Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

कविता : प्रेम : त्यसको बहुआयामिक रूप

Posted on September 29, 2017 by Editor

~केदारमान व्यथित~ कहिल्यै पनि धमिरा नलाग्ने, जरामा पनि प्राप्त नहुने, निरन्तर मानसिक पुष्प भने फक्रिरहने कल्पद्रुम हो प्रेम । एक शब्द पनि नबोली मौनबाटै नरनारीका मनमा आफ्नो अस्तित्वको आभास उत्पन्न गर्न सक्नु प्रेमको विशेषता हो । प्रेमलाई विश्व-जीवनदर्शनकै रूपमा प्रतिष्ठा … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

केस्रा : गुन

Posted on September 29, 2017 by Editor

~मीना पुमा राई~ नभुल्नु गुन उधारो नुन ईज्जतसंग मिल्दैन सुन

Posted in केस्रा | Tagged | Leave a comment

कविता : शून्य समय ,मान्छेहरू र बस्ती

Posted on September 29, 2017 by Editor

~सुवास खनाल~ भयले चड्कन हानेको अनुहार बोकेर जब ओरालो झर्न लागे मान्छेहरू सपनातिरको बस्तीहरूबाट र हिँडिरहे चुपचाप अँध्यारो फैलिरहेको निर्जन जङ्गलको मुख ताकेर त्यसपछि किनकिन मेरो बोली नै रोक्किएजस्तो भैरहेछ किनकिन मेरो सास तलको तल हुन खोजेजस्तो लाग्दैछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हेब्बी बड्डे

Posted on September 29, 2017 by Editor

~नवराज पराजुली~ छोरा! सिमेन्टको सेतो खाली बोरा बोकेर धानको सिला खोज्न जाँदा तिमी पाइलैपिच्छे भेट्थ्यौ नरुवाको घाँटीमा सुनको सिक्री बनेर निदाइरहेका धानका पहेँला बालाहरु त्यसरी नै पाइलैपिच्छे भेटिरहनु तिमीले जिन्दगीको खेतमा खोजेका सपनाका सिलाहरु हेब्बी बड्डे मेरो छोरा! बिहेको भोलिपल्टै … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : असार १५

Posted on September 29, 2017 by Editor

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ असारे गीत गाउनु पर्ने हो खेतका आलीहरुसंग खेल्नुपर्ने हो हलो जोत्नुपर्ने हो खेतका आलीहरु सम्याउनु पर्ने हो अनि खेतालाहरु हिलाम्मे हुनुपर्ने हो आज असार १५ । खेतहरुमा अहिले खेतीपाती गरिंदैन खेतमा अन्नबाली रोपिंदैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीतिकविता : अमृत-दीप

Posted on September 28, 2017 by Editor

~कृष्ण वस्ती~ आँखाभरि अजम्बरी रुप खुल्यौ कस्तो ? अमृतले जुनीजुनी दीप जल्यौजस्तो । लालुपाते हातभरि इन्द्रधनु सीप, हिउँचुलीझैं माया मेरो अँजुलीमा टिप। नखोलेरै मनको कुरा खोलिरहें कस्तो?

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : वसन्त

Posted on September 28, 2017 by Editor

~शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल~ आंधीलाई चलाई अलि अलि अहिले आउँदो भो वसन्त झोंका ख्वाई उठायो घन गगनमहाँ गर्जिगर्जी अनन्त । सारा भो बन्द खिडकी चमचम विजुली चम्किचम्की करायो प्यारी टाढा हुनाले चररर मन भै आज मेरा डरायो ।।१।। कालो आकाश सेतो विजुलि … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्झना-१

Posted on September 28, 2017 by Editor

~पदम गौतम~ गुड्दै गरेको रेलले छाड्दै जान्छ टाढा देखिने बस्तीहरू उड्दै गरेको जहाजबाट धमिला देखिन्छन् शहरका दृश्यसमेत बिस्तारै हराउँदै जान्छन् सबै सबै र, अदृश्य हुन्छन् आँखाबाट। तिम्रो सम्झनाले झरेको आँसु खाटा बनेर बस्छ भित्री मनमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : साथीहरु

Posted on September 27, 2017 by Editor

~छविलाल कोपिला~ आफै लाउनु, अकल साथीहरु । अनि भन्नु यो, गजल साथीहरु । शील बन्दी खाम, जब लाग्छ खात, त्यही ठान्नु है, फसल साथीहरु ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : काठमान्डौको आँखामा

Posted on September 27, 2017 by Editor

~रुमानी राई~ तिमी त नाथे कबि न हौ ! एउटा झर्झराउँदो घाम काठमान्डौको आकासमा मलिन उदाउँछ र,बेखबर अस्ताउँछ ! सुदूर पूर्व

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बुद्धि-विनोद प्रश्न

Posted on September 27, 2017 by Editor

~लेखनाथ पौडेल~ कहाँ थियो वास, अघी म को थिएँ, कसो हुँदा यो पिंजरा लिंदो भएँ । कहाँ छ जानू कुन साथ लीकन, तँलाई मालुम् छ कि यो कुरा भन ? १ कदापि कत्ती नलगाइ ठक्कर, ग्रहादिलाई दिनहुँ निरन्तर, घुमाउने को छ … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : आँसु अड्केको हो जिन्दगी

Posted on September 27, 2017 by Editor

~राजेन्द्र थापा~ आँसु पुछेपछि रुमालमा, आँसु अड्केको हो जिन्दगी, चैते खरबारीमा ठूटोले, आगो भड्केको हो जिन्दगी । के गर्ने, कसरी गर्ने, नजान्दा’नि गरिए जस्तो, पैलो मायाको कलेजो झैँ, बेताल धड्केको हो जिन्दगी ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : जिन्दगी

Posted on September 27, 2017 by Editor

~भिम बहादुर थापा~ यसको कारण होइन म कारक होइनौ तिमी, यसको म ज्ञाता होइन तिमी विज्ञ छैनौ, जहाँ- म जिम्मेवार छैन भने तिमी दोषी होइनौ भने, बिन्दास बाँच यो अविरल जिन्दगी बित्न देऊ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मजाक जिन्दगी !

Posted on September 27, 2017 by Editor

~राज आशातीत~ जम्मा जिन्दगी यत्ती त रहेछ! ताता स्वासहरुको स्पर्श, तिघ्राका कापमा बांचेको स्वार्थ, तिम्रो खुशी मेरो बोझ हुनेछ … मेरो रहर तिम्रो कुण्ठा हुनेछ …. यो सहर,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : गगनको

Posted on September 26, 2017 by Editor

~केदार श्रेष्ठ “गगन”~ तिमी पूणिर्माकै जून हौ गगनको गलामा सुहाउने सुन हौ गगनको । तिमी बिना अलिनो लाग्छ यो जीवन जीवन मीठो पार्ने नुन हौ गगनको ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : रहेको क्यै न क्यै होला

Posted on September 26, 2017 by Editor

~लक्ष्मीदत्त पन्त~ अघीदेखी गडेको प्रेम रहेको क्यै न क्यै होला न बोले भित्र मन्मा तुस् पसेको क्यै न क्यै होला ।। जुलुमी तेस नयन् तीर्को सही पीर् खान्छ चोट जस्ले । मजा प्रेम्‌को पनि तेस्ले लिएको क्यै न क्यै होला … Continue reading →

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : दशैँ समाचार

Posted on September 26, 2017 by Editor

~घनश्याम पथिक~ सप्तमीको दिन अक्षता र फूलपाती घर भित्र्याएर देवीको थानमा चढाउँदै गर्दा आकाश रुन थाल्यो सम्झेँ- दशैँ दशा त बन्दै छैन! र तिम्रो समाचार पढेँ -सुनसान बन्दै राजाधानी।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : माया नि गासौला

Posted on September 26, 2017 by Editor

~दिलिप योन्जन~ माया नि गासौला, प्रिती नि साटौला जे ढुख परेनी, हाँसी खुँसी बाढौला मर्नु परे हामी, हाँसी हाँसी मरौला फुलै फुल्को बगैचामा, धेरै रुप ढेखे मुटुमा सजाई दिने, तिमी एउटै भेटे

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : शहीदको आत्मालाप

Posted on September 26, 2017 by Editor

~हुसैन खाँ~ छन्द : शार्दूलविक्रीडित भुल्छन् शासक मर्म-पिर जनको सत्ता चलाए पछि वाचा-वन्धन तोड्दछन् छिनछिनै नाच्छन् पताका सरी । रम्छन् शासक वर्ग स्वार्थ पथमा टेकेर अल्कापुरी उठ्छन् झुण्ड बनाइ शोषितहरू पड्कन्छ ज्वालामुखी ॥ आगो शोषणको बलेर कहिल्यै अन्याय मेटिन्न रे … Continue reading →

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जाग जाग

Posted on September 25, 2017 by Editor

~धरणीधर कोइराला~ जाग जाग अब जागन जाग । लाग उन्नतिविषे अब लाग ।। घोर नींद अब ता परित्याग । भो भयो अति सुत्यौ अब जागे ।। दाजुभाइहरु हो ! उठ जाग । लाग उन्नतिविषे अब लाग ।। धोउ धोउ मनको … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मान्छे र घाम

Posted on September 25, 2017 by Editor

~उपेन्द्र सुब्बा~ अंकुसेले तानी झारेर घोर्ले भिर तल लडाइपठाऊँ जस्तो यो घाम ओई घाम, अलिक चाँडो हिँड्! मलाई तेरो रापले भत्भती पोल्यो। बिहान उदायो बेलुका अस्तायो रातभर हरायो तेरो जस्तो सरल जीवन मेरो कहाँ छ र?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जब कलमले अक्षर बोल्छ

Posted on September 25, 2017 by Editor

~रुमन न्यौपाने ‘अमन्त’~ सफलताहरु नक्षत्रमा टलपलाई रहँदा । म धर्तिमा एउटा त्यस्तो उचाई देख्छु । जहाँ भुभागहरु अत्यन्त समथर छन् । जहाँ गहीराईहरु बेमिसाल छन् । पिडा÷भोगाईका अनुप्रस्थ माध्यम भएर ह्ृदयमा ठोकीँदा शब्दहरुले,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कुखुरो

Posted on September 24, 2017 by Editor

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ रातले रोइरहिथिन् लाखन जलदाना, मैले कनिका जस्ता मानी टिपी निलेँ ती नाना ! पुछेँ गगनको छाती— बालेँ दीप प्रभाती ! तारानलको अन्तर ज्वलनले म भएँ रातो—

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : याद

Posted on September 24, 2017 by Editor

~रवि प्राञ्जल~ तिमिले सम्झ भनेकि थिएनौ न मैले नबिर्सने बाचा गरेको थिए बिना कारण , बिना सर्त तिमिलाइ सम्झी रहनु आदत बनेकोछ जब म तिमिलाइ नसम्झिने प्रयत्न गर्छु ठिक त्यही समय देखि दुनियाको हरेक चिज मेरो विरुद्धमा जुट्छन जस्तो कि … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समान अन्तर

Posted on September 24, 2017 by Editor

~उपेन्द्र सुब्बा~ बाउले नपढेर दुख पाए मैले पढेर दुख पाएँ । गाउँमा- बाउ हलो जोतिराछन् म सहरमा टाउको जोतिराछु ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : झरी

Posted on September 24, 2017 by Editor

~प्रवीण खालिङ~ छाता भुलेछु तिमीसितै ओतिन्छु तिमी आधा भिज म आधा नभिजेको आधा आधा एक हुन्छ यो झरीले कति मन छुन्छ। बाँच्नलाई निहुँ चाहिन्छ त्यसैले झरीमा छाता भुल्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तीन समस्यापूर्ति

Posted on September 24, 2017 by Editor

~कृष्णप्रसाद पराजुली~ राम्रो लाग्छ नदी सुसाउँछ जहाँ शोभिन्छ छायाँ पनि आशा जाग्छ प्रभात-सान्ध्य क्षणमा सन्देश भर्छन् ध्वनि त्यो बेला किन हो स्वयं लय भई चम्कन्छ रे लोचनी बढ्दै छन् रसछन्दमा कविहरू लाग्दा मीठो मोहनी रातै नीद भयो, भयो फरक के … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बिमती

Posted on September 24, 2017 by Editor

~दीपकजङ्ग हमाल~ ठोक बन्दुक छातीमा, पड्काउ तोपका गोला काट हज्जारौंका शिर, बगाउ रगत्को खोला भात्काउ आस्थाको मन्दिर, चुँड सम्बन्धको तार पुर मानवअता माटोमा, बोक बिद्वेसको भार

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विद्द्वेषले बिद्धंश गराउने समाज

Posted on September 24, 2017 by Editor

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ बस्छु यहाँ तप गरेर । स्वच्छताको श्रोत बृक्ष वर । हर हर प्रवाह शितल । भएकोछ हृदय प्रफुल्ल । कञ्चन श्वाश हुन्छ प्रबाह । मेटीन्छ रीस राग द्वेश । श्रद्धा नहोला तपस्वी देखि । बसेको त हैन … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जिन्दगीको मूल्य

Posted on September 24, 2017 by Editor

~भेषराज रिजाल~ कोरा कागजको अभिलेख छ जिन्सी श्रेस्तामा दाखिला छ बिना दाखिला यो जिन्दगी कसिङ्गरमा मिल्किरहेछ डेबिट क्रेडिटमा सन्तुलित भई हरहिसाबको मूल्य छ बिना मूल्यको सस्तो जिन्दगी मिन्हासरि भइरहेछ । करोडौँ अरबौँ हिनामिनाको अडिट रिपोर्टमा बेरुजु छ जीवनकै दुरुपयोग मुटुका … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्वयंवर र भट्टीका साँझ

Posted on September 24, 2017 by Editor

~त्रिभुवनचन्द्र वाग्ले~ जग्गेमा माडघुम्न बस्दा गतरातको बासी सितन झुसिलो डकार डुक्रन्छ सगर्व हिजो रात भट्टीमा सितन थप्ने साहुनीलाई भनेको थिएँ– “तिम्रो सितन क्या चाम्रो ! मध्यरातसम्म पनि चुरोटको धुँवा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : बस्छौ कहाँसम्म नारी ?

Posted on September 24, 2017 by Editor

~सीता थारू ‘निश्छल’~ सहेर यो यातना, बस्छौ कहाँसम्म नारी ? लुकाएर चाहना, बस्छौ कहाँसम्म नारी ? हत्कडी र जञ्जीर, मिल्यो लगाम जब लगाएर कँगना, बस्छौ कहाँसम्म नारी ?

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment
  1. Pages:
  3. 1
  4. ...
  5. 134
  6. 135
  7. 136
  8. 137
  9. 138
  10. 139
  11. 140
  12. ...
  13. 356