Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : मेरो ढाडमा अहिले मैले कंचनजंघा बोकेको छैन

~इश्वरवल्लभ~ मेरो ढाडमा अहिले मैले कंचनजंघा बोकेको छैन धूपीका उकाली ओरालीहरू चियाका बुट्टाका भार पनि छैनन् म स्वतन्त्र छु, ती बाँझा बालुवा जस्ता मेरा खालि पनमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कुज्जवर्तिनी विप्रलव्धा

~लेखनाथ पौड्याल~ कोरी केश सफा गरी, फुल जडी टेढा झिकी कुन्तल लाई लालि कपोल, ओठहरुमा आँखाविपे गाजल । औठी हारहरु डटी चहकिला पोशाक सारा चुनी आई कुन्जविपे अली छिन बसी बोली नयाँ कामिनी ।।१।। फेला पर्न गये म धूर्तजनका, सङ्केत-बेला … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जङ्गलको कुरा

~मनप्रसाद सुब्बा~ तिम्रो रिमोट सेन्सिङ स्याटलाइट कत्तिको संवेदनशील छ हँ ? यो जङ्गलको सास फेराइ सुनेनौ? त्यसो भए मेरो कथा, मेरो शास्त्र पनि सुनेनौ । भुइँमा फैलिँदै पर पर पुगेका यी लहराहरूमा कान थापेर सुन त – मेरो रगत कुदिरहेको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चन्द्रागिरी अबकोल्टे फेर

~निमानन्द रिजाल~ चन्द्रागिरी कठोर छ । रातलाई लम्बाई रहे छ । समताका सपनालाई चकनाचुर पार्दै । आफना महलहरु गनीरहे छ र जनता होइन, मुठीभर लठैतहरुमा रमिरहे छ । यसै संगै चन्द्रा गिरी पनि लठी रहे छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कवितामा पहाड (दुई)

~भीष्म उप्रेती~ मेरो घर पहाडमा छ पहाडकै ढुङ्गा फुटार गाह्रो लगाएको पहाडकै रातो माटोले टालेको कमेराको रङ र ढुङ्गाकै छानो मेरो घर सानो तर पहाडजस्तै छ । पहाडजस्तै दु:ख पनि छ यहाँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लिँडे पुच्छर

~गणेश शर्मा~ साहित्यले बाटो बिराउँदै गयो, प्रज्ञा लिँडेपुच्छर मात्र पो भयो । जोडी करान्जली दुवार वीच, चाकडी मात्र हुन गो उदेक ।। विद्धानको विद्धता कता गयो ? मगन्तकोे झोली र थैली झैं भयो ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सूर्य ग्रहण

~अर्जुन शर्मा निरौला~ पानी परिरहेछ झरररर ऽऽऽऽऽऽ माथी डाॅड़ोमा कुइरो ड़म्म बसेको छ। घड़ी हेरिरहेछु मध्यान्न समय छ। । बाह्र नांग्दैछ। । अचानक अध्यारिन्दैछ उज्यालोहरू लेख्दैछु, हेर्दैछु। । कान टाड़ो पारेर सुन्दैछु बड़ो आनन्दित भइरहेछ मन ।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ईश्वर र फूलहरू-१

~रामगोपाल आशुतोष~ इश्वरद्वारा इश्वरहरूकै लागि इश्वरकै स्पर्षले फुल्छन् फूलहरू इश्वर कै इशारामा सुगन्ध फैलाउँछन् मनमोहक फूलहरू इश्वरकै देशमा । फूलहरू इश्वरको स्पर्षमा फक्रन्छन् फूलहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा बिग्रीएको घरपरिवारको इजलास!

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ सधै घर झगडा भैरहने परिवारको बिसयलाइ लिएर एकदिन नगरकार्यलयमा छलफल भयो । उपस्थित दुबै जना लोग्ने स्वास्निले आफुलाइ बढो पिडित बताइरहेका थिए । जहाँ ,लोग्ने आरोप लगाइरहेको थियो र यो बताइरहेको थियो कि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो आँगनमा

~तीर्थराज वन्त~ मेरो आँगनको डील सम्म क्रान्तिका लहरहरू आउँदै जाँदै गर्छन्, अनि मेरा साथीहरू इतिहासका पाना पल्टाउँदै भन्छन् – अब त पर्खाल तोडिन्छ होला

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेनेज आ थ्वाँ

~विप्लव प्रतीक~ आज ऊ फेरि आउनेछ तिम्रो घरमा बाहिर उसको पदचापले नै तिमीलाई थाहा हुनेछ ऊ आइपुगेको कुरा । तिम्रा ढुकढुकी बढ्नेछन् र, लाली छाउनेछ गालामा जूनको उज्यालो आँखामा आउनेछ शरीरलाई खहरेको चञ्चलताले बेर्नेछ पाइलाले हरिणको चाल पाउनेछ आँखीभौँ तिम्रा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुन प्रिये

~भानुभक्त आचार्य~ बिन्ती एक म गर्दछू सुन प्रिये प्रीती निरन्तर् रहोस् ताहाँको मन पिञ्जरा म मुनियाँ यै चाल् सदाकाल् रहोस् तिम्रो त्यो मुख चन्द्र

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नदीको किनारमा

~भिमदर्शन रोका~ बितोस् सन्ध्या मेरो एक नदीको किनारमा होला घाम पश्चिमी बादलको पुछारमा डुबेको होला वन र पाखा झिंगुरको झङ्कारमा डुबेको हुँला म पनि एक गहिरो विचारमा बितोस् सन्ध्या……..

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आन्दोलित फूलहरु !

~सुनील बाबु श्रेष्ठ~ हेर्दै गयौ खोज्दै गयौ सोध्दै हिडेयौ भने सबैले दिने फूलहरुको अर्थ जहाँपनि एकै हुन्छ कोमल हुनु रंगीचंगी हुनु सुन्दर हुनु सुवासित हुनु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माया ले माया छिन्छ

~पल हिरा~ यहाँ माया ले माया छिन्छ नभनु भने चोटले आसु दिन्छ बाडेर खुशीहरु साथ जिउ भन्थे सारेर लग्यो थोरै आटहरु पनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ग्रीष्म-यात्र – १

~मनप्रसाद सुब्बा~ उखरमाउलो गर्मी छ । हिवडदा हिँडदै आँखाहरू सियाँल खोज्छन् अनि फेरि मलाई तिम्रो याद आउँछ । थर्ममिटरका पाराहरु मेरो अनुहारमा कोरिएका छन् उमेरको डिग्री अङ्कित गर्दै ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कठै यो मोहन ठकुरी

~मोहन ठकुरी~ विपनाहरू उसका कहिले आफ्नो भएनन् अपुग सपनाहरू अँगालोंमा बाँधिएर बसेको हो यो मोहन ठकुरी गमलाको क्याक्टसजस्तो न फुल्नसक्छ, न फैलिनसक्छ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फेरि, बाँचिरहन्छौं

~चन्द्र रानोहोंछा~ सपनाले मानिसको भोग खान्छ र, अमर बन्छ बिलाएर जान्छौं हामी फेरि, बाँचिरहन्छौँ … उज्यालो डो¥याउँदै हिँडेको पाइताला जब हराउँछ कुनै अँध्यारोमा … अँध्यारो त्यो सपना हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सपनाको महल

~राजकुमार बराल ‘राजु’~ प्रिये तिमीले पनि हिँड्ने धर्ती यहि नभएको भए तिमीले पनि देख्ने सपना यस्तै नभएको भए भन्न सक्दिनथेँ होला बिचारको भूमध्यरेखामा उभिएर भरिएका भावनाका गाग्रीहरुले कस कसलाई भिजाउँथे र कस कसलाई सिंचित गर्थे भनेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : त्यो मनोहरा

~सन्तोष आचार्य~ त्यो मनोहरा हिजो पनि उस्तै थिई आज नि उस्तै छे उस्तै छ गिट्टी कुट्ने मेसिनको आवाज तेस्तै नै छ सिकारु बाईकरको कवाज उस्तै छ उस्को चालढाल मानौ बितेकै छैन समय काल

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जाडो र मान्छे

~गणेश राई~ सपनाहरुको जम्काभेट या हृदयहरुको अपार सम्मेलन यो स्ट्राटफोर्ड ओलम्पिक पार्कको चर्चहिल छातिजस्तै चिसो युगौंदेखि कोरिएको भेद्भावको विषुवत रेखाको परिधिले बाँधिई जाडोसँग जुझ्दै उभिरहेछु समयले भुलेको यौटा पेन्सने बूढो म जाडोको क्रुरता र त्यसको आक्रान्त बिरुध्द धैर्यले तातिइरहनु मेरो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एब्स्ट्रयाक याद

~डा. विदुर चालिसे~ रक्तिम छालहरूसँग परस्पर पाेतिएका उल्लासका उड्दा रङका तेज बेथाहरू अस्ताउँदाे सूर्य र उदाउँदाे चन्द्र मनसँग जुनी हातहरू खै बजारिएथे प्रभातमा । रुष्ट अाँखाका पातला भ्रमहरूसँग बहेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मलाई ननिकाल काठमाण्डु

~इश्वरवल्लभ~ काठमाण्डु , तिमी मैनबत्ती हौ, म पनि मैनबत्ती हुँ , काठमाण्डु, म क्षणक्षण सल्किरहेको छु, र पग्लिरहेछु | काठमाण्डु, तिमी मलाई शायद यहाँबाट निकाल्ने तर्खर गर्दैछौ, तिमी शायद मलाई सहन सक्तैनौ , तिम्रा मन्दिरहरु नै तिमीलाई धेरै भैसके, काठमाण्डु, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा

~विन्द्या सुब्बा~ मेरो आँखाको पुतलीबाट एउटा परेवा उडेर आकाशतर्फ गयो आँखामा गंगा ओह्रालेर उभिएकी छु यो गाउँको डाँडामा परेवा उडेको त्यो दिशातर्फ हेर्न

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नानीहरुको आग्रहः गुरुआमालाई

~रमा अधिकारी ‘कादम्बरी’~ धुम्म इतिहासको धमिलो आकाशमा बन्दुकले लेखेको बारुदको कथा सुन्दा सुन्दै विरक्तिएर नानीहरु भन्छन् गुरुआमा ! कति सुनाउनु हुन्छ विभक्त मनका व्यथा उजाड वनका कथा कति पढाउनुहुन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा कवि: नेपथ्यभित्र / नेपथ्य बाहिर

~डा.मधु माधुर्य~ कोठामा छिरेपछि कविले सफेद पानामा “शान्ति” कविता लेख्यो कोठाबाट निस्कानेबेला उसले केहि परेवाको हाडखुर,नंग्रा र प्वाँखको पोको फोहोर- कन्टेनरमा मिल्कायो यता, कवितामा उसले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा कविता लेखिदेऊ

~विवेक शर्मा चापागाई~ हे कवि, लौन एउटा कविता लेखिदेऊ। कृष्णले अर्जुनलाई भन्न छुटाएको शिवले सति देवीलाई भन्न नभ्याएको सारहरुलाई वर्णन गरी एउटा कविता लेखीदिन्छौ होला नी? म पढ्ने छु, उच्च स्वरमा यी मानवहरुले सुन्ने गरी, सबै प्राणीले बुझ्ने गरी,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : महान् लेनिनप्रति

~विजय मल्ल~ कहिले नबजेको मास्कोको विराट् घण्टा एक दिन तुफानी रातमा बज्छ । सुन ए दुनियाँवासी ! कहिल्यै नगर्जने मास्कोको विशाल तोप तिम्रो घोर निद्रामा गर्जन्छ । धरती काम्छ, चट्टानहरू फुट्छन् हिउँका आँधी मच्चिन्छन् विशाल गगनभेदी महलहरू चुरचुर भई धरतीमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दूबो

~पुष्कर लोहनी~ दूबो पलाएझैं इच्छा पलाउँछ मेरो छाती हरियै हरियोले ढाकिदिन्छ हरियोको गन्धै गन्धले मानिसको मगज गुम्म पारिदिन्छ निसास्सिएको वाफ फाल्नलाई खोजी खोजी यहाँ मानिस आउँछ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो लिम्पियाधुरा

~लीला उदासी~ जसले तिम्रो आर्जन गरे जसले तिम्रो मुलुक बनाएर तिमीलाई दिए सुन,! उनले सुन्दर नेपाल खोस्न चाहेका थिए असफल भए उनले जाल गरे, झेल गरे, युद्ध गरे तर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पहाडकी केटी

~जसराज किराँती~ हिमनदीहरू बोकेर मेरो शरीर बगिरहेछ म हिमाल भइरहेछु कहीँ म ढुङ्गाबाट ओर्लिएको हुँ कहीँ म रूखबाट झरेको हुँ अक्सर पग्लिएर/बगेर पहाडकी केटीलाई जिस्क्याउँदै/जिस्किँदै हिँडिरहेको हुँ। छिटको गुन्यू लगाएकी पहाडकी केटीलाई म त्यस्तै हिमाल जन्माउन दिन्छु त्यो हिमालसँग बोल्न … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | 1 Comment

कविता : मेरो कविता अनि देश

~प्रेम राई परिक्षित~ मेरो कविता जस्तै आज देश बोलेको भए मेरो कविता जस्तै आज देश बाँचेको भए सायद, मेरो देश मेरो कविता जस्तै आत्माबलका दुई खुट्टा टेकेर स्वाभिमान उचाल्ने थियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment