Tag Archives: गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’ – Gopikrishna Dhungana ‘Pathik’

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ बस्तीदेखि बस्तीसम्म एउटा पुल बाँध्न पाए, मनदेखि मनसम्म मितेरी धुन साँध्न पाए। बुद्ध फेरी जन्मन्थे कि बम र बारूद लुकाएर, भूलदेखि फूलसम्म संसार सारा साँच्न पाए।

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ धेरै भयो मैले अचेल गजल नलेखेको त्यति नै दिन भयो सायद तिम्लाई नदेखेको । बात भन्नु मात भन्नु तिमी नै पो हौ कि वर्षौंजस्तो लाग्छ किन दिन नभेटेको ।

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ मनदेखि मनसम्म एउटा पुल बाँध्न पाए बत्तीदेखि बस्तीसम्म मितेरी धुन साँध्न पाए । बुद्ध फेरि जन्मिन्थे कि बम र बारुद लुकाएर, भुलदेखि फूलसम्म संसार सारा साँच्न पाए ।

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ नदुख्ने भो अब मलाई कुनैपनि पोलाइले, नथाम्ने भो कम्पन मेरो कुनैपनि छोपाइले । कल्पनाको संसारमा चन्द्रमा नै सम्झेपछि, नबुझ्ने भो चित मेरो कुनैपनि सोचाइले ।।

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ मेची अञ्चल झापा जिल्ला गौरादह गाउँमा, यो मन सधैं पुगुँ भन्छ उडी आफ्नै ठाउँमा ।। खोलानाला हरियाली बगैंचा र ताल यी, अंगाल्या’छ प्रकृतिलाई अडिग राख्छौं भाउमा ।।

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ बाँच्न जानेदेखि खेल रै’छ जीवन, नत्र चिसो छिँडी जेल रै’छ जीवन । नाँच्नै नजाने नि ईश्वर दाइना भए, मज्जाले पाकेको बेल रै’छ जीवन ।

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ जन्मेपछि मर्नैपर्छ किन मान्छौ डर ? ‘स्वार्थी’ बुझी दुनियाँको किन पर्छौ भर ? अघाउञ्जेल खाऊ किसान, बाँकीमात्र बेच अरुलाई नै पोस्ने भए आफू भोकै पर ।

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ बोलिनौ तिमी र म पनि बोलिन, कस्यौ झन त्यो गाँठो र मन यो खोलिन | छचल्किदै थियो शब्दको सागर, पाएन किनारा र मुटु घोलिन |

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ लेख्नु’थ्यो लेख्यौ, सबको मन हरेर लेख्यौ, दाम आउँछ जान्छ, नामका लागि मरेर लेख्यौ । धन्य छ तिम्रो मन, मुटु अनि धमनी, साहूलाई कूत, बुझाउन पाथी भरेर लेख्यौ ।

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ मुस्कान छर्न खोजे पनि छातिभरि दुख्छ देश, सुसाउँदा नि सूल बनी छातिभरि दुख्छ देश । हँसाउने खोज्नुपर्छ, रुवाउने जताततै, सताउने हुँदा धनी छातिभरि दुख्छ देश ।

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ त्यति लामो यात्राभरि न एक शब्द बोलिन् उनले, अधरभरि संगालेको न त्यो मुस्कान खोलिन् उनले । यौवनको बगैंचामा बैंश फुले’थ्यो ढकमक्क, फूलैफूलको बास्नाभित्र कसलाई राख्या होलिन् उनले ।