Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

कविता : आवाज- ३

~टीका ‘भाइ’~ हिड्नेहरू हिड्छन, हिडिरहन्छन् जीवन जोख्दै तराजुमा कसले हेर्न सक्छ? -मान्छेको औसत वजन मान्छेको औसत उचाई ,किन पो नापिबस्छ? -कि कुनै ‘स्वेत-स्याम’ मगजको ढक

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दावानल

~सुधीर छेत्री~ दन्दनी दावानलमा जलिरहेछ माटो। सॉंपले दंश बिछ्याएर नीलो हावामा खैरे मरूभूमि अनुवाद गर्नचाहन्छ अनि बस्तीबाट निस्केका पराक्रमी रॉंकोहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युद्धरत

~प्रवीण राई जुमेली~ उद्घोषित हुन्छ अचानक नै एउटा पीडापूर्ण कारावासको समाप्ति दुर्बल हात-खुट्टाहरु बेडीमुक्त हुन्छ अचानक नै अचानक नै उघारिएको पनि हुन्छ फलामे ढोका जहाँबाट देख्छु क्षितिजले छेकिएको सानो टुक्रा आकाशलाई देख्छु निर्धक्क जब कारागारको संघार बाहिर राख्छु पयरहरु अनि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समयबिम्ब

~विवश पोखरेल~ धुमिल वातावरणसँगै निर्निमेष अन्योलिएका आँखालाई फराकिलो सडक बनाएर अनवरत हिंडिरहेछ समय विना अवरोध र विना पूर्णविराम

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सहिद कविता

~केदार श्रेष्ठ~ आगो बोकेर मोर्चामा कम्मर कस्ने कविता निर्धक्क मसाल उचालेर दुश्मनको छाती सेक्ने कविता आफ्नै मुटु बालेर उज्यालो छर्ने कविता हो त्यही, भाकविरुद्ध लड्ने कबिताका अघि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नील आकासको तारालाई

~भीमदर्शन रोका~ नील आकाशको यो तारालाई हेरिरहेछु म मेरो सहारालाई हेरिरहेकी होलिन प्रियतम मेरो दूर प्रवासबाट यही तारालाई नील आकाशको यो तारालाई ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हराएको देश

~चंकी श्रेष्ठ~ उहिले उहिले धेरै पहिले नै यो देशबाटगुमाएका थियौँ हामीले आफ्नो देश तर, उहिले उहिलेदेखि नै हामी यो देशको सौन्दर्यगाथा गाइरहेका थियौँ हो, हामी यो देशको अबिरल र अजस्र पानीको कुरा गरिरहेका थियौँ हरियो वन नेपालको धन भनिरहेका थियौँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : डढेलो

~विक्रम सुब्बा~ फागुनको वायुमण्डलमा युद्धको बारुद झैँ धुलो भरिएको छ मरुभूमिको इलाकामा… लडाइँको मौसमभित्र… साता दिन पानी नपाएको सेनाको छातीजस्तै पातपतिंगर सुकेर खरिएको छ सेतीमा फाल्न मात्र बाँकी रहेको कुनै बलात्कृत युवतीजस्तै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विक्रमको मुटु

~सरोज धिताल~ नदुखाउ त्यो मुटुलाई बेर्सेर फेरि विक्रम ! दिइ सक्यौ तिमीले त्यो त कवितालाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : आधुनिक भाइ

~राजकुमार बराल~ ए भाइ तिमीलाई च्याब्रुङ्ग बजाउँन आउँछ ? डेउडा नाँच्न ? झ्याम्टा बजाउन? ढोलक ठोक्न नि ? मारुनी नाँच्न ?

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : नारी

~गोपालप्रसाद रिमाल~ “नारी के हो?” सोध्ने, “लौ विचार गर, म भरेतिर आउँला” भनेर हिँडिहाले, जवाफ दिनु थियो, त्यसैले मैले एक्लै बसेकी- नारीलाई लुकेर हेरेको सम्झेँ, ऊ सिँगार गर्न लागेकी छ, ऐनामा प्रतिबिम्बित आपनो हरेक अङ्गलाई ऊ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : छोडी पारी जानेलाई

~एकादेशको गगनराज~ तिम्लाई ओल्लो किनार छोडी पारी जानेलाई। थुक्क!भन्छु तिम्लाई माया मारी जानेलाई। फुलले पनि सरापेको देखेको छु मैले लाग्छ पाप कोपिला नै झारी जानेलाई।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : यि लहर नयाँ नयाँ

~बिपिन शर्मा~ अविरल बग्छ नदी अविच्छिन्न चल्ने यि लहर नयाँ नयाँ इच्छाका जुर्मुराउँछन् छाल मनमा उठ्ने यि रहर नयाँ नयाँ सपना हिजोको लिई आँखामा साँझ निदाएको थिएँ ब्युझँदा राती साटिएको रैछ, लाग्छ यो प्रहर नयाँ नयाँ

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : म हत्केलाले घाम छेकेर कालो बादल खोज्दैछु

~समसेर अली~ विकृत अनुहारहरु बिप्ल्याँटो बिश्वास विकराल विडम्बनाहरू दिशाहीन रेगिस्तान हिड्दै थिए बर्षौं हिडीएका कारवांका पाईतालाहरूले कुल्चिएका उष्ण समयका कणहरू एक छिटा-बाछिटा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देश हामी र किसान आन्दोलन

~सुमिना अभिलाषी~ चिया र कफिको तातो बाफमा मजा लिदै गुलिया परिकारहरू सँगै रमाइरहेछन् कति मिस्ठान्न भण्डारहरूमा त्यति नै बेला देखिन्छ टेलिभिजनमा र टेबलभरी छरिएका पत्रपत्रीकाहरूमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : नेपाली माटो

~मधुश्री~ नेपाली माटो नेपाली बाटो कला र संस्कृति सिगार्ने मन सपार्ने हात जगौँने जाग्रिति मनको धनी महान उनी जन्मेको यो दिन लिनु छ ज्ञान गौरव हाम्रो दिनु छ बिहान

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : इतिहासको कुरा

~देवान किराती~ कोक्पाले रामायण पढ्यो र, रामजस्तै आदर्शको बन्ने आशिष दियो । आपाले मार्कसवाद पढ्यो र, मार्कसजस्तै हुने आशिष दियो । आमाले कुनै राजकुमारको दन्ते कथा सुनायो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भ्रमहरूको यथार्थ

~श्याम रिमाल~ भ्रममा बाँच्नु पो मीठो हुँदोरहेछ यथार्थ त पीडादायी मात्र रहेछ पानीमा देखिएको छाया र ऐनामा देखिने आफ्नै प्रतिबिम्बसँग सिङ्गै दिन बिताउन सकिन्छ तिनसँग अनन्त जिस्कन सकिन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जङगबहादुरहरू

~स्वप्नील स्मृति~ त्यसो त दरबारमा- धेरैपटक मरिसकेका हुन्छन् जङ् ग ब हा दु र ह रू । जङगबहादुरहरू अस्पतालमा मर्छन् पटकपटक बाँचुलाझैँ गर्छन् मृत्यूशैय्याहरू समेत फेरि कहिल्यै मर्दैनन् अस्पतालमा बिरामीहरू । जङबहादुरहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : संकटकालमा सहवास

~श्यामल~ संकटकालमा म तिम्रा औंलाहरु चलाउन सक्तिन संकटकालमा तिम्रा आँखाहरुतिर हर्न सक्तिन सबै कुरा तय गरिएको हुन्छ माथिबाट सबै सबै प्रेमीहरु ज्यान जोगाउन आतुर हुन्छन् खाडीयुद्घको आकासमा भौंतारिएका पन्छीहरुजस्तै तिम्रो मेरो आलिंगन अवैध हुन्छ संकटकालमा । हेर, चुपचाप छ टेलिफोन, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शरीरपतनको उत्सव

~शैलेन्द्र शाकार~ यो भूमण्डलबाट हराएर जाने छैन मानिसको रगतको टाटो लागेको अक्षर सत्ताका भाटहरूले बोकेर लाने छैनन् पुस्तकालय, म्ञजियम र संग्रहालय अथवा संविधान । पानीको दहमा ढुङ्गाको छालझैँ हराएर जाने छैन पानीमा लेखिएको अक्षरझैँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बिचलीत बर्तमान

~मिजास तेम्बे~ न्यानो राडीमा बसेर, छिप्पेको मिठो तोङबाको चुस्की संगै डोल्मा संग छक्का पञ्जा खेलेका यादहरु ठिङ्ग उभिएका छन् मेरो अघि छ्यादोङमा भोटे चिया मथे जस्तरी बिश्रृङखलीत भएकाछन् सम्झनाका ज्वारहरु । पुसे मेलामा सोल्टेनीको न्यानो हात समातेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विडम्बना

~डम्बर पहाडी~ चारैतिर हरियाली तुवाँलोले ढाकिसक्यो डाँडा-काँडा, बन-पाखा डढेलोले खाइसक्यो वसन्तमा रुखहरूले पनि नयाँ पालुवा फेरी सके

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जेठ – २०५७

~मनप्रसाद सुब्बा~ उन्मत्त छ जेठ महिना । त्यसको वाफीँदो उत्तेजनाको पसिना मातलाग्दो फूलहरू भई फुटिनिस्केको छ शिरीष र चिलाउनेको बोटमा । उन्मादको यो कत्ति शितल अभिव्यक्ति !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म माटो बोल्दैछु

~बली सुब्बा ‘बसन्त’~ हो साथी, म माटो बोल्दैछु म धुलो हुँ – प्राण बोकेर कराउँदैछु रमाउँदैछु रंगमंचमा सजिन पाउँदा तर पालो पर्खँदेछु चिहाने डाँडामा अन्त म चिहान बोल्दैछु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दुर्गम उचाइमा फूलको आँधी

~मोमिला~ हिजो साँझ आगोको चहकमा आकर्षित मनले दुर्गम उचाइमा आत्महत्या गरेछ । बुझ्दा आगोसँग रिसाएको मनले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हाम्रो गाउँमा

~ललित बस्नेत “भीमाली”~ मकैको थाँक्रो सिधै एकै छाक पार्छन् कहिले यताका कहिले उताका बाघ छापेहरूले हाम्रो गाउँमा ! टाँकीको मुन्टा मान्छेलाई खान पुग्दैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो प्वाँख त काटिएको रहेछ……

~निलन कुमार थेच्वमि~ म एउटा एक्लो पंक्षी भविष्यका इच्छा आकांक्षाहरुका साथ विभिन्न उदेश्य र सपनाहरु बोकी अनन्त खुल्ला आकाशतिर उड्न खोज्थें… त्यो समय मेरो सामु घनघोर घटाले छाएपनि मेरो पार्इला पाइलाहरुमा…

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बूढानीलकण्ठ

~अविनाश श्रेष्ठ~ भगवान् ! तिमी यहाँ आएर निदाइरहेका छौ ! उता सहरमा के-के भइसक्यो थाहा छ तिमीलाई ? खेतबारीहरूलाई त्यता घरैघरले ढाकिसके

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म रातलाई अङ्कमाल गर्छु

~नरेश शाक्य~ अन्धकारको आवरणमा एकान्त प्रेमका इच्छाहरू विउँझन्छन् एकान्तको परिवेशभित्र वासनाका ज्वारहरू उर्लन्छन् संभोगका कृयाकलापका प्रमाण स्वरुप रात गर्भिणी हुन्छे रातले गर्भधारण गर्छे एउटा अलौकिक दिवाको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शान्ति-युद्ध !

~प्रकाश सायमी~ सङ्कटकालीन सहरमा कल्पना गर्नोस् यहाँ सूर्य पहिले उदाउँछ कि स्टोभ पहिले बल्छ ? भगवान्ले बचाएका मान्छेहरू छन् कि मान्छेले लुकाएका भगवान्हरू ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चिसो एस्ट्रे

~भूपी शेरचन~ यहाँ जो आउछन् मुटुभरि आगो, ओठभरि ज्वाला बोकेर आउँछन् यहाँ जो बस्छन् हत्केलाभरि खरानी र आँखाभरि धुवाँ बोकेर बस्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment