Tag Archives: kabita

कविता : घामका आकाशहरु

~इश्वरवल्लभ~ केहि घामहरुले जहाँ बाँडिएका छन् पर्खालहरु त्यहाँ मैले गीत गाउन खोजेको छु त्यो पहिलो उषाको स्पर्शजस्तो बालकालको आँखाको स्पर्शजस्तो मैले हेर्न खोजेको हुँ , अब त विरानो पनि भए होलान् , मेरा आकांक्षाहरु तैपनि सम्याउन खोजेको हुँ जहाँ बास … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भाइरस

~पल हिरा~ शरीर भित्र भाइरस मन भित्र भाइरस देश भित्र भाइरस जता ततै भाइरसले खान भो एन्टी भाइरस लाई नटेर्ने भो एन्टी भाइरस भन्दा भाइरस बलियो भो यो भाइरसतन्त्र भूखण्ड हुन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : उम्लिएको छ हाम्रो खुन

~रिजाल किरण~ छन्द : अनुष्टुप उम्लेको दूध झै पो छ पोखेला क्षणमा कहि ठूला ठूला गफै मात्र भयो यहाँ सधै बढी त्यो आँखा मात्र पल्टाइ तुक्का उकानको भर काटेको अङ्ग आमाको जोडिन्छ भन्नु के छर ।।

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिरस्कार

~सुदर्शन थिङ्ग~ तिरस्कार नै के गर्नु तिमिलाई मन दुखेको बेला पुरस्कार नै के दिउ तिमिलाई आँशु खसेको बेला उपकार नै गरि देउ मलाई चोट खाएको बेला आत्मालाई नै चुडाई दिनु मेरो मन दुखेको बेला सपनीमा नआई दिनु तिमि होस हराएको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : वातावरण

~लक्ष्मण प्रसाद खतिवडा~ स्वच्छ राखौं वातावरण स्वच्छ राखौं घर आफै अघि नसरे कस्ले गर्दिन्छ र । स्वच्छ रहे वातावरण हामी बाँच्न सक्छौं वातावरण विनास भए संकटमा पर्छौं ।। फोहोरमैला धेरै भए प्रदुषण हुन्छ दम, खोकी जस्ता रोगले हामीलाई छुन्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी भएर पो के भो र ?

~देबेन्द्र बस्याल~ तिमी जाउ झिमिक्कै साँझ परिसक्यो अब त जानेवेला भो तिमी सदाको निम्ती जाउ तिमीले समयसंग मजाक गर्यौ उनीहरूसंग गहिरो संगतनै गरेनौ तिमि भएर पनि के भोर नभए पनि के नै हुन्छ र !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उत्तर साेंच कसम

~डा. विदुर चालिसे~ अनेक प्रश्नहरू उठ्दै बस्दै गर्दा अाइरहेथे हिमालयका छेउछाउ याचकझैं झाेला बाेकेर मेरासामु अनन्त भाेकाे हृदयकाे मानिस ! टाट पल्टिएका विचारहरू गुन्गुनाउँदै उत्तर खाेजिरहेका अाँखा अनि मनहरू उडिरहे थे बतासका छालहरू समाएर !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी उनी

~प्रकाश खड्का~ धर्धरि पानीमा रुझेर मुसो जस्तै निथुर्क,लुथुर्क म । १। सिउसिउ गर्दै थरथर कामेर घर भित्र छिर्दामा । २ । ए, हजुर कता ? भन्या मानिसेन है कपाल पुस्दै उन्ले। ३।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : द्वविधा

~डिल्लीराम दुलाल~ टेण्डोङ र मैनामको इतिहास ब्यूझाउन…… यहाँ भुइचालो आउने गर्छ, कृष्णको गोबर्धन पर्वत झैं, गौरव बोकेको टेण्डोङ र मैनाम पर्वतलाई…. क्रमशः भुइचालोले झस्काउने गर्छ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रेम प्रस्ताव

~भरत खत्री~ सेता टम्म मिलेका दन्त लहर तिम्रो मायामा पर्ने ठुलो रहर मिल्न पनि के सारो मिलेका देख्ने लठ्ठ हुन सक्छन् मख्ख कोमल लालुपाते ओठ सल्लक परेको लामो केश को हुन सक्दैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भुइँमान्छेको नारा

~पिपला ढुङ्गाना~ ए मलाई नङ्ग्याउन लागिपरेका मान्छेहरू ! म नाङ्गै छु सदियौँदेखि निडर भएर उभिएको वस्त्र च्यातिएको जुलुङ्गोजस्तो । जसको लज्जा जमानामा नै लुटिसके एक हुल बाँदरहरूले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरा बा

~जमुना क्षेत्री~ कति निस्चल अनि निर्मल छाै बा तिमी , मेरा कलिला ओठहरुले तोते शब्दमा पहिलो पटक तिमीलाई बा भनि बोलाउदा तिमीले खुसीका आॅंशु झार्दै थ्योै रे मैले घिस्रीएर यस धर्तिमा पहिलो पटक

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उनीसँगै

~दिपेश उप्रेती~ नशाले ढलें म भट्टि रित्तिएन सितनमा उन्को याद थियो पुर्णिामाको दिन चन्द्रमा हरायो उन्को साथको त्यो अन्तिम रात थियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा अर्को पृथ्वी !

~सविना सिन्धु~ “यहीँ हुनुपर्छ ……॥” पृथ्वी भित्र देश देश भित्र विद्यालय र विद्यालय भित्र कक्षाकोठा ।”……॥ दिलसरा सिसाकलम तिखारेर कोर्छे पृथ्वीको चित्र अक्षांस र देशान्तर नियाल्छे र खोजी गर्छे पुग्न नसकेको गन्तब्य । पृथ्वी झैं घुम्छे मानौं ऊ िसंगै पृथ्वी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म मेरो वजनजति मेरो धरतीलाई भार भएको छु

~वैरागी काइँला~ बिना सासका जिउँदा लासहरू जिभ्रो काटिदिइएका मानिसहरू म्युनिसिप्यालिटीका धारामा थुप्रिएका रित्ता टिन र बाल्टीका खापैखापको लाइनजस्तो आफ्नो रिक्तता भर्न पनि नसकेर लजाउँदै लजाउँदै आकाशतिर हेरेर के के मागे झैँ हाम्रा घरघरमा, चुलाचुलामा, कोठाकोठामा मानिसहरू चुपचाप बस्छन् ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म सिमाना

~सौगात भुर्तेल~ आज म बेचइएको दिन ,म त्यहि बेला बेचिएँ जुन बेला भाईले भाई मार्दै थियो । म त्यहि बेला बेचिएँ जुन बेला स्वाभिमान हार्दै थियो । म त्यहि बेला बेचिएँ जुन बेला धर्म र जातमा लडाईयो । म त्यहि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : साँच्चै उ परिवर्तन भएको छ

~यज्ञराज खनाल~ याद छ है तपाईँलाई, उ पल्लो गाउँको वीरे, जनयुद्ध मा होमिएको वीरे देशको रक्षाको लागि दुस्मनको अगाडि छाती देखाउदै हिनेको वीरे प्रत्येक कोष-कोष मा राष्ट्रियताले भरिएको वीरे आज उसकी आमाको अंग काटिन खोज्दा, त्यहि वीरे एक शब्द नि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जिन्दगी

~हिमाल सरोवर~ कसैले मलाई दिई गएको, कसैले मसँग छोडी गएको, धेरै थोक बाकी छ, जस्तो कि,, एउटा प्रतिबिम्ब छ, जो आखाबाट कहिल्यै ओझेल पर्दैन,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मङ्गली बज्यैको बिहे

~राजेन्द्र तारकिणी~ उबेला मङ्गली बज्यैको बिहेमा को को रोएका थिए, को को नाचेका थिए ? उनको साँझ कसरी लजाउँदै पसेको थियो कालो गाजलभित्र, कलस्यौलीहरूले कसरी सिँगारेका थिए

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : सत्य

~मधुश्री~ उठ्नु बस्नु खानु हिड्नु जिन्दगीको रीत सत्य बाँच्नु आफैँ ज्यूँनु हैन सार्थक त्यो जित सत्य बाँच्नु ठूलो नठान भो सबै जीवजन्तु बाँच्छ भोली हुन्न भरोषा त्यो बर्तमान आजै हाँस्छ

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म त्यही मान्छे हुँ

~अर्जुन उपाध्याय~ होइन प्रिय म तिम्रो ह्दयको ढुकढुकी न त तिम्रो गहबाट बग्ने निर्मल पानी हुँ । म त तिम्रो हु जो तिमीले चिन्न सकिनौ जलि निभेर सेलाएको खरानी हुँ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लिप्त छ….

~कल्पना खरेल राजनीति रिक्त तिक्त छ । १ यहाँका जनता विरक्त छ । नेतामा राष्ट्रियता नभएर, स्वार्थमा मात्र नै लिप्त छ । नेताको कुर्सीसँग हित छ । २

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमीले सुनेनौ?

~रुजन न्यौपाने~ मैले बोलाएको धेरै भएछ म त जिद्दि प्रेमि सधैं बोलाउने अबुझ मानिस सधैं कराउने तिमी त सालिन थियौ भिन्न आकृति, भिन्न समय र शहनसिल सँधै सुनिरहने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सायद हुनेथियो महाप्रलय

~सुयोग अनुप झा~ दायित्व हाम्रो गरौ आदर र सम्मान डाक्टरलाई ज्यान जोखिममा राखी बचाउदै छन् मानवलाई महामारीबाट वचन हामी बस्या छौ घर भित्र दिन रात खट्दै छन् डाक्टर अस्पताल भित्र छन् उनका पनि घर परिवार प्यारा बाल बच्चा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समाधि

~सामना पहाड~ नदीका किनाराहरुमा हरेक तिथि ब्रतहरुमा घुइँचो देखिने गर्छ कैयौँ आमाहरुको पाप पखाल्ने र पुण्य कमाउने लाग्छ यो प्रतियोगिता हो आमाहरुको अझै क्रम जारी छ आमाहरुको पाप पखाल्ने र पुण्य कमाउने आखिर आमाहरुले किन गरेका ? यतिका धेरै पापहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बाँकी बाटो

~विप्लव ढकाल~ असङ्ख्य जूनकिरीहरू निभेको यो सबभन्दा अँध्यारो कोठा तिम्रो बाबुको हो, जहाँ धेरै वर्ष अन्धकारसँग गीत गाउँदै उसले सबभन्दा उज्यालो सपना देखेको थियो ! सहस्र प्वालहरू परेको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मित्रको मृत्युको शोक

~सैलेन्द्र साकार~ जीवनको आरम्भ र उत्तरार्द्ध देखाउनु पर्ने बाध्यता हुन्छ थोरै समयभित्र निर्देशक ईश्वर रचना माथि घोत्लिरहेछ ‘उद्देश्य’ व्याख्या गर्न चाहन्छ शायद मेरा मित्रको जीवनको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ पुराना बाटाहरु

~शिव गौतम~ – कहिले म, कहिल्यै नहिंडेका नयाँ बाटाहरुमा आफैलाई छर्दै हिंड्छु आफैलाई छोड्दै हिंड्छु आफैलाई राख्तै हिंड्छु दृश्यहरुमा, सल्लाका सुसाईहरुमा डाँडाका टु्प्पाका बादलहरुमा बाटाका चिया पसलहरुमा।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म भन्न सक्तिनँ

~गोपालप्रसाद रिमाल~ सवैले टड्कारै सुन्ने गरी टाढैबाट उसले भनेका कुराहरु त यस्ता मीठा छन् भने म भन्न सक्तिनँ उसले मेरो कानमा खुसुक्क भनेका कुराहरु कति मीठा होलान् ! म भन्न सक्तिनँ। उसले टाढैबाट मतिर आँखा उठाउँदाखेरि त म आनन्दका टाकुराहरुमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विदेशमा पीडा

~देवराज पौडेल~ छोडी बालक काखको घर तिमी, जान्छौ विदेशी हुन। आमा बा पनि वृद्ध हेर अहिले, क्यार्छौ नसक्छौ रुन।। फर्कौला कसरी स्वदेश अहिले, सम्झी अती रुन्छ मन् पीडामा अहिले विदेश रहने, रोगी सँगै भोक झन्। पक्कै सम्झिरहे स्वदेश जहिले, हामी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फूफु

~आनन्द पौड्याल~ सानो नानी हाँस्दाखेरि दाँत कति राम्रा । सधैँभरि यात्रा जाँदा अघि हुने हाम्रा ।। कोही मान्छे भेट हुँदा मुस्कुराई हाँस्ने । नयाँ चिज हेर्नलाई कम्मर नै कँस्ने ।। कति तीखो दिमाग त्यो थोरै मात्र पढ्ने । विद्यालय जाँदा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अनि समाजमा छुवाछुत र विभेद किन?

~डा. सन्तोष दुलाल~ मेरो मुटु कापेको छ, मेरा गोडाहरू थर्थराएका छन्, मेरा हातहरू लेख्न खोज्दा लरबराएका छन्, अनि मेरा नसाहरू रोकिई भावना विहीन भएका छन्, म निसंदेह स्तब्ध भएको छु! मानवताविहीन र निर्ममताको पर काष्ठ रुकुम घटना!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment