Tag Archives: kabita

छोक : आमाहरु !

~तीर्थराज अधिकारी~ दूधमुखे बच्चाका मुखबाट दूधका मुन्टा छुटाउँदै पैसाका मुठा बोकी बच्चालाई टाईले कसेर मन्टेश्वरीमा मुन्ट्याएपछि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मसानको आवाज

~युद्धप्रसाद मिश्र~ डढेको लाश चिच्याई चितादेखि उठ्यो फेरि जलेको देशवासीको कदम चर्को उठ्यो फेरि रगत सिंगान गरी हाम्रो जगाएको बगैंचामा मरुभूमि गर्न सामन्तीहरूको दल जुट्यो फेरि सबैले न्याय पाउने बनाएको थियो देश

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ‘नाङ्गी’ द्रौपदी

~दिपा एवाई राई~ -नाङ्गी द्रौपदी आलिशान त्यस महलको भव्य कुर्सीमा विराजमान महाराज धृतराष्ट्रलाई यो द्रौपदीको प्रणाम । जंगल र तालहरूमा गोपिनी नङ्ग्याउने कृष्णले भारी सभामा मेरो वस्त्र हरण हुन दिएन आज आफैं -अस्तित्वको लागि -अधिकारको लागि -न्यायको लागि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मिलाप कि विलाप

~गोविन्दप्रसाद आचार्य~ नरोक वेग जाउ है झकेर सान तेजको नराख रात फाल है शोभा भएन देशको तलै छ देश मासमा झनै त भाँसिंदै गयो झनै यो रात लम्बिए यो देश नासिँदै गयो कुरा चपाउँदै गए मिलाप हुन्न जान यो छ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो देशमा

~अप्जसे कान्छा~ प्रकृतिको सास छ मन लोभ्याउने सुन्दारताको बास छ तर अपुरो क्रान्तीले सदिआ देखिको भ्रान्तीले देश कंगाल भएको छ क्षतबिक्षत भएको छदेशको यस्तो बिजोग देख्दा मलाई देशमा रगतको खोला बगाउन मन लाग्छ देशको बनजंगलमा आगो लाउन मन लाग्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फेरी तिम्रो याद आयो

~सिमा राई~ तिमी गयौ सबै खुशी साथै गए आसुँ बगे खोला सरी मुटु जलिरह्यो छाती पोलिरह्यो प्यास ले छपटी रहे आसुँ मा पौडीए पनि तिमी लाई पाउन सकिन तिम्रो म्रिगत्रिशणामा सैयौ माइल डौदिए पनी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उद्बोधन

~अजम्बरध्वज खाती~ व्योम खासा नीर रंगको प्राची सुन्दर किरण झुल्का गम्भीर बहँदी सलल काली भुलभुलेछन् जलका भुल्का। गजूर छानो, सुनको मन्दिर, घडी र घण्टा बजिरहेछन् प्रातको प्रारम्भ हो यो विहगगणका मधुर गुञ्जन। ।। १।। टलक सुन्दर शीत थोपा अल्भि्कएका द्रुमहरु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देउता

~पवन भण्डारी ‘किरण’~ कस्तो हुन्थ्यो होला मस्जिदबाट अल्लाह निक्लिएर मेरा प्रश्नको जवाफ दिए । म सोध्ने थिएँ शिर काटिएका र गोली खाएका मेरा दाजुभाइको कसूर । कस्तो हुन्थ्यो होला चर्चबाट जिसस निक्लिएर मलाई हेरिदिए म सोध्ने थिएँ इरान र अफगानिस्तानको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : काठमाडौंलाई घेर

~विमल निभा~ पूर्वबाट घेर पश्चिमबाट घेर उत्तरबाट घेर दक्षिणबाट घेर काठमाडौंलाई घेर प्रेमले घेर साहसले घेर उमेरले घेर शान्तिले घेर काठमाडौंलाई घेर यताबाट घेर त्यताबाट घेर उताबाट घेर जताबाट घेर

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : तिमी मेरो बनिदेउ न !

~आशा गुरुङ~ म पर्खिबसेकी छु ती घुम्टोहरुलाई तिमी बादल बनि आइदेउन म रमाउन सक्छु तिम्रो बिशाल छातीमा तिमी आकाश बनि आइदेउन तिमीभित्र कतै म हराउन चाहन्छु तिमी मेरो आँखीझ्याल भएर हेरिदेउन म रुझिदिउला बरु तिमीसङै सधैं साउनको झरी बनि तिमी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बिकृत बाटो

~टेकब कोइराला~ बिमला ! के तिमी पनि यही बाटो जान्छौ र यो त मैले हिँडिसकेको बाटो अनुभूत गरिसकेको बाटो अभ्यास गरिसकेको बाटो यो बाटोमा कुनै चौतारी छैन कुनै देउराली छैन । यो त मैले भोगिसकेको बाटो यो बाटोमा कुनै मिठास … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फर्किहाल्छु देश

~गोविन्द गिरी प्रेरणा~ कहाँ वस्छु र म यो परदेशमा फर्किहाल्छु देश । देशको राजनीति अलिकति राम्रो होस् लोड सेडिंग घटोस् धारामा पानी झरोस् फर्किहाल्छु देश । सम्विधान वनोस् दोहोरो नागरिकता पाइयोस् शान्ति सुरक्षा सुध्रियोस् वाटो चिल्लो वनोस् धूलो मैलो नहोस् … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : घामका पाइलाहरूले कुल्चेपछि

~सरण राई~ अश्रुपुरित नजरले म पछाडि हेर्दिनँ युगल हातहरू तिमी बिदामा नहल्लाउनु अदृश्य सुइरो मनभित्र रोपिदै गैरहेपनि बिरामी कुरुवा जस्तै तिमी भैरहेपनि झझल्काहरू गुथ्थ परिरहेपनि घामका पाइलाहरूलेआँसुको आलो डोब नौनीजस्तो नरम मनमा नपार्नू युगल हातहरू तिमी बिदामा नहल्लाउनु भौतिक रूपको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : किन होला?

~विजय महर्जन ‘श्रीजय’~ समय सधैं एउटै हुन्न रे कहिले घाम त कहिले छाया हुन्छ रे कहिले रित्तो त कहिले भरीभराउ हुन्छ रे तर साथी मेरो समय सधैं रित्तो र छाया मात्र किन? समय भाग्यको खेल हो रे कहिले पापी त … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक दिन एकचोटि आउँछ

~गोपालप्रसाद रिमाल~ एक जुगमा एक दिन एकचोटि आउँछ उलट-पुलट, उथल-पुथल, हेरफेर ल्याउँछ लाटा-सुधा बोल्न थाल्छन्, चल्न ओठ दु:खको सहे भनी सम्झिएका ईख फेर्न उठ्तछन् गए भनी नदेखिएका फर्की-फर्की आउँछन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यहाँ नेपाल छ !!

~स्वरूप पाल्पाली~ हिमाल, पहाड़ ,तराई छैनन यहाँ डाँफे र मयूर नाच्दैन यहाँ लालीगुरांस फुल्दैन यहाँ तर पनी, हामी नेपाली छौ यहाँ नेपाली भाषा र नेपालीपन छन यहाँ रातो टिका र जमराले दशैं मनाउछौँ यहाँ फर्फराउँदै नेपाली झंडा गौरव मानी नेपाली … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : परेवा

~यशोदा तिम्सिना~ हिजो तिमीले सेतो परेवा उडाउँदा शान्तिको प्रतीक त्यो कावा खाँदै सगरमाथातिर जान्थ्यो उचाइ लिँदो परेवा र तिम्रो उस्तै चर्चा हुन्थ्यो सर्वत्र शान्ति छाउने आशा जाग्थ्यो। आज पनि तिमी परेवा उडाउँदैछौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

मैथिली कविता : शान्ति सन्देश

~विनीत ठाकुर~ ए ! शान्तिदूत परवा उड़िकऽ आ अप्पन देशमे फैलऽवै तों शान्ति हिमाल, पहाड़ आ मधेशमे एतऽकेँ सभ नर–नारी अछि शान्तिकेँ पूजारी सहत कोना हिंशा पसरल अछि समस्या भारी हिमालक अमृत जलमे मिलिगेल शोनितकेँ धारा

Posted in अनूदित कविता, मैथिली कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जय ध्वनि

~युद्धप्रसाद मिश्र~ गुज्रिंदै चारै तरफ छन् देशका जय जय ध्वनि खोल्दैछन् नेत्र केही धर्म-अन्धाले पनि क्रान्तिकी रण – चण्डिका छन् खूनकी प्यासी बनी झल्कने बेला छ ऐले शान्तिको नव रोसनी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आँखामा फुलेको जीवन

~साबित्रा काफ्ले~ धानखेतमा शिला खोज्दै, उकालो लागेका, झुमा र मारुनीहरु सुनकोशीमा रोप्छन बैशका रङहरु। फुङ्ग उडेको, कुपोषीत अनुहार पारिजात जस्तै, हतासमा झरेका उत्कण्ठा, सम्हाल्न खोजेर बिहानमा, छरपष्ट छन् सुकोमल मनहरु।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : के यो कुरुक्षेत्र हो ?

~नवराज सुब्बा~ जताततै मुकुन्डामा छेलिएर मान्छे मान्छेलाई नै तर्साइरहेछन् आपसमा तीर, पीर सबै बर्साइरहेछ अनगिन्ती निसानाबाट जोगिँदै कताकता भागौँ म ? डसिँदै कहाँकहाँ लखेटिऔँ म ? चिन्दिनँ खै ! को मान्छे ? को हो ! केवल मुकुन्डै–मुकुन्डा मात्र छन् ! … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देश बहादुर भरिया

~श्रीशीशा राई~ अढाई सय वर्ष पुरानो ढुंगाको भारी बोकेर उभिईरह्यो ठिँगै विसौनीमा आईपुगेपछि भारीको संस्करण फेरिएको छ यो अब संघियताको भारी हो छदैँछ पिठ्युँमा गह्रौँ भारी ईतिहास–फलामको समयसँगै पिठ्युँमा घोप्टिने भारीहरु सवै बोक्नुपरेको छ देशबहादुरले छोटा र खुकुला पाखुरी र … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी त उही चन्द्रमा रहिछौ

~नवराज दाहाल~ तिमी त उही चन्द्रमा रहिछौ मैले कहिल्यै जानिन। नजर उठाइ एक फेर हेर्न जरुरी कहिल्यै ठानिन। सात समुद्र पारि तिमीलाई छाडेर आएथे। मिलन अब नहुने हो कि अनुमान यस्तै लाएथे। तिमी त मेरै चन्द्रमा रहिछौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जलदेवीको गीत

~विप्लव ढकाल~ रातभरि आँसुले नुहाइदिएर सुकिलो बनाएको जून कहाँ पुगिसक्यो ! कोक्रोमा सुताएर तेल घसीघसी हुर्काएका ताराहरू कहाँ पुगिसके ! बिहानै डोलीमा राखेर कलिलो बेहुलोजस्तो घामसँग

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म कवि होइन

~प्रमित आचार्य ‘लिबाङी’~ जब म भोलिका बिहानहरु आज निशाको अधेरोले निलेको देख्छु जब म हजार कोपिलाहरु नफक्रदै दुष्ट पाउहरुले कुल्चेको पाउछु तब संसारबाटै लोप भइसकेर केबल कथा अनि कहानीमा सिमित भएका हजार ड्रेगनहरु मेरो कमलो शरिरभित्र भूकम्प लिएर सल्बलाउन थाल्दछन् … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म तिम्रो बन्न चाहन्छु

~राधा मल्ल~ निलो आकाशको त्यो गहिराइमा, निस्कपट तिम्रो नयनको सागरमा, म डुबुल्की मार्न मार्न चाहन्छु। एक पटक अनुमति दीइ हेर तिमी, म अझ पवित्र बन्न चाहन्छु। बिहानिको त्यो चिसो बतासलाई सोध, साँझको यो मिठो गोधुलीलाई सोध, म सधैं सधैं तिम्रो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

अनूदित कविता : वसन्त क्रृतुमा

~जाई योङ्गमिङ्ग~ अनु : केशव सिग्देल वसन्त क्रृतुमा, जब रुखभरी जड्याँहाको अनुहार जस्तै कृत्रिम फूलहरु फूल्छन् राताम्य भएर म परम्परा खोज्छु ति वास्तविक हिमालहरु वास्तविक पानी असली चरा र फूलका वास्तविक चित्रणहरु ति रङ्गहरु जसले युवतीहरुलाई सुन्दर वर्ण दियो तिनिहरु … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

कविता : संक्रमित बुद्ध

~सन्देश राई~ असम्भव यहाँ केही रहेन पिपलको फेदमा बस्ने बुद्धलाई एच.आई.भी. भएको छ परिवर्तित छन् सोँचाईहरु हराएको छ आफ्नोपन मौलाएको छ गलत मानसिक्ता बुद्ध संक्रमित छ सम्झी सम्झी विर्सँदैछौँ आफैलाई मष्तिष्कमा भर्दैछौँ हिंसाका कुहिराहरु बाध्य पार्दैछौँ पुछिनलाई सिउँदोहरु टुहुराको सम्मान … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पूर्व छापामार

~स्वप्निल स्मृति~ १६ वर्षको हुँदा पहिलो पल्ट पुग्यो ऊ सदरमुकाम र थर्थरी काँप्दै लियो नागरिकता २० वर्षको उमेरमा आफूलाई अनागरिक घोषणा गर्‍यो र युद्धमा आफूलाई होमिदियो युद्धमा कब्जा हुँदा सदरमुकाम उसले फस्ट एसल्टको जिम्मेवारी निभाएको थियो सिडिओ कार्यालयको प्रवेशद्वार छिचोल्ने … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अर्को हिटलरको जन्म

~मनु लोहोरुङ्~ भोक र शोकको सन्तापमा कहिले सम्म उभ्याउछौ ? उभ्याउ मलाई आकाश खस्दा सम्म उभ्याउ मलाई धर्ति फाट्दा सम्म किन कि, मेरा पुर्खाले हिम्मत हार्न जानेन, हरेसका धर्सा गनेन निधारमा नारीवादको नाराले ढाँट,,सारीवादको पाराले थिच म बेत्ताल भएर यो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आशा र ज्याकरान्डा

~भुवनेश्वर शर्मा~ दरबारमार्ग उजाड हुंदा हामीले रूखहरू रोप्यौ ज्याकरान्डा र पैयुंका रुखहरू सुन्दरता ल्याउनलाई हिउंद आयो दरबारमार्गमा पतझड बृक्षका पातहरू झरे

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सलाम छ

~शिरीष~ जन्मदेखि मृत्युसम्म जीवनको त्यो लामो यात्रा यसमा मेरो प्रेरणा तिमी, मेरो गीत हौ, संगित हौ । जन्म दिने आमा तिमी, ज्ञान र ममताको सागर सफलताको सही बाटो देखाउने प्रदीप हौ ।। बुवा तिमी सबैभन्दा सहयोगी मित्र हौ आत्मीय साथी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment