Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : लक्ष्मी संस्मरण

~आनन्द पौड्याल~ जन्मेर हुक्र्यौ जाँगर गर्यौ दिन र रातमा । हृदय खोली शब्द र वाक्य कलम हातमा ।। भाव नि असल आइ नै रह्यो चुरोट साथले । मुटु नै छुने सिर्जना दियौ दिमागी हातले ।। लक्ष्मीले सधैँ मनको भाव लेखेर … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्भावना

~प्रणेश पाखरिन~ अँ म देख्दैछु अहिले तप-तप रगतको आँशु चुहाइरहेको आकाश अनि त्यही रगत भुईँभरी आहाल भइ निलीरहेको भुईँको उरवरता। दश नङ्ग्रा खियाइ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : स्वदेश घाती

~रिजाल किरण~ छन्द : उपजाति लुछे सिनो झै यस मातृभूमि पिए निचोरी सब मातृभूमि हजार राजा कति धान्नु पर्ने सेवा उनैको गरि बस्नुपर्ने ।। बन्यो अचेतै गणतन्त्र आज

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विरोधाभास

~बज्रकुमार राई~ आज निष्पट अँध्यारो छ भोलि उज्यालो आउँछ पक्कै तर, खोइ म के भनु ? कसरी भनु ? भोलिसम्म बाँच्नै नसक्ने यी हर अन्धकारका अभागी यात्रीलाई जीवन संघर्ष हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म हराउँदै छु

~बिपिन शर्मा~ म ओइलिएको गुलाव हातमा बोकि अस्ताउन लागेको घाम नियाल्दै हुन्छु लाग्छ, अर्थहिन एउटा पर्खाईको अन्त्येस्टी हुन लागेको छ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गरीबको केही स्न्यापसट

~प्रवीण राई जुमेली~ कतिले भन्छन् नीयतीले ळेख्यो गरीबलाई कतिले भन्छन् ईश्वरले रच्यो त्यो जीवलाई देख्दा र पड्दा यो शब्द नि तीनै शब्दले निर्मित भए तापनि यसभित्र समाहित अर्थ अनेकौं निहित व्याख्या सयौं

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छिन्ताङ्ग

~राजेश राई~ भाडाका शाही जल्लादहरुले मृत्यु आतंकको खेती गरीरहे भाडाका काला मान्छेहरुले सुत्केरी आमाहरुलाई बलत्कार गदै आतकंको संगिनहरु रोपिरहे तर छिन्ताङ्गहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आफ्नै बाटो

~कृष्ण अधिकारी ‘चिन्तित’~ तिमी आफ्नै बाटो हिँड म आफ्नो बाटो हिँड्छु तिमी पूर्व लाग म पश्चिम लाग्छु पृथ्वी गोल छ भन्छन् एक दिन न एक दिन हाम्रो भेट कसो नहोला ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कल्पना

~लक्ष्मी उप्रेती~ कल्पनाको तरङ्गमा जब सुन्दर भाव आउँछन् आँखामा तब ममा अटाउन नसक्ने खुसीका चित्रहरू कोरिन्छन् सपनामा देख्न नसकेका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बैँस

~टंक वनेम~ आम्बेपोंजोमा बैँस ढालेर हेँवा खोला बग्दा ओरालै ओरालो शिबालिक पहाडको टाकुरा पारी वानायुज घोडाले पर्बत नाँघे झैं आम्बेपोजोंमाको राजकुमारी संग जून थियो मन भरी घाम थियो आङ्भरी ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कमरेड अशोक सुवेदीकी श्रीमती

~प्रोल्लास सिन्धुलीय~ एक दिन कमरेड अशोक सुवेदीकी श्रीमतीले पतिको मोबाइलबाट फोन गरिन्– ‘बेखा दाइ, छतमा दुईवटा कोठा थप्नुप¥यो खर्चको इस्टिमेट दिनुस् न !’ उताबाट जनआन्दोलनको बेलाको जस्तो चहकिलो स्वर आयो ‘लौ ! कस्लाई गर्नुभा’को ? म पूर्णविराम हुँ, कवि पूर्णविराम … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बोलुँ बोलुँ लागेको छ

~नगेन्द्र ईङ्नाम “आठराईली”~ मौसमका उधौली र उभौलीहरूसँगै उकाली र ओराली गरी रहने यो मन तिमीले निर्धक्क भएर सबै सामु सत्य सत्य बोलेको देख्दा मेरा पनि मनका कुरा खोलुँ खोलुँ लाग्छ तिमीले बोलेजस्तै मीठो बोलि मलाई पनि बोलुँ बोलुँ लागेको छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कोही छ घरज्वाँई बस्ने ?

~बिमल लामिछाने~ हाम्रो दिनहुँ झगडा पर्छ कहिल मुक्का मुक्की हुन्छ कहिले फास्स फुस्स मै टर्छ म डल्लो लोहोरो उचाल्छु बुढी चेप्टो सिलौटो उचाल्छे म तातो रोटी उचाल्छु बुढी रातो तावा उचाल्छे

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : सडक नै कारगार भएको छ

~अश्रु सिन्धुलीय~ १. झ्याउँकिरी कराएर रातमा चन्द्रमालाई जिस्क्याइरहेका छन् । आकाश गङ्गामा आजमात्रै रकेट पसेछ मान्छेहरू नाङ्गै खुट्टा आकाशमा दौडिरहेका छन् हिमाल पग्लँदो छ, प्रशान्त महासागर फैलँदो छ सिल मरिरहेकोमा ठुलो कोलाहल छ प्रत्येक दिन, प्रत्येक छिन घरघरबाट मान्छे थुतेर … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युरोपेली पर्यटकसँग

~अनुज श्रेष्ठ ‘प्रवास’~ महाशय ! यो पेटी भिकारीहरुका लागि हो र , यो सडक धनी र मन्त्रिका गाडीहरु कुद् नका लागि बनाईएको हो मौरी जस्ता यी कर्मशील मान्छेहरु घाम नछिर्ने गल्लीहरु भित्र बस्छन् र भोक नदेखिने वस्तीहरु भित्र हराउँछन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देउरालीमा फूल साट्ने बैशहरुले पर्खि रहेछ

~आचार्य प्रभा~ परदेशिएर तन टाडिए पनि अाकाशिएर इछ्याहरु बेलगाम भएपनी बाध्यताको कठोर मरुभूमिमा बालुवाको कणहरुसङै मनका त्रिष्णाहरु उडाएर म फगत ,निरश जीवन बांची रहेछु कुनै अर्को भूगोलमा।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देशको सिमाना

~सीमा आभास~ मेरो देशको सिमाना हराएपछि सप्तकोशी किनारै किनार सगरमाथा छ छैन थाहा पाउन बैशाखी टेकेर म लगडो नागरिक जादैछु नाम्चेतिर सप्तकोशी ब्यारेजबाट हुत्तिएर जब मेरो देश पारिपट्टिको बगरमा पछारियो तब दन्दनी बल्न थाले तेली र मुसहर बस्तीहरु ब्यारेजमुनिबाटै डुब्न … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यो कविता होइन भन्ने तिमी को ?

~कुबेर काका~ १ यो कविता होइन भन्ने तिमी को ? सम्बृद्ध र सम्पत्रको भान्सामा भान्सेले पकाएको परिकार जस्तै परै मग्मगाउने सग्लै निली सकेको भएपनि बस्तुले उग्राए जस्तै ओकलेर चपाउदा र्‍याल आउने जिब्रो रसाउने र घाँटीमा नअडकिने लपक्क पारेर पकाएको बास्मति … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मुगुकी प्रियसी

~अक्कल बहादुर शाह~ निर्मल छिन, निश्चल छिन, चञ्चल छिन असाध्यै सुन्दर छिन, मुगुकी प्रियसी ! चौवन्दी चोलोमा सजिएकी छिन, निलो सारीले बेरिएकी छिन यौबनले उन्माक्त छिन, तर साह्रै शालिन छिन, मुगुकी प्रियसी !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अब के हुन्छ यो देशमा ?

~प्रमोद धिताल~ हरेक दिन लेखकहरु/कविहरु पत्रकार/प्राध्यापक चिया गफ होस् या पार्टी आकस्मिक भलाकुसारी होस् या सञ्चो–बिसन्चोको समय हरेक समयमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो आफ्नै बजार भाउ

~सिमियोन रोक्का~ सबैको मूल्य हुन्छ रे, हजार अर्थ राख्ने मेरा यी शब्दहरूमा मेरो आफ्नै बजार मूल्य कति होला ? बुझ्न मन छ । ५ रूपेमा नबिक्ने सागको त्यान्द्रो बोकी, बजार-बजार गल्ली-गल्ली हिँड्ने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नलगाएको मायाको पिडा

~लक्ष्मी बिष्ट~ पैतालाको धुलो सरी, उडिरह्यो आधा जीवन भरि सोच्नै सकिन, चोखो माया कुन रहेछ भनी दुखाइरह्यो, काडाँसरी, धोचीरह्यो तनभरि–नगाँसिएको माया, यस्तै रहेछ जीवनभरि कहिले–काहीँ हुरी बनी, डुलिरहन्छ वरिपरि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी सक्छौ भने भन!

~भरत खत्री~ वास्तविकता सँग म डराउँछु, हराउँछु लम्पसार पर्छु किनकि वास्तविकता सधैँ तितो, टर्रो अमिलो हुने गर्छ भएका कुरा लेखिदिन, लेखिएका कुरा देखिँदैन किन? किनकि असत्यले सत्यलाई जिती सक्यो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जिन्दगीको गणित

~राजकुमार बराल~ तिम्रो उदासिनता पागलपन हो काली ! बैराग्य, निरसता एक्लोपना, द्घिविधा सब प्रपञ्च प्रत्येक दिन भित्ताहरूमा बहुरुपमा देखिने तिमी फगत एक नाटककी पात्र हौ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कर्थले काँईलो

~गगन बिरही~ भ्वाङ्ग्भ्वाङ्ग्ती प्वाल परेको पानी चुहिने छानो धमीराले मक्किएको ढल्न लागेको घर मकैको ढिडो,मुलाको तिहुन, खुर्सानी र एक बटुका कोदोको भ्याबर जाँडले दुई फुटे सुकुलमा लडाएकोछ कर्थले काँईलोलाई !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रश्न

~गोपालप्रसाद रिमाल~ नेपाली तिमी यहाँ किन आयौ? गो-रखाली हौ, गो-रक्षाको भार लिई बढ्दैबढ्दै आयौ? नेपाली… तिम्रै गुफा कन्दराहरुमा देखेथ्यो जगले पहिलो सपना,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शब्ददाह

~सञ्जय वान्तवा~ कविताको मूल चोकमा वैरागी काईँलाको ‘वसीयत’ जस्तै एक जोर चश्मा अनि मफ्लर जस्तै आँखाहरू उभिरहन्छन् फर्केर मपट्टि। गलाभित्र चिसा गीतहरू छन्,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आकाशको गीत

~पुरुषोत्तम ढुङ्गेल~ सालनाल सहित को घाम जब समुद्र मा डुबुल्की मारेर चोखिन्छ जब ढलपल् ढलपल् गर्दै सुस्त सुस्त बामे सर्दै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नारी…

~बसन्त चौधरी~ नारी, तिम्रो कथा हो कस्तो ? फूल-पातमा शीत बनेर व्यथा अल्झे जस्तो तिमी एउटी, शाश्वत आमा हौ, मानव-जीवनभित्र तिमी शक्ति, तिमी विद्या, तिमी हौ जननी पवित्र तिमीलाई नै बन्धनमा राख्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लिपुलेक कालापानी जिन्दावाद

~लिला बल्लभ नेपाल~ नेपाल आमा जिन्दावाद नेपाल आमा जिन्दावाद लिपुलेक कालापानी जिन्दावाद हराए ओलीजी प्रचण्ड हराए कालापानी लिपुलेकमा खुट्टा कमाए मोदीले नेपाल भूमी क्वाप्प टोक्दा नेपाल र नेपालीलाइ लाजमर्दो बनाए ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आकाश र आईमाई

~यकिना अगाध~ आमा भन्नुहुन्थ्यो आईमाई आकाश हुन् बाबु ! आकाशलाई कहिल्यै थुक्नु हुन्न आफ्नै मुखमा छिटिन्छ । आकाश सबैभन्दा स्वच्छ, निर्मल र सुन्दर हुन्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अनुस्मरण

~अलका मल्ल~ मेरो मायालुले पनि सायद मलाई सम्झि रहेको होला मैले झै धरधरी एकान्तमा आँसु बगाई रहेको होला बालापनको चञ्चलतामा उसलाई केहि भन्न सकिन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment