Tag Archives: nepali literature

~पोषण पाण्डे~ राधेश्यामको मन यसै यसै हडबडाउँछ – आज उसलाई  ट्युसनमा जान अबेर भैरहेछ । छिन–छिनमा हातको नाडीघडी हेर्छ र त्यसपछि ऊ पाउदानलाई जोर–जोरसँग चाल्छ । साइकल छिटो छिटो गतिले दगुर्न थाल्छ आवाज बगाउँदै – चुई, चुई, चुई, चुई… । … Continue reading →

~पोषण पाण्डे~ आरूको रूखबाट फूलहरू झर्छन्‌ । भुईंमा रंगीन फूलहरूका छाप अंकित हुँदै जान्छन्‌ । चेतको हावा लागेर त्यो रूखबाट फूलहरू वर्षा तुल्य झर्छन्‌ । रंगीन फूलहरूको बर्सात हुन्छ । गर्मीको त्यस प्रारंभिक तापमा शारदादेवी आफ्नु ज्यूभरि सेतो वस्त्र धारण … Continue reading →

~पोषण पाण्डे~ मुकुन्द भित्तामा थरीथरीका चित्रहरू कोरिरहेछ — कुनै घोडाको, कुनै साँढेको, कुनै कुकुरको — जस्तो कुनै युवक युवतीप्रति आकृष्ट हुन्छ, त्यस्तै मुकुन्दलाई पनि भित्ताप्रति आशक्ति छ । भित्ता मानो उसको प्रेयसी हो । भित्तामा चित्र कोर्नाले उसलाई आन्तरिक तृप्ति … Continue reading →

~पोषण पाण्डे~ निद्रा फाट्छ र कमला ब्युँझिन्छे । उसलाई लाग्छ, बिहान भइसकेको छ । तर रातको गाढा सूनसान् देखेर उसलाई थाहा हुन्छ – शायद दुई बजेको होला । बिनासित्ती ऊ ब्यूँझेकी- उसलाई एक किसिमको पश्चात्ताप हुन्छ र साथै कुनै स्थूल … Continue reading →

~पोषण पाण्डे~ टुकुचामा साउनको भेल आइरहेछ । भेलमा मैलो फोहोर छाल बटारिँदै आउँछ । तिनमा ससाना बोट र असङ्ख्य पातपतिजङ्रहरु बग्दै आइरहेछन् । आकाशमा बादल ओहोरदोहोर गरी नै रहेछ । पानी कहिले जोरसँग दर्किन्छ, कहिले सिमसिम र कहिलेचाहिँ त टप्प … Continue reading →

~पोषण पाण्डे~ चीसो बतास चल्यो । अलि अलि गरेर संसार अँध्यारो देखिन थाल्यो । रामे निरुद्देश्य मालिकको ढोकामा उभिइरहेको थियो । कता जाने, के गर्ने भन्ने समस्याले उसको मन र मस्तिष्कलाई गोलमाल गर्न थाल्यो । आज उसको मालिकले उसलाई चोर … Continue reading →