Category Archives: नेपाली काव्य

~गोविन्द प्रसाद आचार्य~ जो यो देशको पानी खान्न देशभक्त बनिरहेछ जसलाई हैरानीको छिटो पर्दैन हैरानी हटाउने प्रतिज्ञा गरिरहेछ छि किन सुसेल्छन् नक्कली सुस्केराहरू ! नजोडिने हृदय साइनो बिनाको नाता जोडेर गाँस्न खोजिरहेछ न तडि्पएकाहरूबाट तड्पाएका ढ्वाङ् फुकिरहेछ माटोमा एक थोपा … Continue reading →

~गोविन्दप्रसाद आचार्य~ सलहका हुलले माटो पनि राख्दैनन्। सिर्जनाका बोट बिऊ पनि जाग्दैनन्।। सलहको सम्मेलनमा राम्रा कुरा हुँदैनन्। माटो खाने सलहले काम गर्र्दैनन्।। सलहका हुलले फुलका पात खाइसके। फूल फुल्ने बसन्तमा आगो लाइसके।। सलहका हुलले हरियो त हरियो। भोकाएका सलहका फेला … Continue reading →