Category Archives: कविता

~अनु~ तिमीलाई पर्खि वस्ता बस्नै साथै यहाँ रात हुन्छ अनि ओठभरी मेरो चिसो सुस्केराको सौगात हुन्छ वसन्तले सुमसमाएर नै के हुन्छ् र अव आँखामा मेरो बर्षात हुन्छ

~अनु~ मलाई नहेर नहेर तिमी मेरो हेराईमा बसिदिएमात्र हुन्छ मलाई नचाहे नचाह तिमी मेरो चाहाना बुझिदिएमात्र हुन्छ मलाई नपर्खे नपर्ख तिमी मेरो पर्खाई बुझिदिएमात्र हुन्छ ।

~अनु~ जीवन देखि भागी नहिंड यंहा किनारा पाउन गाह्रो छ, नलुकाइ देउ हृदयको माया खोजी हिड्दा पाउन गाह्रो छ। आत्मा तिम्रो अमर हुनेछ बाँड आफ्ना भावनाहरु, प्रेम संधै चोखो हुनेछ

~अनु~ प्राकृतिक सुन्दरताले परिपूर्ण भएर के गर्ने तिमी विना उराठलाग्दो छ यो ठाउँ सम्झन्छु म धेरै तिम्रो साथको यो ठाउँ भान हुन्छ तिमी सँगैछु म अहिले पनि तर विरानो दृष्यहरु आँखा सामु हुदाँ तिमी सँग विताएका क्षणहरु कल्पना मै सिमित … Continue reading →

~अनु~ लम्पसार सुतेको बागबजार भित्र अनेकौ गल्ली छन् अर्थहीन सुताइएको केहि अर्थ दिने वाहियातका सपना मध्ये ती धेरै गल्ली मध्ये एउटा गल्लीसंग मेरो आत्मीयता छ व्यथाका सपनाहरुबाट कुनै सपनामा सपनाको अर्थ खोज्ने बाध्यता छ

~अनु~ कहिल्यै एकान्तमा तिमीलाई सम्झदा मेरो आउँछ नै न तिमी हाँस्न सक्छौ, न त तिमी रुन नै सक्छौ, पिरौल्छ यादले मेरो तिमीलाई तिम्रो आत्मालाई बढाउँछ ढुकढुकी तिम्रो, विथोल्छ तिम्रो जीवन नै,