Tag Archives: दीपक कुमार ज्ञवाली – Deepak Kumar Gyawali

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ नजाऊ छोडेर विदेश मर्नु परे मरौंला संगै देश हाम्रो पनि हो माया गरौं देशलाई धान्न सक्दैनन् प्राण

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ देश देश नै हो किनकि देश देश जस्तै छ नेता नेता जस्तै भएका भए ,नेता नेता नै हुन्थे नेता नेता नै भएका भए नेपाली ले नेपालीको बलि चढाउँदा टुलुटुलु हेरेर बस्दैन थे अर्थात् बलि चढाउनेको मतियार बन्दैन … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ सृष्टिको प्रभातमा बज्यो टन् टन् गरी । घण्ट को सुमधुर ध्वनी ले प्रफुल्ल मनहरु । मानव हुन् मानवका मित्र अनि मानव बैरी । अपाङ्घ छन् पथमा लरखर गर्दै लरखराउँदै । सृष्टिमा भिन्नता किन मानव को यो गति … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ मन गर्दैनन् स्वागत गर्न तै पनि आउँछ्यौ । नरुचाए पनि बारम्वार दैलोको सँघार नाध्छ्यौ । साछी छ इतिहास गुमेका सुनौला क्षण । अब हामीले पाउँदैनौं बितेका ति पल ।

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ कृष्ण,श्याम,कन्हैया नाम अनेक । बन्यौ तिमी द्धापर युगका नायक । प्रकट होऊ बिनाश गर्न दुष्टता । हरण गर्‍यो ब्यभिचारले सदाचार ।

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ राजनीति नै सकल ठान्ने कस्तो दम्भी बिचार । आफ्नै घरभित्र अर्काे घरबनाई रमाऊने जमात । कसरी हुन्छ सुदृढ देशमा छन् मत भिन्न अनेक । यस्तोमा देखिएन सवल नेतृत्व राष्ट्रपिता समान । आफैलाई चाहिने राज्यका पद प्रतिष्ठा सम्मान … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ कति बनाउनु शब्द मेरा अक्षरहरुलाई उनीईन्छन् सुन्दर कपटीको शिपलगाई उनीन्छन् कविता र गजलको हारबनाई कथा निबन्ध नियात्रा को हारमा सजाई । कहिले उनिन्छन् मानिसका भोगाई । अक्षरलाई केलाई केलाई निफन्न जानेका ।

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ यता कतै भेटिन्छ कि सहिदका डोवहरु त्यहि डोवमा टेकी टेकी गन्तब्यमा पुगीन्छ की सहिद र सहिदकाजस्ता राष्ट्रभाव भेटिन्छ की हेर्दै होलान् क्षीतीजबाट चर्तिकला हामीहरुका

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ अति सुन्दर भावना बोकेर । नमन गर्छु देशका गहना भनेर सहिदका पनि रुप अनेक । आफै लडि मर्ने पनि सहिद । थाप्यौ गोली फुकाई छाति ।

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ १ पृथक बिचार, सोंच अनुहार पृथक । तिनका शुत्राधार कथीत बिस्तारवाद । सबैलाई बाहुमा समेटी काखैमाराखी । भत्काय दुर्ग एकिकृत नेपाली समाज ।

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ किन बल्दैन दीयो चम्कोस् जगत्मा भन्दै तेल हालेकै थियौं धोखेवाज रहेछ धागो सारा तेल सोशी लीयो माटोको थिएन पाला

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ धर्मको नाममा, अधर्मलाई नष्ट गर्नको लागि धर्मलाई साछी राखेर अधर्मको युद्ध गर्नेहरुको समाजमा पूजनीय अवस्थाले वारम्वार प्रेरित गरिरहेकोछ यूद्धआमन्त्रणरुपि जुवाको खालमा बस्न

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ न धुलो मैलो न कालो घनघटा बादल जस्तो । न ईर्ष्या राग द्वेष न बिद्वेषको अंकुर विज । शिष्ट ल्किष्ट अति सुन्दर मन भुवा कपास जस्तो । बादलको रुप कहिले घनघटा कहिले स्फटीक जस्तो । दिल मानवको … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ बयान हुन्छ सुन्दरता को सुन्दर, कस्तो तिम्रो हिस्सी परेको मुहार बत्तीस दन्त मिलाएका हारजस्ता बारुलाको जस्तो सुन्दर कम्मर । हिडाई लचक लचक हात्ति समान कति गरुँ तिम्रो सुन्दरताको बयान गुन्जन्छ पाउजुको छम्छम् आवाज ति बाहु सजीएको छ … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ जीबनको मझधारमा सदा तिमी भन्ने गथ्र्याे एउटा मुटु चुडिकन अर्काे मुटु जोड्नु छ है लहसियौ पराईसंगै आफ्नोलाई टाढा बनाई आफ्नो मान्छे आफ्नो नभै किन हुन्थ्यो पराई आफ्नै

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ हे आमा देऊ आशीष नजाऊ विदेश भनी । दिन दिनै लाशको ताँती बाकसमा बसी । कस्तोे देश हो हाम्रो ,छैन रखवार जनताको । कहिले आऊला ,खुसि नेपालीका मुहारमा । लड्दैभीड्दै ल्यायको लोकतन्त्र नेपालमा । प्राप्त उपलब्धिलाई गर्न … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ नहान पत्थरले यो कोमल हृदयमा अधरको मुस्कान थाम्न नसक्ने हृदयले पत्थरको प्रहारले झन् गराऊँनेछ आहात लोभ्याउएन मलाई अधरको मुस्कानले म घाइते भएको छु प्रेमवन्धन टुट्नाले भएन पे्रम अमर नियतीले बिछोडायो

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ लम्क लम्क युवा हो देश बनाऊन । नयाँ नयाँ सिर्जनाले देश चिनाऊन । धप्प धप्प बल्ने देश किन निभेको । चन्द्रसूर्य अंकित झण्डा किन झुकेको । आ आफ्ना दलकाझण्डा लागे उठाऊन । चन्द्र सूर्य अंकीत झण्डा राखे … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ बस्छु यहाँ तप गरेर । स्वच्छताको श्रोत बृक्ष वर । हर हर प्रवाह शितल । भएकोछ हृदय प्रफुल्ल । कञ्चन श्वाश हुन्छ प्रबाह । मेटीन्छ रीस राग द्वेश । श्रद्धा नहोला तपस्वी देखि । बसेको त हैन … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ अन्ततः के दियौ नेपाललाई के दियौ नेपालीलाई । खै सम्मान गरेको वीर शहिदहरुको उत्सर्गलाई ? लिलाम गर्दै गयौ भएका उद्योग कलकारखानाहरु । भएको रोजगारबाट विस्थापित गर्यौ नेपालीलाई ? १ विभेद भएकै थियो त्यो क्रुर पञ्चायती शासनमा । … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ तिमी लजाऊँने कि म लजाऊँने यो परिवेशमा । आएकै हो त समय हामी टाढीने यो देशमा । कायम रहन सकेन सौहाद्रता हामी नेपालीहरुमा । मेटीदोरहेनछ विभेद द्वेश ईर्ष्या लोकतन्त्र आउँदैमा । १ तिमी लजाउँने कि म लजाऊँने … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ जॉदैछौ बिदेश जनताको आस्था लिएर जाऊ । जॉदैछौ विदेश जनताको भावना लिएर जाऊ । ठुला ह«न् देश र जनता शीरमा राखेर जाऊ । घातक भएका भ्रमण दृष्टान्त अनेकछन् । सत्ताको मोहमा घातक संमmौता नगरी आऊ ।

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ रंग ल्यायौ, रंग ल्यायौ राजनीतिको । रंग घोल्ने, रंग घोल्ने मानिस ल्यायौ उतैको । आश्वासन बाँड्यौ , बाँड्यौ सप्तरंगीको । त्यो त सौगात रहेछ , तिमीलाई बिदेशीको । रंगायौ , रंगायौ शरिर आखिर आ–आफ्नै । आखिर छलछाम … Continue reading →

~दीपक कुमार ज्ञवाली~ देशभक्तीको गुञ्जन आज झूटा साबित भो । राष्ट्र निर्माताको शालिक फोर्दै अराजक स्थापीत भो । कुन हो हाम्रो राष्ट्रिय पोशाक कुन हो राष्ट्रिय दिन । कुहीरोको कागमझैं भए नेपाली ,भविष्य अन्धकार भो । बखानगर्छाैे त्याग बलिदानको भन्छौ … Continue reading →