Tag Archives: kabita

छोक : सत्य

~पूर्ण वैद्य~ सत्य । पानीको एउटा समुद्र हो। मान्छेहरूले आ–आफ्नो भाँडोअनुसार त्यसलाई भरिलिन्छन् अनि, तिनीहरू एकआपसमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सपनाको कुरा

~उपेन्द्र सुब्बा~ हिजो राति सपनामा तागेरानिवाफुङ्माङ आएर यसो भनिन्- ल कान्छा जे छोइस् तेरो भो।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : एक बोकाको अन्तिमपत्र

~लक्ष्मण नेवटिया~ मानवबस्तीहरूमा जब ढोल बजाउने, बन्दै गएको छ माहोल, गरेर हाम्रो तोल ,मोल गरिनेवाला छ कबोल, अब त वेदनाले कुँजिएको हाम्रो उमेरको एकएक पल सकिन्दैछ। जीवनदीप निभाउने उल्टो गन्ती गनिन्दैछ।| बोकालाई हान्न कतै छैन रोका- मात्र चाहियो मौका। विश्वभरी … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : भुइँको धागो

~प्रथा~ उमेरसँगै अग्लिएको यो जीवनको लाँकुरी बोटबाट किन झरिरहेछन् विश्वासका सप्तरङ्गी बसन्तहरू ? सपना फुल्नु अगावै मनको यो हरियो जङ्गलभित्र कसले नचाउँछ आगो र धुवाँसँगै उडिरहेछन् रहरहरू ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कमरेड दासनुदास

~शरद पाैडेल~ म हनुमान ! कत्ति उत्तेजित छैन कमरेड ! जे उचित लाग्छ कमरेडलाई अाजकाे उचित र मेराे उचित पनि त्यहि नै हाे । र लाग्छ जे खराब हजुरलाइ साेच्न र साेध्नै पर्दैन मलाई शतप्रतिशत खराव पनि त्यहि नै हाे … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फर्केर जाऊ

~रमेश खकुरेल~ छौ हाम्रा दाजुजस्ता धनजनबलमा छौ निकै नै बढेका धेरै शस्त्रास्त्र जोडी अधिक मद चढी आज छौ रे सडेका नालापानी चपायौ अझ पनि जसको घाउ दुख्तैछ हाम्रो कालापानी पस्यौ जो कलुषित मन ली यो भयो झन् नराम्रो ।। भन्थ्यौ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फोहोर

~डा.संजीता वर्मा~ मानिस जङ्गली प्राणी फोहोर, धूवाँ र गोलीमा लिप्त भएको कुहिएको दुर्गन्धित बतास निस्किरहेछ जहाँबाट चारैतिर जसलाई रोक्न तिमीहरूले पनि सकेनौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो म

~तेजेश्वरबाबु ग्वंगः~ म एक प्रवाह आफ्नै गति भित्रको म एक स्वाभाव आफ्नै आचारण भित्रको । गतिशील निरन्तरताले स्वच्छ पखालिएको आचरण मेरो म एक मेलमिलाप सद्भावपूर्ण मुटुको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शहर

~राजु झल्लु प्रसाद~ ५० रुप्पे जाने चप्पल पड्काउदै, एक धोक्रो चामल र १० गुइठा पिँडालु बोकेर, बुबाले पोहोरसाल दशैमा किनिदिनुभएको धुत्रो स्कुल ड्रेसमा, भविष्यको नक्सा खोज्न, म शहर पसेको ओहो ! धेरै वर्ष भएछ ! धेरै वर्ष भएछ:- आमाले निस्किनेबेला … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : संविधान तिमी आऊ

~एस. दिवस~ भोका पेटहरूका निम्ति अनिकाल हैन सहकाल बनेर आऊ भोकै मर्न बाध्य हुनेहरूका लागि विष हैन पियुष बनेर आऊ भोका पेटहरूमा मुसा दौडिने गरी हैन माछा पौडिने गरी आऊ सविधान तिमी ¤ कोही भोको अनि कोही रो’को देख्नै नपर्ने … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दिक्क बनायो

~एम.एल. ओली~ भोको डकार झाङ्गिएर तन पलायो बाउको धन भाँगिएर मन गलायो साझा पाहुनो नाता जोडी ठिक्क बनायो भुँडीभित्र खहरे उर्ली दिक्क बनायो । मन्दिरभित्र सन्यासीले धुप जलायो पूजारीले धोती जलाई रूप पलायो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : “तँ” भनिन्छन् “हजुर”हरू

~मित्रलाल पङ्ज्ञानी~ जो निजी बस्तु हैनन् तिनैलाई निजी भन्यो धर्तीमा युद्धबाट बाटो त्यै स्वार्थी अन्धले खन्यो व्यर्थैको दम्भले गर्दा तँभन्दा म ठूलो भनी इख्खियो हेपिने मान्छे मच्चियो झगडा अनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऊ त मकै पोलिरहेछ

~शिशिर शर्मा~ ऊ मकै पोलिरहेछ पुरानो बाटोको छेउमा पुरानो पसलको अगाडि बुढो पिपलको रूखमुनी काठे पिर्कामा बसेर सहरको धुलो र धुवाँ खाँदै नाबालक एउटा लाचार केटो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जाऊ त्यहाँ इन्दिरा

~रेशम वी.सी.~ जनकविका कण्ठ स्वरबाट सुनिन्छन् कविता मनकविका मुखार्बिन्दुबाट सुनिन्छन् कविता मनकविका कविता बाहिर आउदैनन् सर्वदा बुझ नबुझ गएर बुझ जाउ त्यहाँ इन्दिरा कल्पनामा जनकविले गाउँदैछन् कविताहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फूलको कथा

~भुवन निस्तेज~ जतनका साथ कुनै सुरक्षित बगैँचामा स्याहारिएन ऊ कुनै कर्तव्यनिष्ठ मालीद्वारा खडेरीमा सिँचिएन न पराल छ्यापेर ओभानो नै पार्‍यो कसैले उसलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आफ्नो लासमाथि आफ्नै टाउको

~कृष्ण जोशी~ अथाह समुद्रपारि पौडेर पुग्नुको रहर नीलो पानी समाएर हातभरि ठूलो माछा परेको बहाना रमाउनु रहेछ सपना टेकेर विपनीमा पुग्नु उज्यालो बिर्सिएर अँध्यारोलाई अँगाल्नुजस्तै मैले विपनासम्मको दूरी नाप्न सकिनँ सपना टेकेर हिँड्ने दुष्प्रयत्नमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : र महाजनहरू ठोकिरहेछन् ताली…

~शरद पोख्रेल~ कुनै एक भूगोलमा आफ्नै आयुबाट चोइटिएका गोलहरू सल्काउदै रातो बनाउदै फलाम ठोक्दै छन् अर्को फलामले आफ्नै जिन्दगी रातो रापमा राखेर पहिरोबाट आधा भिरसम्म झरेको रूख जस्तै डढेलोले आधा भन्दा धेरै जलाइसकेको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यात्रा

~कमला प्रसाईँ ढकाल~ अस्तित्वविहीन छ यो यात्रा केही नपुगेजस्तो, केही हराएजस्तो हिँड्दाहिँड्दै थाकेजस्तो काम गर्दागर्दै रोकिएजस्तो कस्तो, के होला यो यात्रा ? जिन्दगीका उर्लिँदा भेलहरूमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भारी बिसाउनुपर्दा

~कृष्णभूषण बल~ टुङ्गा को लक्ष्य साधेर हिँडेको हुँ फेदीदेखि टाकुरासम्म निश्चिन्त कैयन् उकालीहरू नाघ्दै लम्केको हुँ आफ्नो ठेगानसम्म पारिजसो लक्ष्य बाँकी नै रह्यो पारिजसो पुग्नै नपाई यता घाम ओर्लिसक्यो । जसरी उकालो लागेको थिएँ म, आफूले खाम्न सक्ने एउटा भारी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : साउनको डँडेलो

~एकु घिमिरे~ साउनको डँडेलोमा आधा डढेको गुराँस यसपालि पौषमै फुल्यो ढकमक्क झुक्कियो मौरी , पुतली अकमक्क ! ” तीन फुट असिना ” – सेल्फीको क्याप्सन ” पौषमा पसिना ”- हेडलाइन लेख्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो प्रेमी अनुहार

~ध्रुव थापा~ कति छ कति यो तिम्रो अनुहारमा प्रेमिल तातो र त पग्लदैछ मेरो प्रेमको हिमाल ओढिरहेछु मैले पनि त्यही अनुहारको बख्खु। मनसुनको बादल जस्तै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शत्रुलाई खुल्ला पत्र

~ऋतिक यादव~ जरुर म तिम्रो कालान्तरदेखिको प्रतिवादी एकपटक मेरो खुल्ला अपिल सम्झिदेऊ उपसंहारको पुण्य कदम उठाई तिमीले दृढताको परिष्कारवादलाई फालिदेऊ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्वाद

~विरही काइँला~ जब किलकिलेबाट थुक उछिटिन्छ बल्ल जिभ्रो चल्छ म कविता पढ्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी पियारी

~दिल थापा~ मेरी पियारीलाई सम्झाउनु छ म परदेश छु भनेर मेरी पियारीलाई फोन गर्नु छ छोराछोरीलाई राम्रोसँग पढाऊ है भनेर मैले त मगरातभुमिमा पसिना बगाउन पाइन तिमीले भएनी बगाऊ है

Posted in कविता | Tagged | 1 Comment

कविता : परिचय

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ नेपाली हूँ कठिन गिरिमा चढ्नलाई सिपालु बैरी नै होस् तर छु बहुतै दीनमाथी दयालु तातो रातो रगत रिपुको प्यूँन हर्दम् तयार, मेरो मेरो प्रिय खुकुरी यो हेर भै होसियार। शिक्षा मेरो जगतभरको गर्नु रक्षा सदैव दीक्ष यै हो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पाउनु

~भवानी भिक्षु~ मानवलाई उपलब्ध गर, कवि, मान्छेहरुका वनमा, बुद्धि र अंग प्रत्यंग, अहन्ता, दम्भ, स्वर्णका कणमा । रुक्ष प्राप्तिको मानिस नै हो हाम्रो बुद्धि-प्रतीक तर्क मात्रनै खाइरहेछ-ठीक यो कि बेठीक !’ हाम्रो सृजना आज–लडाई, दाउँ, पेच, प्रतिघात, उत्तेजना मात्र नै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कविको हेर न मार्ग निराला

~गोपाल पाँडे~ सुन्दर कोमल बनस बिछ्याऊ, स्वागत-सूचक पुष्प सुँघाऊ, बस्तछ हा तर फङङ थलामा, सुँघ्दछ त्यसकै वास मजामा, हाँसोको त्यो लाउँछ माला, कविको हेरन मार्ग निराला । (१) राख गवैया र चरा खास, खूब गवाऊ कविका पास, झिकि झिकि राग … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : विप्ल्याटो मनस्थितिका ए नेताजीहरु

~चन्द्र मादेन ‘आन्छन्’~ जनताको पसिना र रगत चुस्न सम्म चुस्यौ भोका नाङ्गा निरिह आसक्तहरुलाई डस्नसम्म डस्यौ बुद्धलाई भारतको मझेरिमा राखिरहेको छ उसैले देशको सिमानाको कद काटिरहेकोछ हत्या, हिँसा, महंगी, भष्ट्राचारले सिङ्गो देश कहालीलाग्दो भैरहेछ

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : दिनचर्या आफ्नै स्मृतिकथाको

~प्रवीण राई जुमेली~ केही दिन झर्दिनँ उँधोतिर पनि पैयुँका फूलहरु टेक्दै धुम्तिको चप्लेटी ढुँगासम्म टेकाएर बीजगणितका केही प्रस्न घिच्रोमाथि हिंड्दछु मनले पछिल्तिरहरु गफका केही झिटीझाम्टी लिएर सिमलको बोट र त्यसको सियाँल ताप्न जाँदिनँ बितेका केही उत्सव भएर चुहिन जाँदिनँ समृतिहरु … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रक्की माउन्टेन

~मणि वाङदेल~ कुन अक्षरहरु टिपेर शब्द फुलाउ उन्नलाई माला कविताको जहा फक्रिन सकोस सौन्दरियता यो रक्की माउन्टेनको कति मनहरु चिरिएर रसाउने लव ल्यान्डको मायालु याक्साहरुमा असिम माया छछल्किएर पोखिने गोधुंली साँझको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : घरकाे कथा

~रुमानी राई~ अाखिर….. घर जस्ताे नभएपछि घर घर जस्ताे नहुँदोरहेछ घर र,घर जस्ताे घर हुनलाई घर जस्ताे घर हुनै पर्दाेरहेछ । अाकार मात्र हाेइन रहेछ अस्तित्व घरकाे ेरुपरङ्ग मात्र पनि हाेइनरहेछ घरकाे पहिचान

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य छोक : इमान्दारी

~कृष्ण वस्ती~ दिन्छु भनेका जून-तारा नीलो आकाशमै छन् , खान्छु भनेका वाचा-खसम चिसो बतासमै छन्,

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment