Tag Archives: नेपाली कविता

कविता : म को हुँ

~यकिना अगाध~ भनिन्छ, निदाएकालाई ब्युँताउनु हुन्न । म पनि निदाए थें तीनसय वर्षसम्म सायद तिम्रो इतिहासको कुम्भकर्ण मै हुँ । जब म

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म नवयुगकी नारी हुँ

~दिपा धिताल~ म नव युगकी नारी हुँ मेरो पुरानो इतिहास पल्टाउन चाहन्न म मसँग मैले टेकेको जमिन छ तर गन्ध आउन दिन्न म जहा“ मेरी आमा र बज्यैहरूका मुनाहरू चिमोटिएका थिए

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कोदो

~खेम बतास~ गरिब बैकिनीको कुर्कुच्चाजस्तो उज्गलो१मा बस्दै आएको म कोदो हुा गोसाइ२, कोदो । मेरा इजा–बाले बौसको पूरापूर बालापन पोखेर जोगाएको बीउको दर सन्तान हुा मेरा पुर्खाको रगत–पसिनाले निथ्रुक्क भिजेको छ यो जमिन ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सियोको टुप्पो

~छम गुरुङ~ म भीडमा बसी आफ्नै अनुहार सम्झेर चुइँगम चपाइरहेछु केही न केही सोचिरहेछु डर लाग्छ मलाई सबसे डराउनेसँग डर लाग्छ भीडमा नाजुक बेलुन बन्छ अनुहार पनि परिचयहीन कथा नमारिने कवितामा पनि गतिहीन डरले गल्ती गर्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भिखारी बेहाल छ !

~ऋतिक यादव~ अरूका लागि मात्र भई घृणाको एक दरार कल्पना बेगर हेर ऊ भिखारी बेहाल छ एक मुठी चामलको नारालाई बनाई आधार कल्पनाको खोजमा हेर भिखारी बेहाल छ। छैन केही खानपिन,मर्नको नै हाहाकार छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा

~लिला बल्लभ नेपाल~ आफ्नै शक्ति घटाई दूध पिलाई आमा तिमी मै तिर कस्तो भाव छ तिम्रो दिलहरूमा कस्तो महान् छ शिर आफ्नो निन्द्रा घटाई रातभरिमा तिम्रो ध्यान मै तिर कस्तो यो ममता सजायौ तिमीले स्वार्थीयो संसार तिर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मै छोरी अप्जसी

~एम सि सुमित~ मै छोरी अप्जसी जे गर्‍यो त्येही गाल काम लागे भांडो नलागे चांही फाल। नबोलूं भने लाटी घुसघुसे बोलूं त हजुर छुसी दुर्मुखे नहांसूं भने कालान्द्री रुन्ची हासूं त हजुर बेस्या पातर्नी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अन्तिम खोज

~शान्ति प्रियवन्दना~ मुटु जलाउने आगोको लप्कासँग खेल्दै, रूमल्लिँदै र भष्म हुँदै उसको शीतल स्पर्शको अभावमा आफैँलाई अनुवाद गरेँ र, स्वयम् ज्वाला बनेँ आगोको हराएँ आफैँभित्र आफैँ र, किनाराको खोजी गरेँ ती सब व्यर्थ र दिशाहीन थिए । यी घाउहरु निको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बनोस् एकताको घर

~कुन्दन काफ्ले~ मीठा–मीठा कुरा गर, सपना आफ्नो पूरा गर । जीवन यात्रा कठिन छ, हाँस्तै–हाँस्तै बाँचौं तर । जीवन यो घाम छायाँ हो, दुई दिनको यो माया हो । भाइचाराको गाथा कथी सुवास चारैतिर छर । हिन्दु, मुस्लीम, शीख, इसाई, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा सपना मेरो पनी देशकोलागी

~अशोक ‘खलानको मान्छे’~ एक हुल यात्री हरु देश बिग्रियो भनी नयाँ देशको खोजिमा जङल जङल भड्कदै गाउ गाउ बाट आमा दिदी बैनिको सिर्बन्दी र तिलहरी देसको लागि ढिक मा लिय सपनाको देस बनाउन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : काठमाण्डू

~सिम्पल केटा~ अँधेरो कोठा, उत्तेजक संगित, चुरोटको धूँवा कामुक तरुनी, रक्सीको गिलास

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छिमेकी

~रमेश खकुरेल~ हाम्रा एक छिमेकी छन् हेर्दा खूब मिलेका छन् भित्र त पापीजस्ता छन् के भनुँ खै यी कस्ता छन् ।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चुनाव, नेता र ग्रामीण जनता

~दामोदर घिमिरे~ पाँच वर्षमा हुने चुनाव वर्षांै पछि आउँछ यहाँ जनता हुन्छन् गाउँप्रेमी नेता बन्छ ठालु त्यहाँ । चुनावमा नेता धाउँछन् जिल्ला अनि गाउँघरमा युवाहरू बिदेसिन्छन् रोजगार नपाउँदा स्वदेशमा । धेरै शिक्षक राजनीतिमा परिणाम न्यून स्कुलको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आफ्नै दाउ

~भाग्यशाली अधिकारी~ मिल्नु थियो सबै भाइ कोही घुर्नु हुन्न उठ-उठ नेपाली हो अब फुट्नु हुन्न । स्वर्ग थियो नेपाल यो पाउ फेरी भन्न

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उषा

~वासु काफ्ले~ उषा तिमी कहा गयौ मलाई नै छली गयौ छु एक्लो चरो सरी र एक-लोचनी दिई । नठान प्यार पूर्ण भो र ठान प्यार थोर भो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : अनित्य

~घिमिरे युवराज ‘कर्जुना’~ क्षितिजबाट पग्लॅदै घाम समुन्द्रमा स्नान गर्न निर्बस्त्र हुॅदै गर्दा समय लजाएर गोधुली भई दिन्छ रातै र पूर्वमा जून मुस्कुराउॅछन् कलिलो ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : काँचो कागज

~राइमाण्डु~ माथि माथि भोटमा चाँप अनि गुराँस फुल्दै गर्दा हुनुपर्छ सायद यकिन गते घडी पला ठम्याउन नसके नि ठ्याक्कै त्यही बेला हात परेको थ्यो एउटा काँचो कागज । बुढी औलामा रङ पोतिएको थियो गुराँस कै रङ सरि । अनि म … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : त्यो तिम्रो निष्ठुरीपन

~महालक्ष्मी थापा~ नआऊ तिमी भावनामा मिठा मिठा कुरा गर्न । नआऊ तिमी सपनामा बिश्वासको किला गाढ्न । भावनाको गोरेटो हुंदै ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मुगुकी आमा राराताल

~गोपिचन्द्र कार्की~ पहाडहरुको पछ्यौरी ओडी देवदारको माझ जंगल कान्जिरोवा हिमाल तल काखमा तिमी राराताल १ थकाइलागि थकाइमार्न आकाश भुइमा बसेजस्तो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा अंध्यारोको उदय

~तारा पराजुली~ सोचेको थिएं तिम्रो आगमनमा बेदाग उज्यालो आउनेछ मखमली बाटोहरुमा। समय उल्टो बगेको छ। परिणाम फरक देखिएको छ। सोचेको थिएं तिमी सभ्यताको सुल्टो नदी बहन्छौ यी आशाका खेतहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जेनी

~अनन्त निरौला~ झुकी रहने आँखा तिम्रो चिउँडो उठाई पढुँ जस्तो कपाल पन्छाई नयन भरि डुबि रहुँ सँधै जस्तो । तिम्रो भाषा तिम्रो बोली

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दिलमा ठाउँ देउ

~लिला बल्लभ नेपाल~ रक्सीको यो उन्मादलाई प्रतीक्षामा सजाइरहेछु रक्सी सँगै चाहना र तनमन पनि साटिरहेछु ।। जिन्दगीको कुशल मित्र रक्सिनै पो हो कि जस्तो प्रिय रक्सी तिमी सँग दिल मेरो साटिरहेछु ।।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो मन फेरिनु पर्छ

~निर्मला अवस्थी~ मलाई पनि तिमी जस्तै स्वतन्त्र भएर हिड्न मन लाग्छ तर मेरा गोडा मात्र बाधिएका छैनन् संकार र सामाजिक बन्धनले हरेक पक्षबाट जेलिएकी छु म फुत्किनै नसक्ने गरी बेरिएकी छु म म सोंच्छु, मनन गर्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म र बकाइनाको रूख

~उदय निरौला~ ऊ छ शताब्दी उभिइरहेछ कैयौँ इतिहास उभिइरहेछ कैयौँ पुराण टिकिरहेछ र नै। म छु र नै। म हुन सकेको छु म छु र नै ऊ जीववत् ठडिइरहेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फुलहरुको कथा

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ वैसले घर्लक्क भएकी पूmल चूंडेर आफु सुन्दर देखिन चुल्ठोमा सिउरी दिन्छ कसैको सुन्दरता वढाउन आज एउटा पूmल जवानीमा नै मर्नु पर्छ भोली अर्कोले आहुती दिन पर्छ । फुल भएर वाँच्न पाउँदैनन् यहाँ फुलहरु अर्काको जवानी भर्दाभर्दै मर्नुपर्छ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी छाल, म किनार

~नीता के.सी.”भट्टराई”~ सायद समुन्द्र हो जीवन अनि म किनार – ! सायद समुन्द्र हो जीवन अनि तिमी छाल – ! सायद समुन्द्र हो प्रेम अनि म प्रेमीका सायद छाल हो प्रेम अनि तिमी साधीका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : राक्षस

~बिनोद खड्का~ धर्मशास्त्रको एउटा पात्र अन्याय र अत्याचारको जीउँदो जाग्दो एउटा प्रतिबिम्ब अतितका कथाहरुमा देउताहरुलाई लखेट्ने गर्छ कुटीहरुभित्र पसी लुटने गर्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा असभ्य जिजिविषा

~मोहन बन्जाडे~ तिनका पूर्खाले हाम्रा पूर्खालाई असभ्य भनेको वर्ण, जात र थर पिच्छे कहिले थोक र कहिले खुद्रा रुपमा अपमान गरेको पनि पढियो (ब्रेकिन्ग नेपाल) कहिले चोला फेराएर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : के तिमी आज यो संसारमा हुन्थेउ ?

~हरिकृष्ण भण्डारी~ घरमा नुन नभएको बेला भुटुन सिद्दिएको बेला आमा चिच्याइरहेछिन बुबा कराइरहेछन, गुहार मागिरहेछन तर तिमी कपालमा भुटुन , गालामा पाउडर र ओठ रसिलो पार्नमै तल्लिन छौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सपना र खण्डहर

~उषा शेरचन~ निधारमा कहिल्यै निको नहुने घाउका टिका थापेर छातीमा कहिल्यै नमेटिने सरापका कोसेली लिएर युगौँदेखि अश्वत्थामाझैँ भट्किरहन अभिशप्त छौँ समर्पित प्रेमका

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आउ नयाँ बर्षमा शुभकामना बाँडौं

~दिपक अभिमन्यू~ यो बर्ष धेरै कुरा भए कहिले तिमी फन्कियौ कहिले म कहिले तिमीले मलाई छिर्की लायौ कहिले मैले लाएँ लुछाचुँडी नि धेरै भयो लुछाचुँडीमा आनन्द लिए दुनियाँले खुब न तिमी सरकारमा थियौ न म हुन त तिमीले जीवनको राजा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कवि सिद्धिचरणको ‘मेरो प्रतिबिम्ब’ प्रति

~बालकृष्ण सम~ क्यै जिते झैं, क्यै संझे झैं, को त्यो पथमा गाइरहेको ? मानिस जस्तै सुरु सुरु हिंड्दै सबलताले तीय निखन्दै को त्यो पथमा गाइरहेको ? दुइटा खम्बा बलियो भित्ता, भित्ता मास्तिर एउटा छाना राखी, यो हो आलय भन्दै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment