Category Archives: कविता

~चट्याङ मास्टर~ हेर्नोस् ! मन्त्री त मै पनि हुन्थे, तर – बाउआमाले पढाइदिए ! गुरुहरूले फकाएर, मान्छे बन्न लगाइदिए ! इष्टमित्रहरूले झन्, आपसी मेल सिकाइदिए !

~चट्याङ मास्टर~ संसारभरिका हिमाल र पहाड नेपालमा आएर थुप्रो लागेझैं संसारभरिको ढिलाइ पनि नेपालमै आएर थुप्रो लागेको छ हामीले क्रान्तिकारी अग्रगामी छलाङ मार्दै उफ्रँदा पनि दमको ज्वरोले ग्रस्त चिप्लेकिरो हामीभन्दा अगाडि लागेको छ यहाँ ढिलाइ पनि यति ढीइइइइइलो हुने गरेको … Continue reading →

~चट्याङ मास्टर~ कसैले मेरो ढोका ढकढकायो खोल्दा घरमा नेता आयो भैंसी जस्तो शरीर उसको, गलामा फूलको माला अघिपछि डन उसका कोही भतिजा कोही साला

~चट्याङ मास्टर~ भ्रष्टाचार त यस्तरी फैलिए छ, मानिसको यो कामको सिको अब कुकुरले पनि गर्न थालेछ। तीन महिनाजति भएको थियो खडेरी परेको, कुकुरले त खुट्टो उचालेर रूखको फेदसँग घुस माग्न थालेछ। रूख भन्ने– फलफूल छ दिन्छु, पैसा छैन।

~चट्याङ मास्टर~ तरकारी बेच्नेले भोलि, अर्कै टोकरी ल्याउँछ आलु गोभी, प्याजको सट्टा, बोली बेग्लै लगाउँछ। “लिनुहोस् लौ गृहमन्त्री, अर्थमन्त्री रसिलो छ चाँडै पाक्ने प्रधानमन्त्री, न्यायमन्त्री कलिलो छ,