Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : तिमीमात्र सत्य होइनौ

~शशी लुमुम्बू~ यस पृथ्वीमा — तिमीजस्ता धेरै मानिसहरू बस्दछन् तिमी जे सोच्दछौ त्यो तिनीहरू पनि सोच्न सक्दछन् तिमी जे बोल्दछौ त्यो तिनीहरू पनि बोल्न सक्दछन् देख्दछन् तिमीले झैँ उनीहरूले पनि सुन्दर सपना नठान— ममात्रै सत्य हुँ र, भ्रम हुन् अरु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी को हौ ?

~विक्रम सुब्बा~ तिमीलाई पहिलोचोटि देखेपछि मेरा हराएका घाम जून भेटेजस्तो लाग्यो तर तिमीले भन्यौ यी त मेरा आँखा हुन् मेरो सपना पनि हराएको थियो हेर्दै लाँदा त्यो पनि तिमीमा भेटेजस्तो लाग्यो तर फेरि तिमीले भन्यौ यो त मेरो शरीर हो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नाँउ छैन

~कल्पना राई~ नदी मिल्छ दोभानमा, हामी मिल्ने ठाँउ छैन कस्तो माया बस्यो हाम्रो जसको कुनै नाँउ छैन डालीबाट फूल झर्यो, काँडा देख्छु हाँगाभरी ढुङ्गामाथी बज्रिदिन्छ मन यहाँ छाँगासरी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो भगवान

~ईश्वरी कार्की वर्षा~ आँ आँ गर्दै पहिलो पटक मैले सिकेको शब्द हो आमा मैले गरेको पहिलो स्पर्ष आमालाई हो । याद छ मलाई आफ्नो भाग्को भन्दा आमाको भागको मीठो लाग्थ्यो । मेलापातबाट थाकेर घर पस्दा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : मुखाँ हानु जस्तो

~प्रेम ओली~ अफिस गयो काम गराउने घेर्ने भ्याइ नभ्याइ गर्‍यो काम हाकिमले ढिला सुस्ती भनि हेर्ने साहायकलाई अह्रायो टेर्दै नटेर्ने टेन्सनले एक प्याक तानु जस्तो थुइक्क जागीर ! मुखाँ हानु जस्तो । जति राम्रो गरे पनि पत्रकारको कलमले सधै नराम्रो … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : साँढेको सिङबाट चुहेको दूध

~पुरुषोत्तम दाहाल~ मेरा आँखा अगाडि बुर्लुक्क उफ्रने साँढेका सिङहरूबाट अजस्र ‘दूध’ का धाराहरू चुहिरहेका छन् र मानव भीड पङ्क्तिबद्ध दूधेरो बोकेर उभिएको छ कसैका बाल्टीभरि दूध छ कसैका करुवाभरि कोही त ड्रम बोकेर आएका छन् गाउगाउहरूबाट बस्तीहरूबाट

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शान्ति आइनन्

~यतिराज अजनबी~ अणु बमको बिष्फोट संगै धुजा धुजा भएर च्यातिएकी, पिइसकेको रक्सीको बोतलसंगै फ्यालिएकी, फुत्किएकी मेसिन् गन मिजाइलहरूबाट, त्यो कोलाहलदेखि ज्यानमारा बन्दी झैं हिडेकी आश्रयको खोजीमा कहीं, रावणले हरेकी सिता झैं खोसिएकी मेरो जिन्दगीदेखि, प्रचण्ड हुरीको चक्रब्यूहले रन्थन्याएकी, आकस्मिक भीमकाय … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुदूर भविष्यवाणी

~बिष्णु सुवेदी ‘दोलखे’~ कुनै नयाँ शताब्दीको एक साँझ अनायास जानेछ एउटा डरलाग्दो भूकम्प ! र उँभो– उँभो पहाडतिर बग्न थाल्नेछन् नदीहरू ! रङ्गहरूले सिंगारिएर बनेका मालिकका गुँडहरू भग्नावशेष लडिरहेछन् यत्रतत्र !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आग्रह

~आश्रय रवि~ काडाँघारीको जंगली मान्छेलाई फूल नपठाईदिनु महोदय जब कि मलाई फूलभन्दा काडाँनै प्रिय लाग्छ म चाहन्छु फूलको अपमान नहोस् अध्यारै-अध्यारो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ए पाक्मा

~आश्रय रवि~ ए पाक्मा कति घुर्क्याउँछौ कति रिसाउँछौ… यो ताङ्साङसँग सबै छुट छ तिमीलाई पोखिन्छु झरी बनेर अनि भिजाउँछु तिमीलाई। तिम्रै लागि भनी जून तारा हाम्रै लागि भनी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : घरभित्र एउटा घर

~विप्लव ढकाल~ हाम्रो घर एउटै छ ! यो घरको सुनको छानो एउटै छ हरियो आँगन एउटै छ, रङ्गीन फूलबारी एउटै छ तर बाबा र मामुले हेर्ने ऐनाहरु छुट्टै छन् ! बाबा र मामु सुत्ने ओछ्यानहरु छुट्टै छन् ! ……. हाम्रो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : महत्त्व

~उमेश राई ‘अकिञ्चन’~ बार्दलीमा बसेर खोकिरहेको बृद्ध मान्छे सोच्दो हो किताबका भारी बोकेर सिमाना काटेका छोराछोरीहरू धर्तीको कति नं. अक्षांश र देशान्तरमा सपनाका गलैचाहरू बुनिरहेका होलान् ? कुनै अधबैंसेलाई कतै बसमा, माइक्रोमा, टयाक्सीमा वा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पोस्टमार्टम रिपोर्ट

~चन्द्र गुरुङ~ यो लास त्यही मान्छेको हो– प्रत्येक तोडफोडमा जो बोक्दै विदेशी भाला र तरबार खोज्थ्यो आफ्नै दाजु–भाइका स्वदेशी टाउकाहरू, हिँड्थ्यो जसका प्रतिगमनकारी खुट्टाहरू –कुनै निरङ्कुश शासकलाई अग्रगमनकारी भन्दै –विष्णुको विशुद्घ अवतार मान्दै दरबाररूपी जीर्ण मन्दिरमा पुनःस्थापित गर्न ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : आस्था

~यज्ञेश~ आस्था हृदयका कुनाकाप्चामा खोज, खोताल मसीका मन्त्र, बोलीका प्रवचनमा होइन, त्यहाँ सायद,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा प्रतिको आभार

~गिरीप्रसाद बुढा~ अनौठो यो ब्रहमाण्ड अनन्त छ नि भनिन्छ यसको शुरु कहाँ हो कुन विन्दुमा सकिन्छ ! ।१। रहस्य मात्रै होइन यो संसार बोधगम्य छ यो धर्ति भित्र मान्छेको अस्तित्व सुन्दर रम्य छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अनन्त यात्राको शुरुवात

~मनु लोहोरुङ राई~ म दैव हुँ ! मूर्खहरुको भिडसंग डराउँछु, र लोचन उघारेर हतार हतार उक्लिन्छु हाँस्दै हाँस्दै म, आफ्नै घरको तलामाथि- किनकि मैले देख्नु छ | यो पृथ्वीको धरातल मैले नाप्नु छ, आकाशको आयतन- साँझ बिहान जीवन खेल्ने आँगन,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चे ग्वेभारा

~उमेश राई “अकिञ्चन”~ मेरो घरको बाटो भएर हिँड्छ देश चे ग्वेभारा अंकित टोप लगाएर युवा जोशमा कस्सिएका मुठीहरु उचालेर क्रान्तिको रातो बाटो घाम डढेको सगरतिर दौडिन खोज्छ देश । चैतको मौसममा आउने आँधी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुर्खेत छोड्दा

~अमर शाह~ यहीँ रहनेछ उत्तरको अग्लो डाँडो र, यतै छुट्नेछ सूर्योदय र सूर्यास्तमा रंग बदल्ने आकाश भेटिने छैनन् अब बाटोघाटो र बजारमा परिचित, अर्धपरिचित धेरै मुस्कानहरू ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : राजधानीलाई खबर

~अभागी थेगुवा~ काठमाडौँ आखिर काठमाडौँ नै रहेछ । उससँग एकपल्ट भेट्ने रहर दोहोरो चिनजान गर्ने इच्छा मसँग नभएको कहाँ हो र ? तर, गुनासाका बिस्कुन लगाउन चार भन्ज्याङ काट्न सकिएन उसले पक्कै चिन्दैन होला

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कल्पना

~निमेष नेवाः~ फुर्सदको समय न यता, न उता वैरागी पहर बिस्तारै चिहाउँछ । मुसुक्क हाँस्छ नवयुवतीको हाँसोझैँ एउटा छुट्टै तरंग फैलाई न साथमा कोही हुनुपर्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दुर्योधन सत्संगमा भिजेका छन्

~कृष्ण प्रसाईं~ देशमा विभीषणहरू जिउँदै छन् । देशमा एकलव्यहरू पनि छन् । जे जति अर्जुनहरू छन् ती अब कुनै हालतमा, कृष्णको बेकारी बहकाउमा,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पृथ्बी ! ए पृथ्बी !

~ज्योति जंगल~ पृथ्बी ! यसरी मात्र हल्लिनू झरुन् मुनामा अल्झिएका शीतका थोपा उक्लियोस बतासको ताप उँभोतिर चलोस चिसो छोएर बतास । तर होस् यसरी मान्छेकै सार्वभौम शक्ति हल्लाएर पटकपटक विध्वंशको अवतार ननाँच्नू,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : कुकुर हो रिङरोड

~योगेन्द्र राज शर्मा ‘प्रकार अन्तर’~ दिनभर रातभर एकनास … घुमिरहन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बन्धन …….

~जुनिता सुब्बा~ हामीले डोरीहरू बनायौं आफुलाई बाँध्नलाई । हामीले सिमाना कोर्यों आफुलाई साँध भित्र राख्नलाई । हामीले भब्य महल बनायौं आपनो लागि मात्र भनेर एउटा बगैंचा बनायौं । आफु मात्र अट्ने ढोका बनायौं । जीव ,पशु ,पंक्षी ,पुतलीहरु नआवोस् भनेर … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देशबाट आएको सन्देश

~बासु श्रेष्ठ~ आज स्वदेशबाट चिठ्ठि आयो रातो रक्तमा लिप्त आँसु र रोदनले भरिपूर्ण वेदनाका चिच्याहट अनि विवशताले भरिएको मेरो मन कटक्क खायो । किनभने मेची कालीमा गङ्गा होईन 

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : घाम उही हो

~डा तारानाथ शर्मा~ तिहारको यो सुन्दर पर्व विना टीका नै बित्न गयो गाईपूजा कसरी गर्नु? स्मृति मात्र अब शेष भयो लक्ष्मी सम्झेँ मैनवत्तीले सिँगार्न खोजेँ डेरामा भैलो खेल्ने द्यौसी खेल्ने आउँदैनन् अब मेरामा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : न्याय उठ्यो

~युद्धप्रसाद मिश्र~ न्याय ढलेको ठाडो पार्न उभियो बबण्डर चर्को पतनशील अनुहार प्रष्ट भो प्रतिगामीका धर्को आजादीका सही दिशातिर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : छोराछोरीहरु

~तीर्थराज अधिकारी~ मेरा छोराछोरीहरु टोलमै गुमनाम गल्लीभित्रको÷जस्तामुनिको घामपानी नछेकिने झ्यालढोकाबिनाको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मनमा माया सम्मान

~ठाकुर मान लामा~ मनमा माया, सम्मान जागृत गराउने हो भने दरिला हाथमा पौरखी हात जुटाउने हो भने निश्चय नै धरातल यो स्वर्ग बन्ने छ जसरी माटोले पानीको स्पर्श पाउँदा बाला धानका लहराउँने गर्दछ । थुप्रिएर रहेका मैला मनका फ्याँकिदिने हो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : वेदना . . . . .

~गोदावरी कुमारी पाण्डेय~ यातायात् सुविधा हैन, विज्ञानको जाल । छानी-छानी के लैनोहै, कठै! पापी काल ।। सब्का दाइ फर्की आए, तिहार आयो भणी। मेरा आँखा आँशु दैव, तैले निको माणी ।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

हास्य कविता : स्वभाव !!!

~दयामोहन आचार्य~ आखिर प्रिपेड पनि फोनै त हो नि “त्यसको टिलो” पोष्टपेड लिएर ठूलो सस्तो कपडा के आखा लाउँथ्यो “त्यस्को खालो” महंगो भिरेर ठूलो लोकल पनि त आखिर रक्सी नै त होनी “त्यस्को झोल” रेड लेभल पियर ठूलो

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : म ज्वाला पिउँदैछु

~भाष्करराज राजकर्णिकार~ निलेर आगो म ज्वाला पिउँदैछु आफैभित्र म कुन युद्ध लड्दैछु जितेरै पनि कुन भूमि टेकु म ? आफै हारेर कुन जीत रोजु म ? कति गर्व जति छ यो स्वदेशको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment