Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : राष्ट्रिय वियोग

~हुमाकान्त आचार्य~ आपत्ति पर्‍यो विपत्ति पर्‍यो पर्‍यो नि बज्रपात भन्दै रुदैछिन नेपाल आमा खोज्दै लौ हाम्रो साथ यो काख लुट्यो, सिन्दुर पुछियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अनुरोध आमालाई

~एम. वि. बुढा~ आँगनीमा नखोज्नु आमा मेरो अर्कै संसार छ आफ्नै छेउ नडाक्नु आमा लडाइँको संघार छ । बाटो छेक्ने हैन आमा पुगिसके मेरा मित्र छैन मुक्ति यहाँ आमा पुरानो उही जन्जिरभित्र

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भन पण्डित्

~कमल कुमार~ भन पण्डित् फलाकेर क्लिष्ट मन्त्रहरु कति बालिकालाई पढ्न सिकायौ? घिउमा मुछेका अन्नका दानाहरु होमेर अग्नी देवतालाई कति भोकलाई शान्त पार्यौ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यमराजका दूतहरू–२

~गोविन्दप्रसाद आचार्य~ खान नपाएजस्ता तिम्रा दूतहरू जो–कोहीसँग एक गिलास चिया माग्ने गर्छन् कस्ता दूत पालेछौँ यमराज ? कहिल्यै अन्न नदेखेजस्ता सुकिला पोशाकमा रूमाल ओछ्याएर सडकमा माग्लान्जस्ता तिम्रो भाँडा माझ्न पाउँदा फुल्ने दूतहरू तिम्रो ठाउँ पाए कस्ता होलान् यमराज ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवित अभिभावकको टुहुरो म

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ १. मेरा बाबा आमाको प्रेमिल अनन्य सपनासँग म पहिलो भविष्यको कल्पना सागर…. कैयौँ रात म गृहकार्यका पानासँगै मेरो भाग्य रेखाका गन्थन सुन्थेँ म मुक थिएँ सायदै तर, मेरा मगजले बेलवज तर्कना पस्किरहन्थे

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ओत लाग्न कहाँ जाऊँ ?

~निर्मोही व्यास~ ढले आदर्शका मेरा सहारा बर-पीपल ओत लाग्न कहाँ जाऊँ ? कहाँ तापूँ म शीतल ? दधीची-शिविका निम्ति छन् ताता झीर आज झन् पासो थापेर जो चारो छर्छन्, ती दानवीर छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चर्किएको घर

~अनुष्कर पुष्कर गुरुङ~ पोथ्रा पोथ्रैले पोतिएको पात्रो घर पत्ता र पत्तकरको पतारिंगेको पात्रो जस्तो रनेको चर्किएको घर छ त्यो घरमा के छ भनेर हेर एउटा थाल ,एउटा बटुको र एउटा ग्लास भूइमा लड़ेको छ कालो मोसोले रंगिएको कराइ , डेक्चि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऐतिहासिक मुकुन्डो

~अनुप जोशी~ सबैभन्दा सजिलो हुन्छ कहिल्यै नदेखेको अनुहार सम्झिन जुनको चमकता लेपेर उज्यालै उज्यालो छरिदिए पनि हुन्छ फूलको कोमलता मिसाएर मनैभरी सुम्सुम्याईरहे पनि हुन्छ हुन्छ-कल्पनाको क्यानभाषमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जिन्दगी

~अनिल श्रेष्ठ~ जिन्दगी म जिन्दगी जिइरहेको छु म जिन्दगी महसुश गरिरहेको छु म जिन्दगी खोलाझैं बगिरहेको छु समुन्द्रको मझदारबाट म जिन्दगी किनारा पु-याउने कोसिशमा छु जिन्दगी शब्द मै ज्यान भरिएको छ यसैमा सबै बाँच्न चाहिरहेको छ यसैलाई सबैले खोजिरहेको छ, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सन्देश

~अनिलकिशोर घिमिरे~ कालो सुनको पहाडमा सल्लाघारी ढकमक्क छ दाजुभाइहरू खानीभित्र छट्पटिएका छन् कराही घोप्टिए जस्तो कालो थुम्कोबाट मुठीभर ठेकेदार दिनका दिन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ओ चित्रकार !

~अमर गिरी ~ ओ चित्रकार ! तिमीले जुन चित्र बनाइरहेछौ त्यो मेरो होइन । त्यहाँ मेरो शिर, हात र खुट्टाहरू छैनन् त्यहाँ मेरा आँखा, नाक र ओठहरू छैनन् त्यहाँ मेरा सुख-दुःख

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दशगजामा दिल बहादुर

~लक्ष्मण नेवटिया~ देशको व्यथाले पोलेको छातीमा, विदेशिको फुली झुन्ड्याएर, दशगजा को दक्षिण पट्टी उभेको, दार्चुलाको दिल बहादुरका आँखा आफ्नो विवशताले टल्पलाएका छन्। एक निमेष पनि स्थिर न रहेको मन दौडेर फर्कन चाहन्छ आफ्नै जन्मथलोमा।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कलम र बन्दुक

~राजेन्द्र शलभ~ मेरो हातको कलम थुतेर तिमीले मेरो हातमा बन्दुक राखिदियौ बन्दुकको मोहले हो वा तिम्रो डरले मैले त्यो बन्दुक जोडले अँठ्याईरहेँ । तिम्रो बोलीले मलाई मोहनी लायो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विद्रोह : धरतीको एक टुक्रा टेकेर

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ एक्लै उभिएको छु क्षितिजमुनि धरतीको एक टुक्रा टेकेर क्षितिज, पर डाँडाको उचाइमा एक्लोपनको बोझ बोकेर मजस्तै अन्यमनस्क खडा छ — रक्सीले छोडिसकेको रक्स्याहाजस्तो । मैले टेकेको धरती हल्लिँदै छ मभित्रको आक्रोश विस्फोट ज्वालाका रूपमा निस्कनलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रत्युत्तरमा व्यक्त इच्छाहरू

~उषा शेरचन~ सगरमाथाझैँ शिर उचाल्न सिक भन्छौ तिमी… हिटलरले उचालेको शिरले विश्वयुद्ध जन्मायो सम्पूर्ण विश्वलाई त्रसित पार्यो म चाहन्नँ, मैले उचालेको शिरले मानवता ओइली झरोस्।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भतेर र आँखाहरू

~कणाद महर्षि~ हरेक मान्छेको काँध काँधमा एक एक मुर्दाको अवतार थियो र त्यो भिड क्रमशः दुब्लाउँदै कुनै सभामा परिणत हुने आशंका थियो खप्परहरू उसिनेर सुरुवा बनाऊ गिदीहरू साँधेर अचार बनाऊ मुटुहरू कुहाएर जाँड बनाऊ र त्यसपछिको भोजमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मनको घाउ

~कृष्णभुषण बल~ कुन बतासले उडायो यसरी, पत्करझैँ पानीमा तैरिएको छु कुन हतारको बाढीले बगायो यसरी, आफन्तहरू हेर्दै बगेको छु। सानो लहरले पनि बगाउन सक्छ मलाई, छाल नैकिन चाहियो र जसले पनि घाँटीमा बल्छी अल्झाउन सक्छ मलाई, जाल नै किन चाहियो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नभेटिए जाती भन्दाभन्दै

~तीर्थ श्रेष्ठ~ नभेटिए जाती भन्दाभन्दै कुनै सुदूर टापुमा र त्यसको एकान्तमा तिमी भेटिएका छौ । उस्तै छौ तिमी गुलाफी तिम्रो ओठ उस्तै छ चाक्लो फराकिलो निधारमाथि कालो गुलाफ जस्तो केशराशि उस्तै छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यो देश नै स्वर्ग छ है मलाई

~कृष्णशरण उपाध्याय~ कृष्णा र कोशी पहरा फुटाई, मेची र राप्ती छहरा छुटाई । निर्भिक बन्दै बहने रमाई, यो देश नै स्वर्ग छ है मलाई । कस्तुरी या बांदर कृष्णसार, अर्ना र हात्तीहरु छन् हजार । गैंडा र भालु डुल्ने रमाई, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्व खवरदारी

~मथुरा सैंजु~ नखाने चिज खाएर बरबाद परें आफै नै, नगर्ने काम गरेर धोका खाएँं आफै नै । नबोल्ने बोली बोलेर शत्रु भएँं आफै नै, झुठको यो दुनियाँमा झुठा भएँ आफै नै ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गाई र उत्तरआधुनिक चितुवा

~हरिहर तिमिल्सिना~ सँगै अंकमाल गर्दै चितुवा र गाईले एउटै पोखरीको पानी पिए भने चितुवा, चितुवा नहुन सक्छ गाई, गाई नहुन सक्छ । गाईले दूध दिन्छ चितुवाले दूध दिँदैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म देश खोज्न जान्छु

~दिपा धिताल~ पुगेर चौतारी, कहिले देउराली र कहिले भँञ्ज्याङमा लेख्नु प्रिय, तिमीले प्रकृतिका कविताहरु पुगेर बुढा आमा र बाबाको छहारीमा लेख्नु प्रिय, ओइलाउन लागेका जीवनका गाथाहरु विवशतामा चाउरिएका कथाहरु म देश खोज्न जान्छु । घुमेर पूर्व मेचीदेखि पश्चिम महाकालीसम्म

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : वितृष्णा

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ कृष्ण,श्याम,कन्हैया नाम अनेक । बन्यौ तिमी द्धापर युगका नायक । प्रकट होऊ बिनाश गर्न दुष्टता । हरण गर्‍यो ब्यभिचारले सदाचार ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हार्दिक श्रद्धाञ्जली

~महेश शाह~ महान आत्माहरु! क्षितिज पारिको दुनियाबाट आँखा चिम्लेर त हेर दुखी छौ हामी ,दुखी छन तिनी दुखी छन आज , सारा नेपाली नेपालदेखि बङ्लादेश मौन छन् यिन्नै तितो याद सँगाली छड्के नजरले पनि त हेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यसबेला

~हिरा आकाश~ यसबेला घडीको सियो एकआपसमा जोल्ठिएर ठीक बाह्र बजेको छ र मान्छेका छायाहरू पुड्का भएका छन्। यसबेला पर्यावरण नै चकमन्न छ वातावरण नै सुनसान छ पानीको प्रवाह पनि माथिसम्म आइपुग्दैन र डिल ओभानो छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भ्यालेण्टाइन रोज

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ युगान्तकारी इतिहास संगालेको हाम्रो मिलनले कहिल्यै अन्त्य नहुने हाम्रो प्रेमलाई एउटा भ्यालेण्टाइन रोज साँचेको छ शक्तीशाली छ त्यो रोज संबेदनशील पनि त्यत्तिकै छ हामी माझका उतारचढाबहरुलाई समथर उर्बरभुमि बनाइदिन्छ क्षणिक बिछोडमा उर्लेर उठेका ज्वालामुखिहरुलाई शितल बनाइदिन्छ मनमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीतबहादुरका बच्चाहरुको अनुहार

~बिमल गुरुङ~ लाटोकोसीरो पनि गाइरहेछ काठको अग्लो खाँबामा उभिएर ! आकाशलाई कालो मासी परेको छ पृथ्वी पाइखाना हो शायद हिजो आकाशले रक्ति थुप्रै पिए जस्तो छ कालो मासी हो कालो मासी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शहिद र युवा

~पशुपति कर्माचार्य~ शहिदहरू देशको लागि मरेर गए “ल, हान् !” भन्दै हाँसी-हाँसी गोली खाएर गए शहिदहरूको सपना पुरा गर्न नसके यो जन्म खै के जन्म ! सहयोग त देशमा बालुवाको पानी भो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : करुणा, अहिंसा र प्राणी अधिकार

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ १. यो पृथ्वी कसैको जिजुबाको दाइजो भए लाखौँ निरीह जीवसँग कर उठाइन्थ्यो होला तिम्रो सर्वश्रेष्ठताको माप के हो मान्छे ? अहिंसा परमो धर्म ठूलो या जिब्राको तृष्णामा मांसाहार ? विज्ञानलाई सोध… बुद्धलाई सोध…. तिम्रो र तिनको शारीरिक … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अपहृत बिपना र जमदारनी बाेजू

~रुमानी राई~ जब जसबहादुरले पल्टनमा गाेराकाे हातबाट जम्दार पदकाे फुली र फित्ता पायाे सिन्दुर र टीका लायाे तब जसमाया पनि जम्दारनी भई । दुश्मनसित लड्दालड्दै युध्द मैदानमा जब दुश्मनकाे एम्बुसले जम्दारलाई टुक्राटुक्रा पार्याे तब िवधवा जम्दारनी बाेजूकाे जीवन अाेह्रालाे लाग्दै गयाे … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

युद्ध कविता : खण्डहर सिरिया

~अनुपम “नवोदित”~ यतिखेर म यो गोल भूगोलको एउटा कुनामा युद्धविजय नहुँदै रन्थनिएको सिपाही जस्तै बारुदले रंगिएको जिन्दगी बोकेर गोलीले छेडिएका जिन्दगी घिसार्दै फेरि, नयाँ जीवन पाउने आशामा उत्कट-उत्कट अभिलाषामा अर्को कठोर युद्ध लड्दै गर्दा अनायास,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हाम्रो गाउँले जीवन

~गेहेन्द्र अधिकारी~ गाउँले केटो सहर छिर्यो त सहरिया भइदियो, एक दुई अङ्ग्रेजी बोल्यो त बिदेशी भइदियो, एक दुई पङ्ती कविता लेख्यो त

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment