साहित्य सङ्ग्रहालय

~प्रकाश के.सी.~

चिसो सिरेटोले उसको शरीरलाई उसको लुगा जस्तै हल्लाइरहेको भान हुन्थ्यो, ऊ लगभग, लगलग कामिरहेको थियो । पातलो ‘हाफ-स्लिभ’ कमिजले उसलाई उसको जीर्ण शरीरसँगै नङ्ग्याइरहेको थियो । मान्छेहरुका ‘झुप्पा’हरु उसको अगाडिबाट लगातार आरपार हुँदै थिए । ‘झुप्पा’मा भरिएका मानव यौनिक रहरहरु उसैको अघिल्तिर, वा ऊनजिकै उभिएकी युवतीमा आँखाहरु भएर पोखिरहन्थे । उक्त युवती छातीसहित मन उघारिएर ‘उदाङ्ग पसल’ बनेकी थिई बाँकी पढ्नुहोस्

~प्रकाश के.सी.~

युगौ-युगका पीर-वेदनाहरु लामबद्ध नभई चौतर्फी धावा गरेझैं, घर-परिवार, साथी-सँगती, कार्यालय-हाकिम सबैबाट यसरी एकैपटक बाजी थापेजस्तो, कसले ज्यादा चोट दिलाउन सक्ने भनी ओइरिएपछि, म हतप्रभः एकपटक विवेक-शून्य उभिन्छु, तर, तुरुन्तै ‘भक्भक्’ उम्लिएर पड्किन मात्र वाँकी भएको जस्तो हुन्छु । कार्यालयबाट फोनमार्फत्, साथीहरु चिठीबाट, घरबाट मौखिक आक्रामणहरु भएपछि, बाँकी पढ्नुहोस्

~प्रकाश के.सी.~

रोक्न खोज्दा खोज्दै बाँध भत्किएझैँ फुत्किएको एउटा लामो सुस्केराले अन्तःस्करणभित्रको भुइचालोको ‘उथलपुथल’ आँखाको पानीसँगै ‘छताछुल्ल’ बनाउँछ र खडेरीले ‘चिरा-चिरा’ पारेझैँ नियतीका समतलभरि कुलेसो बनाउँदै बग्छन्, मनभित्रका समवेदनाहरु… वाफ जमेको ऐना जस्तै स्मृतिपटलभरि धूमिल-धूमिल आकृतिहरु, मधुर सम्झनाहरु जस्ता सजीव रहन्नन्, रहन्छन् ती लामो-लामो सुस्केराहरु, पर्दाभित्र र बाहिरका अथवा नेपथ्यका बाँकी पढ्नुहोस्