Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

कविता : मानिस र देश

~सैलेन्द्र साकार~ ९५ वर्षमा मर्न भन्दा पहिले चित्रकार मकबुल फिदा हुस्सेन देश भित्र फर्कन चाहन्थे आफू जन्मेको ठाउँमा मर्न चाहन्थे आखिर भारतीय ,कतारी र ब्रिटिस भएर उनी मरे /

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शून्य मुटुको धड्कनभित्र

~सुमन पोखरेल~ यो कस्तो शून्य भयो ! मुटुले पनि पोल्यो आँखाले पनि पोल्यो केवल आगोले पोलेन यो चुरोटले पोलेन । मायाले पोल्यो आरिसले पोल्यो, हिजो हरायो आज शून्य भो’ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छोरी

~उपेन्द्र सुब्बा~ छोरीले मिठाइ माग्न छाडी विरक्तिएको छ मन हिजोआज उहिले जस्तो रोईकराई, चिच्याई छोरीले मिठाइ मागे हुन्थ्यो – “पापा एउटा मिठाइ किनिदिनु न !”

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नजन्माइएका सन्तानहरुको आवाज

~अल्पविराम~ हामी जन्मन नपाएर के भो र बा-आमाको आँखाहरुबाट संसार हेरिरहेका छौं मष्तिस्कहरुबाट सोंचीरहेका छौं फरक यति न हो दाइ दिदी अथवा दुई दाइ अथवा दुई दिदी मात्र जन्माएर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म कवि

~हरिभक्त कटुवाल~ आफैँलाई खोजिरहनुको उत्सुकताको पछि गुमाउँदै जानुको चिसो विवशताले पीडित मेरो मुटु खै आज कविता सोच्नै मान्दैन सायद त्यसैले होला सुनगाभा ! तिम्रो मुस्कानभन्दा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जानु भन्दा पहिला ।।

~जयराम तिमल्सिना~ गौथलीको गुँडजस्तै मेरा मनहरु आकासमा टाँसिएकाछन् । मेरो खाने खोस्रने ठाउँहरुमा बादल पोखिएको छ । हेर्ने दृष्यहरुमा सिमाना कोरिएको छ । मेरा सडकहरु पर्खालमुनी पुगेर फर्कन्छन ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : हो साथी

~केशव गाहा ‘पाल्पाली’~ देशका निम्ति सङ्घीयता घातक हो साथी । देश टुक्रा टुक्रा हुनु हानिकारक हो साथी ।। अखण्ड हाम्रो देशलाई खण्ड खण्ड पारी । सुशासन हुन्छ भन्नु एक नाटक हो साथी ।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : श्रद्धान्जली

~दीपा राई पुन~ तिमी जान अगाडि श्रद्धान्जलीको फूल गुच्छा हातमा थमाई दिएथ्यौ र थाह भयो आफ्नै मृत्युको सौन्दर्य उत्सव मुटु टुक्रिदै टुक्रिदै प्रेमको चट्टान छात्तिमा सालिक भएको जीवनको घागोहरू फुत्कदै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : मलाई पनि घाऊ लागेपछि

~गोवर्धन पूजा~ दुख्छ नि हो मलाई पनि घाऊ लागेपछि चढ़ाएको फूलमाथि पाऊ लागेपछि कति गरि जोडे कोथ्ये विश्वासको वाग झर्यो आंशु माली दाईको भाऊलागेपछि

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : बाटाहरू

~डा. संगीता स्वेच्छा~ आउँदा र जाँदाका बाटाहरू उही निरस भाकामा लोलाउँदै, टोलाउँदै हेर्ने र भन्ने गर्छ मेरो जस्तो तिम्रो पनि कतै व्यथा छन् कि ? स्वाभाविक, सरल त्यो प्रश्न कुन्नी, कुन कुनामा छिर्छ घोच्छ, दुखाउँछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समयको शिकार बनी ऊ

~बिपना ढुङ्गाना~ त्यो कालो दिन तिखा शब्दहरूको प्रहारले छेडिँदै थियो उसको मन, गलत बुझाइको शिकार बन्न गए उसका ती निर्दोष सा-साना खुसी यसैकारण, आत्मविश्वास कुँडिएर फितलो बनिदियो जब उसको समय उसै सँग टाढा भईदियो ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मान्छेको मोल

~गोविन्दप्रसाद आचार्य~ मान्छेको मोल पैसामा देशका बनिया गरे बनियाहरूका आँखा रसिलो फाँटमा परे हलिका घर खोसेर बसेका हुन् दलालले रसिलो फाँट देखेर रोजेका हुन् दलालले सर्वहारा भिजेका हुन् राम्रो फाँट रसाउन पसिनाले भिजेको छ मिठो थान बसाउन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समानताको राज

~अर्जुन शर्मा~ प्राकृतिक घटना परिघटना सदैब आई नै रहन्छन् भुइँचालो कहिले ज्वालामुखी हावाहुरी गई नै रहन्छन् प्राकृतिक विपत्तिले हाम्रा संस्कार फेरिएका हुन्नन् क्षणिक सद्भाव रहला दाग चरित्र मेटिएका हुन्नन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बनाउँदिन ठुलो घर

~रेम राना~ माफ गर आमा मैले ठुलो घर बनाउँदिन किनकि मलाई ठूलो घरको भुतले सताउँछ मेरो सानै घर भए औकात अनुसार जे खाए पनि जे लाए पनि सुहाउँछ देवकोटाका कविता गुन्छु “साग र सिस्नु खाएको बेस आनन्दी मनले”

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उजाडिएको मान्छे

~अपत्य शर्मा~ घरजग्गा जमिन सबैबाट विमुख खुला आकाशमुनि धुलो र फोहोरको प्रतिमूर्ति रोग, भोक, शोक र घृणाको मूर्ति त्यो उजाडिएको मान्छे काम र मामको खोजीमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दशगजा टाढाका मित्रहरु

~डि.एल. भन्डारी~ ध्वंसका केही खेतालाहरुलाई नचाउन सिपालु दशगजा टाढाका मित्रहरु साम्यवादको मृत्युको हल्ला गर्दै दुनियाँका साम्राज्यवादी लुटाहाहरु क्यूवाको तागत हेर्न नसकि संसारलाई जकटने प्रतिक्रियावादीहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : नेता छलेर हिड्दैछन्

~निर्मला अवस्थी~ थप्पड खाने डरले नेता छलेर हिड्दैछन् खानेले खाए नपाउने चाही जलेर हिड्दैछन्।। देशको पीर केही छैन तिनलाई लुटेर खानु छ भातको साटो पिउँछन् रक्सी ढलेर हिड्दैछन्।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : बस्ती छ यहाँ

~नविन बस्याल~ महङ्गो महलभित्र सुत्नेहरुको बस्ती छ यहाँ चिल्लो कारमा सडक कुद्नेको बस्ती छ यहाँ त्रिपाल नपाउने गरिब दुःखी नै रहे देशमा राष्ट्रलाई जुवा खेल्न जुट्नेको बस्ती छ यहाँ

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : के खोजिरहेछ आँखाले

~निर्मला अर्याल~ के के खोजिरहेछ आँखाले उसलाई आफै थाहा छैन के के सोचिरहेछ मनले उसलाई त्यो पनि थाह छैन । कुराकानी गर्न खोज्छे ऊ तर जान्दिन कुरा पुर्याउन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नेपाल आमाको पुकार

~रामकृष्ण घिमिरे~ छोराछोरी पाल्दा मैले साह्रै गरेँ दुःख बुढो हुँदा सहारा चाहि“दा बल्ल थला परेँ छोरो भयो मुग्लानिया छोरीज्वाइँको घर आपतबिपत् दुःख पर्दा पर्ने कसको भर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अमर बन कविता

~मनु वि.क.~ ए कविता मैले बोलाएँ उसले सुनेको नसुने झैँ गर्‍यो समयका हरेक पलमा मुटका प्रत्येक चालमा म ऊसित खेल्न चाहेँ प्रत्येक उपमा, अनुप्रास र लयमा कवितालाई मलजल गरी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हँ ! केही हरायो कि ?

~उदय निरौला~ यो रूख, यो मान्छे, यो चौतारो यो धारो, यो पँधेरो, यो पाठशाला अहिले सबै–सबै, त्यो–त्यो, जस्तै–जस्तै छन् घुर्मैलो, पनेलो, ओझेल जस्तै–जस्तै छन् आँखामा मोतीबिन्दु बसेको जस्तो अथवा आफैले आफैलाई बिराएको हराएको वा भुलेको जस्तो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जनतासँग भिक्षा

~खुमीराम रिजाल~ बाँसुरीको धुन अनि सारङ्गीको तारसँग देश जोगाउन भीक्षा माग्छौँ जनतासँग साथ पाउँ हात पाउँ, लागौँ एउटै बाटोमा विदेशीले किल्ला गाड्न थाले देशको माटोमा दीनदुखी सर्वहारा जनताको बोली बोलौँ हामी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समयले कोल्टो फेर्दा

~जयबहादुर श्रेष्ठ “सहयात्री”~ समयले कोल्टो फेर्दा आज को को के के भए हिजो जंगल बस्ने मानिस आज शहर पस्न गए क्रान्तिका नाममा जंगलबाटै बेमौसमी बाजा बजे गरिबका दुःखी दिन अझै उस्तै रहिरहे कोही मान्छे शहीद हुँदा आफन्त चाहिं रोइरहे

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा, उद्देश्य बदल्नुस् !

~हेमराज आश्रम~ आमा, हजुरको चाहना बदल्नुस् हजुरको एक मात्र छोरा भएर कठोर यो जिन्दगीमा हजुरको इच्छा पूरा गर्न असम्भव छ त्यसैले अमा हजुरको चाहना बदल्नुस् । हजुरको इच्छा त म लाहुरे होस् भन्ने छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

महानन्द ढकालका तीन मुक्तकहरु

~महानन्द ढकाल~ जब सरकार उज्यालो हुनेछ, भन्सार उज्यालो हुनेछ । बाटा–घाटा उज्याला हुनेछन्, धन्सार उज्यालो हुनेछ । आऊ एक कदम माथि उठौं मनको मैलो पखालेर घरवार उज्यालो हुनेछ, यो संसार उज्यालो हुनेछ ।

Posted in मुक्तक | Tagged | Leave a comment

कविता : काली !

~शेखर ‘अस्तित्व’~ रूप भनेको अनुहारको सुन्दरता मात्रै हुँदैन ! रूप भनेको छालाको रंग मात्रै हुँदैन ! रूप भनेको आकर्षक फिगर मात्रै हुँदैन ! रूप भनेको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : भानू गरिमा

~चक्रदेव भट्ट~ छन्द : शार्दूलविक्रीडित साल् अट्ठारसये एक्हत्तर असार्, उन्तीसका दिनमा। भानू नाम उदाइ काव्य रसिलाे, रम्घा चुँदी गाउँमा। बाजे श्रीकृष्ण हुन् पिता धनन्जयै, धर्मावती मातृ हुन्। अक्षर् लेख्न सिकाउने प्रिय गुरू, बाजे ति श्रीकृष्ण हुन्। १ रामायण् अनुवाद् गरे … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युद्धका सिपाही हामी

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ युद्धका सिपाही हामी युद्धभुमिमा होम्मिन बिदाई हुँदैछौं बिदाईको समय बुद्धको पुजा गरेका छौं देबिमाताको चरणमा फुल चढाएका छौं अल्लाहको नाममा ढोगेका छौं जिससको क्रस अघि प्रार्थना गरेका छौं आफु बिजय हुन सकुं भनेर भएभरका सबैखाले आस्थाका धरोहरलाई … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मजदुर

~लक्षिराम आचार्य ‘अविरल’~ मलाई थाहा छ जारशाहीको सत्ता कसरी ढ्ल्यो भनेर मलाई याद छ उसको टाउको कसरी गिँडियो भनेर । मैले पढ्ेको छु, दुनियाँको इतिहास कसरी निर्माण भयो भनेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : क्रान्ति यात्रा

~योगेन्द्र काउचा~ छेलिएँ सकेसम्म छेलिएँ माटोका अनगिन्ती ढिस्काहरूमा चट्टानका अजिव चुचुराहरूमा कैयौं वृक्षका छायाँहरूमा जहाँ जहाँ रीप पर्दछ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : असारे जीवन

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ मानोलाई खाई उब्जाऊँ मुरी किसान भन्दछन् असारभर पसिना बगाई मङ्सिरलाई गन्दछन् झ्याउँकिरी बास्यो खेतालो नाच्यो भ्यागुतो करायो लौ मेलो छोडौँ बालबच्चा रोए उज्यालो हरायो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment