Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

कविता : फेरि, बाँचिरहन्छौं

~चन्द्र रानोहोंछा~ सपनाले मानिसको भोग खान्छ र, अमर बन्छ बिलाएर जान्छौं हामी फेरि, बाँचिरहन्छौँ … उज्यालो डो¥याउँदै हिँडेको पाइताला जब हराउँछ कुनै अँध्यारोमा … अँध्यारो त्यो सपना हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सपनाको महल

~राजकुमार बराल ‘राजु’~ प्रिये तिमीले पनि हिँड्ने धर्ती यहि नभएको भए तिमीले पनि देख्ने सपना यस्तै नभएको भए भन्न सक्दिनथेँ होला बिचारको भूमध्यरेखामा उभिएर भरिएका भावनाका गाग्रीहरुले कस कसलाई भिजाउँथे र कस कसलाई सिंचित गर्थे भनेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : त्यो मनोहरा

~सन्तोष आचार्य~ त्यो मनोहरा हिजो पनि उस्तै थिई आज नि उस्तै छे उस्तै छ गिट्टी कुट्ने मेसिनको आवाज तेस्तै नै छ सिकारु बाईकरको कवाज उस्तै छ उस्को चालढाल मानौ बितेकै छैन समय काल

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जाडो र मान्छे

~गणेश राई~ सपनाहरुको जम्काभेट या हृदयहरुको अपार सम्मेलन यो स्ट्राटफोर्ड ओलम्पिक पार्कको चर्चहिल छातिजस्तै चिसो युगौंदेखि कोरिएको भेद्भावको विषुवत रेखाको परिधिले बाँधिई जाडोसँग जुझ्दै उभिरहेछु समयले भुलेको यौटा पेन्सने बूढो म जाडोको क्रुरता र त्यसको आक्रान्त बिरुध्द धैर्यले तातिइरहनु मेरो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एब्स्ट्रयाक याद

~डा. विदुर चालिसे~ रक्तिम छालहरूसँग परस्पर पाेतिएका उल्लासका उड्दा रङका तेज बेथाहरू अस्ताउँदाे सूर्य र उदाउँदाे चन्द्र मनसँग जुनी हातहरू खै बजारिएथे प्रभातमा । रुष्ट अाँखाका पातला भ्रमहरूसँग बहेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

लिमरिक : चड्कन

~सोफिया शर्मा रेग्मी~ राम्री एउटी साथीको बिहे भो प्रोफेसरसंग प्रोफेसरको साथी भएथ्यो फिदा मसंग । बिहेमा म गएं भएर झिल्के

Posted in लिमरिक | Tagged , | Leave a comment

गजल : यहाँका पुराना देखेँ

~रवि प्राञ्जल~ मान्छे यहाँका पुराना देखेँ आँखा भएका काना देखेँ जहाँ ओत लागेको छु जीर्ण त्यहाँ छाना देखेँ

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : मलाई ननिकाल काठमाण्डु

~इश्वरवल्लभ~ काठमाण्डु , तिमी मैनबत्ती हौ, म पनि मैनबत्ती हुँ , काठमाण्डु, म क्षणक्षण सल्किरहेको छु, र पग्लिरहेछु | काठमाण्डु, तिमी मलाई शायद यहाँबाट निकाल्ने तर्खर गर्दैछौ, तिमी शायद मलाई सहन सक्तैनौ , तिम्रा मन्दिरहरु नै तिमीलाई धेरै भैसके, काठमाण्डु, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा

~विन्द्या सुब्बा~ मेरो आँखाको पुतलीबाट एउटा परेवा उडेर आकाशतर्फ गयो आँखामा गंगा ओह्रालेर उभिएकी छु यो गाउँको डाँडामा परेवा उडेको त्यो दिशातर्फ हेर्न

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नानीहरुको आग्रहः गुरुआमालाई

~रमा अधिकारी ‘कादम्बरी’~ धुम्म इतिहासको धमिलो आकाशमा बन्दुकले लेखेको बारुदको कथा सुन्दा सुन्दै विरक्तिएर नानीहरु भन्छन् गुरुआमा ! कति सुनाउनु हुन्छ विभक्त मनका व्यथा उजाड वनका कथा कति पढाउनुहुन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा कवि: नेपथ्यभित्र / नेपथ्य बाहिर

~डा.मधु माधुर्य~ कोठामा छिरेपछि कविले सफेद पानामा “शान्ति” कविता लेख्यो कोठाबाट निस्कानेबेला उसले केहि परेवाको हाडखुर,नंग्रा र प्वाँखको पोको फोहोर- कन्टेनरमा मिल्कायो यता, कवितामा उसले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा कविता लेखिदेऊ

~विवेक शर्मा चापागाई~ हे कवि, लौन एउटा कविता लेखिदेऊ। कृष्णले अर्जुनलाई भन्न छुटाएको शिवले सति देवीलाई भन्न नभ्याएको सारहरुलाई वर्णन गरी एउटा कविता लेखीदिन्छौ होला नी? म पढ्ने छु, उच्च स्वरमा यी मानवहरुले सुन्ने गरी, सबै प्राणीले बुझ्ने गरी,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : महान् लेनिनप्रति

~विजय मल्ल~ कहिले नबजेको मास्कोको विराट् घण्टा एक दिन तुफानी रातमा बज्छ । सुन ए दुनियाँवासी ! कहिल्यै नगर्जने मास्कोको विशाल तोप तिम्रो घोर निद्रामा गर्जन्छ । धरती काम्छ, चट्टानहरू फुट्छन् हिउँका आँधी मच्चिन्छन् विशाल गगनभेदी महलहरू चुरचुर भई धरतीमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दूबो

~पुष्कर लोहनी~ दूबो पलाएझैं इच्छा पलाउँछ मेरो छाती हरियै हरियोले ढाकिदिन्छ हरियोको गन्धै गन्धले मानिसको मगज गुम्म पारिदिन्छ निसास्सिएको वाफ फाल्नलाई खोजी खोजी यहाँ मानिस आउँछ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : मुक्तियुद्ध

~मधुश्री~ ए साथी-संगी जुटेर अब अगाडि बढ्नु छ मुक्तिको लागि अन्तिम युद्ध हामीले लड्नुछ देखियो रंग फेरेर सबै स्वार्थमै जुटेको चाहना हाम्रो सत्ताकै आगो बालेर भुटेको

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

हास्य-व्यङ्ग्य गजल : इँजार हुन पाइयोस्

~एकु घिमिरे~ नेताज्यूको सुरुवालको इँजार हुन पाइयोस् मन्त्रीज्यूको भेडा हेर्न, गाई दुहुन पाइयोस् । जता शक्ति, उतै भक्ति, के लाज –सरम ? अपच भई कट्टु छेर्दा गोप्य धुन पाइयोस् ।

Posted in गजल, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

गजल : झरेकी छौ आज

~केशवप्रसाद ढुङ्गेल~ चिटिक्क परेर झरेकी छौ आज बडो मस्त यौवन छरेकी छौ आज ।। घडा दुई बोकेकी तिमी अप्सरा हौ अमृत बोकी यता सरेकी छौ आज ।।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो लिम्पियाधुरा

~लीला उदासी~ जसले तिम्रो आर्जन गरे जसले तिम्रो मुलुक बनाएर तिमीलाई दिए सुन,! उनले सुन्दर नेपाल खोस्न चाहेका थिए असफल भए उनले जाल गरे, झेल गरे, युद्ध गरे तर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

अनिता भण्डारी पौडेलका चार तियाली

~अनिता भण्डारी पौडेल~ तियाली १ जनता भन्छन अब त गर न केहि काम नेता भन्छन अहिले कमाउन देउन दाम पहिला बेचिसक्छौ देशको अमूल्य ठाम तियाली २

Posted in तियाली | Tagged , | Leave a comment

कविता : पहाडकी केटी

~जसराज किराँती~ हिमनदीहरू बोकेर मेरो शरीर बगिरहेछ म हिमाल भइरहेछु कहीँ म ढुङ्गाबाट ओर्लिएको हुँ कहीँ म रूखबाट झरेको हुँ अक्सर पग्लिएर/बगेर पहाडकी केटीलाई जिस्क्याउँदै/जिस्किँदै हिँडिरहेको हुँ। छिटको गुन्यू लगाएकी पहाडकी केटीलाई म त्यस्तै हिमाल जन्माउन दिन्छु त्यो हिमालसँग बोल्न … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | 1 Comment

गजल : धर्ती छ खाली हेर

~सदानन्द अभागी~ धर्ती छ खाली हेर राम्रो छ फाली हेर काया छ लीला साथ माया छ काली हेर

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो कविता अनि देश

~प्रेम राई परिक्षित~ मेरो कविता जस्तै आज देश बोलेको भए मेरो कविता जस्तै आज देश बाँचेको भए सायद, मेरो देश मेरो कविता जस्तै आत्माबलका दुई खुट्टा टेकेर स्वाभिमान उचाल्ने थियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गरिब, खाते, दुःखी बनाईन्छ

~रेनुका राई ‘स्मृति’~ सडक बीच चहाँरी चहाँरी महलबीच हात पर्सादि जीउनु पर्ने कुन जन्माको पाप उसलाई यहाँ स्वेत महलका ढोका बीच दृष्टिन पुगि कडा कठोर बचन त्यही भरी घन्किन्छ । उता गरि खाना नसकेको टुहुरो खाते रे । मलाई केही … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नानीहरुको समय

~राजेन्द्र तारकिणी~ यो समय नानीहरुको हो, नखेल तिनका अगाडि खरानीको खेल । नबाल द्वेषको आगो नछाप तिनका युनिफर्ममा रगतका नारा नदेखाऊ धुजाधुजा झन्डाहरु नअथ्र्याइदेऊ— तिनका मस्तिष्कका करोड नसाजस्तै छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देशकाे नयाँ नक्सा

~शरद पौडेल~ देशकाे नयाँ नक्सा माैसुफहरू यतिखेर छापिरहेछन देशकाे नयाँ नक्सा भूगाेलकाे नयाँ नक्सा, लिम्पियाधुरा, कालापानी र लिपुलेक । तर मित्र, मेरा लागि देशकाे नक्सा माटाे त हाे, तर माटाे मात्र हाेईन ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दलित

~घनश्याम शर्मा पौड्याल~ मालिक ! हाजिर छ आज तिम्रो अगाडि तिम्रो धर्म र शास्त्रले हजारौँ वर्षदेखि रछानमा फ्याँकेको यो अपवित्र अमानुष तिम्रो आँखाको एक पापपात्र एक जुठो टपरी ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म शुन्यमा हराएँ

~पदम विश्वकर्मा~ म शुन्य, शुन्य सरी हराएँ, यतै कतै हराएँ हुँला, हावाहरुसँगै खेल्दै, बहकिँदै धुलोहरुसँ गै टाँसिँदै गाँसिदै घुमिरहेछु होला शुन्यतामा रमाउँदै । म शुन्य, यतै कतै हराएँ हुँला,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अँध्यारो

~दीपकराज पाण्डे~ अँध्यारोले चपाइरहेछ गाउँ, शहर, पहाड, तर्राई र सिंगै देश अनि निलेको छ जून घाम पनि सुलुत्त ! यसरी चारैतिर अन्धमुष्टि अँध्यारोले साम्राज्य फैलाएको बेला कतै तिमी वनमै निभ्न लाग्यौ कि ? कतै तिमी मनमै निभ्न लाग्यौ कि ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रतिबन्ध

~कृष्ण सेन ‘इच्छुक’~ हाम्रा स्वरहरूमा प्रतिबन्ध लगाउँदै हाम्रा ओठहरूमा ताल्चा झुन्ड्याउँदै तिमी भन्छौ- गाउन त गाऊ तर यो गीत नगाऊ हामी भने त्यही गीत गाइरहन्छौँ । हाम्रा विचारमा प्रतिबन्ध लाउँदै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऊ आकाश हुन खोज्यो

~सुस्मिता नेपाल~ ऊ आकाश हुन खोज्यो आकाशले उसलाई भन्यो तिमी आकाश हुन नखोज थाहा छ तिमीलाई – म धर्तीमा फिजिन चाहन्छु कालाकाला बादलले घेरिन्छु बादलसँग संघर्षा गर्दै हावाका हल्का खुट्टा टेकेर ओर्लिन्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : डुपन र जिन्दगी

~हेमन्त श्रेष्ठ~ जेलिएर जेरिको चक्रव्यूहमा रुपान्तरित छ डुपन फुकाउनै कठिन गाँठोहरुको दस्ताबेज भएको छ जाँदा जाँदैको बाटो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : साक्षी

~नारायण श्रेष्ठ~ म एउटा प्रत्येक बिहान उदाउँदै साँझ ओइलिएर झर्ने घामको प्रतीक भएको छु ! सडकममा पोखिने धूवाँका अराजक पाईला टेकेर गुमनाम बितेका दिनहरुको पदचाप केलाउने समयको जबरजस्त साक्षी भएको छु ! नाघ्नुपर्ने पर्खाल र जित्नुपर्ने दूरीहरु छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment