Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : हामी विश्वस्त छौं

~कृष्ण सेन ‘इच्छुक’ ~ बदलिंदै गरेको मलीन दिनजस्तै उदास–उदास र सन्तप्त मन भएको क्षणिक बेला भलै तिमी जीवनलाई निस्सारमय ठान तर संसार चिनेर बाँच्नुको अर्थ बुझ्न सकेको दिन तिमी पनि धर्तीलाई स्वर्णिम पार्न कम्मर कसौंला भनेर हामी विश्वस्त छौं ग्रहले … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : घर

~उमेश लुइटेल~ जीर्ण मेरो घरको सापेक्षमा किन पर्याय झैँ मान्छेहरु मलाई नै ठिङ्ग समकोण ठड्याइरहन्छन् । म सोचिरहन्छु आफूमा रावण मस्तिष्क प्रत्यारोपण गर्ने मान्छेहरु भत्किएका भित्ताभन्दा कमजोर छन् उध्रिएरै भए पनि झरी रोक्न प्रयासरत

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : आफ्नो भाग्य आफैं कोरौं

~चट्याङ मास्टर~ स्कुलले परीक्षाफल प्रकाशित गर्‍यो महान विद्यार्थीको सिङ्गै समूहलाई फेल गर्‍यो बाध्य भएर महान विद्यार्थीको सशक्त समूहले खबरदारी शभाको आयोजना गर्‍यो स्कुल चौरमा शक्ति प्रदर्शन गर्‍यो सबै जाति, जनजाति, लिङ्ग, बर्ग र समुदायका विद्यार्थी जांच नदिएका, दिन नसकेका र … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : मैले युद्ध जितेको छैनँ

~नन्दलाल आचार्य~ (१) शान्ति र सुव्यवस्थालाई अस्त्र बनाइस् गरिस्, थुप्रै गरिस् मन मनमा ढ्याङ्ग्रो ठोकिस् जीवनमा पटक पटक भूकम्प ल्याइस् सडक तताइस्, निद्रा खोसिस् सपना बाँडिस्, अस्थिर भविष्य दिइस् थोरै चेतना दिएर ललिपप चटाउँदै तन, मन, धन लिइस्, कुना कन्दराबाट … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऊ वेग लिएर आउँछ

~शैलेश आचार्य~ ऊ वेग लिएर आउँछ, हामी पर्खाल भएर उभौं। ऊ विध्वंश छाडेर जान्छ, हामी त्यहीं निर्माण थालौं। एक हातमा मल्हम, अर्को हातमा ज्यावल, हामी हाम्रै खातिर एकजुट भएर उठौं ।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अधरो कहानी

~तिब्वत दर्लामी~ म चुपचाप फिर्ता भएँ तिम्रो जिन्दगीबाट तिम्रो बस्तिबाट सुख र सम्पन्नताले सजिएको तिम्रो सुन्दर दुनियाँबाट हो, म चुपचाप फिर्किएँ । तिमीले, धेरै अपमानहरु सह्यौ धेरै चोटहरु सह्यौ कैंयौ घाउहरु लुकायौ आँशु लुकायौ दुःखेर पनि नदुःखे झैं गर्यौ सबै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नांगो छ !

~विक्रम सुब्बा~ मुलुकका अनेक दलमा मेरा साथीहरू थिए एउटा दलको साथीले मेरो शिरको टोपी माग्यो मैले दिइनँ उसले अरु दलसँग मिलेर मेरो विरुद्ध जुलुस गर्‍यो मेरो टोपी खोस्यो र लगायो दोस्रो दलको साथीले कोट माग्यो तेस्रो दलको साथीले सर्ट माग्यो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | 1 Comment

कविता : झरी – १

~उमेश लुइटेल~ छाना चुहाओस् चुटाइले भित्ता गलाओस् बाछिटाले चाहे रुझाओस् पानीले या त कँपाओस् आर्द्रताले मेनियाग्रस्त लाग्छ यो झरी ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आशा

~राजेश्वर देवकोटा ~ आज म पचासी लागेँ उकालो चढ्दै छु पहिरो चलिरहेको छ त्यसको पाखोमा म उक्लिरहेको छु जति हिँड्दैछु उद्देश्यको शिखर टाढा हुँदैछ । म हिँडिरहन्छु अनि के हुन्छ ? मेरो वजनले पहिरो थामिन्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भित्तो

~सरुभक्त~ सम्प्रति यातनालय खुम्बू हिमनदीका खरपसजाल हुडिनीजात्राहरुमा हामीले पाएका छौ आखेटोपहार – मुक्त कमैयाका वन्धनहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आगोको भावुक यात्रा

~नविन लोचन मगर~ कुनै क्षण उत्साहले उर्लिएको ज्वाला सल्काउँदै एक–एक राँको छर्दै, छरिँदै निर्वस्त्र खण्डहरहरुमा कोही कान्लापारि/कोही साउने झरी कोही तारेभीरको पखेरामा/कोही बिलासिताको माधुर्यमा लाग्थ्यो– उनीहरु सत्यको विस्तारमा छन् ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मलार्इ माफ गर आमा

~अनुषा न्यौपाने~ मलार्इ माफ गर आमा आउन सकिन म तिम्रो आँसु पुछ्न भत्किएको घर बनाउन हो आमा यहाँ कैयौं तिमिजस्तै आमाहरु छोरा को पर्खाइमा छन् म उनीहरुको आशा बन्दै छु उठाउँदै छु भत्केका संचनाहरु जोड्दैछु टुक्रीएका खुशीहरु तर मलार्इ माफ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पीडागीत

~दीपज्योति थापा~ हामीलाई नसोध्नुहोस आफन्त गुमाउँदाको पीडा कस्तो हुन्छ ? आँखाबाट चस्मा उतार्नुहोस । यतिबेला– हामी मरे–मरेजस्तो देखिन्छौं हजुरको एसएलआर क्यामेराले कैद गर्नुहोस हाम्रा मोटा मोटा आँसुहरू सुन्नुहोस… ! रुँदारुँदै थाकेका आँखाले के भन्छन ? तपाईंहरू–

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नआएको भुइँचालो

~राजेन्द्र तारकिणी~ कहाँ आयो र भुइँचालो ? तिमी भन्छौ– आयो, आयो भुइँचालो आयो ! खाटमा/निद्रामा बाथरुममा/भान्सामा अफिसमा/क्यान्टिनमा तिमी निकै ठूलो भ्रम चिच्याइरहेछौ– भुइँचालो आयो, भुइँचालो… ! ए ! बेवकुफ हल्लाहरू कहाँ आयो र ! खोइ भुइँचालो ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : एउटा जन्मजात बाहुनको विज्ञप्ति

~प्रोल्लास सिन्धुलीय~ नाकै थेप्चिने गरी कसैले चोरऔँलाले ठेलेदेखिन् दिमाग रन्थन्याएर सोचिरहेछु– एउटै ब्रेन्चमा राखेर मास्टरले मलाईमात्र बाठो बनाउने गरी कुन पुस्तक पढाए होलान् त्यतिबेला ? मैले पुख्र्यौली छाला बेचेर हालेको होइन यो चुच्चो नाक कसैले जन्मदिनको उपहारस्वरूप दिएका होइनन् यी … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : दशनीको लेहंगा

~श्यामल~ तातो हावाको झोक्काले फर्फराउँछ पराजित मुलुकको झन्डा जस्तो दशनीको लेहंगा । धेरै चोट सहिसक्यो धेरै रगत बगाइसक्यो धेरै बलात्कार खपिसक्यो जमिनदारको बाँझो खेतमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रगत जस्तो रातो देखिन्न !

~मीरा मन थापा~ हटियाको बीचमा.. एउटा बृद्ध मालिंगोको चोया काडेर डोको बुन्ने तर्खरमा छ , छरपष्टिएका चोया बटुल्दै पत्रैपत्र उक्किएका हत्केलाले कुशलता पूर्वक आकार दिँदैछ , कमजोर पाखुरा , धमिला आँखा , तर मुहारमा गज्जबको तेज छ , खुम्चिएका निधार … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समय-नासिया

~भूपिन ब्याकुल~ आधी जून मन पराउने अहुनार सम्झिन्छु कर्कलाको पातबाट चिप्लिएको पानीको थोपाजस्तै पुरै रात चिप्लिएर जान्छ र नयाँ बिहान गहिरो निद्राबाट ब्युँझन्छ मा बिर्सन्छु समय !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पुनरावृत्त सिसिफसका पुराकथाहरु

~सरुभक्त~ खप्पडहरुको पहाड चढेर साइवरेश्वर इन्टरनेटका दानवहरु खेलाउँछ शालिग्रामछाप चिसो मरुभूमिका ताता सपनाहरु गलैचाका फुलहरु फुलेर आह ! म जिन्दगीका हिउँदहरुद्वारा लखेटिन्छु चिप्लेकिरो ब्रह्माण्डभरि लाजवन्ती झारका सम्वेदनाहरु कहाँ छन् ? अक्सीजन खोसाखोस लामकाने वाँदरहरु छक्क छन् किन हावा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : सभासदका दुखेसाहरु

~बम बानिया प्रभात~ घिन लाग्दा समाचारहरु नछाप ए पत्रकारहरु, सवैका हिलो हाल्ने खाडी हामी नै भयौ हगि ? हाम्रो चै समस्या खै छापेको ? पार्टीले आधा लेवी कटाएर लान्छ कार्यकर्ताले गोजिवाटै थुतेर लान्छन् सहयोग रसिद विहानै पिच्छे आउछन् परिवार पाल्नै … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : हिजो-आज

~कृष्ण वस्ती~ हिजो भित्री हिर्दयमा दुखेपनि कतै हाँसेर सन्चै थिएँ । छातीभित्र म रोकिएपनि कतै बोलेर ज्यूँदै थिएँ ।। आफैंभित्र झरी सुकेपनि यहाँ फक्रें सँधै बाहिर । सोची खिन्न रह्यो सँधै हृदय यो मान्छे बिरानो छ र ।। आज

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हल्लीयौ

~राकेश कार्की~ साथी तिमी हल्लीयौ म हल्लीएं जनता हल्लीए देश हल्लीयो दरबारले हल्लायो पार्टर्ीी नेताले हल्लाए पेट आन्द्रा हल्लिए बांच्ने सास हल्लिए

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उठ्नुस् न बा

~बादल सुरेश~ तपाईं किन यसरी सुतिरहनु भएको बा? उ हेर्नुस त तपाईंभन्दा ढिलो उठ्ने घाम अघिनै उठिसक्यो तपाईंको हातगोडा किन चिसो बा, किन दर्हो भएको यो शरीर? यी मानिसहरु किन आँसु झार्दै उभिएका बा, उठ्नुस् न।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माला लगाउँदैछु

~जे पि दाहाल~ तिम्रा पैसाले माला लगाउँदैछु क्यामराको लेन्समा चमत्कार छाँउदैछु भोलि हेर जनता तिम्रै छाती माथि टेकेर आकाश छाम्ने छु अनि अविर र मालाले ढाकिएर गड्गडाहट तालिमा

Posted in कविता | Tagged | 1 Comment

कविता : छोडेर जानेहरू

~सीमा आभास~ बग्ने पानीमुनिको ढुङ्गोझैँ लेउ लागेर छोडिएपछि पिँधमा कहाँ चिसो भन्न पाए र ? इन्द्रेणी ओराल्ने गरेका उपत्यका कहाँ बिलाए ? माझीले चलाउन छोडेको डुङ्गा किनारमा छोडी जलकुम्भीझैँ तैरदै कुन बाटो रोजे सेता हाँस बनेर,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मैच्याङहरुको वस्तीमा

~तिब्वत दर्लामी~ गुराँशे सपनाका गोरेटो हुँदै धुपी सल्लाका पाखाहरुमा सुसेली हाल्दै एक दिन तिमी फर्केर आउनेछौ मैच्याङहरुको वस्तीमा यही ग्रामिण थुम्कीहरुमा । मनको खुल्ला आकाशमा लुकामारी खेल्दैछन् विश्वासको घाम–जून टल्किदैछन् चम्किदैछन् आस्थाका ताराहरु विछ्याएको छु यि नजरहरु पारी क्षितिजमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : परिवेश

~जे पि दाहाल~ पाउलो बनी फक्रिने शित बनी लत्रिने, बैंश हो मेरो खाली पेट फल लाउने शिशिरमा कोपिला बन्ने वशन्त हो, बैश मेरो लालुपाते फूल छ भने सरद मैं आउछु खेतबारीमा सुन फल छ भने हलो बनी जोत्छु

Posted in कविता | Tagged | 1 Comment

कविता : गणित, मन अनि तथ्य

~बिबश बिप्र~ संघर्षको लालकिल्ला भत्किएर छरिएका बन्दुकका नाल र कुन्दाहरु स्यालको भाका कुर्लिएर अन्धकारको खेति गर्छन l ** ”मानिसका आँखाहरु बल्न सक्दैनन्”

Posted in कविता | Tagged , | Leave a comment

कविता : ऊ मेरी जीवन

~उमेश चापागाईं~ तिमी जन्मेकै रहिनछ्यौ तर सर्बत्र थियौ मन,मुटु र मस्तिष्कमा एक रोशनी अनेक चाँदनी धड्कन, हेराइ र आवाजहरुमा तिम्रो अटल बिश्वास, साहस र स्वाभिमान् शिखर तर्फ लाग्दै गर्दा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हामी व्युँझेको बिहान

~कला अनुरगी~ हामी ब्युँझेपछि लाग्नेछ पारिलो घाम ओभाउनेछ शीत र सुनिनेछ चराहरूको गीत । रमाउँदै बालकहरू पोल्न थाल्नेछन् बारीमा जिलौटा आकाशतिर उडिरहेको जिलौटाको धुवाँ हेर्दै हजुरआमाले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यो समय हाम्रो निम्ति घातक छ

~पूर्ण विराम~ धूवाँका मुस्लाहरूले छोपेका छन् आगोलाई र बजाउन सकेको छैन आगोले नगरा यदाकदा बज्ने आगोको सुसेलीलाई बहिरहेको हावाले उडाएर लग्छ यो समय हाम्रो निम्ति घातक छ अहिले पोलियोको थोपा चाटिरहेछ शिशु मुसोलोनीले भोलि मस्तिष्कमा नित्से र जेन्टाइल च्याप्छ फासीवादको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आँधीखोलाको किनारै-किनार

~सन्तोष स्पन्दन~ आँधीखोलाको किनारै -किनार अनि बालुवाको कण-कणसंग मितेरी गास्दै कहिले गहिराईमा कहिले समतलमा अनि कहिले खोंच र कन्दराहरुमा अन्धा-अन्धिको आँशुको प्रवाहित बनेर त्यो बहावले घिसार्दै-घिसार्दै एक अनेकौ जीबात्माहरु खोलाको बाडबनेर , बाडखोलाबाट त कतै सिरुबारिका मुहान अर्घौदिको छहरा बनेर … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment