Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : अलिअलि सुभकामना दिनु है

~गिरिराज बाँस्कोटा~ छोएर रक्त मस्त धमिनी चुमेर आखाँका नानी भौहरु मखमलि ,सयपत्रि यादहरु फुलाउछन् त्यहि भएर सायद तिम्रा तस्विरे आँखाहरुमा छल्किरहेका अञ्जुलीमा प्यारका निशानी देख्न थालेको छु छोएर के हुन्छ ? डामेर के हुन्छ ? आखिर मायात मनवाट हुन्छ आँखावाट … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देश मृत्यु

~सुनिता राई सुब्बा~ बर्षौं भैसक्यो देशलाई निमोनिया भएको मृत्यु घोषित सैयामा कहिले पुर्याउछौं ? (सुन ए असफल अस्थिपन्जर हो !)२ तिमीहरुले नै असफल बनाएको देशको मृत्यु अब कुनैपनि बेला हुनेछ चेतनाहरु जगाई राख, तिमीहरुकै (सग्ला)२ करङ्ग बालि दहन हुनेछ अनि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ वर्ष

~सुन्दर अल्पभाषी~ जन्डिसले खाएको पहेँलो घाम तिनजुरे देउरालीमा आत्महत्या गरेपछि कति खुशी गुम्यो होला कति दु:ख लुक्यो होला कति हर्ष मौलायो होला त्यो अन्धकारमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : काठमाडौं

~बिरेन्द्र नेपाल~ मन्दिरको भण्डारण भनेर चिनिने काठमाडौं फोहोरको डङ्गुर बनिसकेको छ, सभ्यताको केन्द्र भनेर मानिने काठमाडौं अश्लीलताको प्रदर्शन गर्ने थलो बनिसकेको छ । संस्कृतिको धरोहर मानिने काठमाडौं विदेशीहरुको ट्वाइलेट बनेको छ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माटो फुल्यो

~हर्क राज गुरुङ ‘भुटानि’~ पढेको थिएँ इतिहास। सुनेको थिएँ किंवदन्ती। रचेका अनेक कथाहरू, जाहाँ माटो जोडेर, गोडेर अनि सिन्चेर साम्राज्य स्थापित गरेका थिए। हो त्यही साम्राज्य बनेको माटो फूल्यो। पुर्खाको नासो हो त्यो पश्चिम फाँटहरू। कुनै इतिहासमा समेट्नु अगावै टुक्रेका … Continue reading

Posted in कविता, मुक्तक | Tagged | Leave a comment

कविता : साँल्दीज्यू ! एक ट्वाँक चढाऊँ कि

~उपेन्द्र सुब्बा~ कसो बाटो भुलेर म फेरि यहाँ, भट्टीछेउ आइपुगेँ । अब, सिधा वा बाङ्गो गरी जसो-जस्तो गरी भएर यहाँ आइपुगेपछि नआउनुथ्यो, आइसकेर भित्रै आइसकेपछि साँल्दीज्यू ! एक ट्वाँक चढाऊँ कि ? अस्ति पोरैदेखिन् छोडूँ त भनेको खोई परार पनि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य छन्द कविता : ज्ञानुको बिलाप

~डा. सन्देश राज आचार्य~ (शिखरिणी छन्दमा) नेपालीको झंटा, तन बिच परेथ्यो जब अनि। ज्ञानु बोल्यो क्वाँ क्वाँ ,गरिकन कठै ब्याकुल बनि ॥ म मर्ने बेला भो, तर मेरो पुतर अधम ता । कता भाग्यो तेस्को, भर सक बुझे है तिमी … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

छन्द कविता : मेरो स्याङजा: मेरो सम्झना

~डा. सन्देश राज आचार्य~ (शिखरिणी छन्दमा) छुदै माताजीका, चरणतलमा, जान्छु म भनी रुदै आज्ञा दिन्छिन्, दुखित मनले, पुज्य जननी । म आएँ पाताल्मा, तर मन उतै, बाल्-हठ गरी सयर् मै स्याङ्जाका, एक एक गरी, स्वर्ग नगरी॥ (१) कुभिण्डे, नौडाँडा, सकल … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माटोको सम्झना

~मनु लोहोरुङ राई~ बुकी फूलेका ढिस्का र गुराँसे जंगलहरु स्मृतिबाट कसरी टाढा हुन्छन् र…? आधाउधी रहरका उच्छ्वांसहरु- जिन्दगी बाच्ने बहानामा सिमाना काटेर समुन्द्र छिचोलिंदैमा- सिमाना नाघ्नुभित्र अनेकमा एक र एकमा अनेक जीवन कथाहरु गाँसिदो छन् |

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पहाड

~तेजविक्रम कार्की~ म भन्दा पहिले उसैले छुन्छ अग्लिएर जुन र घाम फेरि पनि किन अझै उदास छ पहाड? नापेर जिवनको गहिराई उसैको आङ्मा परेको खोल्सि भित्र चन्द्रमा कैद गरेर पानीमा बनेकै हो ऊ एक जिवन्त प्रेमी फेरी पनि किन ऊ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सहयात्रा…

~रहन राई~ मेरो सहगामी! थाहा छ…….? यो कठिन यात्रामा हामी हुनुले स्वच्छन्दता चुम्ने कुरामा म ढुक्क छु, बसन्तसंगै हिमपात अनी खडेरी त छदैछ, साथमा शारदी फल नभुल्नु है। आए…अवसादपूर्ण पलहरु खैर, नरोकी यी वेगवान पाइला,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : क्रान्तिकारी

~सत्य नारायण रावत~ तिमि पनि क्रान्तिकारी म पनि क्रान्तिकारी तिमि विचार को क्रान्तिकारी म मन को क्रान्तिकारी तिमि तडक को क्रान्तिकारी म सदा को क्रान्तिकारी तिमि सडक म उत्रिनु लाई क्रान्ति भन्छौ म घर मै बस्नु पनि क्रान्ति भन्छु तिमि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म को हुँ ?

~नविन लोचन मगर~ कसलाई सोधुँ ? चुड्कीको भरमा हिड्नु पर्ने इशारामा चल्नु पर्ने आदेश अर्कैको÷काम अर्कैको आफ्नो बैस अर्कैको÷दिनरात अर्कैको माम पाउन हात थाप्नुपर्ने चेत अचेत नाम आए ढल्नैपर्ने साँच्ची, म को हुँ ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : क्रान्तिको पाठशाला

~चंकी श्रेष्ठ ‘अभय’~ त्यो युवतीलाई भेटेपछि मलाई बोध भयो – धोकापूर्ण राजनीतिविरूद्ध वेश्यावृत्ति पनि यो देशमा सशक्त कारबाही हो । जोन हब्सको पुस्तकभित्र अलंकार पहिरेर सजिएको छ संविधानको आदर्श भाषाको सुन्दर जलप लगाएर संविधानको पुस्तकभित्र थुनिएको छ मौलिक हक प्रजातन्त्र … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विदेश बस्ने छोरालाई चिट्ठी

~बुद्धि प्रसाद उपाध्याय~ पहिले तिमि थियेउ शान थियो छोरी चेली बुढा पाका सबको ठुलो मान थियो गाउँको धे………रै नाम थियो साथि संगी सबै जुटथेउ चाड-पर्ब रसिला हुन्थे सबका मुहार हँसिला हुन्थे जिउ डाल कसिला हुन्थे हात्ती बोक्ने बल जुटथ्यो बाँसका … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आँशुहरु त त्यसै-त्यसै झर्छन

~सन्तोष स्पन्दन~ आँशुहरु त त्यसै-त्यसै झर्छन बोलाउननै पर्दैन दु:ख परेपनि झर्छन , सुख परेपनि झर्छन नझरिकन बस्न सक्दैनन् आँशुहरु आफु रित्तिने पिर गर्दैनन् कसैले पुछोस नपुछोस बस्ता गर्दैनन् कसैलाई रुवाउन वा हसाउन झर्दैनन मृत्युको शोकमा झरोस या हर्षको आनन्दमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भनभनाउने यक्षप्रश्न ।

~भक्ति प्रसाद पौडेल~ हिउँदको पहारिलो घाममा लामखुट्टेको भनभनले झै घेरिएको छु म एउटा जिज्ञाषाले नजिकै वनस्पतिको अनिकाल देख्छु टाढा एकदुई ठुटा देख्छु वनस्पतिका गमलाको बोनसाई उदास देख्दै छु उसले सकिनसकी बच्चा जन्माएको छ खिनौटे तिम्रो अनुहारमा चमक छ वर्णनमा उल्लास … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यो युद्ध आफ्नै ईश्वरको विरुद्धमा

~उपेन्द्र सुब्बा~ १. आऊ साथी सुरुवाल सुर्केर घुँडामाथि घुङ्रिङ् बनाऔं र बाँधौं चार किल्ला यसरी कि. टेकेर दह्रो चार पाइला -धर्ती. आकाश. हावा. पानी…. बस्. नूनको ढिक्का चाट्दै मिथक उगाई साँढेको त्यागेर होङ्ग्रायोको भोक पालेर चेतनामा युद्धघोष गरौं- बुडुङ्…बुडुङ्… रक्तिले … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो छोरो पनि ठूलो मान्छे भएछ

~किशोर पहाडी~ वर्ष चौबीसको, गहुँ गोरो, च्यूँडोमा सानो खत भएको, दुब्लो दुब्लो, चुरोट नखाने, रक्सी नखाने, अविवाहित, घण्टाघर नजिकैको कलेजमा आई.ए. बी. ए. कुन्नि के जाति पढ्ने अग्लो अग्लो एक जना मेरो छोरो — धेरै बाठो, यो काठमाडौंमा कहाँ बस्छ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आकाशमाथिको देवता

~भोजराज न्यौपाने~ घरिघरि आकाशमा हेर्दा हेर्दै मैले सोचें मेरो देवता शुन्यमा बिलाएको छ चिसो सिरेटोसंगै अविरल बर्षासंगै र, अनगिन्ती हिउँका थुप्रासंगै झर्दै झर्दै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यि आँखाको लयमा…

~तेजविक्रम कार्की~ यी आँखाको लयमा युद्ध खोज या शान्ति यति बेला म भने लय हरायर बत्तिको शिखा मुनी आफैलाइ खोजिरहेछु भित्ता भरि नाराहरुमा बाँचेको जिन्दगी घाम पानीले खुइलिएर सहरका चम्किला घरहरुको ऐनामा चम्किरहेछु कसैसँग उधारो लिएर समय सडकमा बालिएका टायरहरुको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : त्रासदी भुकम्प

~मदन मुस्कान खत्री~ असीमित भुकम्प ले हानेको यो मन अझै थामिएको छैन काप्न, थाहा छैन भुकम्प रोकियो कि रोकिएन अहँ रोकिएको छैन मनको भुकम्प, त्राशको भुकम्प, शोकको, अनि भयभित को भुकम्प ! भत्काइदिएको छ यो भुकम्पले धरहरा जस्तै मेरो मन, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कमरेडलाई स्वेत सलाम

~लक्ष्मी राई ‘लारा’~ अनिंदो कैयन् रातहरूसँगै छिचोलेर लासहरूको पहाड टेकेर सिन्दूर पोखिएको जमीन कमरेडको आरोहण ! शहरकी चर्चित नायिकासँगै समयान्तरका होर्डिङ्-बोर्डहरूमा ठिङ्ग एक्लै विस्थापित एउटा मन इ….! हेरिरहेछु- रक्तिम क्रान्तिको विजय मरणासन्न राजधानीको ब्यस्त चौकमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पैयुँ फुल्ने गाउँ

~रमेश पौडेल~ लाली गुराँस फुल्यो ओइलियो झर्यो पैयुँ फुल्यो ओइलियो झर्यो सयपत्री, मखमली फुले ओइलिए झरे, फुल्नु प्रकृति ओइलिनु, झर्नु नियति !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यस्तो कविता लेखूँ, जो कसैले नबुझोस्

~हरिहर शर्मा~ सोचेँ- यस्तो कविता लेखूँ जो कसैले नबुझोस् लेखिएका, अक्षर हुन् कि भन्ने परोस् देखिएका, शब्द हुन् कि भन्ने लागोस् तर अक्षरको अनुहार शब्दको सार कसैले नबुझोस्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : किताब

~भूपिन ब्याकुल~ मेरो हृदयको पुरानो दराजमा मलाई मनपर्ने प्रिय किताब छ ! प्रत्येक दिन त्यसका पानाहरु खोल्छु पाउँछु हिजोका शब्दहरु फेरिएर नयाँ शब्दहरु टाँसीएका छन् मानौँ त्यसको पातलो आवरणभित्र अटाएको छ सिङ्गो समुद्र जहाँ शब्दका नयाँनयाँ छालहरु आउँछन् त्यही एउटा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : धमिलो नियति

~नविन लोचन मगर~ पहिले जस्तो निश्चल, निस्कपट, निस्वार्थ छैन, आजकाल माडी पटक्कै छैन सिनोको गन्ध मिसिएको छ त्यहाँ सुसाहतमा गति चिसिएको छ त्यहाँ पुरानो छैन बनावट न पुरानो छ नियति बग्दोछ त केवल नाम मात्रको माडी,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सपना,घडीफूल अनि चाँदनी

~बिबश बिप्र~ ब्युँझिएर, आफ्नै आँखाले वयस्क सपनाहरुको अतिक्रमण गर्दा दिमागभरि उम्रिएका घडीफुलको छटपटी लाग्छ- क्रोध पिइरहेछ l कच्चा नक्षेत्रको संयोजनमा पन्ध्रौ सताब्दीतिरकी एउटी सुत्केरी

Posted in कविता | Tagged , | Leave a comment

कविता : चिलहरु यावत कथा पढ्दैनन

~बलदेव भट्ट “बिहानी”~ आँखाको नानी लाई मटेङ्रा बनाए हुन्छ बर्बादीमा हस्तिनापुर फेरी पनि उजेलोको अनुहार हेर्छ, नगरबधुका मन्मथी बस्तुकलामा खोपिएको रापको चित्त मेरै मटेङ्राले फुटालेको ढुकुरको छातीमा आदर योग्य बैंशको युग कोर्दैछ ।। परालको कुर्कुच्चा लिएर हल्काराहरु मजुर को प्युठानी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विश्वासघात

~सुरेश रानाभाट~ माझीहरूले माया गरे गुलाफ जामुनका फूल हुन् भनेर त्यही फूल जलकुम्भी भएर छालसरि ताललाई नै ढाकिदियो । घँसिनीहरूले जतन गरे दूधिलाका फूल हुन् भनेर त्यही फूल बनमारा भएर सारा जङ्गलभरि फैलियो ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रंगिन पल

~सुष्मा थापा ‘अनुप्राश’~ त्यो दिन रंगिन साँच्चै त्यो क्षण जहाँ तिमी अनि म प्लावित थियौ एक अर्कामा निर्भिकता र आशुतोश थियो,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नागरिकता

~अनिता लामा~ तिमीले नागरिकता लियौ बाबुको नाम, थर पायौ तिमी नागरिक हुनसक्यौं । तिमीले फेरि नागरिकता लियौ तर थर फेरिएर पायौ नागरिकको दर्ज्यानी बढेर कुनै बहादुरको बहादुर्नी कुनै डाक्टरको डाक्टर्नी कुनै पुलिसको पुलिस्नी वाजसको बन्यौ उसकै नामको लिङ्गी पायौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment