Category Archives: नेपाली काव्य

~बिक्रमादित्य~ छन्द : शिखरीणी बनेकी यो मेरो मन र दिलकी सुन्दर परी परीको झै हाँसो मुसुमुसु भए घायल सरी परीजस्ती गोरी बसिछ मनमा नै जुनिभरी उसैको मायामा लुटुपुटु भयो यो दिलजली॥१॥ सुरीलो बोली त्यो सरलशरमी लाज उ भरी

~बिक्रमादित्य~ छन्द : पंञ्चचामर कपाल कल्पना गरे म पातलो घना घना निधार अल्प आकृती र नासिका सुहाउना कपोल पुष्ट रक्त नम्र सुन्दरा मुहार त्यो … सलक्क कण्ठमा हिरा मुखार ओष्ठ अल्प त्यो शरीर चट्ट कस्तुरी सुगन्ध रूपमा परी

~बिक्रमादित्य~ छन्द : पंञ्चचामर म सोच्छु सम्झदै पिडा र कष्टरुपि सम्झना झझल्किरैछ सम्झना मधूर मिष्ठ प्रीतका चलेछ प्यारको बतास मन्द मन्द मन्मा … नवीन प्यार एक भो पलाइ प्रीत प्यारमा रसीक प्रेममा म भै जलेछ छाति प्यारले जुधेर भावनाहरु बसेछ … Continue reading →

~बिक्रमादित्य~ छन्द : मन्दाक्रान्ता गर्छौ माया हरपल अनी चूमि ती ओठ प्यारा भुल्छौ पीडा चलपल गरे बालकैले ति तिम्रा हास्छौ हासो मधुर जहिले फुल्छ उ भर्भराई हिड्छौ उस्को पछिपछि तिमी हिड्छ उ लर्खराई … बोल्छौ बोली त त ति तु … Continue reading →