Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

कविता : ठूल्दाइलाई चिठी

~खनाल मेघनाथ बन्धु~ दाइ, खै किन, किन, तपाई मेरो ईष्र्या मात्र गर्नुहुन्छ, मेरो घरमा आगो सल्काउन खोज्नुहुन्छ, बाँदरलाई लिस्नो लगाउँनु हुन्छ, हो , म सानो छु, मलाई सहयोग गर्नुको सट्टा जीवन निर्वाहमा कठिनाई हुँदा, सहज नबनाएर विषालु र तिखा काडाँहरू, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

थारू भाषी छन्द कविता : कहाँगिल अगहनिया नेन्धर ?

~लक्की चाैधरी~ छन्द : सवाई  कहाँगिल अगहन, थारुनके रीति ? हेरागिल हेर्तीहेर्ती, नेन्धरके मिति ?? भुलेलग्ली संसकृति, हेर्तीहेर्ती हम्रे । धेरजन्ना होकेहोकी, नैसेकली सम्ह्रे ।।१।। ढिक्रीबेचे जाइदुल्ही नातनके घर । निसफिक्री होकेबैठी नैरहिन डर ।। सबओर स्वतन्त्रता मनलग्ना दिन ।

Posted in छन्द कविता, थारू कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हामी…

~केडी रेम्नीसीङ~ ‘ए सर, घाम ताप्न आउनुस् है…’ हो त नि हामी घाम ताप्नै आउँछौ, काम गर्न होइन, सकेसम्म जागिर खान पो त, जागिर खानलाई हाजिर गरे पुग्छ, काम होइन । ‘ए दाई, चिया बनाएर ल्याउनुस् त, एक फन्का खाम्…’

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

शान्तिनारायण श्रेष्ठका तीन सेदोका

~शान्तिनारायण श्रेष्ठ~ १. क्यार्नु भाइ हो ! अकर्मण्य देशको मुद्दा भाषा भेषको झेल्नु पर्‍या छ आफूलाई नरुच्ने खेल खेल्नु पर्‍या छ । २.हाम्रा नेताले बहुजन हिताय बहुजन सुखाय उक्ति बिर्सिए

Posted in सेदोका | Tagged , | Leave a comment

गजल : भित्र ब्याथा थुन्छ्यौ के थाहा

~भिम बहादुर थापा~ हँसिलो त्यो मुहारसित, भित्र ब्याथा थुन्छ्यौ के थाहा भेट्दा मुस्कान ओठभरी, निदमा एक्लै रुन्छ्यौ के थाहा ** कहिले गाउँमा, कहिले बेसी, मौका सर्दै टर्दै आयो सौहार्दता बाहिर छरी, दिलमा कालो बुन्छ्यौ के थाहा

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : मयुर

~वैरागी जेठा~ मयुर लाल सलाम रातो सलाम जय नेपाल प्गारा किसानहरु सानी मदौ खैर अम्बाका बोटहरु पारी जातका मुस्कानहरु पानी अमला हास्छन् पशुपंक्षी सुकेका ढोडहरु क¥याक कुरुक चपाएर खरहरु झ्वाल झ्वाल बल्छन् खर्कहरु अंगार झैँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आस्थाका पहाडहरु

~केदार वाशिष्ठ~ जब, अनिश्वरवादी दर्शन दृश्य वा अनुभूतिमा पनि ईश्वरको अस्तित्व मान्दैन बरु कुनै एउटा आत्मालाई पूजा गर्न समर्पित हुन्छ झिकिदिनुपर्छ त्यसबेला आफ्नो मनबाट आफ्नै मनलाई । राख्न सक्नुपर्छ त्यसको स्थानमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हेल्लो न्यू इयर ! हाई न्यू इयर !

~गणेश खड्का~ कलरफूल लाइटहरुको चमकता सर्वाङ्ग पोतेर नवीन आभूषणसँगै रमाएका सकल वयहरु मसक्क मस्किन्छन्, लचक्क लच्किन्छन् र, फैलिन्छन् सर्वत्र अर्धनग्न बन्दै नूतन मनहरुको कामुक रौनकता निमेष-निमेषमा उघ्रंदै फेरी हावामा फिँजिंदै स्वच्छन्द उड्न आतुर प्रत्येक स्याम्पियनका मादक फिँजहरु सेता-सेता वक्षस्थल नुहाउँदै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : तिमी मेरी भएको रात

~नविन आचार्य ‘लेटांगे’~ धेरै सवाल हुन्छ होला , तिमी मेरी भएको रात साँच्चै बबाल हुन्छ होला,तिमी मेरी भएको रात कहाँ राख्छु तिम्रो माया , कहाँ कहाँ सजाउँछु कस्तो पो हाल हुन्छ होला,तिमी मेरी भएको रात

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : कार्तिके महायोद्धाहरू

~सुरेश बखुन्छें~ कार्तिके जवानीका सुरा–सुन्दरीका पछि लाग्ने ‘विश्वामित्रहरू’ आफ्नो त्याग र तपस्यालाई तिलाञ्जली दिंदै तराईका फाँट लुट्छन्, हिमालको हिउँ थुत्छन्, पहाडको पाखा काट्छन्। अझ भनौं घाम र छायाँ, वर्षा र इन्द्रेणी चोर्न तल्लीन हुन्छन् ‘छेपारारङ्गी सर्पहरू’।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : खेती गर्न थालेको छु

~कमल प्रकाश पौडेल ~ सिर्जनाको बारीभित्र, खेती गर्न थालेको छु यहींबाट केही मिल्ने, सानो इच्छा पालेको छु ।। मनलाई फराकिलो, गराउँँछु भन्दै–भन्दै मस्तिष्कको शब्दज्ञान, थोरै–थोरै गालेको छु ।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : फरक : तिमी र म

~घनश्याम प्याकुरेल~ धेरै फरक होला तिमी र म बिच केही उस्तै कुरा हरु पनि होला। तिमी खुशी हुँदा म रोएको पनि हुन सक्छु नि। तिम्रो ओठको मुस्कान हराउने पो हो कि भन्ने चिन्ताले । साँच्चि फरक छ नि है। तिमी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : दियो बलि रहन्छ

~राजेश रुम्बा लामा “अतृप्त”~ तेल थपी दिने भए,दियो बलि रहन्छ अन्धकारलाई चिर्न,आफु जली रहन्छ ! त्यसरी नै मान्छेको पनि,साथ दिने भए सुख-दु:ख यसै नि,जीबन चली रहन्छ !!

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

मुक्तक : निर्लज्ज

~आषिश श्रेष्ठ~ निर्लज्ज भयौ तिमीहरू बेश्या जस्तो सुख मिल्ला कि जनतालाई ईष्या कस्तो गल्ती हाम्रै हो, यिनलाई कुर्सिमा बसाउनु

Posted in मुक्तक | Tagged | Leave a comment

कविता : धोबिनीले पगली बोली

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ क. ओखरको त्यो हाँगामाथि कुखुराहरुले कनिका चोर्दा, ब्रह्मवेला झुकी सोहोर्दा, दोसाँध हुँदामा दिनको जाति, मारी एक चरीले गोली, मीठो, तीखो, भनूँ के ? साथी ! मीठो, तीखो, भनूँ के ? साथी ! धोबिनीले पगली बोली ! ख. … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऊ कवि हुन रमाउँछ

~चण्डी सुवेदी~ महाकवि देवकोटा लक्ष्मी पूजामा जन्मेर पनि लक्ष्मीले कहिल्यै साथ दिइनन्। कवि बनेर ज्यान पाल्नु देवकोटालाई एकादेशको कथा भयो। यहाँ कलम को कदर कहाँ छ र? मरिसकेपछि शालिक बन्छ, सभा गोष्टी हुन्छ, प्रवचन छाटिन्छ्न्। तर बाच्दा कवि नै कवि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पलायन पौरख

~अतित मुखिया~ पतिसा काढेर वर्तमान स्वप्निल भविश्य बेसाउने शिमापारीका खेतला हामी दरमायोका गोठला हामी । मतलबि चाणक्यहरु बैदेशिक रोजगारको पसल थापेर दिवास्वप्न बाँडदै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी भन मात्रै !!

~पौल भाट~ मैले सोचे , के सोचे , के बिचारे , यही हो त , अब सकियो त, यो के सुरु हो ? कि अन्त ? के पाए ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी त यतै म सितै रह्यौ

~अनन्त निरौला~ तिमीलाई मन भरि राखेर अस्ति नै मन शान्त भा’को बेला शब्दहरु सुस्तरी केलाउँदै जोड्दै जाँदा तिमी कविता भएर निस्केथ्यौ। अनि फेरि एक दिन बेलुकी पख निलो आकाशमुनि पोखरीको डिलमा बसेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जोवन, समय र रङहरु

~अनिल नेम्बाङ~ पछ्याउँदै तन्नेरी लौरोलाई पुग्छु फेदमा लालुपातेको। पन्छाउँछु लौरो अनी बिसाउँछु छेवैमा आफुलाई।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : किन ???

~प्रल्हाद पोखरेल~ तन्नेरीजनहीन गाउँघर छन् रित्ता भकारी किन ? पैराले पुरिएछ खेत गतिलो बाँझै छ बारी किन ? निर्धो रुन्छ अरण्यरोदन कठै ! सुन्दैन कोही किन ? रोएझैँ किन देखिँदैछ पछुतो मानेर गोही किन ? चारैतर्फ कुनीतिको दबदबा फैलेर आयो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : के फुटाउदैछौँ खेतमा ढेला कि मजबुरी?

~पुस्कर सिङ्गर~ कुलोको सङ्लो पानी जस्तो कहिल्यै बग्न जानेन खेततिर कृषिप्रधान देशको कृषिमन्त्रीको नियत। किन आएँन बग्दै बग्दै कुलोको पानीसितै तिम्रो खेतको अनुहार हेरेर देशले खाँका कोरेका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आफ्नो संस्कार …

~रामकृष्ण वान्तवा~ प्राणीमध्य बुद्धि विवेक भएको मानिस बुद्धि भएर गर्दैन पुण्य किन – मानिस धेरै छ यहा गर्ने गरी कुनै साध्य छैन केही गरी जाउँ जन्मेर मर्नु मात्र हैन प्राणी जन्मेर मर्नु त संसारको रितै हो अमर नाम राखी जानु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : यो जिन्दगी, त्रासै त्रास

~दुर्गा राई~ जन्म र मृत्यूको साँध यो जिन्दगी, त्रासै त्रास, प्रहर प्रहर बिताई रहेछु आज बगदादको बास्, यहाँ कतै कुनै भरोसा छैन, जे पनि हुन सक्छ, पाईला पाईलामा फैलिएको छ मृत्युको सन्त्रास्,

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : सम्झना बुझेको भए?

~घनश्याम प्याकुरेल~ कस्तो हुन्थ्यो होला जीवन सम्झना बुझेको भए? तिम्रो मेरो संसारको कल्पना बुझेको भए। च्यातिसक्यो होला नक्सा तिम्रो मेरो प्रेमघरको बन्थ्यो अलिसान महल भावना बुझेको भए।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : बोलाउन मन लागेन !

~मबि सिंह~ नआउने तिमीलाई लाख बोलाउन मन लागेन ! आंगनमा रातभरि पर्खेको जून छुन मन लागेन ! जांदै नजाने भनेका कति पक्की रङ्ग पखालें तिम्रो स्पर्श पाएका यी हात धुन मन लागेन !

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : रक्सी र म

~सुरेस खनाल~ हरेक साँझ, मनभरि भएका गुनासोहरु केलाउँछु र म पाउँछु आफूलाई; कहिले परिचितहरुका जालहरुमा जेलिएको, कहिले जीवनका सवालहरुले घेरिएको, कहिले एक्लोपनाका हालहरुमा हराइरहेको, र कहिले, जवानीका जंजालहरुले बिथोलीरहेको!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समय अस्तित्व

~पूर्ण इन्फादा~ सडक किनारमा उभिएका यी वर्गभेद मान्छेहरू छेर्केर तीतेपातीको झोल खोजिरेहका छन्- हजारौं वर्षदेखि एउटा भयानक आँधी सांस्कृतिक अस्मिता आगोको हुँकार वर्ग दर्शन नूतन भूगोल

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : हात दिइ अघी बडायौ

~आचार्य प्रभा~ उकालीमा तिम्ले हात दिइ अघी बडायौ आखिर तल झार्नलाई भुइमै लडायौ कहिले घाम ,कहिले पानी रैछ तिम्रो बानी कहिले झार्यौ फेदमा,कहिले माथि चडायौ

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : फेरी एक पटक खुलेको छ सपनाको बजार

~स्नेह सायमि~ फेरी एक पटक खुलेको छ सपनाको बजार आउनुस देख्नुस राम्रो सपना र लेखिदिनुस उसको नाउमा तपाइको कमसेकम  अर्को पाँच बर्षको जिन्दगी ००००००००००००००००००० तपाई चामल जस्तो केलाएर हेर्न सक्नु हुन्न लुगा जस्तो छामेर अनुभब गर्न सक्नु हुन्न

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हिजोआज ऊ

~गीता थापा ‘दोषी’~ उसका बाउ साहुको भारी बोक्थे आमा साहुको बाँझो बारी खनिदिन्थिन् धान रोपिदिन्थिन् बिउ काडिदिन्थिन् आमा बाउ दुबैले दश नङ्ग्रा ख्याउँदा समेत बिहान बेलुकाको छाक मुश्किलले टर्थ्यो ०००००००००००००००००००००० पहेंली मकैको भात ढिँके नुन र खोर्सानीसँग …

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : इच्छा-पत्र

~आर.एम्. डंगोल~ ढोकैमा थियो इच्छाको बीभत्स लास हत्यास्थलमा हुलिया नरोकिकन बहिरहेको बासी हावा पनि थियो घरको भित्तामा थियो समयसंग गरिएको इच्छाको हस्ताक्षर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment