Tag Archives: kabita

कविता : जसरी चिच्याइरहेछन् म्यानमारका भिक्षुहरू

~राजव~ हिटलरसग मिल्ने मार्कोससग मिल्ने चाउचेस्कुसग मिल्ने कस्तो राष्ट्रपतिको अनुहार देखिने हो शासनमा देखियो भने के गर्ने – सम्पर्ूण्ा भूगोल थर्किने गरी चिच्याउने स्वतन्त्रता … स्वतन्त्रता … स्वतन्त्रता कही त्यो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा, त्यो आएन

~कृष्णराज खनाल~ आमा, त्यो आएन हो, बा त्यो आएन त्यो अब आउँदैन होला त्यो आउला र उज्यालो छर्ला भनेर सबैले पत्यायौँ तर त्यो त कालरात्री बनेर छिर्यो हाम्रो मझेरीमा, हाम्रा अभिलाषाहरु गल्र्याम्गुर्लुम ढल्यो त्यसले अधर्मसित लड्न पनि सकेन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फूल र मान्छे

~मनु लोहोरुङ राई~ अचेल मान्छेहरुले फूल मन पराउँदैनन् कि फूलले मान्छे मन पराउँदैनन् फूल र मान्छेबीचको वैमनश्यता बढेर अनगिन्ती मलामी विचारहरु जन्मिरहेछन्– एकोहोरो, त्यही एकोहोरो जन्मिएका विचारहरुको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक हस्को सम्झना

~साम्ब ढकाल~ मसँग तिम्रालागि दिन केही बाँकी छैन सिर्फ सम्झनाका केही हिक्का बाडुली सपनाका बहुरङ्गी तरङ्गहरू र एक हस्को सम्झना । आठै प्रहर जागा हरिया पहाडका टाकुरीमा अल्झेका ध्वाँसे बादलका लर्कन ठेसै लागे पनि हिँडौहिँडौँ लाग्ने उबडखाबड ढुङ्गेबगर कत्तिखेर बगाउनै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सूर्यास्तअघि

~भीष्म उप्रेती~ जीवन त साह्रै सुन्दर रहेछ । सिङ्गै उमेर तँछाडमछाडमै बित्यो खेदो खनेर अर्कालाई गाली गरेर अर्कालाई काटेर रुखहरू नासेर मूलहरू अहंको कालोले धमिल्याएर प्रेमको निर्मल पोखरी सिङ्गै जीवन त

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मनको उच्छ्वाश

~आचार्य प्रभा~ मलाई यत्तिखेर, भुई कुहिरो भएर उड्न मन लागेको छ अँ ह —आकाशिन मलाई मन छैन म ,निस्तेज भएर नै रमाउन चाहन्छु म ,देउरालीलाइ चुम्न चाहन्छु भञ्ज्याङलाई अङाल्न चाहन्छु भीर,पाखासँग मीत लाउन चाहन्छु । मलाई यत्तिखेर क्षितिज भएर हाँस्न … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नैतिक उपचार

~पुरुशोत्तम सुबेदी ~ मानिसको दुस्मन त रोग हो – सकेसम्म यसको उपचार गर । बरु अन्धबिश्वासी त तिमी हौ-अरुलाई विश्वाश दिने काम गर ।। भन्छौ तिमी अरुहरुलाई बैरी -खुद दुस्मनी सांधेकाछौ तिमीले नै । शान्तिको बिगुल फुक्दै बाचा -गर्छौ तयारी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नखोज्नु मलाई

~बिजय कुमार श्रेष्ठ~ नखोज्नु है मलाई बसन्त ऋतुको हरियालीमा म त उजाड मरुभुमिमा हर्राई सकेछु नसम्झिनु है मलाई कुनै खुशियालीमा म त दुःख र आँशुको सागरमा पो डुबी सकेछु।। नखोज्नु है मलाई पूर्णिमाको जुनेली रातमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : जिन्दगी

~कृष्ण वस्ती~ निधारमा मुस्कुराउँने टिकुलीको दाम । के दिऊँ म जिन्दगीलाई सुहाउँदो नाम ? साँझपख जगाइने आरतीको ज्योति । हातजोडी देउरालीमा चढाइने पाती ।। तापूँ-तापूँ भन्दाभन्दै अस्ताउने घाम ।

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो राजधानी काठमाण्डौ

~गुरु गोपिलाल~ देख्दिन कतै हरियाली अचेल, जताततै कन्कृट् अनी सिमेन्ट्का सम्रचनाहरु ठडिएको मात्र देख्छु म त ती अग्ला अग्ला रुखहरु खोइ कहाँ गए प्रकृती लाई स्वच्छ राख्ने । होईन कि म अन्तै कतै आए ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मालिकले लिन खोजेकै हो

~हस्तबहादुर केसी~ मालिक यहाँ आउन चाहन्थे र आए पनि नोकरले मालिकलाई आएको देख्न चाहन्थे र भेट्न चाहन्थे देखेर भेटे पनि मालिक र नोकले के खोजेका थिए त – मालिकले लिन खोजेकै हो नोकरले पनि दिन खोजेकै हो मालिकले लिनका लागि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आकृती

~काप्पोबा चुम~ हाम्रो सामुन्ने एउटा ढुङ्गा छ त्यही ढुङ्गा भित्र एउटा आकृती छ त्यो आकृती हाम्रो ईतिहास हो हो – त्यो आकृतिलाइ चिन्नु छ चिनेर चिनाउछ किन कि त्यो हाम्रो पहिचान हो त्यो हाम्रो अस्तित्व हो । तर हामी सबैले … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हिंडिरहनु

~लक्ष्मण श्रेष्ठ~ आउलान् हजार चुनौती बाधा र बिघ्नहरू तिमी हिंडिरहनु हिंडिरहनु। आशाको ज्योति बाल्दै अन्धकारको पहाड ढाल्दै आफ्नै आत्माको मसाल बालेर दुःखलाई पुछ्दै हत्केलाले निराशालाई पन्छाउँदै मन्छाउँदै तिमी हिंडिरहनु हिंडिरहनु।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अरुणझै उठेको छु

~वैरागी जेठा~ देसको प्रभात सँगै म ,अरुणझैँ उठेको छु लाल यात्रीहरू लिएर माओको सपना लिएर मेरा बेसीहरू तिर झरेको छु म घुमी रहेछु मेरा पहाड तिर तरुणो बैँस त्यागेर सबै बन्दीगृह त्योडेर म

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ नेपालको व्यङ्ग्यचित्र

~गणेश खड्का~ साइँली बज्यै ! नातीको फोटो हेरेर किन रुन्छ्यौ बेकार, सतीले सरापेको देशमा अब फेरी तिम्रो श्राप…! चुपो लाग, यहाँ बोल्नु हुँदैन अपहरित तिम्रो नाती कहिल्यै फर्केर आउँदैन यो नयाँ नेपाल हो l … ठुलीकान्छी भाउजू ! छोराको लुगा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बग्नु

~नरेश शाक्य~ निःसर्त बगेँ थाहा छैन कहाँ पुग्ने हो ? जीवन बगेर यतिका सङ्घर्षहरूको परिणाम र परिणति के हुने हो ? कसका लागि ? अनिश्चित नै म बग्दैछु । म र्झन तैयार भएँ ओर्लन शिखरबाट कोलाहलसहित निनादसहित

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : त्यो लुते कुकूर मरेछ

~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~ त्यो दुई नम्मरको गल्लीमा पुच्छर हल्लाउने आफ्नै छाती घाउ बनाइ गीटार बजाउने सडकको आदिबासी त्यो लुते कुकूर मरेछ आज विहान चौबाटोमा प्राण त्याग गरेछ झुस्स परेका ति रौँहरु निथ्रुक्क भएछन् शितमा एकनासले नयनहरु टोलाएछ्न बिरहको गीतमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मातृभूमिको माटो रुन्छ !

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ कसले सुन्छ ? कसले सुन्छ ? मातृभूमिको माटो रुन्छ ! तुहिनाचलले आफ्नो छाती, च्याती, च्याती, उर्वर साधन पारे छरवर ! स्वर्गका नव किरणहरुका फेर समाती, मन्त्रै साधी समाधि बाँधी— वर्षा, वज्र, विजुलीहरुका मन्त्रोच्चारणहरुले बाँधी, नटिनीहरुकन बोक्न लगाए, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कर्णाली दुखिरहेको छ

~विजय महर्जन ‘श्रीजय’~ कहिले खडेरीमा एक छाक अन्नको आशमा बाचेँको छ कुपोषित कर्णाली कहिले हिउँदमा प्रकृतिको बलात्कार सहेर बसेको छ कहिले ग्रिष्ममा एउटा भेडासँग नूनको विनिमय गर्न उत्तर धाएको छ कहिले दशैमा जूनको उज्यालोसङ्गै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : निराश जिन्दगी

~ढक बहादुर बस्नेत ‘आकाश’~ जती हिडुं लक्ष्य खोज्दै लक्ष्य भेटिएन मरुभुमीको यात्रामेरो कहिल्यै सकिएन तिर्खाएर छटपटिन्छु पानी भेटिएन दुई आँखाको आँशुले मेरो तिर्खा मेटिएन जता हेर्यो पराई मात्रै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तारा र जून

~सागर कार्की~ जव दुर आकाशमा म आफैलाई खोज्दछु तब लाखौ ताराहरु बिच एउटा मुहार देख्छु, मेरो मुहार जस्तै उसको मुहार

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : साबधान लामखुट्टेहरू

~रामचन्द्र कार्की~ क्रान्तिको नाँउमा चिच्याटलाग्दो बिगुल फुकेर रगत चुस्न नखोज लामखुट्टेहरू तिमीहरूको सुँडको तिख्खरता सजिलै नाप्छ हाम्रो शरीरले । ओसिलो र चिस्यानको बास छिनमै सागर र मरुभुमी बन्नेछ, त्यति बेला दया त मलाइ लाग्नेछ तिमीहरू माथी किन की तिमीहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बन्धकी हाँसो

~आचार्य प्रभा~ उत्कट अभिलाषाको कमारो भएर होइन जिउने आधार खोज्न म, आफ्नो भुगोलरेखाको सीमाबाट बाहिरिएकिछु मलाई लालिगुराँश,चाँप् ,चमेलिको मोह किन थिएन र ? अनी………सेता अग्ला हिमालहरुको दृश्यले किन मोहित थिइन र ? तर………फूलको सौन्दर्य र सुगन्धले गाँस पुग्ने भए,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रलय वेदना

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ यस दुनियाँमा सुखदुःख दुईको गहिराइमा डुबियो खरुब, दुःख भो अतिशय सुख भो अतिशय प्रभुले पु¥यायो मनसुव । विषको महको चाखी मिठास जगमा बसियो अन्धसरी, तर प्रभुको क्यै चेत खुलेन अब दुःखीको लौ मसरी ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आरुको फूल

~त्रिभुवनचन्द्र वाग्ले~ दाजु अमारोको जुङाको रेखी नबस्दै बैनी अरुबखडा सिउँदोभरि सिन्दुर भरेर, अलिअलि नयन झारेर मलाई हेर्दै गई आमा शिशिरको प्रसुति वेदना निको नहुँदै छोरी–आरुफूल शौभाग्यवती भइछ लौ, मैले कानुनको ठेली पढ्न पाइन बालविवाहलाई कुन भाषाले व्याख्या गरेको छ कुन्नी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पात्रको विद्रोह

~प्रतिमान सिवा~ तपाईं, जे भन्नु हुन्छ भन्नुहोस्, जे गर्नु हुन्छ गर्नुहोस्, तर अब उप्रान्त, म तपाईको लेखकिमा, तपाईंको कल्पनमा, अनी तपाईंले बुनेका सपनाहरुमा, बन्दी भएर कठपुतली झैं ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : किन सम्झिदैनौ ?

~नरेन्द्र पराशर~ छन्द : वसन्ततिलका वर्षा हुँदा म त यता कति सम्झिराख्छु हो रातको नीरवतासँग सम्झिराख्छु पर्दैन रात कि त्यता किन सम्झिदैनौ ? बर्सिन्न मेघ कि त्यता किन सम्झिदैनौ ? ।।१।। ताराहरू चहकिँदा म त सम्झिराख्छु हो फूल फुल्दछ यता … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म त्यसबेला तिम्रो सिपाही बन्नेछु

~दिलिप योन्जन~ किन तिमी अन्धकारमा सधै बस्छौ ठीकै छ तिम्रो सहयोगी योद्धा हुँ म सँगै नबसौला हुदैन उज्यालोले त पोलेको छैन आँखाहरु पट्टिले बाँधेको त छैन दिनमै धुवाँ लगाइदिएको त छैन आगोको ज्वाला नदेखेर त होइन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शुभकामना प्रेम पर्बको

~अशोक ‘खलानको मान्छे’~ परारै उनी साथै हुदाँ सङै स्वस्थनि ब्रत लियौ मैले उनि लाई रातो सारी र मजेत्रो दिय उनी ले पान् शुपारी खिश्री मिश्री दिदै अ मर प्रेम को कामना गरे थौ सधै माया गरी रहने बाचा गरेथौ परारै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दूधे बालक र कालीगण्डकी

~जीवन क्षेत्री~ सडक पेटीमा एक आमा अबोध बच्चालाई कुटी कुटी काखबाट जबर्जस्ती खसाल्छिन् । सानोचाहिँ बच्चालाई दूध नपुगेको बेला ठूलोले दूधको आश गरेको देखेर अर्कोतिर फर्केर आँशु खसाल्छिन् । देशमा गरिबी भो त के भो, सम्पदा छ, द्वन्द्वको आगो सल्क्यो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अभियुक्त मान्छेको बदनाम कथा

~प्रमोद स्नेही~ पृथ्वीको एउटै वृत्तमा उभिएर आकाशको नीलो दहमा पृथ्वीको धमिलो छायाँ नियालिरहछे मान्छे । जीवनको उत्तरार्द्धमा थुप्रै बाँकी रहेका आफ्ना सपनाहरूलाई सलाम गर्दै आफ्नै छायाँले बदनाम

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक फन्को सभ्यता

~अनमोल कडेँल~ समय गिरफ्तार भएको समय , ढचक्! ढचक् ! ढचक ! एक लम्बा घुर्राइ घुरुर्र घुरेर , आफ्नो राजको घोषणा गर्छ एउटा बूढो बाघ । र भन्छ – समय भनेको मेरो पन्जा शिवाय केहि होइन । एक पटक त्रासले … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment