, मेरो मनको पीर !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गरिब बोल्दैछ

~सुरेन्द्र जोशी~ मेला र भिडमा भौतारिएको दुखको आरनमा आफ्ना सौखिन सपनाहरुलाई दाह गरि कंक्रिट र अर्ध इट्टालाइ माटो मिश्रण गर्दै मेची र महाकालीका किनारमा रापिएको सुर्यसङ्ग सौदाबाजी गर्दैन उसले, उ सधै नया युगको बिज रोप्दैछ उसलाई थाहा छैन त्यो बिज … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बिरालाहरु

~तिर्थराज अधिकारी~ क)तातो दूधले थुतुनो पोलेर रन्थनिएका चोर बिरालाहरु मही पनि फुकेर मात्र खान्छन् । ख)झोक्रिएका बिरालाहरुलाई मुसा नखाने व्रत बसेको ठान्नु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पृथ्वीनारायण

~राधेश्याम लेकाली~ उसले मधेश, पहाड र हिमाललाई एउटै किल्ला बनायो जुन माटोमा गर्वका साथ उभिएर आज तिमी सत्ता राजनीति गरिरहेछौ, हो, सिमानाबाट भित्रिने बैरीहरूलाई उसले लखेटेकै हो जुन सिमानाबाट

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नेता

~बिनोद खड्का~ नेता बोली दिन्छ केवल बोली दिन्छ सीमारहीत अर्थ हीन मात्र बोली दिन्छ फेरी पनि ताली बजाउँनुकॊ विकल्प छैन ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उनले देखाइदिए

~सरल सहयात्री पौडेल~ भन्थ्यौ रे पहिले पहिलेपनि देखाइदिन्छु म नपत्याएको हो भन्दैमा देखिने कुरा होइन वास्ता नगरेको हो सुन्दैमा सत्य हुने होइन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हराएको अनुहार

~गोविन्द गिरी प्रेरणा~ बालककालदेखि नै आफ्नो अनुहार हेर्ने गरेको ऐनामा आफ्नै सासको बाफले ढाकिदिएपछि मैले आफ्नो अनुहार क्रमशः धमिलो बन्दै गएको देखेँ आफ्नो अनुहार आफ्नै कारणले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मनोज वोगटी

~मनोज बोगटी~ पाखुराबाट झरेको छ बलको बुढोे पात र टाउकोमा पलाएको छ विचारको हॉंगा। आँखाबाट उडेको छ अन्धो चील र खुट्टैबाट खुस्किएको छ जम्मै संवेदनशीलताको नङ। हुरीको खुट्टै भॉंच्चिएपछि त्यसलाई भत्किनुको के डर? आँगनमा ओंठ सुकाएर बसेकोे घामबाट के आशा? … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मान्छे हाम्फाल्ने खाल्डो

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ गोरखा छोड्ने दूरदर्शी पृथ्वीनारायण खाल्डोमा चातुर्य देख्थे क्यार तलैया माटोमा ठडिएका अनन्य सपना मानौँ घना जङ्गलको निष्पट्टता चाहँदैन बस्न तर बाध्यता गाउँको पाखो बारी बँझ्याएर खाल्डोमा ओइरिएका तमाम विम्बमा सुनौला सपना अनेकौँ तर्कना

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पूजारी बाजे

~दिल थापा~ मगर्नी श्रीमतीको कोसेली रातो भालेलाई साँझ बिहान वेदको मन्त्र जपीरहने कालो च्वाँचेलाई रिठे कामीको आणविक आराममा पाइन बस्ने गरी अजार्पेको खुकुरीले रुखको फेदमुनिको पूजा थानमा वर्षेनी परीक्षण गरिन्छ । शक्तिपिठहरुलाई खुसी पार्न । अद्श्य मानिसको भाकल पूरा गर्न

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी आमा रुदैछिन् आज पनि

~प्रतिमा अधिकारी~ छ तिनै सन्तानको खोजी, पढोस् गरोस् यहि देशमा पलोस् बढोस् यहि भेषमा भनोस् मेरो देश मेरो शान नेपाली हुन पाउनु मेरो अभिमान

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जाति गान

~हरि कट्टेल~ आऊ देश विदेशबाट सहजै नेपालमा सज्जन । लाऊ प्रीति हिमालमा मुलुकका हेरेर पाखा वन ।। गाऊ गीत सुशान्तिका शिखरमा झन्डा उर्ठाईकन। नेपाली जन जातिको छ रसिलो संस्कार ठूलो मन ।। १ मुर्चङ्गा मुरली सँगै वनचरी नाच्छन् पखेराभरि । … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मन मरेको दुर्घटनाबारे एउटा रिपोर्ट

~प्रवीण राई जुमेली~ सधैं त सरीर मर्थ्यो मन बाँच्थ्यो यसपाली त मन चाहिँ मरेछ सरीर बाँच्यो नैराश्यको गाडीमा चडेथ्यो ‘रे त्यो विडम्बनाको भीरमा वैरिएछ ‘ए झरी’ भन्थ्यो ‘रे मर्नअघि अलिकति घामको किरण पनि माग्थ्यो ‘रे

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सायद चोट नै हो जिन्दगी

~बिपिन शर्मा~ ति दिन अब रहेनन् हामी विच तिमी रहेनौ केवल यादहरु छन् बितेका पलका हरेक पल ताजा हुन्छन् बिर्सन खोज्दा प्रत्येक बिर्सिएका पुराना थोत्रा सम्झना पनि ताजा हुन्छन् जिन्दगी सायद यस्तै होला……… त्यसैले त तिमी रमाएनौ जीवनसँग

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : घात

~रमेश शुभेच्छु~ विश्वासी जन टाढियो परगयो एक्लो बनायो अब अर्को को दिनसक्छ त्यो निकटता भेटिन्न होला अब कत्रो अन्तर लाग्छ एकजनको सामीप्यमा-दूरता एक्लो लाग्छ जता जहाँ, किन कतै गाँसिन्न त्यो मित्रता – गाँसु गाँस्न सकिन्न त्यै किसिमको आत्मीय नाता अरू … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म तिम्रै सन्तान हुँ !

~केपी अनमोल~ बुवा म तिम्रै सन्तान हुँ, अंश देऊ भनेर कुट्न आउनेलाई आफ्नो ठान्नु हुन्छ । हेर्नु हुन्छ की भनेर, शान्त भएर कुनामा बसेको छु सदियौंदेखि । मेरो अवस्था पनि बुझिदिनु न, आमालाई त थाहा छ तर, बुवा ! तिमी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : परमेश्वर

~निशब्द प्रमोद~ हे परमेश्वर! तानाशाह हौ तिमी सत्ताको मोहमा सदैव लिन कति ढाक्छौ काला कर्तुत सबै देखी सकें अलिकति त मान घिन। आऊ तिमी मेरो देशमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवनको सुन्दरता !

~कौशिला रिसाल~ मसँग पनि अलिकति मुस्कान छ, अलिकति सुन्दरता छ मैले बुझेको सुन्दरता मेरो पसिनाको सृजनामा छ माटोको आयाममा छ ढुङ्गाको आयाममा छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ वर्षमा

~तारा कट्टेल~ जूनले वेपरवाह अन्धेरीलाई फ्याके जति उज्यालो, आमाले कपाल मूसारे जति प्यार, दानव चंगूलसंग बच्न धर्तिले कम्पन थामेजति ताकत, देशमा सदभाव, भाईचारा र बूद्दको सेरोफेरो जति शान्ति,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक्लै हिँडदाको आनन्द

~दिनेश अधिकारी~ एक्लै हिँड्दाको आनन्द तिमीसँग हिँड्दा हुँदो रहेनछ । म चाहन्छु बाटोमा हुरीसँग एक्लै जुधूँ पछाडि कहिल्यै पनि नफर्कूं र, आफ्ना पैतालाका डोबहरू छोड्दै रहूँ चुम्लुङ्ग । विषालु काँडाहरू ओढेको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सानो फूलबारी

~मोहन बन्जाडे~ कहिले देखिने वृष्टिछायाँ, र कहिले नदेखिने तप्केनीमा परेर साघुरिएको सानो फुलबारी कहिले आफ्नो आकारको चिन्तामा हुन्छ कहिले मालीहरुको टकरारको चिन्ताले रुन्छ उताकाहरु एकै रंगको फूल रोप भन्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कानुनका ठेली बनेको के काम ?

~कृष्णराज पौडेल ‘सञ्जाल’~ रुचिविहीन शिक्षा लिइन्छ भने दक्षता हासिल गरेर के काम ? व्यावहारिक शिक्षा छैन भने सयौँ किताब पढेर के काम ? दृष्टिकोण उच्च छैन भने धनका पखेटा हालेर के काम ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रटिएका सपनाहरू

~रामप्रकाश पुरी~ आज धमिलो समयको घडीमा धुलो र धवाँको एउटा भूगोलमा सपनाको लालीगुराँस फुलाउँदै उभिएका छन् जीवनका तस्विरहरु । जीवनका सङ्गीतका तारहरु स्वाभिमान र स्वतन्त्रताका गजलहरु गाउँदै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छोरी जिन्दाबाद

~गोविन्दप्रसाद आचार्य~ गर्भभित्र छोरी भए फाल्ने चलन मुर्दावाद गाउँ बस्ती शहर बोल छोरी जिन्दाबाद बोल नारी अब कोही छोरी फाल्न जाँदैनौँ छोरी फाल्ने विष पनि हामी खाँदैनौँ सबै जना बोल्नुपर्छ आउ ताँती लागेर छोरी मार्ने चलनको विरोध गरेर राम्रा चलन … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आज कसैलाई बिदा गर्नुछ

~मोहन कोइराला~ बाजाहरू बज्छन् बडो मीठो ढङ्गमा म डुब्छु पर्वत-पहाड सब डुब्छन्, जब बाजा बज्छ मङ्गल धुनहरू, आशीर्वाद धुनहरू, मुहुर्त धुनहरू त्यही मङ्गल धुनमा कोही एयरपोर्टबाट फुत्त ओर्लिन्छ कोही आमाको पेटबाट निस्किन्छन् आज कसैले लामो समयको श्वास फेर्यो त्यही बाजामा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कविता

~श्रीधर शर्मा~ घामका उज्याला, न्याना किरणहरूले चमकहरूले जूनको स्निग्ध शीतलताले ओर्लिएर चुमेनन् यसपटक पनि कवितालाई । दूर क्षितिजमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऐना र म

~शरद पोख्रेल~ म साह्रै बिरामी परेँ कुनै दिन मनुस्मृतिमा एउटा अनौठो डरलाग्दो चित्र गढ्यो। त्यही चित्रले घाइते बनिरहेँ म। असुरक्षित- भूकम्पले आधा खाएको बूढो घरजस्तो उराठ- सुनामी पसेको बगैचाजस्तो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो र मेरो सम्बन्ध

~कविराज भट्ट ‘बिलौना’~ थोरै समय जोडिने धेरै जसो तोडिने भुकम्पको झट्का जस्तै कहिले मरिहत्या गर्ने कहिले महशुष नै नहुने तिम्रो र मेरो सम्बन्ध फेरी एक पराकम्पनको पर्खाइमा अडिएको छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment