Category Archives: गीत

~दिनेश अधिकारी~ कहिले छायाँसँग खसेँ, कहिले आँधीबीच पसेँ जिन्दगीमा धेरै चोटि आफैँसँग टाढा बसेँ जिन्दगीले घेरिरह्यो कतै जान पाइएन मात्तिएर छेउकुना छुन पनि पाइएन

~दिनेश अधिकारी~ फेरि तिम्रो याद आयो बिर्सिएका सारा कुरा सम्झनाको माझ आयो फुल्न थाले मनमा फेरि जाई, जुही, बुकीहरू

~दिनेश अधिकारी~ अँगेनीको ओदान हो विधवाको छाती दिनभरि पोलिराख्छ, बल्न थाल्छ राति नियतिको नाम दिँदै बाटो छेकीछेकी हिँड्न खोज्छ मान्छे मेरो कलेजीमा टेकी हाँसेकै छ सुनगाभा मैले छोए पनि आँसु झर्छ आँखाबाट मैले रोए पनि

~दिनेश अधिकारी~ कुन डालीमा बसूँ भन ? कहाँ फुलूँ भन ? जताततै बसूँ भन्छ— ऋतुजस्तो मन नहेरेझैँ मुहारमा हेरिरहूँ जस्तो अल्झिएर केशभरि खेलिरहूँ जस्तो अधरमा बसिदिऊँ कि ? भित्रै पसूँ भन

~दिनेश अधिकारी~ कहाँबाट आयो, आयो रुझाएर गयो बेइमानी के–के गर्‍यो, के–के गर्‍यो पानीपानी भयो मेरै मन पनि हावाले दिन सकेन खुसी हेरेर गयो जून घामले भन्थ्यो बिर्साइदिन्छु सकेन लाउन गुन

~दिनेश अधिकारी~ आफैँसँग बिरानो म कहाँ रम्न जाऊँ ? जहिले पनि एक्लै हुन्छ मैले टेक्ने ठाउँ मौनता नै हार मेरो मौनता नै जित भीडमा म हिँडिरे’छु एक्लै आफूसित