Category Archives: नेपाली काव्य

~ध्रुव पन्थी~ पहिले भन्नेहरुले नानाथरि भने तिमी आफ्नो बाटो हिँडिछाड्यौ तिमी रोमान्टिक थियौ कि विवशताले तिमीलाई डोर्‍याउँदै थियो – तिमी आफै जान मचाहिँ पक्कै पनि अलि रोमान्टिक थिएँ त्यसैले धेरै नसोँचिकनै सलाम गर्न मन लागेथ्यो तिमीलाई अहिले

~ध्रुव पन्थी~ यस्तो भैदिएको भए हुन्थ्यो उस्तो भैदिएको भए हुन्थ्यो हुन त कस्तो भैदिएको भए हुन्थ्यो हुन्थ्यो म तिमीले खोजेजस्तै भैदिएको भए हुन्थ्यो तिमी मैले खोजेजस्तै भैदिएको भए हुन्थ्यो फगत रहर गरेर हुने भए यो संसारको रीतै अलि फरक भैदिएको … Continue reading →