Tag Archives: kabita

कविता : सन्देश

~अनिलकिशोर घिमिरे~ कालो सुनको पहाडमा सल्लाघारी ढकमक्क छ दाजुभाइहरू खानीभित्र छट्पटिएका छन् कराही घोप्टिए जस्तो कालो थुम्कोबाट मुठीभर ठेकेदार दिनका दिन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : बनाऊँ आफ्नै देश

~रामेश्वर राउत ‘मातृदास’~ माउरी पाल्ने माउरी पालौँ गाई पाल्नेले गाई परदेश होइन नेपाली हो बनाऊँ आफ्नै देशलाई जन्मभूमि नेपाल आमा बिर्सी जान्छौ कहाँ ? सोची सम्झी नयन खोले के छैन र यहाँ पहिले आफ्नै देश बनाऊँ जोस जाँगर जगाई परदेश … Continue reading

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ओ चित्रकार !

~अमर गिरी ~ ओ चित्रकार ! तिमीले जुन चित्र बनाइरहेछौ त्यो मेरो होइन । त्यहाँ मेरो शिर, हात र खुट्टाहरू छैनन् त्यहाँ मेरा आँखा, नाक र ओठहरू छैनन् त्यहाँ मेरा सुख-दुःख

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दशगजामा दिल बहादुर

~लक्ष्मण नेवटिया~ देशको व्यथाले पोलेको छातीमा, विदेशिको फुली झुन्ड्याएर, दशगजा को दक्षिण पट्टी उभेको, दार्चुलाको दिल बहादुरका आँखा आफ्नो विवशताले टल्पलाएका छन्। एक निमेष पनि स्थिर न रहेको मन दौडेर फर्कन चाहन्छ आफ्नै जन्मथलोमा।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कलम र बन्दुक

~राजेन्द्र शलभ~ मेरो हातको कलम थुतेर तिमीले मेरो हातमा बन्दुक राखिदियौ बन्दुकको मोहले हो वा तिम्रो डरले मैले त्यो बन्दुक जोडले अँठ्याईरहेँ । तिम्रो बोलीले मलाई मोहनी लायो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विद्रोह : धरतीको एक टुक्रा टेकेर

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ एक्लै उभिएको छु क्षितिजमुनि धरतीको एक टुक्रा टेकेर क्षितिज, पर डाँडाको उचाइमा एक्लोपनको बोझ बोकेर मजस्तै अन्यमनस्क खडा छ — रक्सीले छोडिसकेको रक्स्याहाजस्तो । मैले टेकेको धरती हल्लिँदै छ मभित्रको आक्रोश विस्फोट ज्वालाका रूपमा निस्कनलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रत्युत्तरमा व्यक्त इच्छाहरू

~उषा शेरचन~ सगरमाथाझैँ शिर उचाल्न सिक भन्छौ तिमी… हिटलरले उचालेको शिरले विश्वयुद्ध जन्मायो सम्पूर्ण विश्वलाई त्रसित पार्यो म चाहन्नँ, मैले उचालेको शिरले मानवता ओइली झरोस्।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भतेर र आँखाहरू

~कणाद महर्षि~ हरेक मान्छेको काँध काँधमा एक एक मुर्दाको अवतार थियो र त्यो भिड क्रमशः दुब्लाउँदै कुनै सभामा परिणत हुने आशंका थियो खप्परहरू उसिनेर सुरुवा बनाऊ गिदीहरू साँधेर अचार बनाऊ मुटुहरू कुहाएर जाँड बनाऊ र त्यसपछिको भोजमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मनको घाउ

~कृष्णभुषण बल~ कुन बतासले उडायो यसरी, पत्करझैँ पानीमा तैरिएको छु कुन हतारको बाढीले बगायो यसरी, आफन्तहरू हेर्दै बगेको छु। सानो लहरले पनि बगाउन सक्छ मलाई, छाल नैकिन चाहियो र जसले पनि घाँटीमा बल्छी अल्झाउन सक्छ मलाई, जाल नै किन चाहियो … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नभेटिए जाती भन्दाभन्दै

~तीर्थ श्रेष्ठ~ नभेटिए जाती भन्दाभन्दै कुनै सुदूर टापुमा र त्यसको एकान्तमा तिमी भेटिएका छौ । उस्तै छौ तिमी गुलाफी तिम्रो ओठ उस्तै छ चाक्लो फराकिलो निधारमाथि कालो गुलाफ जस्तो केशराशि उस्तै छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यो देश नै स्वर्ग छ है मलाई

~कृष्णशरण उपाध्याय~ कृष्णा र कोशी पहरा फुटाई, मेची र राप्ती छहरा छुटाई । निर्भिक बन्दै बहने रमाई, यो देश नै स्वर्ग छ है मलाई । कस्तुरी या बांदर कृष्णसार, अर्ना र हात्तीहरु छन् हजार । गैंडा र भालु डुल्ने रमाई, … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्व खवरदारी

~मथुरा सैंजु~ नखाने चिज खाएर बरबाद परें आफै नै, नगर्ने काम गरेर धोका खाएँं आफै नै । नबोल्ने बोली बोलेर शत्रु भएँं आफै नै, झुठको यो दुनियाँमा झुठा भएँ आफै नै ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गाई र उत्तरआधुनिक चितुवा

~हरिहर तिमिल्सिना~ सँगै अंकमाल गर्दै चितुवा र गाईले एउटै पोखरीको पानी पिए भने चितुवा, चितुवा नहुन सक्छ गाई, गाई नहुन सक्छ । गाईले दूध दिन्छ चितुवाले दूध दिँदैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म देश खोज्न जान्छु

~दिपा धिताल~ पुगेर चौतारी, कहिले देउराली र कहिले भँञ्ज्याङमा लेख्नु प्रिय, तिमीले प्रकृतिका कविताहरु पुगेर बुढा आमा र बाबाको छहारीमा लेख्नु प्रिय, ओइलाउन लागेका जीवनका गाथाहरु विवशतामा चाउरिएका कथाहरु म देश खोज्न जान्छु । घुमेर पूर्व मेचीदेखि पश्चिम महाकालीसम्म

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : यो कस्तो जिवन

~सन्तोष थापा~ रूदै रूदै बाच्नु पर्ने यो कस्तो जिवन रूदै रूदै हास्नु पर्ने यो कस्तो जिवन उनकै यादमा आंसुको बर्षाले परेली भिज्दा रूज्दै भिज्दै बाच्नु पर्ने यो कस्तो जिवन

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : वितृष्णा

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ कृष्ण,श्याम,कन्हैया नाम अनेक । बन्यौ तिमी द्धापर युगका नायक । प्रकट होऊ बिनाश गर्न दुष्टता । हरण गर्‍यो ब्यभिचारले सदाचार ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हार्दिक श्रद्धाञ्जली

~महेश शाह~ महान आत्माहरु! क्षितिज पारिको दुनियाबाट आँखा चिम्लेर त हेर दुखी छौ हामी ,दुखी छन तिनी दुखी छन आज , सारा नेपाली नेपालदेखि बङ्लादेश मौन छन् यिन्नै तितो याद सँगाली छड्के नजरले पनि त हेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यसबेला

~हिरा आकाश~ यसबेला घडीको सियो एकआपसमा जोल्ठिएर ठीक बाह्र बजेको छ र मान्छेका छायाहरू पुड्का भएका छन्। यसबेला पर्यावरण नै चकमन्न छ वातावरण नै सुनसान छ पानीको प्रवाह पनि माथिसम्म आइपुग्दैन र डिल ओभानो छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भ्यालेण्टाइन रोज

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ युगान्तकारी इतिहास संगालेको हाम्रो मिलनले कहिल्यै अन्त्य नहुने हाम्रो प्रेमलाई एउटा भ्यालेण्टाइन रोज साँचेको छ शक्तीशाली छ त्यो रोज संबेदनशील पनि त्यत्तिकै छ हामी माझका उतारचढाबहरुलाई समथर उर्बरभुमि बनाइदिन्छ क्षणिक बिछोडमा उर्लेर उठेका ज्वालामुखिहरुलाई शितल बनाइदिन्छ मनमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीतबहादुरका बच्चाहरुको अनुहार

~बिमल गुरुङ~ लाटोकोसीरो पनि गाइरहेछ काठको अग्लो खाँबामा उभिएर ! आकाशलाई कालो मासी परेको छ पृथ्वी पाइखाना हो शायद हिजो आकाशले रक्ति थुप्रै पिए जस्तो छ कालो मासी हो कालो मासी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शहिद र युवा

~पशुपति कर्माचार्य~ शहिदहरू देशको लागि मरेर गए “ल, हान् !” भन्दै हाँसी-हाँसी गोली खाएर गए शहिदहरूको सपना पुरा गर्न नसके यो जन्म खै के जन्म ! सहयोग त देशमा बालुवाको पानी भो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : करुणा, अहिंसा र प्राणी अधिकार

~रमेश भट्टराई ‘सहृदयी’~ १. यो पृथ्वी कसैको जिजुबाको दाइजो भए लाखौँ निरीह जीवसँग कर उठाइन्थ्यो होला तिम्रो सर्वश्रेष्ठताको माप के हो मान्छे ? अहिंसा परमो धर्म ठूलो या जिब्राको तृष्णामा मांसाहार ? विज्ञानलाई सोध… बुद्धलाई सोध…. तिम्रो र तिनको शारीरिक … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अपहृत बिपना र जमदारनी बाेजू

~रुमानी राई~ जब जसबहादुरले पल्टनमा गाेराकाे हातबाट जम्दार पदकाे फुली र फित्ता पायाे सिन्दुर र टीका लायाे तब जसमाया पनि जम्दारनी भई । दुश्मनसित लड्दालड्दै युध्द मैदानमा जब दुश्मनकाे एम्बुसले जम्दारलाई टुक्राटुक्रा पार्याे तब िवधवा जम्दारनी बाेजूकाे जीवन अाेह्रालाे लाग्दै गयाे … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

युद्ध कविता : खण्डहर सिरिया

~अनुपम “नवोदित”~ यतिखेर म यो गोल भूगोलको एउटा कुनामा युद्धविजय नहुँदै रन्थनिएको सिपाही जस्तै बारुदले रंगिएको जिन्दगी बोकेर गोलीले छेडिएका जिन्दगी घिसार्दै फेरि, नयाँ जीवन पाउने आशामा उत्कट-उत्कट अभिलाषामा अर्को कठोर युद्ध लड्दै गर्दा अनायास,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हाम्रो गाउँले जीवन

~गेहेन्द्र अधिकारी~ गाउँले केटो सहर छिर्यो त सहरिया भइदियो, एक दुई अङ्ग्रेजी बोल्यो त बिदेशी भइदियो, एक दुई पङ्ती कविता लेख्यो त

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : व्यर्थ

~अमृत सिङ थिङ~ सादा तस्बिरमा रङ्गीन आँखा खोज्ने तिमीलाई कसरी भनु अन्धको तस्बिर भनेर सागरमा डुबेर मोती बटुल्ने तिम्रो चाहाना सकेनौं पौडिन अाँखाको नानी बनेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : समय

~आविष्कार कला~ देशको खबर वर्तमानको\विगतका एउटै छ बेहाल जनताको पीडा मनमा समाधानका विकल्प सपना र कल्पनामा समय उत्तर हो कि शासकको व्यवस्था ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गलैंचा बुन्नेहरूको गीत

~अविनाश श्रेष्ठ~ आङ्निमा जब तान छुन्छे सबैभन्दा पहिले ऊ परिवारको भात बुन्छे, दाल बुन्छे आङ ढाक्ने थोरै कपास बुन्छे । अनि आकाश बुन्छे, बतास बुन्छे

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : राजकुमारी

~स्वप्निल आचार्य~ एकाको देशमा, दूर आकाशमा, राजकुमारी थिइ, मुख लुकाएर अलिकति लजाउँथी अलिअलि मुस्काउँथी । घुम्तो उघार्दा उसको मुहार देखेँ हेरेको हेर्‍यै भएँ । कल्पनाको देशमा उ बस्दथी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ल्याम्पपोस्ट

~मनु मन्जिल~ निभेर दिनभर उभिन्छु अचेल सडक किनारामा बाँच्नै नहुने धेरैजसो दिनहरु बाँचेर मात्र आयु नाघ्न नसकेर उभिएजसरी । यति खराब जिन्दगी पनि अभिनय होइन । यो विनाअर्थ उभिनु पनि सपना होइन । सिसाको यौटा आँखाले बिहानको प्रत्येक रातो गुलाबमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जादुगर सरकार

~प्रदीप लोहागुण~ जब देशको मानचित्रबाट अचानक हराउँछ दलबहादुरको देशभक्त गान्धीटोपी जंगवीरको खद्दरको अहिंसक कोट जब देशको राष्ट्रिय गीतबाट अचानक हराउँछ रामसिंहको सुसेलिरहेको चुच्चो ओठ अथवा हराउँछ अचानक जब यो देशको अनुहारबाट इन्द्रेणी–सावित्रीका क्रान्तिकारी आँखाहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चाखण्डीको खोंच

~युद्धप्रसाद मिश्र~ लहलह पल्लव हरित लताको, छाया स्वर्गिक शीतल रुखको, कुञ्ज छ मन्दिर चिडियाहरुको, कलकल गान छ निर्मल जलको । १ गिरिको गहिरो-अन्तर-तट छ, जल यो छलबल छलबल चलछ, यो छलबलमा रुखको हरियो, छाया तिरिमिरि तिरिमिरि छरियो ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment