Category Archives: कविता

~नयराज पन्त~ सानो क्षुद्र लिएर भित्र मुटुमा उद्देश्यको नीचता, नाच्ने दुच्छर यो स्वभाव मनको हट्तै गए दूरता । हामी सत्ययुगी प्रपञ्चतिरको सारा कुरा बुझ्दथ्यौं, सच्चा त्यो इतिहासको पनि सबै पत्ता त्यसै लाउँथ्यौं ॥ (१)

~नयराज पन्त~ थाकेका दुनियाँहरू सब सुते विश्रामका खातिर । बढ्दै गो क्रमले मनुष्यहरुमा सुन्सान चारैतिर ॥ केही नन्द र सुन्दरीहरु यता आनन्द भोग्दै थिए । योटा भावुक राजपुत्र त उता अर्कै कुरा गुन्दथे ॥ सानो बालखरूपमा अगि थिएँ ऐले चढयो … Continue reading →