Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : फूलको आवाज

~दीपक जडित~ ए गुलाब जुन माटोमा टुसायौ तिमी किन बुdmेनौ अdmै सयपत्री पनि त्यहि माटोमा टुसाएको हो एकै फूलबारीमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हेप्छौ किन ?

~मन्जील दिप शुब्बा ‘गरिव’~ हेप्छौ किन जिउदा म सडकको पेटी हरुमा! मैले पनि त देश रुदा आशुले आँखा धोएको छु!! थुक्छौ किन मेरा ति बाच्ने आधार हरुमा! मैले पनि त भोको पेट र लाज छोपेकै छु!!

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

हाँस्य कविता : सून र स्वास्नी

~शैलेन्द्र सिम्खडा~ स्वास्नीको कचकचसाग न सरकारको कानुन चल्छ न त भगवान्को दाल गल्छ द्वापरमा परिक्षितले सुनमा कलि बसाएर ऋषिको गलामा सर्प घुमाउनु भो त्रेतामा रामचन्द्रले सुनको मृग लखेटेर जङ्गलमा स्वास्नी गुमाउनु भो ।

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

हाँस्य कविता : बिचरा महादेव

~प्रेम वली~ घर बाहिर महादेवलाई देखे पछि कति हुरुक्क हुन्छन कति फुरुक्क हुन्छन तर घर भित्र

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : झगडा नगरे के गर्छ ?

~शैलेन्द्र सिम्खडा~ अलपत्र विश्वासको खोलमा सर्वत्र शङ्का सिउरिएको सशङ्कित अङ्गहरूको ज्वारभाटा हातलाई खुट्टाको विश्वास छैन लठ्ठी टेकेर हिँड्ने गर्छ, जिब्रोलाई आँखाको विश्वास छैन

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : तपाईंले तँ को होस् भन्नु होला

~शैलेन्द्र सिम्खडा~ तपाईंले तँ को होस् भन्नु होला मलाई म, मै हुँ भन्ने आँट छैन म त्यस्तो देशको नागरिक झरनाको मुनि बसेर ओठ मुख सुकाउनु पर्छ रगतमा करेन्ट बगाउने जात घरमा बिजुली बल्दैन आँखा हेरि हेरि निदाउनु पर्छ,

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : तिमी र म

~मोमिला~ (तिमी=पुरुष र म=नारी) तिमी र म अर्थात् हामी फरक बाटो भए पनि आज, एउटै सपनामा हस्ताक्षर गरेर हिँडेका छौँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जोइटिंग्रे

~गुरूदत्त ज्ञवाली~ छोरी ; सञ्चै आयौ ? ज्वाइँ घरमै हुनुहुन्छ ? भाग्यमानी छौ छोरी तिमी त तिम्रो पूरा हेरचाह गर्ने ज्वाइँ सुख दुःखमा साथ दिने ज्वाइँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता :मेरो हाकिम

~इन्द्रकुमार श्रेष्ठ~ कतिसम्म हरामी छ बोल्नुहुन्न अरुसँग छट्पटिन्छ त्यसै हेर मलाई नेत्र तर्दछ डर होला अरु कोही कुर्सी बसिदिन्छ कि गजधम्म हमेशा ऊ टाँसिन्छ त्यसैमा बसी ।

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : सबै नेपाली भाइ हौं

~मुक्तिनाथ शर्मा~ मानिन्छ देश नेपाल छ यो स्वर्ग समानको यस्को अस्तित्व उच्चा छ सुरम्य प्रकृति छ जो अग्ला हिमचुली देखि पहाड र मधेशको भू–बनोट भएकाले बस्ती उच्च स्वदेशको ।। चीसो हावा यहिं चल्छ गर्मीको स्वाद केही छ जीव जन्तु घना … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : साउन महिना

~मुक्तिनाथ शर्मा~ घुम्दै फिर्दै यहा फेरि मैन्हा आएछ साउन भ्याकुता गीतमा मख्ख नदी लागे सुसाउन झ्याउकिरी कतै बोल्छन् न्याउली चुपचाप छ खेत खर्क बगैंचामा हरियाली सुरम्य छ । ढाकिएको छ आकाश बादलु दल दौडदा झल्याक् झुलुक्क भैरन्छ झरीपर्छ यदाकदा लगातार … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्झनुलाई तितामिठा याद भए पुग्छ ……..

~शशीकला थापा सुब्बा~ सम्झनुलाई तितामिठा याद भए पुग्छ । भूल्न परे फेरि हजूर मुटु सार्है दुख्छ ।। अचानोलाई चोटैमात्र खाने बानी हुदो रहेछ । त्यसैले त खुकुरीलाई सम्झीसम्झी रुदो रहेछ ।। चोटै खानु कसैलाई आफ्नो भने पुग्छ । भूल्न परे … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हराएको कवि

~अनुप जोशी ~ आज पनि कस्सिएर शिशिरले एक चड्कन हान्यो शरीरमा छोरोलाई एक जोर नयाँ लुगा चाहियो रे स्वास्नीको कान बुच्चे भएको तिन वर्ष पुग्यो रे घरभेटी दुई महिना देखि खल्ति छामिरहेछन् तर म अझै रुमलिरहेछु यौटा हराएको कवि सीघ्र … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कसैले पनि तिम्रो ठाउँ ओगट्न सक्तैन

~अनुप जोशी ~ कहाँकहाँबाट बहेर आउँछ खुशीको लप्का र टाँसिन खोज्छ मेरो हृदयको भित्तामा सिँढिहरु आफैले चढाउँन खोज्छन् मलाई सफलताको चुलीमा आफन्त-साथीहरु भइदिन्छन् मेरो जहाँज जहाँ रहेर म बादलहरुमा शयर गर्न सक्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सामाजिक प्रोग्रामिङको विपक्षमा

~अनुप जोशी~ यस्तो भयो कि धर्तीमा ईभोलुसन भयो रोबोटहरुको र ती आफैले उत्पादन गर्न थाले आफुजस्तै रोबोटहरु सन् १९९४ को कुनै रात एक चाबी युक्त रोबोटले अन्ततः खर्च गरेर सम्पूर्ण उर्जाशक्ति घुसायो अर्काे ताल्चा युक्त रोबोटमा आफ्नो उत्पादकीय चाबी र … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कैलेसम्म ?

~उषा गिरी~ आन्दोलित छ आकाश असारको महिना बर्सिन लागे जस्तो सबै हतारमा छन मानो खाएर मुरी उब्जाउने दिन तर किन किन छरपष्ट छ मन असरल्ल हुन्छु हुरी आउँला जस्तो छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मनहरूलाई

~उषा गिरी~ सुनसान रातमा गाउँको चौतारीको रहर लाग्दि, झ्याङ्गिएर बेरिएको शीतलताले च्यातिएको मनहरूलाई शीतलता नदिंदोरहेछ बादलका पछ्यौरीभित्र कोमल हाँसो पवित्र स्नेह सम्झन्छु गाउँघर पाखा पखेरा सबैतिर हेर्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा-२

~उषा गिरी~ आमा आज म त्यसै त्यसै तडपी रहेछु खुम्ची रहेछु करुणा र बिसाद पिडाहरुमा दु:ख को भयानक महासागरहरुमा कहाली लागिरहेछ असह्य पिडा का पुकारहरु देखेर। आमा,आज म भाबुक बनी तिम्रो न्यानो छातीमा टोलाई रहेछु सन्कल्प आधी र बतास बनी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : कल्पनामा एक धर्सो समय

~अनुप जोशी ~ एक धर्सो समय जो जादुगरको छडीजस्तै चमत्कारी देखिन्थ्यो त्यो त्यहि परिवर्तनकारी थियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : क्रान्तिको अक्षर

~गोविन्दप्रसाद आचार्य~ मायामा विष मिसेको भाव क्रान्तिलाई नदेऊ गोमनका टुना जादुका तर्र्क क्रान्तिलाई नदेऊ गोमनको मीठो लयको भाषाले क्रान्तिलाई खाला है क्रान्तिले हारे संसार भरी भूतले नाच्ला है हार्दैन सत्य बादल उठी घाम कति छेक्ला र पानीको फोका जालीको शासन … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो बुवा

~चन्द्र घर्ती मगर~ समय छिटो हिड्यो कि बुवा ! म नै ढिलो भएँ ।? सुई चाडो कुड्यो कि बुवा ! पाईला सुस्त चालें ।? दु:ख गरी सुख दियौ सन्तानलाई, बुवा । गरीबबाट धनी पार्यौ परिवारलाई, बुवा । जिउभरी छोपिदियौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रूपान्तरण

~हरिमाया भेटवाल~ हिजोआज प्रत्येक पल मृत्युसँगैको जम्काभेटले म बदलिएकी छु । मैले देखेँ पानीले आत्महत्या गर्दै माथिमाथि आकासिएर कुइरो बनेको अनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सिवाय प्रेम …..

~हरिमाया भेटवाल~ हिड्दा हिड्दै पत्तैबिना हिडिरहेको बाटोसग पनि हुदोरहेछ प्रेम बस्दा बस्दै थाहै बिना बसिरहेको माटोसग पनि हुदोरहेछ प्रेम पानीलाई बिना स्वादै गरिदोरहेछ प्रेम हावालाई बिना महसुस नै हुदोरहेछ प्रेम फुलिरहेको फुलबाट किन आउछ प्रेमको सुबास ……? झुल्किरहेको घामबाट किन … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पारिजात ….

~हरिमाया भेटवाल~ पारिजातको बोट . रातभरी सेताम्मे फुल जन्माउछे र बिहान सन्न बिहिन हुन्छे

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तारक युद्ध

~सरुभक्त~ उत्सव भुक्ने पदार्थहरु जंगली राग अलाप्दैछन् खोई कहाँ हराए नाङ्गेझार नियमापत्ति अनुचिन्तनहरु ? ग्रेट मार्च – पशुहरुको महायात्रा गोहीभोज चल्दैछ ए सूक्ष्मजीव विश्वका स्थूल मान्छेहरु परभक्षी सिंह÷वाघहरु दाँत माझ्दैनन् माउथ ब्रिडिङः महेन्द्रगजहरु जन्मन्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रास्ट्र गान

~सरुभक्त~ अग्निमाला नवः हिमयुगीन अर्घेलाहरु सिमिट्रीमा रेटिसेन्ट बालहरु आरोहण गर्छन् मेथाडोन खाएका हुडिनीहरु साइवरकोष्टरमा अपरेशन डेजर्ट स्ट्रोम गर्छन् गन्धका नाताहरु उस्तै छन् मात्र नात्रेड्यामस विश्वमा प्राविधिक गडवडीमा क्षमाप्रार्थनाहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवन = नौका

~सरुभक्त~ पीतसागरमा दुर्घटनाग्रस्त छ नौसैनिकहरु लापता छन् बुटिकका खप्तडका बाबाहरु साइवर प्रेम÷घृणामा व्यस्त छन् खोई कहाँ पुग्यो विश्वतापमान ? म हरितगृहतिर बसेर इत्ना ओजन विनासको तमासा हेर्दैछु सुरुङभित्रको पृथ्वी गिरफ्तार मनोकामनामा ज्क्ष्ख् सेलिब्रीटी जन्माउँछन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शसक्त

~सरुभक्त~ कालो कालखण्डः दिब्योपदेशका क्षतविक्षत आत्माहरु कुहिरो दूर्घटित छन् अनिदो मनको देश चितास्तम्भ जलेका छन् खोई कहाँ लागे हाम्रा राष्ट्रनिर्माताहरु ? सम्यताहरुको युद्ध ः ढुङ्गा वर्सिने घरहरु हेर ! हेर ! वाइबल हातमा लिइहिड्ने जुगाहरु भागवत् व्यापारमा व्यस्त छन् ब्रेनड्रेनः … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हाम्रो शहर

~दुर्गा खनाल~ हाम्रो शहर कति मैलो छ सबै मिली यसलाई सफा गर्नु पर्छ शहर मैलो भएर समस्या भयो यहा धेरै बिरामी छन । बिरामी हरुलाई अस्पताल लैजानु छ हैन ! आस्पताल किन लाने ? औषधीका प्रतेक शिशीहरुमा रोगका किटाणुहरु जिवितै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जननी जन्म भुमिस्च स्वर्गादपी गरियसी

~बिमल गौतम~ मलाई आज म आफै दुखें, मेरो पार्टी दुख्यो पार्टिहरु पनि अरु सबै दुखे, किन कर्तब्य लुक्यो इतिहास लुक्यो वीर गोर्खा संगै, इमान झुक्यो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो नेपाल, तिमी बिना म शुन्य भएछु

~नवराज पोखरेल~ कोलहल्को चिच्याहट भित्र उकुस मुकुस मनका भावनाहरू लिएर्, खुला आकाशमा टोल्हाई रहेका आखालाई पल्ट्ने बाजी खेलाउदा, अनि मानिसको हुल भित्र पसेर आफैलाई हराउन खोज्दा, मलाई एक्लोपनको महशुस हुन थालेछ । अतितको यादमा डुबुल्की मार्दा , झट्ट सम्झेछु , … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हे परदेशी

~मन थापा~ तिम्रो घरको खर्को छानो चुहिएर आहाल भा छ घर गाउँ देश सबै लथालिंग बेहाल भा छ बुढा बाबा असी पुगे आमालाई दमले गाल्यो तिमीलाई सम्झि रुन्छन् आँसुको नै ताल भा छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment