Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

कविता : छोरीलाई मानचित्र पढाउँदा

~विजय मल्ल~ रातो रगतले कोरिएको साँध छ खेतमा डिल लाएझैँ हेर, हरेक राष्ट्रका फाँटमा! यो हो भारत, यो हो पाकिस्तान हिन्दू-मुसलमानको रगतले मुछिएको यही हो रेखा महान्! यो जर्मनी, यो इङ्गल्यान्ड यो रुस, यो जापान।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पावरहाउस

~श्यामल~ समयसँगसँगै थिचिदै गएका सपना सानासाना आँखामा देखिने इन्द्रेणी समय सँगसँगै अगोचर हुँदै गएका कपासका भुवाहरूबाट धागो बनाउँदाबनाउँदै चिसोले कठ्याङ्ग्रिएका मानिसहरू आफैँले बनाएको मोटर र रेलले किचेर मरेका आत्माहरू आफैँले उडाएको हवाइजहाजको स्वप्नयात्रामा बिताएको जवानी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऊ

~बिपना ढुङ्गाना~ संघर्षको दौडमा, मानिसहरुकै समुद्र सडकमा हिँडिरहेका थुप्रै मानिस एकअर्कासँग सबै अपरिचित तिनीहरुकै एक हिस्सा थिई ऊ । सन्तुष्टिको खोजीमा हिड्दै गर्दा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : झरी

~रेखा पन्त~ जाडो महिनाको तातो घाम चियाको चुस्कीमा मकै बदाम घरको आँगन या कौशी परालले बुनेका सुकिला न्याना

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : रोयो काली पनि

~सरोज घिमिरे ‘कर्कट काश्यप’~ मेची दुख्ता कोशी दुख्यो, रोयो काली पनि । बास बस्ने गुँड भत्क्यो, झर्यो डाली पनि ।। पसिनाले भिजाएर लायौं खेतीपाती, भाग्यले नै ठगेपछि, मर्यो बाली पनि ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : बन्धन हो साथी

~पूर्ण बन्धन~ समय बलवान अनि महत्वपूर्ण बन्धन हो साथी । जन्म र मृत्यूबीचको भरीपूर्ण बन्धन हो साथी ।। बुझेर यसको महत्व चल्न सके जमाना झुक्छ, उसैका लागि मात्रै यो अर्थपूर्ण बन्धन हो साथी ।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : देश बाहिर

~अजित क्षेत्री~ हो, मैले त्यसरी छाड्नु हुने थिएन त्यो लागीगुराँसको फूल जिन्दगीको त्यो घाँसे मैदान तिम्रो अराजक प्रेमको त्यो न्यानो अंगालो मैले त्यसरी छाड्नु हुने थिएन मेरो देश

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अर्को दिन

~दीपा लिम्बु राई~ बुद्ध र गान्धीलाई नजिक राखेको छु म युद्धविरोधी मानव युद्धकालको यो समय पेट्रोलले मलाई नै खोजिहिड्छ ? राइफलको व्यारेलले मलाई नै ताकिरहन्छ । युद्ध विमानले मलाई नै खेदिरहन्छ । के म दुस्मन हुँ ? के म शत्रु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : काठमाडौं

~वीरेन्द्र नेपाल~ मन्दिरको भण्डारण भनेर चिनिने काठमाडौं फोहोरको डङ्गुर बनिसकेको छ, सभ्यताको केन्द्र भनेर मानिने काठमाडौं अश्लीलताको प्रदर्शन गर्ने थलो बनिसकेको छ । संस्कृतिको धरोहर मानिने काठमाडौं विदेशीहरुको ट्वाइलेट बनेको छ, विश्व सम्पदाको सम्पत्ति मानिएको काठमाडौँ हत्या, हिंशा र आतङ्क … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो जीवन

~गोपाल पाँडे~ होओस् ‘को?’ नाउँ मेरो अति सरल रहोस् ठाउँको नाउँ ‘कुन्नी‘ हूँ आफू सर्वसाधारण जनहरुको साथमा मात्र खालि निन्दा सारा सर्वले नचिनिकन गरुन् सामुमा हूँ म चाहि, त्यो निन्दाबाट शिक्षा अबल अबलका पाउँद हूँ म केही । १ होओस् … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कागजको मान्छे तिमी !

~विक्रम तिमिल्सिना~ उड्यौ हूरीबिना नै सिरिरिरी बतासले ! . म प्रार्थना त गरुँला, तर पनि हावाहूरी बाढीभेल त अवश्य आउनेछ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मृत्युको शब्दकोष

~प्रमोद स्नेही~ भोलि बिहान उदाउने सूर्य म देख्छु देख्दिनँ, त्यो मलाई पनि थाहा छैन। तर यो सत्यदेखि भने म अनभिज्ञ छैन। कुनै दिन मैले पनि यसरी नै जल्नुपर्छ यो चितामा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उस्तै दुख्छ देश यहा पनि

~राजेन्द्र शलभ~ कसैले सोध्नु अघि म आफ़ै भन्छु, दिक्क लागेर नै बिदेशिएको हो म खानै नपाएर होइन तिमीले गरिखान नदिएर देश छोडेको हुं मैले । कसलाई मन हुन्छ र पराई देश्मा पसिना बगाउन को चाहन्छ र आफन्तहरूबाट टाढा बस्न

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्दबद्ध गजल : रमाएर बाँचौ

~कोमल भट्ट~ (भुजङ्गप्रयात छन्द) सकेसम्म हामी रमाएर बाँचौ सधैँ नाम इज्जत् कमाएर बाँचौ नरोजौं छहारी उपेक्षा जहाँ छ नछुट्ने सहारा समाएर बाँचौ

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : शिशाभित्रको गीत

~मदन राई ‘लामाखुले’~ बादल नफाटि कनै वर्षात भयो धर्तीमा गीतहरू सदियौ” कठांग्रीएका हिउँदहरू क्रमश: खुल्दै कलिलो छातीमा मुसुक्क हाँसेर ईन्द्रेणी गीतका रङहरू शूभकाना छ तिम्रा गीतहरूलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : जातको कुरा गर्छु

~आश्रय रवि~ तिमी जे सुकै भन म जातको कुरा गर्छु। हिजो तिमीले हानेको लातको कुरा गर्छु। जति लगाउ महायज्ञ देउ मिठा प्रवचनहरू। धर्ममा भईरहेको अधेरी रातको कुरा गर्छु।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : उज्यालो विहान बोकेकी सुन्दरी केटी

~सबिना सिन्धु~ झिस्मिसे हुने अगावै उठेकी तरुनी केटी स्वयम् निस्सासिएर घैलाहरूसँगै नदीले हुत्याउन खोजेका रहरलाग्दा छालहरूमा बुनिरहन्छे पसिनाका नीला सपनाहरू, बाटोभरि निमोठिएर जूनका कृत्रिम आँखाहरूबाट, यज्ञको रापिलो अग्निकुण्डमा चिरकालदेखि होमिएकी बलिरहेकी शरीरका शून्य मुस्कान बोकेर ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हातहरु

~टंक सम्वाहाम्फे~ हातहरु हामी उर्ठाईरहेकाछौ धेरै पहिले देखि किनभने हामीलाई हाम्रो हात चाहिएको छ हाम्रो आवाज चाहिएको छ हाम्रो स्वतन्त्रता चाहिएको छ जो हिजो सम्म वन्दि थिए ती हातहरु आज हामी उचाली रहेछौ तिनै हातहरु माथि धेरै माथि अव फस्दैनन् … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : तिमी मेरी को हौ काली ?

~शेखर ‘अस्तित्व’~ किन यति मन पराउँछु, तिमी मेरी को हौ काली ? किन स्वप्नमा बोलाउँछु, तिमी मेरी को हौ काली ? यति ठूलो संसार छ, किन मैले रूचाउँदिन ! किन तिमीमा हराउँछु, तिमी मेरी को हौ काली ?

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : जलाएकै हौ त मेरा सपना?

~प्रणिका कोयु~ मेरा चिम्सा आँखा थेप्चो नाक होचो शरिर के मनपर्यो तिमीलाई मेरो कि बौलायौ तिमी त्यसरी? मेरो हाँसो मेरो बोली मेरो नाईं के बिझायो हँ तिमीलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युद्ध लल्कारिन्छ

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ अहंता कोचिएका टाउकाहरु अरुबाट सम्मानित हुन मात्र चाहन्छन् तर आफुले आफैलाई सम्मान गर्न सक्तैनन् हरपल आप्mनो नजरवाट आफै गिरिरहेका हुन्छन् अरुलाई सम्मान गर्न जान्न सके एस्तो हुंदैन्थ्यो र, विचार यस्तो पालेको छ –

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्वीकारोक्ती

~रुमानी राई~ रातभरीको अनिदो अंगालोमा च्यापेर संगै सुतेको समय कतिखेर हो उठेर कुलेलम ठोकीसकेछ ब्युँझ्दा त म मात्रै पो ओछ्यानमा । आँखामाथी एकसुर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मान्छे बने है तिमी

~शिव अधिकारी~ आफैँमा भरी सिर्जनाहरू सबै आफैँ बनी सक्षम यौटै लक्ष्य बनाउनु छ सबले यो देश पोखी श्रम फाल्नु हुन्न कदापि यी दिन सधैँ गल्ली र गल्ली घुमी यौटा सुन्दर शान्त स्वच्छ छविको मान्छे बन है तिमी । मान्छेभित्र छ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुदुर यात्राहरु

~आस्था के.सी.~ र्चिविर र्चिविर कराईरहेछन चराहरु टाढा कतै नेपथ्यवाट आईरहेछ आवाज कुखुरी काँ कुखुरी काँ को भाकामा भाले गाईरहेछ सु प्रभाती गीत उठ मेरो प्यारो छोरा उठ, उघारेर हेर मनका पर्दाहरु रक्तिम र सुनौलो भईरहेछ,पूर्वी क्षितिज हेर । चारैतिर हेर।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सर र सरकार

~मनोज बोगटी~ अमलिसो सुकौरो लागेको छेक पारेर सरकारले हेपेरै मेरो नाम राख्यो सय दिने। उनीहरू एकदिने अथवा एक घण्टे। अथवा…। जीसीपीको पछिपछि कुद्दै पाक्छ हजिरा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : हरफ थपिदेऊ भूपि

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ बारम्वार लेख्दै आयौ भूपि बन्दैन देश दुईचार सपुत मरेर नगए कहाँ छौ भूपि अवतरित होऊ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : अनि पिउन मन लाग्छ

~पूर्ण बन्धन~ भित्रभित्रै यो छाती जल्छ, अनि पिउन मन लाग्छ । वैरागी अनेक शूर चल्छ, अनि पिउन मन लाग्छ ।। अग्रगमनको नाउँ दिएर गाउँसमाज विगारे अझै, दिनहूँ उता लास ढल्छ, अनि पिउन मन लाग्छ ।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : के उनी नै हुन् ?

~बदरीनाथ भट्टराई~ (१) हेर्दै कर्के कटु नजरले दक्षिणी भागबाट झर्दी ज्यादै विमल मुखकी देखिने दूरबाछ ।। हाँस्दै पार्ने बहुत नखरा यो न गोरी न काली घुँटो झिक्दी रङबिरङको के उनै हुन् उज्याली ? (२) आऊ आऊ भनी दिनदिनै लोकले कल्पिएकी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पहिलो प्रेमोत्कर्ष र सम्बन्धबिक्षेद्

~सुरेस खनाल~ प्रेमोत्कर्ष- तिमीले ढोका खोल्यौ, म थाहा नपाईकन भित्र पसेछु! संघारमा एकछिन, अल्मलिएको त अवश्य हो तर खै, अनायाशै, पाइला भित्रतिर बढेछन्!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समदम

~लोकप्रिया देवी~ जगत छ सुखको दुःखको प्याला खेत बनेको विश्व विशाला । बन्दछ सब यो मदिरापनका जीवनभरमा सुख दुःख जुन हो । समदम अतस्बाजीसरिको हुन्छ ढिलाई क्षणमा क्षण त्यो । जग यो भ्रम हो मन पनि भ्रम हो डरको सुख … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : टाईम कार्ड

~जे. एन. दाहाल~ विहान देखी बेलुकी सम्म टाईम कार्डमा निर्लाप्त बेलुकी देखी अर्को विहान सम्म दलीएको छ एउटा मान्छे। न मान्छे मेसीन हुन गयो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : क्षितिज तिर

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ पर पर कुइरी नील किनारा, स्वर्ग झरीकन जिमीमा छुन्छ, लामो सडकमा अडी यसबार, दूर चिहाई दृगले गुन्छ । बहुविध पत्थर कङ्कड, काँढा, बाढी, खाडी, उकाली हुन्छ, ओर्ली किरण र उक्ली डाँडा, दूर शिखरमा स्वर्ग नुहुन्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment