Tag Archives: kabita

कविता : उनीहरू जो अन्तै अस्ताए

~मुकुल दाहाल~ हिँड्ने बेलामा उनीहरूले ढोकामा सपनाका घडा राखेर साइतको रातो टीका मुछेर निधारमा गुराँस फुलाएका थिए घामले पिठ्यूँमा धाप पनि मारेको थियो । उनीहरू कालो पखेटामा बसेर उडेका पनि होइनन् जाने बेलामा देशको आकासमा उडिरहेका बादलहरू झस्किएका पनि होइनन् … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो हजुरबुबा

~कमला प्रसाइ~ आज भोलि मलाई मेरा हजुर बुबाको निक्कै याद आउन थालेको छ, छड्के ढाका टोपी र दौरा सुरुवालमा उभिएर शनिश्चरे बजारको अर्जुनधारामा मलाई आशीर्वाद दिएको आजै जस्तो लाग्छ । दशैमा टीका लगाएर मेरो शिरमा जमरा राख्दै आशीर्वाद दिएको आजै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मैले दियो जलाइन – १

~बिमल गुरुङ~ किन जलाउनु? किन मैले जलाउनु? के घाम उदाइसक्यो? के हामीले अन्तिम जीत प्राप्त गरिसक्यौं? मैले दियो जलाइन । म बार्षिक परिक्षा ६ महिनामा दिंदिन मैले दियो जलाइन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आई हेइट यु ज्यान

~रामगोपाल आशुतोष~ आई मिन इट इमानदारीका साथ भन्छु — आई हेइट यु । तिमी मलाई अचम्मकै लाग्छौ अ मिस्टेरिअस मिस्ट्री । युगौं भयो — तिमीसित साइनो गाँसेको — तिमीलाई चिन्न थालेको — तिमीलाई बुझ्न चाहेको लाग्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्वास्नीमान्छे…..निष्कर्ष

~दिलिप प्रधान~ स्वास्नीमान्छे…. एउटा गहिरो सागर हो जहां गहिराइमा गएर मात्र बुझ्न सकिन्छ एउटा फराकिलो माया हो जहां एउटा प्रेम अनायासै भुल्न सकिन्छ । एउटी प्यारी श्रीमती हो जो आफैंमा अपार सम्पत्ति हो अनि एउटा कुशल आमा हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा !

~महानन्द ढकाल~ जन्मैदेखि दूधका धारा मलाई पिलायौ निर्धक्क भई दगुर्न सक्ने जीवन दिलायौ हर्ुकायौ मलाई सुसार गरी छोरो हो भनेर सपना देख्यौ प्रगति राम्रो गर्ला कि भनेर । फकाइवरी स्कूल जान मलाई सिकायौ छोराका निम्ति जीवन आफ्नो दुःखमै बितायौ फोहोरबाट … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : क्रान्ति

~डि.एल. भन्डारी~ सत्य र असत्यबीचको लडाईको आगोबाट गुज्रिएको पीडा हो क्रान्ति मृत्युसँग खेल्दाखेल्दै, संसार जित्ने न्यायको बाटो हो क्रान्ति क्रान्ति वर्गीय मुक्ति र विद्रोह हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : जगत् चिडियाखाना

~तिर्थराज अधिकारी~ छन्द : उपजाति पर्खालमा छन् अझ तार जाली छ बन्द बाटो तन छैन लाली चरा यहाँ छन् बिचरा बनेका छन् प्वाँख के भन्नु र कक्रिएका ? १। छन् बाघ नंग्रासित नै गलेका छन् सिँह उस्तै चितुवा ढलेका हुन् … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्बोधन : नेपाल आमालाई

~गिरीप्रसाद बुढा~ विश्वास नगर आमा विखन्डनवादीहरु र जातिवादीहरुको किनकि संघीयतावादी बनेका छन् यिनीहरु विखन्डनवादीहरु राष्ट्रिय एकताको धोती फुस्काउँदै तिम्रो शरीरको फरिया च्यात्न खोज्दैछन् जातिवादीहरु पुरानो संस्कृतिको नशामा लीदै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सपना देखेँथे

~मिनराज क्षेत्री~ मैले तिम्रो लास बोकिरहेको सपना देखेँथे मै हौसिरहेँथे तर मेरो सास रोकिरहेको सपना देखेँथे काटिँदै थिए मान्छेहरू त्यो व्यस्त शहरको वधशालामा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्बोधन बहिनीलाई

~योगेन्द्र काउछा~ बहिनी अत्यासलाग्दा समुद्रका कहालिलाग्दा छालहरु थर्कमान पार्ने चड्केनीका दौडिरहने कालहरु बतास अनि हुन्डरीका झटारो हान्ने हातहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जस्तो रोप्यो त्यस्तै फल्यो

~राम बसु~ हिजो सत्ता प्रशासनमा बस्नेहरूले भारतीयहरूका निरीह चेहरा देखे नागरिकतामा पैसा देखे देखेनन् सन्तति र मधेश प्रदेश त्यसैले अहिले हाहाकार भो तिमीले पढेको घृणित पात्र कंश

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पुँजीवाद

~मनु वि.क.~ यो पुंजीवाद हो आफ्नो पखेटा फिजाई रहेछ अनेक नामका बाटाबाट भूमन्डलीकरण र उदारीकरणको डम्फु बजाउँदै साम्राज्यवादी नंग्रा बढाइरहेछ अनेक जीव निर्जिव चुसिरहेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : झटारो

~रामप्रकाश पुरी~ १ “दास होइन तिम्रो म, बाँच्ने छैन झुकेर म । पेट भर्दिन मागेर, खान्न केही ढुकेर म ।।” २ अलेरी बोल्न थाल्दामा अजर साथमा थियो । औंलो मुखमा घोचेर, अलेरी हाँक यो दियो ।।

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कुहिरोभित्रको बस्ती

~अशोक विष्ट~ रक्तिम क्रान्तिको ज्वालालाई बुद्धको अस्तुले स्वागत गर्दै गिद्धहरुको बस्तीमा म शान्ति खोजिरहेथे पानीभित्र माटो खोजिरहेथें खन्डहरहरुमा नयाँ वस्ती खोजिरहेथें

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माटो चोर

~गोविन्दप्रसाद आचार्य~ लाग्दो होला मानिसलाई माटो किन चोर्ने माटो हैन अन्न जस्तै भकारीमा भर्ने नत खाउँला सातु जस्तै फाँको मारी मारी न त लाउँला नाकमा फुली न त मुन्द्रि ढुंग्री

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म बालकृष्ण ढुंगेल

~सुरेश गौतम~ आफ्नै सेनापति द्वारा कैद हुनुपर्ने मेरो सुप्रीम कमाण्डरको अति प्रिय लालसैनिक म बालकृष्ण ढुङ्गेल। जसको आदेशमा मैले घनघोर युद्ध लडें कयौं मोर्चा जितें कयौं मोर्चा हारें जेल र नेल बेहोरें, प्रतिक्रियावादी सत्ताले वलात्कारी र दुराचारी करार गरेका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लाचार

~शान्ता लिम्बु~ मैले टेक्ने जमिन खस्कँदैछ मैले स्वास फेर्ने हावा बाक्लो हुँदैछ मेरो आँखा अघि एउटा जीवन बिस्तारै बिस्तारै समाप्त हुँदैछ उदाङ्गो आँखा वरिपरि चलचित्रका दृश्य झैँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नेपाल आमालाई बचाऔं

~रेवतीप्रसाद शर्मा~ नेपाल आमाको त्यो मुहारमा, आज मुस्कान छैन आमाको आँखाबाट बलिन्द्र धारा आँशु बगिरहेको छ किनकि नेपाली दाजुभाई दिदीबहिनीहरूलाई आज विदेशीको इसारामा फुटाउने कोसिस हुँदैछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा

~आविष्कार कला~ हे आमा हे आमा तिमी नेपाल आमा किन आमा तिम्रो क्षेत्रफल घट्दै छ तिमी त सगरमाथा जस्तो चुलिन पर्ने होइन र ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शर्त

~साधना लामिछाने~ ओ….। प्रिय मान्छे मेरो दिलसम्म आउने बाटोमा जिम्मेवारीको पहाड ठडिएको छ दुःखको सगरमाथा छाती फुलाएर बसेको छ दरिद्रता लम्पसार परेको छ आवश्यकताहरु अनसन बसेका छन् सपनाहरु आँशुको खहरे बगाउँदै छन् प्रेमिल गन्तव्य भेट्टाउने मोहमा के सक्छौ तिमी उठाउन … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समय र सिगरेग

~अनुष्कर पुष्कर गुरुङ~ बुंग बुंग तानेको सिगरेटको धुवा सरह मानव जिन्दगी रहेछ सिगरेटको समय क्षनरमा उड़ेर जाने र समय पनि बिस्तार बिस्तार बितेर जान्छ सिगरेट र समय के हो त सिगरेटको समय मानव जिवन हो जसरी सिगरेटको धुवा बल्दै जान्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो धर्म

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ क. सङ्घर्षद्धारा मिलेर मन्थन यी स्नायुजाली शिथिल हुनाले क्या फीँज निकाले ! किरण छरी दी तब कल्पनाले ! लडका–दिलमा रहने कविले धरम निकाले, कथा सँगाले ! ख. पुजारी डर भो, औ भक्त भो, अज्ञातलाई अज्ञेय पारी रचेर … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : हिजो-आज

~कृष्ण वस्ती~ छन्द : शार्दूलविक्रीडित हिजो भित्री हिर्दयमा दुखेपनि कतै हाँसेर सन्चै थिएँ । छातीभित्र म रोकिएपनि कतै बोलेर ज्यूँदै थिएँ ।।

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कामरेड सित मेरो केमिस्ट्री मिल्दैन

~प्रा. डा. बद्रीविशाल पोखरेल~ माक्र्स बाजे राता मान्छे हुनु असल मान्छे बन्नु हो भन्थे तिमी त कमसल लायक पनि ठहरिएनौ मदनले जनताको मन जित्ने कुरा गर्थे तिमी त आस्थाको आधार र धारमाथि आक्षेप बर्साउँछौ त्यसैले कमरेड सित मेरो केमिस्ट्री मिल्दैन … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म निर्दाेष छु

~‘अभिलाषी’ शारदा राई~ म निर्दाेष छु ईनिस्पेक्टर साहेब मैले केही बिराएकी छुईन मैले कसैलाई मारेकी छुईन अनि मैले कसैकाे हत्या गरेकी छुईन मैले त मेराे शरीर माथीकाे त्याे गिद्धे नजरलाई हटाएकी हुँ अनि नारी माथीकाे अपबित्र चरम त्याे फाेहाेरि ब्यबहारकाे … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गोल्ड मेडल

~विनोदविक्रम केसी~ सत्य ! ओलम्पिकमा त्यस्ता नाथे दुई-चार गोल्ड मेडल त हामी पनि ल्याउँथ्यौं हामी जेमा छौं सिपालु जेमा छौं च्याम्पियन ती खेल राखून् न ओलम्पिकमा अनि देखाइदिनेछौं दुनियाँलाई नेपाल कत्तिको लायक देश हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बहादुर सिंह

~क्रान्ति शिखर~ सिंहदरबार तिमीहरू त बहादुर सिंह चौरासी ब्यञ्जनका लागि मलजल गर कुर्सीको तिमी हामी आटो र गुन्द्रुकका लागि मलजल गर्छौ किनकि यो अर्गानिक हुन्छ सिंहदरबार तिमीहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हो, त्यसैले त म धोती तिमी नेपाली

~केपी अनमोल~ तिमी भन्छौं म मात्रै नेपाली, मेरो मात्रै देश म भन्छु हामी सबै एक यस मै समानता खोजौ हो, त्यसैले त म धोती, तिमी नेपाली । तिमीलाई तिम्रो नाम पछाडी झुन्डिएको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सारंगी हुँ म

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ सारंगी हुँ म सजाएर नराख बैठक कोठामा सजाएर राख्नुको सट्टा मलाई बेस्सरी रेट ताकी उत्पिडनका तरङहरुको ज्वालामुखी फुटोस् र एउटा तेस्तो बेग लियोस् जसले पिडकहरुको शैलीलाई परिवर्तन गरोस् अनी दमनको शृंखलाहरु रोकियोस् जसले पिडितहरुलाई चट्टान जस्तै कठोर … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म नायग्रा झरिरहेछु

~गोवर्धन पूजा~ संगालेर आशाका आभाहरू भत्काउदै बाँधहरू बिरोधका बोकी संकल्पका सुनौला किरण अनवरत एक युग इतिहास म नायग्रा झरिरहेछु + + + संक्रिणताका भूगोलहरू भत्काउदै गहिर्याएर अठोटका आगनीलाई पिरतीको किनारसम्म फैल्याउदै म नायग्रा झरिरहेछु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ढल्कँदो समय

~डा. संगीता स्वेच्छा~ ऐनाले सोध्छ को हौ तिमी ? तिमीलार्इ त आजकल चिन्नै छोडें । घुँडाहरू भन्छन् तिमी मलार्इ धेरै नउफार म दुखाउँछु, म थाक्छु म लखतरान पर्छु ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment