Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

गजल : कसम फेरि तोड्ने भए

~रवि प्राञ्जल~ किन खानु झूठो कसम फेरि तोड्ने भए फूल छोडी पत्थर सँग मुटु जोड्ने भए पारि लान्छु भनी नाउ किन खियाउनु मझधारमा पर्दा नाउ एक्लै छोड्ने भए

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : हेर्नु छ भविष्य -यो दर्शनको !

~आर.बि. निश्चल~ अस्तित्व -यात्राको एक यात्री म एकैछिन पृथ्वी ग्रहको भ्रमण गरूँ भनी मान्छे रूपमा अवतरित भएँ नाम, जात, भाषा, कर्म अनि धर्म सबै- सबै मान्छेले नै तोकिदियो एकैछिन विस्मृतिमा हराएको म आफू जन्मेको दर्शनको साँचो अनुसार ढालिँदै गएँ जीवनबाट … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गोर्खाल्याण्ड

~राजु तामाङ~ बाटो हो कि बगर? चिन्नै नसक्ने यस्तो बाटो भएर म आउनु, भ आउदिन ‘म गोर्खाल्याण्ड’ पहाड़ धाऊदिन । एक टुक्रा रोटीमा राजनीति चल्छ त्यहाँ, म त सोझो राजनीति जान्दिन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छली मुस्कान

~विमला तुम्खेवा~ तिम्रो आँखामा देखिएको सपना जस्तो मसँग केही छैन जीवनको उमंग छन् त खालि यी नीला सागर छन् जसमा सलबलाइरहेछन् अनेक दुःखहरु यो विरही क्षितिज छ र केही उदास गीतहरु छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पहिचानको अनुष्ठान

~टंक वनेम~ पहिचान सहित बाँच्नको लागि पहाड पर्वत र खोला नालाको देउ देउताहरुलाई अनुष्ठानको लिङ्गोमाथि जगाउँदै खप्परभरी शब्दका विरुवाहरु उमारेर सुनको खुर्मीले गोड्दै धनु काँड भिर्ने सिकारी देव जस्तो पहिचानको क्षितिजमाथि रङ विरङका जामाहरु पहिरिएर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : के थाहा ?

~रुपिन्द्र प्रभावी ‘कटु’~ अचानोको पीर खुकुरीलाई के थाहा ? झुपदीको पीर त्यो हुरीलाई के थाहा ? आफन्ताको भीडमा पनि एक्लै भएजस्तो बाआमाको माया टुहुरीलाई के थाहा ?

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रवासीलाई देशको पत्र

~टोप बहादुर राई~ सबै उस्तै छन् जस्तो थियो हिजो अनि अस्ति तिमिले गाउं छाड्नु अघि चौतारीमा विच्छयाइएका बम, विस्थापित सुन्य गाउं, कांडेतारले घेरिएका शहर र डुवान पिडित तराई सबै उस्तै,उस्तै छन।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : परदेशी मोह

~देवेन्द्र खेरेस~ घर र परदेशको दुरी टाढाभए…पनि आँगनको माया धेरै नजिक दलानको सम्झना धेरै गाढा र चुल्हाको चिन्तन धेरै गम्भीर घरलाई एति धेरै माया कसैले गर्दैन जति परदेशीले गर्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फरक

~राजकुमार बराल~ ऊ पसिना पुछ्दै त्यो उचा ठाउँबाट तल हेर्छ तर देख्दैन मानवता फगत देख्छ गगनचुम्बी महलहरु र पैसाका मान्छे ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पाए त आमा

~सुदर्शन थिङ्ग~ पाए त आमा रोजगारी यँहा बस्थे है हाँसेर आउने त पक्का थिएन आमा बाकसमा बाँधेर दशधारे दुधको ऋण है आमा तिर्नलाई यहाँ सकिन बसेर पलाएन भए विदेश है आमा चिल गाडी चढरे सुखका भाति दु:खका खेती गर्दैछु कसेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

डा ऋषि बस्ताकोटीका एघार मुक्तक

~डा. ऋषि बस्ताकोटी~ न भरोसा अब संविधानको धारामा छ न त केही होला भन्ने नै फेवा रारामा छ तिनैले चाहेको तिर धकेलिँदैछौं हामी जे हुन्छ अन्धा अगुवाको पारामा छ । ************1**************** समयले कसैलाई राजा बनायो, कसैलाई रानी बनायो,

Posted in मुक्तक | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्वोधन

~गोवर्धन पूजा~ पारेर छायाँ सधै बचाउँदै दुनियाको घाम- दृष्टि बाट सक्दिनँ म -देखाउन मुटुले छोपिराखेको -तिम्रो नाम। दुई पाटो संसार ,असल र खराबको न तिमी कोही हौ न यो समाज कोही हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : आफुभित्रै जलेर होला

~केशब शर्मा मरासिनि~ मशान झै लाग्छ शहर आफुभित्रै जलेर होला बिरक्त बन्छ प्रहर भित्रै कुन्ठा चलेर होला जताततै बिषक्त बोली हरु बिझाउछन

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : नेता बन्नु छैन

~धनराज सिलवाल~ सुन मलाई नेता बन्नु छैन आफ्नो प्रतिभा भत्काउनु छैन। नेता बन्न त फटाहा बन्नु पर्छ निकम्बा बनि पिडा दिनु छैन।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : एउटा गतिलो घर छ

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ सितलहर बड्दो छ न एउटा गतिलो घर छ गार्हो छ गरिबको जिन्दगी बहुद कस्टकर छ चुसेर मेरो ओठ र भोट मागेर लागे पछि उस्ले, कैले पनि बुझेन कि त्यहा तेरो के हालखबर छ

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : सुगन्धहिन फुलहरु

~दिलिप पौड्याल~ म कविता लेख्न खोज्छु कबिताले कविको तिखो कलम खोज्छ तिखो कलमले तिखारिएका शब्दहरु खोज्छ शब्दहरुले ओजिला भावहरु खोज्छन् म शब्दकोशभित्र परेवाले पराल ठुँगे झैँ शब्दहरु ठुँग्छु र , म भेट्छु अक्षरहरुको गुजुल्टो सुगन्धरहित फूलहरु झैँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

केशबलोचन शर्माका दस हाइकु/सेन्र्यु

~केशबलोचन शर्मा~ ‘छोरी’ एउटी छोरी बांधिन्छे गर्भ देखि प्रकृतिको काख । अन्धो समाज दिनरात यातना मृत भावना । पुज्दामा लक्ष्मी बोलाई राम राम खल्तिमा छुरा ।

Posted in सेन्र्यू, हाइकु | Tagged | Leave a comment

कविता : अ-मूल्य

~शू-गूँ~ जीन्दगीमा आफ्नाे मूल्य ताेक्नु नै गलत, एक न एकदिन कसैले किनिहाल्छन् र हामी बेचिनु नै पर्छ । त्यसैले यति सस्ताे बन्नुस् कि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जन्माउनुपर्छ

~डम्बर बिकेल~ भन्छन् हिमालबासी हाम्रो मात्रै हो हिमाल भन्छन् पहाडबासी हाम्रो मात्रै हो पहाड भन्छन् तराईबासी हाम्रो मात्रै हो तराई किन यसो भन्छन् आमा ? हिमालबासीको पनि त हो नि पहाड र तराई पहाडबासीको पनि त हो नि हिमाल र … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : आउँदिन भाषण सुन्न

~प्रकाश सापकोटा~ झण्डा बोकिएन कि नारा घोकिएन कि जस-जसलाई देखाइदिनुभो उसैलाई गएर ठोकिएन कि के गरिएन ? ब्यानर कसिएन कि धर्ना बसिएन कि हजुरलाई जोगाउँदा ढाल बनेर पटक पटक आफू फसिएन कि के गरिएन ?

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : खोटो जुन

~भिमसेन थापा मगर~ मुहारमा खोटो बोकेर अरुकै साहारामा मुस्कुराएर लाखौ ताराबिच आफुलाइ सर्वोच्च मानेर मुस्कुराउदै मुस्कुराउदै एकै चद्रमासमा मलाइ अधेरोमा धकेलिजाने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : योगीको तयारी

~शरदबाबु सुवेदी~ एक दिन एका विहानै एउटा योगी सुनको कमण्डलू लिएर घर घरै आलोक भन्दै आए । यो ब्रमाण्डको सवैभन्दा ठूलो शन्त उनी, यो जगतले बनाएको सवैभन्दा ठूलो महन्त उनी, समर्थन नगर्नेका विरुद्ध प्रवचन दिन्थे उनी, अरुको मानव सेवालाई अपमान … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तुलना

~बि कुलुङ रंगबुले राई~ एउटा शासन प्रणाली समुद्रमा ठूलो माछाहरूले सानो माछाहरूलाई खान्छन्, अरे बाबा खावोस् न त हौ त्यो समुद्रिक एडमिनिट्रेशनको गडवडी हो त्यो जलचर प्राणीहरूको दुर्वलता हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देशको दुस्मन

~प्रदीप लोहागुण~ यो देश भन्ने अमूर्त मान्छेले किन होला हामीलाई जैले तैले दुश्मनजस्तै ठानेको। तिमी जस्तो अजङ्गको मान्छेसँग दुश्मनी मोलेर किन जोखिममा परूम म। मूलधारतिर जाने रेलमा चढ़्न वर्जित छ मलाई दुवै हात फैलाएर दैलैमा बस्छ देश

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चिलाउनेको हाँगो

~डा.मधु माधुर्य~ पीडाको काउकुतीले लखतरान पारेकोबेला एक क्वान्टम अट्टहास – कानका पहरा-कन्दराहरुमा सिम्फोनी “रेक्विएम” गुन्जिरहेछ … पीडाले मातेको जीवन – समयको विपरित दिशामा ढुन्मुनिरहेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : मेरो गुच्चा पिल्नुपर्छ

~धीरेन्द्र प्रेमर्षि~ तिम्रो मनको खोपीमा नि मेरो गुच्चा पिल्नुपर्छ अनि पो त भन्न पाइयो, साथी–साथी मिल्नुपर्छ डाँडाभरि लाली–गुराँस फक्रिएर मात्र हुन्न मैदानको पर्तीमाझ चम्पा पनि ‘खिल्नु’ पर्छ

Posted in गजल, पुस्तक समीक्षा | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : एउटी मनकी गोरी

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ न्याउली चरी किन रुन्छेस् नरो कठैबरी प्रेममय भयो संसार बुझ्दिनस् हँ चरी अझैसम्म विरहनै सम्झिबस्छे मोरी माया गाँस्न आइसकी एउटी मनकी गोरी । गीत गाउन किन बिसर्िस् कोइली रनबन यस्तो सुखद् बेला बीच नखुम्च्यान मन

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शान्तिको चाहना

~इन्द्रकुमार ‘विकल्प’~ भूगोलका अक्षांश र देशान्तरका काल्पनिक रेदाङ्कन झैँ पनि, शान्तिको कुनै सिमान्त रेखा भेटिएको छैन जहाँ गएर टक्क कोरिदिउँ र ……..परिभाषित गरिदिउँ अनि, शान्तिको सुसेली हालूँ । आर्तनाद—कोलाहलले सन्त्रास पूर्ण

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लोग्ने

~ऋचा ढुङ्गेल~ कति गाह्रो नाता हो यो;कस्तो जटिल शब्द यो-लोग्ने, अलग शरीर,अलग सोचको साथ रही;दु:ख सुख भोग्ने । शब्द शब्द केलाउने बानी मेरो,शब्दलाई पाथीमा बोक्ने उनको, भूत लेख्दै अमर बनाउने मेरो प्रयास,लेखै नपढ्ने स्वभाव उनको ।। धेरै नजिकिंदा यो पनि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

पुष्कर लोहनीका ९ हाइकु

~पुष्कर लोहनी~ १, घाम चर्किंदा उडेको कालो मन चुलो भत्किँदा । २, सूर्य छिरेछ आँखेझ्याल छेडेर उज्यालो झर्दा ।

Posted in हाइकु | Tagged | Leave a comment

कविता : शून्यता

~नविन ध्यार~ कोहि संग बोल्दै गर्दा मेरो मानसपटलमा बाल्यकालको एउटा यस्तो परिवेशको याद आउँछ । बर्षा याममा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्बन्धहरुको समापन

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ फिज्ममा राखेर चिसिएका समानहरु झै अनायासै किन चिसिए आज हाम्रा समबन्धहरु ! मैले सोचे थे प्यारको आग बालेर उपहारमा तिमिलाइ सुगन्धित रागहरु दिउला तर अफसोच, समयको बतास,आधी भएर आयो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment