Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : लोक धुन

~सुदीप पाख्रिन~ घुयेंत्रो हाने भोनाथे हुस्सू जित्न नसक्ने यो फुच्चे सूर्यलाई अडेस लाइरहेको छानोबाट झिकेर ब्रह्माण्डको ब्ल्याक होलतिर कतै। बेला न कुबेला काला बादलहरुमा तुर्लुङ्ग.. झुण्डिरहने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक थुँगा वनफूल

~शशी लुमुम्बू~ करोडौँ बोट-वृक्षहरुको सेपमा कहिल्यै तंगि्रन नसकेको वनमाराले झन्डै-झन्डै खाइसिध्याएको म एक थुँगा वनफूल कसो-कसो बौरिएछु मूच्र्छाबाट !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यस पटक पनि समय संत्रस्त छ

~प्रशान्त खरेल~ सर्सराउँदो हावाको झोक्का एकैपटक सोहोरिएर कसिंगर बढार्न खोज्दैछ भित्र बसेर महलको ढोकामा छेस्किनि लगाउन खोज्दैछ समयको त्रासदीमा बाँचेको अजिङ्गर ए मानवहरू हो जुरूक्क उठ अब यस पटक पनि समय संत्रस्त छ समयको बन्धकि राख्नेहरू देखि साबधान ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ‘तिमी हराय पछी’

~तेजविक्रम कार्की~ सम्झनाका धेरै धेरै पलहरू जोडिएर एउटा नदी बगीदिन्छ हृदयमा एकै छिन छाडेर जिन्दगीको सबै हिसाबहरू म बेगले उर्लिदिन्छु बेहिसाब तिम्रो मनको डोबै डोब भन म के जवाफ दिउँ ? घुम्ती मोडहरुमा भेटीनेहरूलाई सोध्लान ? यो आधा जिवन लिएर … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : गधा र हामी

~भिम प्रसाद घिमिरे~ सिर्कना नलाएसम्म भारी नबोकाएसम्म गधा मैमत्ता लाग्छ थाहा छैन हो लागेको कि भएको स्वर सुन्यौ ? हो है ! उसका आवाज न सुर नत ताल प्रिय धोबी, श्रम लिन्छौ भने सिर्कना लाउ

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : यो जिरिङ्ग रात

~पुष्प आचार्य~ चीसो टलक्क कालो सलल्ल अए, यो जिरिङ्ग रात ! छेवैबाट झस्काइदिन्छ फिसिक्क जम्काभेटमा मुस्काए झैं के ओठ तन्काओस् थरर्र हल्लिएको मुटु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अंश

~सीमा आभास~ अंश लैजानु, दुम्सीले माडेको फापरबारी बाँदर लागेको मकैबारी पछ्यौरीले छोपेको सोलीको कोदाको बीउ आँगनको कुखुराको खोर बुन्दाबुन्दै छोडेको डोको एकमुठी सुकेका चोया खेतमाथि बगेको बाढी घरपर्तिरको खहरे रित्ता किला-दाम्ला

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रेमीहरु

~भूपिन ब्याकुल~ प्रेमीहरु सिर्फ सम्मोहीत पुतलीहरु हुन् जो प्रत्येक रात आफ्नै सपनाहरुको मलामी जान्छन् र प्रेमास्थाको उज्यालो बत्ती वरीपरी मृत्युको तयारी गरिरहन्छन् बारम्बार आगोको समुन्द्र माथी पौडीरहन्छन् दु:खाईका चरम आनन्दहरु लिन्छन् सपनासगै डढ्छन् र अन्तत :मृत्युवरण गर्छन !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म समय

~रमेश कंडेल~ मान्छे उत्तरार्द्द खोज्न निस्कदा हिमशिखर कालो मुख लाउदैछ हरियो ड़ाडा फुस्रो हुदैछ नदीहरु यात्रा छोट्याउदै छन् उत्तरी दक्षिणी गोलार्द रुदैछ्न तर मान्छे घपक्क अहमताले गाँज्दा एटम बमको चुरी फुरी लाउछ र निर्दोष आत्माहरु माथि गोलि बर्षाउँछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उद्घोष

~सीमा आभास~ तपाईंले लेखेको किताब तपाईंको विद्वत्ता, दर्शन र अध्यात्म मै हुँ मै हुँ यो सभ्यताको धरोहर तपाईंको सभ्य शैली मन्त्र जस्ता तपाईंका पवित्र वाणी पनि मै हुँ । तपाईंको निन्द्रा र सपना ध्यान, जप, तप मै हुँ म नै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : इश्वर बल्लवका आमाहरुले आत्महत्या गर्छन्

~सरुभक्त~ सुकुटीभेडाः चिलाएका गर्दनहरु घिन्टीका माला उनेर हिड्छन् जीवन सम्वेदना – त्यो राक्षसहरुको वस्तीमा कहाँ हुन्छ ? वन्द असिलेशनः टुकुचामा डुवेका धरहराहरु तेत्सिमोकाई – स्वः ममीकरण वाँचेका छन् शान्त जलका अशान्त गैंडाहरु कर्मापाहरुको सिकार खेल्दैछन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ‘साँच्चै ऊ मेरो असल साथी थियो !’

~तेजविक्रम कार्की~ सधै जसो म हिड्ने बाटो आज मै सम्म हिडेर आइपुगेको छ र सोध्दै छ – कहाँ लैजान्छौ भनेर गोरेटै गोरेटो जिवनको पतझड जङ्गल हुँदै घिस्रिदै लछारिदै सपनाहरु हरायर आफ्नै सहरमा मै सम्म आइपुगेर सोध्दैछ मैले झुन्ड्याएर हिडे पछी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

हास्य-कविता : बा’ म अहिले बिहे गर्दिन

~बादल सुरेश~ कहिले कसको कुरा ल्याउनुहुन्छ कहिले कसको कुरा ल्याउनुहुन्छ कहिले नर्सको कुरा ल्याउनुहुन्छ कहिले भर्खरकि भुरा ल्याउनुहुन्छ बा’ जहिल्यै कर गरिरहनुहुन्छ मलाई बिहे गर भनिरहनुहुन्छ मलाई भने उमेर पुगेजस्तो नि लाग्दैन आफ्नै खुट्टामा उभिएजस्तो नि लाग्दैन त्यसैले बा’ म … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : छोरीलाई….

~सुरक्षा श्रेष्ठ~ पोहोर परार जस्तो लाग्छ मेरो फरियाको टुप्पोमै संसार देख्ने त्यों कलिलो बच्ची ताराबाजी लै लै अनि चीं मुसी चीं खेल्दा मेरो हातमा काउकुती लाग्ने  त्यों सुकोमल औंला आज अति महत्वपूर्ण सम्बन्धको औंठी लगाउन जाँदैछ रे!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमीमात्र सत्य होइनौ

~शशी लुमुम्बू~ यस पृथ्वीमा — तिमीजस्ता धेरै मानिसहरू बस्दछन् तिमी जे सोच्दछौ त्यो तिनीहरू पनि सोच्न सक्दछन् तिमी जे बोल्दछौ त्यो तिनीहरू पनि बोल्न सक्दछन् देख्दछन् तिमीले झैँ उनीहरूले पनि सुन्दर सपना

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युद्ध र शान्ति

~सरुभक्त~ यथावत संक्रमण लामखुट्टे तुफान चलेको वेला रोल्वालङतिरका च्छो रोल्पाहरुमा आइपुगेका छन् उड्ने प्याउराका अन्तहीन वथानहरु हत्याको फरमान जारी छ यसर्थ गंगटाहरुको जुलुश निस्केको छ जिन्दगीको मृत्यु शडकहरुमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक साँझ चोरबाटोमा

~यम बाँस्तोला~ भाग्न सकिन कोशीको रफ्तारमा सकिन लुक्न हाम फालेर असला झै कुरभित्र साँझ: धमिल्याउँदै थियो बाटो अस्ताउँदै थियो आँखाको ज्योति घामको बाटो हुँदै―

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माटोमाथि उभिएर

~नरेन्द्रकुमार नगरकोटी~ जून नउदाएको रात कसरी हेर्नु माटोको परिचयपत्र ! वर्षौं भयो बिर्सिएर आफूलाई समेत खोजिरहेछौं हिउँमा कुँदिएका पाइतालाका डोबहरू हामीले नै टेकेका हौं पहिलो पाइला लेख्नेहरूले लेखिदिएछन् – ‘दोस्रो पाइला टेकेका हौ तिमीहरूले’

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : काठमान्डू प्रति

~सीमा आभास~ काठमान्डू छिरेपछि स्वयम् काठमान्डू बन्न खोज्छ मान्छे । चोभार थुनेर पौडिन खोज्छ, सक्तैन महाराज बन्न खोज्छ, बन्दैन आफूले थेगेको आकाश हेर्छ, जमिन हेर्दैन विक्षिप्त हुन्छ र काठमान्डूको नाकैमा उभिएर गर्छ सत्तोसराप । आफ्नो उचाइ नाप्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तोरी लाहुरे

~प्रवीण भट्टराई ‘विप्लव’~ तिमी तोरी लाहुरे म डोरी लाहुरे अनि बले साच्चिकै लाहुरे मसिने सिंगापुर पुलिस द्रोणे बु्रनाईमा शुल्तानी गार्ड रामे भारतीय लाहुरे श्यामे कर्नाट प्यालेसमा क्याप्टेन फरक एति हो तिमी टाउकोमा लेवल सम्म नखोलेको चश्मा अड्काउदै चप्पल पड्कादै ओल्लो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अस्तिव

~बिक्रम श्रेष्ठ “सागर”~ **अस्तिव** जीवन अस्तिव अमर बनाऔ। घडीको पला संगै आत्मसात गरौ ।। शैशवावास्था देखि झेल्दै परिवर्तन। अङ्कुरित बिज गर्दछ स्वरुप धारण। । नियम हो यो परिवर्तन प्रकृतिको।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पत्थर जस्तो म

~दशु राई~ प्रभु! प्रणाम हे ब्रहमाण्डका पिता हजुरको हुकुम बक्स भए म आफ्नो अस्तित्व पत्थर मा खोज्न चाहन्छु । चौरासि हजार जुनि छैन किन पत्थर?प्रश्न उठ्छ भने प्रभु हजुरको अपार् सृस्टि यो जन्म मृत्यु,मिलन बिछोड सानो ठुलो ,धनि गरिब एकको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मृत्यु, जीवन र विम्वहरु

~राम प्रसाद प्रसाईं~ विम्वहरु कति बाँच्छन् र? विम्वहरु किन बाँच्छन्? विम्वहरुको मृत्यु घोषणा गरे के हुन्छ? हाम्रो बचाइ नै विम्वात्मक छैन र? विम्वहरुको मृत्यु घोषणाले बचाइ राख्छ त हाम्रो अस्तित्व? यौनकुण्ठाले होस् वा चिन्तनकुण्ठाले मगजमा हाइड्रोसिल र अण्डकोष ट्युमरग्रस्त मकर … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी बहिनी देवी

~विक्रम सुब्बा ~ उसले बतासलाई धक्का दिँदै नाच्दा रोटे पिङ रमाएर घुमे जस्तो लाग्थ्यो ऊ फूलझैँ मुस्कुराउँदा नजिकैबाट सयपत्रीको वास्ना चलेजस्तो लाग्थ्यो उसलाई कतै गइरहेको कतैबाट आइरहेको देख्दा लिङ्गे पिङमा मच्चिएको जस्तो लाग्थ्यो उसको प्रफुल्ल अनुहार देख्दा झिलिमिली बत्तीहरु बले … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : चम्किलो प्रतिबिम्ब

~नवीन लामा `सुरेश`~ पहराको आँशु छहरा बनी झर्ने मेरो देशको बयान म के गरुँ ? आशु सबै समेटेर आफ्नै काखमा राख्ने तालको बयान म के गरुँ ? नाताबाद र कृपाबादको खास्टो ओढाएर ढकमक्क फूल फूलाउने मालीको बयान म के गरुँ … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : आमा

~रवीन्द्र मिश्र~ आमा तिमीले पत्कर बालेरे जगाइदिएको मेरो ज्योतिमा म आज सुर्य खोजिरहेछु ता कि भोलि कुनै आमालाई पत्कर सोहोर्नु नपरोस् आमा तिमीले फोक्सै सुकुन्जेल फुकेर बालेको दाउरामा म आज उर्जा खोजिरहेछु ता कि भोलि कुनै आमालाई ढुँग्रो फुक्न नपरोस् … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : …र पनि माफ गर

~स्वप्निल नीरव~ प्रिय सक्छौ माफ गर सक्दैनौर पनि माफ गर! हुन सक्छौ तिमी कोमल मैन हौ सुवासित फूल हौ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : घामदेखी डराएन सत्य

~योगेन्द्र राज शर्मा ‘प्रकार अन्तर’~ चौतारीमा साईकल अड्याउँछ र एकैछिन सियाँलले जिउ भिजाउँछ । जुवाडेहरुको छेउ बसेर आखाँ तन्काई तन्काई सत्यले हेर्दैन; खेल्नु त परै जाओस् । ‘कुन रङ बोल्ने ?’ वास्तवमै सत्यले तासको रङ चिन्दैन, सत्य बेकम्मा भएर बस्दैन … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म आत्महत्या गर्दिनँ

~जयन्ता पोखरेल~ बोक्न मन छ ! छातीमा आकाश अड्याउनु कसरी ? खस्दै छ मुट्ठीबाट हतास बगिरहन्छ आँखाबाट सम्झनाको मीठो तरेली मुर्दा बनाउनु कसरी ? थोरै प्राप्तिको चहकिलो आभास । लतपतिएर माटोसँग हुर्कंदै छन् मुटुका टुक्राहरु नाबालक अनुहारको भाग्यमा टुहुरोपनाको आफ्नै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : के हो त कविता ?

~पेशल आचार्य~ वकिल साहेब फिराद, प्रतिउत्तर वा मिलापत्रमध्ये के हो त कविता ? इन्स्पेक्टर साहेब अभियुक्त तहकिकात र अभियोगमध्ये के हो त कविता ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म कस्तो मान्छे

~सत्य नारायण रावत~ मान्छेहरु को भिड बाट एक्लिएको मान्छे ! दैब ले भाग्य लेख्दा ठगिए को मान्छे !! हेमन्त को फुलहरुले सजिएको मान्छे !!! म त अर्कै दुनिया को मान्छे !!! आगो को ताप संग चिसाएको मान्छे ! बरफ को … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : भन त मोदी दाइ

~प्रेम वली~ हेर त मोदी दाइ बिग्रिएका तिम्रा भाइ कोही सिल्ली जस्ता कोही बिल्ली जस्ता कोही चुसी फाल्ने चुरोटका खिल्ली जस्ता न लेख्छन्् न लेख्न दिन्छन््

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment