Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : सहासी ती हातहरु

~बिजयकुमार श्रेष्ठ~ प्रगति शिल हातहरुलाई अगाडि बढाई रहेका थियौ निडर बनेर कसलाई के थाहा थियो र अपराधिको नजर लागेको थियो भनेर कलमको रफतारमा रमाउथ्यौ भयङकर पिडालाई समेत सहेर कम्मर कसेर लागेका थियौ अपराधिलाई सजाय दिन्छु भनेर ।। आफ्ना बाचा पुरा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विलिन व्यक्तिगत स्वतन्त्रता

~किरण पौड्याल~ हराएछन् प्रजातन्त्र, खोज्न जाने को पो होला बिलाएछन् स्वतन्त्रता, माग्न जाने कहाँ पो होला ०७, १५, ३६, ४६, अझ कति कुर्ने होला धेरै पटक भुंग्रो भईयो, अझ कति जल्ने होला

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बजारविरुद्ध

~सरिता तिवारी~ उसित हिँड्नलाई छैनन् गोडा बलजफ्ती खोसेर लगेको छ उसले मेरा गोडाहरु र तिनैले टेकेर उक्लिरहेको छ सुपरमार्केटको सिँढी चढिरहेको छ मल्टिनेशनल कम्पनीको लिफ्ट र मानिसका आङ्आङ्मा फड्किँदै मरिरहेको छ सभ्यताको चेतनामा बुर्कुसी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुनेको पोखरा

~कृष्ण वस्ती~ फेवाको जलमा मानों, माछापुच्छ्रे नुहाउँछ । बिहानी घामको टोपी, शिरमाथि लगाउँछ ।। महे्न्द्र-पुलको शोभा, बाटुले-चौरको मजा । बृद्धाका पनि फुक्छन् रे, गालाका चाउरी-मुजा ।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ज्वरशम् प्रकृति

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ भाग १ क. ज्येठको आज मध्याह्न बेला सुस्ताउँछ पवन— थाकेको श्रमझैं, लिनलाई दमझैं, छहारीमुनि बटुवासरि, स्थगित–भ्रमण दुइचार काक हानिए पूर्व शीतलको खोजमा निधारमा लिई संसारको जरो, छु आफ्नो गुँडको झ्यालको चरो, म पनि मनको हपहप मर्ने कुञ्जको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कठै ! विचरा काठमाडौं

~निरज लवोजु~ चौडा छात्ती बनाएर मोफसल आफ्नो थातथलोलाई बिदाको हात हल्लाउँछ भन्छ–’काठमाडौं जाँदैछु।’ तर नागढुङ्गाको डाँडो उक्लिन नपाउँदै काठमाडौंलाई धिक्कार्छ मोफसल भन्छ –’थुइक्क काठमाडौं !’ काठमाडौं मोफसलका –धनीको रवाफ बोक्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लिँडे कुकुरको हविगत

~नेत्र कुँवर ‘अशोक’~ देख्यौ ? कुकुरबाट पुच्छर पुच्छरबाट कुकुर छुटि सक्यो अब पर्खनु छ र हेर्नु छ लिँडे कुकुरहरूको हविगत । उतिखेर गल्लीको छेँडबाट हामी हिँड्यौँ भने यिनै कुकुरहरूको नेतृत्वमा हो हामीलाई घेराबन्दी पारेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऊ

~बिक्रम ज्ञवाली~ उ लड्यो , देशको निम्ति भनेर क्रान्ति मा लाग्यो , बन्दुक समातेर हिड्यो उ , भोक प्यास नभनेर सोच्थ्यो उ, एक दिन अधिकार पाउछु भनेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म देश बिर्सिएर कसरी जीउन सक्छु र ?

~विनोद न्यौपाने~ म देश बिर्सिएर जीउन पनि सक्दिन म देश सम्झिएर रुन पनि सक्दिन । मेरो रगत र पसिना बगेको देश म जन्ती र मलामी भएको देश,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कहाँ होला सपनाको फूलबारी ?

~मणि भट्टराई~ म किन हराएँ यसरी ? कसरी कहाँ हराएँ ? जीवन खोज्न भनेर जीवनको जंगलमा कता पुगिरहेछु म ? के होला उदेश्य यसरी दौडनुको ? के होला रहस्य यसरी भौतारिनुको ? कहाँ होला उपलब्धीको शिखर जहाँ पुग्न कुदिरहेछ यो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : झुप्राको अगेनामा बलेनन् आगो

~वैरागी जेठा~ मेरो खरको झुप्राको अँगेनामा कुनै आगाका लप्काहरू छैनन् क्रान्ति स्थापना भएपछि मेरो खरको झुप्रामा छिरेको छु वर्दीधारीहरूको एक्कासी हमलाले मेरो घाउ बल्झिएको छ मूर्ख मानिसहरू आमालाई वदनाम गर्न भोटहाल्न दगुरिरहेछन् हाम्रा तन्नेरीहरू बाटो रोक्न आरनको ज्वालाझैँ उठिरहेछन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म कठोर कवि

~आभास~ मन धराप भएपछि यसमा केही अट्दैन तिमी प्रेमको प्रश्न गर्छौ ? यहाँ त घृणा पनि अट्दैन म त्यही धराप मन बोकेर हिँडेको एउटा भरिया म एक्काइसौँ शताब्दीको द्वारमा उभिएको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जिजीबिषाको लडाइँ

~आचार्य प्रभा~ ढुङ्गाको मन बोकेर पर्देशिएका हामी बाध्यताको बन्धनले बाँधिएका छौं , भन्छन, भन्नेहरु सजिलैसँग देशलाई भुल्यौ पैसाको मोहमा फँस्यौ त र….. त्यसो हैन, केवल जिजीबिषाको लडाइँ लड्न मात्र हामी पर्देशिएका छौं

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रित्ताघरहरु

~लोक राज भट्ट~ मन्दिरमा फहराउन त फहाउदैछन धोजा र पताकाहरु अनी कहिलेकाही आगन्तुकले झै कसैले बजाइदिन्छ घाँट र घुमुराहरु तर भडारहरुमा राखेका दाइना र दुमाउहरु मुसाले चोट्याइ सक्यो ईतिहाँसलाइ चिथोरे झै गरी धेरै घरका मानेझ्यालहरुबाट धुवा आउन झोडेपछी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मावाखोलाको मन

~प्रथा~ वैँसको घोडामा चढेर बतासले जुल्फी लर्काउन थालेपछि उस बेला– छानाबाट फर्सी झरुञ्जेल थेवाले बजाएथे रे ! आफूजस्तै जब्बर च्याब्रुङ च्याब्रुङ ब्रुङ ! च्याब्रुङ ब्रुङ !! त्यही आदिम धुन सुनेर युगौँदेखि निदाइरहेको यो नदीले– जीवनको गति हालेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अंगार

~यल्जी विवश~ हो, मेरो जीवन त्यही दिन सकिएको थियो जुन दिन समयको धारले मलाई काठ बनायो ! मेरो अस्तित्व र पहिचान फेरिएर म त्यही दिनदेखि अर्कै नामले बोलाइए, भलै, मेरो नश्लमा त्यही जीवन मृत भएर बगिरहेको हओस् ! अहिले त … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पिंजडा भित्रका कबिता

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ नेलकडी ठोकेर पिंजडा भित्र बन्दी बनाइएको शताब्दीयौं भयो – मेरो कबिता ! पिंजडा – दन्तेकथाको एकिकरणको, अन्धा/ बहिरा/ लाटा राजतन्त्रको, पञ्चायत नामको, झुक्याउने प्रजातन्त्रको, फोस्रो लोकतन्त्रको, प्रमाणीत हुन नसकेको गणतन्त्रको । पिंजडाले रुप फेरिरहने/ परिबर्तन भैरहने कबिताको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युद्ध जित्ने हरु लाई एक सानो सन्देश

~सन्जीव बंकिम~ भनिरहनु पर्दैन युद्ध आँफै मा एक घ्रिणित फोहोरी खेल हो जहाँ हामी अहमता का हुन्कार भरी रहेका हुन्छौ दुश्मन हरु लाई नस्तनाबुद पारी रहेको चर्चा गरी रहेका हुन्छौ हामी कति असत्य बोली रहेका छौ कि फँला फँला युद्ध … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जाउँ हिँड सुन्तली-ओलाङ्चुङ गोला !

~ध्रुबकुमार सापकोटा~ रात भरी भरी गल्ली गल्ली बाट भुस्याहा कुकुरहरुको अट्टहासले मेरो निदलाई तर्साउँछ खै सुन्तली, त्यो स्याल कराएको आवाज ? झिस्मिसे हुनु धेरै पहिले देखि रातको प्रथम प्रहर सम्म मोटरगाडीको कोलाहलले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : राजधानी

~अकेला यात्री~ यो राजधानीको साँघुरा कोठाहरूबाट यी नानीहरूलाई ठूलो चौरमा पु¥याएर कहिले भेट्नु हामी दुई जना एकान्तमा धित मारेर मध्यराति ढोका ढकढकिन्छ एकाबिहानै लुगा पनि लाउन नपाई घरबेटीले– ढोका ढकढकिन्छ प्रायशः मलाई स्वतन्त्रता र सौहार्दता बाँच्न मन लाग्छ तर यो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ जीवनको खाका

~राजेन्द्र तारकिणी~ (सायद मान्छेले धरतीलाई पिलाइदिएको थियो– एक शिशी विष र, धरती बहुलायो– नियम उल्टापुल्टा परे बाङ्गाटिङ्गा तरङ्ग विनाश प्युँदै आए जीवन टुक्रिए/आशा चुँडिए सपना कच्याककुचुक परे) कति खरानीमय बगर मात्रै हेरिबस्नु अब ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रहर

~तेजविक्रम कार्की~ बिर्सिएर हिडेछु भने एक दिन आफैंलाई जोडेर दियोहरु – घाम लेख्दै हिडुँ बगेर पानी-पानी समुन्द्र लेख्दै हिडुँ उज्यालोको साना साना झिल्काहरु चोरेर जुनकीरी-जुनकीरीहरुले जुन लेख्दै हिडुँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रोबोट हुनुको विरुद्दमा उभिएको – “मानिस” ।

~अनमोल कडेँल~ रोबोट सगँ , आँखा जस्तै “लेन्स” हुन सक्छ तर , रोबोट सगँ मान्छेको मुख जस्तै बोल्ने “स्पिकर” पनि हुन्छ तर , रोबोट सगँ , दिमाख जस्तै काम गर्ने एउटा “यन्त्र” हुन्छ तर , रोबोट सगँ मान्छेको जस्तै तारहरु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गाऊले एक बालक सम्झेर

~मनु मन्जिल~ म चाहन्छू भेटीदा बालक संगै भेटियोस मुस्कान भेट्दा फुलसॅगै भेटियोस वसन्त मानौ सोधियो कि उस्का बाबू कहा छन बालकले सानो औलाले देखाओस् चौतारा भरी बसेर हासी रहेका मानिस र भनोस् त्यहाको यौटा हासो उसको घरको हो। मानौ सोधियो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विश्वास गरेर हेर्दा

~राज आशातीत~ एउटा फूल आफ्नै आंखाबाट ओर्लीरहेछ …… चौबन्दी तुना हुँदै! अर्को भमरा पिल्छिएको सुंडो लिएर भुन्भुनाइरहेको छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दुश्मन

~मनु मन्जिल~ मेरो एउटा दुश्मन छ जो मलाइ फोहर जत्तिकै घृणा गर्छ तर म उसलाई फुल जत्तिकै मन पराउँछु उ मेरो अनुहारमा घाम नउदाउनु भन्छ मेरो बगैंचामा बसन्त नआउनु भन्छ मेरो घरका झ्याल ढोकाबाट हावा नपस्नु भन्छ मेरो आँगनका फुलले … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जान देउ

~गणेश पुर्बछाने मगर~ छोडी जाने मायालु लाइ ,, जान देउ व्यर्थै….उस्को पछी लाग्छौ किन?? जब यँहा ….दुनिया नै स्वार्थी छ भने छोडी जाने निस्ठुरीको ,, फेरी आसा गर्छौ किन?? जाने ले त गइ नै हाल्छ ,,छोडी एक्लै पारि तिमीलाई उस्को … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जेठको गर्मीमा एउटी स्त्री

~हरि अधिकारी~ धूलाम्य राजमार्गको उदास किनारामा असरल्ल पसारिएको एक चोक्टो घामलाई थोत्रो छाताझैँ ओढेर हिले अलकत्राले फ्याँकेको अप्रिय आँचलाई तीन चौथाई देखिएका स्तनका बीचमा काखे बालकलाई झैँ घुसारेर पहेलिँदै गएको परबरको वार्धक्यसँग बिर्सिदै जान लागेको सपनाको मण्डीमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गुलाबको बासना

~रश्मिला कवाङ ‘रश्मि’~ गृष्मयामको उखरमाउली घाम बतास चलेपनि टन्टलापुर गर्मी आकाशबाट जति नै झरी दर्के पनि चारैतिर मगमग बासना फूलको स–साना किराफटयाङ्ग्रा छरप्रष्टै बाटाभरि र लाग्छ प्रगतिपथमा लम्केका पाइलाहरु त्यही गुलाबी बासनासँगै सदैव फैलिरहोस् दुई पाइलापिच्छे राता र हरिया बत्तीहरु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : लजावती झार

~टेकबहादुर सुनुवार~ जब मुस्कान मा ब्युझन्छ पर्खाइ हुन्छ सुर्यदयको अनि मुस्कुराउछ सुनौलो बिहानी जुरमुराएर अनि दिशानिर्देश गर्छ! झिस्मिसे मै लजावती झार!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हामी नयाँ घर बनाउँछौ

~राजीव~ हाम्रो घर ज्यादै पुरानो छ यसका दलिनहरु थामहरु र डाँडाभाटाहरु झुर्नाझुर्ना भएर कुहिसकेका छन् छानामा दलानमा र जताततै धमिरा छ्याप्छ्याप्ती छन् लुगाहरु धोयो र सफा पार्‍यो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विडम्बना

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~ धेरै नदीहरू जन्माएर तिर्खाएको देश खडेरीले हिर्काएको देश बाढीले तानेको पहिरोले हानेको अभागी देश संसारमा कतै छ भने त्यही विडम्बना हो मेरो देश । धेरै जलाधारमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment