Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

छोक : मनपर्‍यो

Posted on December 15, 2017 by Editor

~सुमन पोखरेल~ मनपर्‍यो केवल मनपर्‍यो ।

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ हो रात थियो जून खिलेको बाहिर विश्व थियो मुदित, कोठाभित्र म पल्टिरहेथें अँगाली विश्वसित । कोमल करले मेरो ओंठ छोइ भन्यो विस्मित उसले- ‘किन रात पर्योठ ? किन घाम गयो ? वा रात पठायो कसले ‘ सप्रेम भनें … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged सिद्धचरण श्रेष्ठ - Siddhicharan Shrestha | Leave a comment

कविता : इतिहासको एक कालो वकपत्र

Posted on December 15, 2017 by Editor

~शान्ति प्रियवन्दना~ हामीलाई लडाएर एकआपसमा कुन युद्ध जित्ने ताकमा छौ तिमी ? हामी अलग होइनौ बास बसेर जहाँ भए पनि डुबेर स्मृतिको गहन गर्भमा हाम्रो आफ्नो रमणीय अतित्लाई खोज्नु पर्ने बेला आएको छ । मार्गदर्शक भइ दिएको भए गतिलो

Posted in कविता | Tagged Shanti Priyabandana | Leave a comment

कविता : चुँडिएको चङ्गा

Posted on December 15, 2017 by Editor

~किरण दहाल~ धेरै पहिले सोधेकी थिई उसले– पाईलटको अर्थ नर्सको जिन्दगी कसरी लेखिन्छ कबिता ? जतिबेला ऊ कोपिला नै थिई बेला–बेला सोधिरहन्थी ऊ ‘पजल गेम’जस्ता प्रश्नहरु अन्तिम पटक सोधेकी थिई उसले

Posted in कविता | Tagged किरण दहाल - Kiran Dahal | Leave a comment

छोक : भिकारी

Posted on December 15, 2017 by Editor

~उपेन्द्र सुब्बा~ मन्दिरको गेटबाहिर एउटा बूढो कुष्ठरोगी थोत्रो बोरा बिछ्याएर माग्न बसेको छ। मन्दिर आउने–जाने एकदुई भक्तजनले चाराना–आठाना फाल्दिन्छन्

Posted in कविता | Tagged उपेन्द्र सुब्बा - Upendra Subba | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : रोज् रोज् दर्शन पाउँछू

Posted on December 15, 2017 by Editor

~भानुभक्त आचार्य~ रोज् रोज् दर्शन पाउँछू चरणको ताप् छैन मन्मा कछू। रात् भर् नाच् पनि हेर्छु खर्च नगरी ठूला चयन्मा म छु। लामखुट्टे उपियाँ उडुस् इ सँगि छन् इन्कै लहड्मा बसी। लाम्खुट्टेहरु गाउँछन् इ उपियाँ नाच्छन् म हेर्छु बसी।

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged Hasyabyangya, भानुभक्त आचार्य - Bhanubhakta Acharya | Leave a comment

कविता : नयाँ नेपाल

Posted on December 15, 2017 by Editor

~इन्दिरा थापा~ नयाँ नेपाल सिंगार्नु छ देशको मुहार फेर्नलाई सबै जनता हतारमा छन दिगो शान्त्ति हेर्नलाई राजा होइन देशको शासक जनता आफै हुने भयो तानाशाही बिगत सम्झी धुरुधुरु रुने भयो

Posted in कविता | Tagged Indira Thapa | Leave a comment

कविता : भैंसीहरू भैंसी जस्तै छन्

Posted on December 15, 2017 by Editor

~हाङयुग अज्ञात~ जताबाट जसरी हेरे पनि भैंसीहरू भैंसी जस्तै छन् काठमाडौं जस्तो आहालमा डुबेर कालो छालामा घाम ताप्छन् जुवाले रगडेर कसैको काँधको छाला मरेको छ मधेसको गाडा तान्दातान्दा कसैको मुखबाट फिंज निस्किरहेछ

Posted in कविता | Tagged हाङयुग अज्ञात - Hangyug Agyat | Leave a comment

गजल : दिने पाली बन्न पाए

Posted on December 15, 2017 by Editor

~निर्मला अवस्थी~ तिमीलाई ओत दिने पाली बन्न पाए तिम्रो खाना राखिदिने थाली बन्न पाए।। दु:ख सबै उखेलेर फालिदिने थिएँ हेरचाह गर्ने तिम्रो माली बन्न पाए।।

Posted in गजल | Tagged Nirmala Awasthi | Leave a comment

कविता : मन्दिर

Posted on December 15, 2017 by Editor

~प्रमोद अधिकारी~ तिम्रो आलिंगनमा कस्सिएर पनि कठ्याङ्ग्रिएर कयौँ प्राण उडे एकमुठ्ठी सास थपिने आशमा भोको पेट नाम जप्नेको समय नपुगी सास खोसियो

Posted in कविता | Tagged प्रमोद अधिकारी - Pramod Adhikari | Leave a comment

गजल : नारीलाई नै भिराऊछ्न यहाँ

Posted on December 15, 2017 by Editor

~सबिता बिष्ट~ इमान्दारिताको बिल्ला सधैं,नारीलाई नै भिराऊछ्न यहाँ, टुप्पामा चढाँउदै फेद ढाल्दै ,नारीलाई नै गिराऊछ्न यहाँ !! अाफ्ना खुशी सारा रित्याई,अरुकै लागि बाँच्छिन् नारी, पवित्रताकि धनि नारीलाई,अपबित्र भन्दै पिराऊछ्न यहाँ !!

Posted in गजल | Tagged सबिता बिष्ट - Sabita Bishta | Leave a comment

बहरबद्ध गजल : हरे! आफै नजानी त्यो

Posted on December 15, 2017 by Editor

~जीवराज बुढाथोकी~ कसैको जालमा बल्झें, हरे! आफै नजानी त्यो । उठाएँ कष्ट ती कैयौ, अझै केही नठानी त्यो । कहाँ भन्ने कता पोख्ने, गुनासोका थुप्रै भारी, दुखेसो को सुनी दिने ? नसोचेको कहानी त्यो ।

Posted in गजल | Tagged Jeeva Raj Budhathoki | Leave a comment

गजल : स्वतन्त्रता आएको छ

Posted on December 15, 2017 by Editor

~दिनेशराज पुरी~ निरङकुशता ढलाइ देशमा स्वतन्त्रता आएको छ इतिहासमा लोकतन्त्रले छुट्टै स्थान् पाएको छ ।। इतिहासलाइ पल्टाएर देशले कोल्टे फेर्दा बल्ल शान्ति आउँछ भन्ने आशा नेपालीमा छाएको छ ।।

Posted in गजल | Tagged दिनेशराज पुरी - Dineshraj Puri | Leave a comment

कविता : दोबाटोमा भेटे जस्तो

Posted on December 15, 2017 by Editor

~अशोक ‘खलानको मान्छे’~ दोबाटो मै छोडे जस्तो एउटा यस्तो प्रेम काहानी थाहा भई भुले जस्तो तिम्रो मेरो माया पनी मुटु सँग धड्के जस्तो नजिक हुँदा थाहै थियन टाढा हुँदा बल्झे जस्तो दोबाटोमा….

Posted in कविता | Tagged Ashok Aryal 'Khalanko Manche' | Leave a comment

कविता : जुनका कथा

Posted on December 15, 2017 by Editor

~गोपालप्रसाद पौडेल~ जुन रोहेको ताराहरु हाँसेका तैपनि फेरि उज्यालो लिएर जुन चियाउँछे घाम रिसाउँछ झोक्केर तताउँदै डाँडापारि गएर निदाउँछ

Posted in कविता | Tagged गोपालप्रसाद पौडेल - Gopal Prasad Poudel | Leave a comment

कविता : हर्के साइलाले सम्झेको कथा

Posted on December 15, 2017 by Editor

~मदन राई ‘लामाखुले’~ साइलाको घरमा जाड ओथारींदा मर्चा नसालु पदार्थ हुन्छ ! बन्छ नसालु पेय पदार्थ, मातेर लट्ठ बनाउँछ मान्छे, बियर र रमको बिगबिगीमा (आधुनिक युग) ५००० वर्ष अघी मर्चाको कथा, बाँकी ५० वर्ष पछि, एउटा कथा भित्रको दन्तेकथा ।

Posted in कविता | Tagged मदन राई ‘लामाखुले’ - Madan Rai 'Lamakhule' | Leave a comment

कविता : आदिवासी बयान

Posted on December 14, 2017 by Editor

~पदम राई ‘युद्धविराम’~ उकालो उक्लिन खोजें ओरालै झरें अगाडि बढ्न खोजें, झन् पछाडि परें हन्डर खाएँ, बिनाकसुर युगौंदेखि बाटो बनाउँदै हिँडेको मान्छे आफैं हिँड्न पाइनँ, आफूले बनाएको बाटोमा । असाध्यै तीखा आँखाहरू छन् बिछट्टै छिटा खुट्टाहरू छन् उत्पातै चलाख टाउकाहरू … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged Padam Rai 'Yudhabiram' | Leave a comment

कविता : ऐना

Posted on December 14, 2017 by Editor

~सौगात सापकोटा~ बर्खे खोलाको वेग झैँ आशा छ । मनमा पिडा तर मुखमा हाँसो छ ।। जहाँ कङ्गाल त्यहाँ चण्डाल छ । मनका भावनाहरु अनुहारमा छर्लङ्ग छ ।। कहिँआँखा बोल्छन् कहिँ मुख बोल्छन् । हेर ती गल्लीमा जहाँ ती उत्पीडा … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged Saugat Sapkota | Leave a comment

कविता : किन होला ?

Posted on December 14, 2017 by Editor

~रविन गिरी~ लाग्छ, म तिम्रै न्यानो ओढिरहेछु तिम्रै सास फेरिरहेछु तिम्रै आवाज बोलिरहेछु तिम्रै दृष्टि देखिरहेछु बाँचेको त म यसरी पो रहेछु !

Posted in कविता | Tagged Rabin Giri | Leave a comment

कविता : असामभित्र नेपाली

Posted on December 14, 2017 by Editor

~मेनका पोखरेल आचार्य~ प्रभातझैं हृदय जहाँ खुलेर मुस्कुराउने प्रत्येक ढुक्ढुकी अपार प्रेममा रमाउने पवित्र व्रहमपुत्रको नदी सरी पवित्रता असामभित्र भेटिने रहेछ त्यो असीमता हरेक शब्द स्नेहले भिजेर बर्सने सधैं रहेछ जो विशिष्टता नपाइने अरु कतै जताततै सुसभ्यता झलल्ल झल्कदै थियो

Posted in कविता | Tagged Menaka Pokharel Acharya | Leave a comment

गजल : कुरा धेरै देखिएछ

Posted on December 13, 2017 by Editor

~पूर्ण बन्धन~ नचाहेरै लौ जमानामा, कुरा धेरै देखिएछ । कथा व्यथा गजलमा, आफ्नै धेरै लेखिएछ । चोक्टा खाने आस गरी झोलमा डुब्नभनी हाम्फाल्ने ती वैगुनीको, बाटो धेरै छेकिएछ ।

Posted in गजल | Tagged Purna Bandhan | Leave a comment

कविता : हुरी पछि गृहगमन

Posted on December 13, 2017 by Editor

~लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा~ क. मीठो, मीठो, प्यारो गन्ध प्याज लसुनको आयो ! सूघँ बडो सरसरायो ! चट्याङ्गहरुमा जन्म लिएको, प्राणवायुको बाक्लो दाना त्रिकणी ओजोन्, माछा, माछा गह्नायो ! स्वर्गमा आज डीनर छ ! क्रान्तिपछि ! कि ? क्या हो ?

Posted in कविता | Tagged लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा - Laxmi Prasad Devkota | Leave a comment

कविता : कविता र फोहोर लुगा

Posted on December 13, 2017 by Editor

~विमल निभा~ अब म कविता लेख्न स्थगित गर्छु र लुगा धुन थाल्छु किनभने तमाम लुगाहरु फोहोर भइसकेका छन् कमिज, प्यान्ट, गन्जी र मोजाहरु फोहोरैफोहोरका बीचमा कविता लेख्न बस्नु

Posted in कविता | Tagged विमल निभा - Bimal Niva | Leave a comment

गजल : रमायो त के भो ?

Posted on December 13, 2017 by Editor

~शिवप्रसाद उप्रेती~ डाह किन, कोही रमायो त के भो ? संसारमै बर्चस्व जमायो त के भो ? सर्वहाराका लागि भन्दै कसैले, अकूत पैसा कमायो त के भो ?

Posted in गजल | Tagged Shiva Prasad Upreti | Leave a comment

कविता : छोरीको वेदना

Posted on December 13, 2017 by Editor

~बिपना ढुङ्गाना~ वास्तविकता भन्दा अलि अलग उसको सोचाइ थियो, हो छोरी थिई ऊ, जन्मदेखि मृत्युपर्यान्त यात्रामा उसको आफ्नै संघर्ष थियो, भोगाइ थियो, पीडा थियो, त्रास थियो, आँसु थियो , तैपनि जिन्दगी बेग्लै थियो । बाबु-आमाको काखमा पुल्पुलिएर हुर्केकी ऊ, आज … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged बिपना ढुङ्गाना - Bipana Dhungana | Leave a comment

छन्दबद्ध गजल : उस्तै छु काले

Posted on December 13, 2017 by Editor

~गोविन्ददेव आचार्य~ छन्द : भुजङ्गप्रयात तिमी बिघ्न काली म उस्तै छु काले सबै “ट्याक्क जोडी मिल्यो” भन्न थाले ।। “बतासे कुरामा नअल्झौँ” म भन्छु तिमी भुर्र उड्छ्यौ कसैले उचाले ।।

Posted in गजल | Tagged Gobinda Dev Bhatta | Leave a comment

कविता : समय र यात्री, प्रेम र गन्तव्य

Posted on December 13, 2017 by Editor

~सुशान्त घिमिरे~ घडीमा घुमिरहेको सुईहरु ट्क्क रोक्किएर समय सोध्यो भने, -के मैले समय बताईदिनु? एकोहोरो बगिरहेको बतासले पछाडी फर्किएर प्रेमिल नजरले हेर्यो भने, -के म त्यसको यात्री बनिदिनु? निरन्तर अगाडि बढिरहेको बाटो अलमलिएर

Posted in कविता | Tagged Sushant Ghimire | Leave a comment

गजल : रुवाएर गयो दशैं

Posted on December 12, 2017 by Editor

~कोमल भट्ट~ परदेशीलाई धुरु धुरु रुवाएर गयो दशैं घर सम्झी आँशु मात्रै चुहाएर गयो दशैं अर्चना र पूजा आजा टिका टाला भन्दै सजाएका सपना हरु तुहाएर गयो दशैं

Posted in गजल | Tagged कोमल भट्ट - Komal Bhatta | Leave a comment

छन्द कविता : महाकाव्य को सपना

Posted on December 12, 2017 by Editor

~कृष्णशरण उपाध्याय~ छन्द : भुजङ्गप्रयात चहारेर डाला मुना फूल पात ! म लेख्दै छु संसार का व्यर्थ बात !! कुरा सत्य देख्थें म द्रष्टा भएमा ! महाकाव्य लेख्थें म स्रष्टा भएमा !! महाकाव्य लेखूँ त लेखूँ म यस्तो ! … Continue reading →

Posted in छन्द कविता | Tagged कृष्णशरण उपाध्याय - Krishnasaran Upadhaya | Leave a comment

कविता : मन

Posted on December 12, 2017 by Editor

~तोया गुरुङ~ दुख्छ मानिसको नदुख्ने छाती यति कोलाहल यो बीभत्स त्यहां घाम र, यहां म उनको पोटिलो शरीर तर उनको पातलो शरीर

Posted in कविता | Tagged तोया गुरुङ - Toya Gurung | Leave a comment

कविता : राम्रो ‘म’

Posted on December 12, 2017 by Editor

~अवतार ढकाल~ आउनुहोस महासय मसँग आउनुहोस, एउटा आदिम समयको अविश्वासिलो कथा सुन्नुहोस र अरुलाई सुनाउनुहोस । ऐनाको आविस्कार नभएको बेलाको कुरा आफ्नै छायाँ चिन्न नथालेको बेलाको कुरा ‘म’ राम्रो थियो – ‘म’ मात्र राम्रो थियो त्यो बेला र ‘तँ’हरु ‘तँ’हरु … Continue reading →

Posted in कविता | Tagged Awatar Dhakal | Leave a comment

कविता : मिर्मिरेमा लाली छरी…

Posted on December 12, 2017 by Editor

~विपिन किरण~ मिर्मिरेमा लाली छरी किरण खुलेसरि मनको सगरमा तिमी हुन्छौ सधैंभरि तिम्रो मेरो यो नाता नटुटोस् मन बरु यति सानो बनोस्कि तिमीबाहेक अरु कोही नअटोस्।

Posted in कविता | Tagged विपिन किरण - Bipin Kiran | Leave a comment

Category Archives: नेपाली काव्य

रचनाकारलाई खोज्न अंग्रेजीमा नाम टाइप गर्नुहोस् ।

प्रमुख सम्पादक/सङ्कलक

~ आविष्कार ~

~सङ्ग्रहित स्रष्टाहरु~

विधा छान्नुहोस्

नेपाली साहित्य लेखन सहयोगी

Follow साहित्य सङ्ग्रहालय

यो हफ्ता धेरै पढिएको

नयाँ रचना

भण्डार कोठा

कस्ले कहाँबाट हेरे

शब्दका जादुगरहरु