Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

कविता : विसंगति

~प्रवीण राई जुमेली~ पालुवाहरु भएर उम्रिऊँ म उसको वसंतभरि त्यसरी उसले उच्चाएको हुनसक्छ इच्छाका हिमालहरुलाई कुक्कुका रागहरुमा अलापिऊँ म उसको पखेराभरि त्यसरी उसले रोपेकी हुनसक्छ रहरका बिरुवाहरुलाई तर जीवनको कालाहांडीमा नूनको डल्ला बोकेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गीति कविता : मेरै गीत गाउँछन् होला

~ललिता कार्की~ डाँडा पाखा छहराले मेरै गीत गाउँछन् होला लेक बेसी भञ्ज्याङले मेरै प्रीत लाउन्छन् होला बन पाखा देउरालीले मलाई कुरी बस्छन् होला साथी सँगी भेट हुँदा मलाई सम्झी रुन्छन् होला

Posted in गीति कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सञ्जीवनी बुट्टी

~दीपा राई पुन~ बत्तिको अन्तिम ज्वाला शरदका रंगिन पातहरू यी नै हुन मेरो जीवनलाई झकझकाएर बिउँझाइरहने सञ्जीवनी बुट्टीहरू निभ्दै गरेको शिखाको अनुरोध

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मृत्युको खबर

~राकेश कार्की~ सर्सर्ती समाचार पढें आज राती कठै मरेछ बिचरा मेरो मिल्ने साथी साह्रै खल्लो लाग्यो शोक मनाएँ जानेको गिन्तीमा फेरी एक बढाएँ । कलेज पढुंन्जेल मित्रता गाढा रह्यो कमाउन परेछी बिस्तारै टाढा भयो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : फुल्दछ गुराँस साथी

~बिभोर बराल~ भिरमा नै फुल्दछ गुराँस साथी हारमा नै मगमगाउँछ आश साथी हरेस नखाऊ अघि-अघि बढ्दै जाऊ रोकिन्छ चाँडै पीडाको बतास साथी

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो प्रेम

~ऋचा तिवारी शिवाकोटी~ सपनामा तिमीसँगको मिलनले भत्भती पोल्छ मेरो मुटुलाई विपनामा तिमीसँगको बिछोडले दनदनी जलाईरहन्छ मेरो आत्मालाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दूरकी कवितालाई

~तिर्थराज अधिकारी~ १. कविता किन्नरी नौली गला रङ्ग रसाउँछिन् पात बजाउँदै बाजा छन्द बेग्लै पढाउँछिन् पोती मुहारमा माटो, माटो खेल्दै खुसाउँछिन् केलाएर यही माटो प्राणाधार जुटाउँछिन् । २. पर्दा आलस्यको फ्याँकी रात ढल्दा उदाउँछिन् झरी बादलका भित्र श्रमचित्र सजाउँछिन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : आभास दियौ किन ?

~शाया मोक्तान~ तिम्रो कहिल्यै थिइन म आफ्नो पनको आभास दियौ किन ? मायाको भोको प्यासी थिइ म प्रेम मिश्रित गास दियौ किन ? एक्लै एक्लै थिइ म सधैं यहाँ आफन्तहरुको भिडमा नि ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : दिल भित्र पस्यो

~अमृत सिङ थिङ~ मनको ढोका फोरेर उ दिल भित्र पस्यो आत्मा समर्पण गरेर जेल भित्र पस्यो अजात घुमिरहने माछाको एक बथान माझी दाइले खेलिरहने जाल भित्र पस्यो

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : मन मुटु मिलाइ सकेँ

~राज अनुराग~ माया तिमीलाइ गर्छु भनी मन मुटु मिलाइ सकेँ बाचा गरी आधा होइन पुरै दिल मिलाइ सकेँ । सबै चाह तिम्रा मेरा साझा हुने कसम गरी चाहनालाइ फुलाइ दिन्छु भन्ने प्रण दिलाइ सकेँ ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

छोक : मेरो मौलिकता

~कृष्ण वस्ती~ पल्लो चोकमा मोटरले किचेर मान्छे मरेछ , पुलुक्क हेर्नेबाहेक रोकिने फुर्सद कसैलाई भएन । वल्लो चोकमा मोटरले किचेर कुकुर मरेछ ,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अनास्था पहाड़का गीतहरू

~विकास गोतामे~ एउटा नितान्त बुढो सूर्यले छितिजको चेपबाट आफ्ना बुड्योली पहेला हातहरू बिदामा हल्लाएपछि फगत यो पहाड़मा साँझ पर्छ | र त्यो मौन पल्टीरहेको पहाड़को टाउको मास्तिर यौटा ककाकुली सयों वृतहरू कोर्दै जान्छ अनि त्यो रातै उडिरहेको बादलको गर्भमा पानी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लाली लठ्ठ लोलियो

~बसन्त चौधरी~ यौवन छचल्किन्छ मन मेरो सल्किन्छ तिमीलाई बाहुपाश लिन जीवन ससल्किन्छ तिम्रो धारिलो मुस्कान मुटुमा पहिरो जान्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

केस्रा : जिन्दगी

~चोमु शेर्पा “खुशी”~ जिन्दगी हो भन्छन् कर्कलाको पानी दु:ख सहनु रे आफ्नै भाग्य ठानी समय सँगै बदल्नु छ बिस्तारै सोच बिचार कर्तव्य आफ्नो बानी

Posted in केस्रा | Tagged | 1 Comment

कविता : श्रीमतिको चिठी

~मालिकराम ‘वियोगी’~ मेरी श्रीमतिले मलाई चिठी लेखी तिम्रो गोठाला गर्ने वन-पाखामा तिम्रो खेताला जाने खेत-बारीमा सेना र प्रहरीले लाशको परेड खेल्ने गर्छ तिम्रो घाँस-दाउरा गर्ने जंगलमा तिम्रो खेल्ने-लुक्ने गुफा-ओडारमा गुरिल्ला र मिलिसियाले मृत्युको तालिम लिने गर्छ त्यसैले त आजभोलि लाश … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : निलो सवारी रातोबत्ति र जीवनका झाँकीहरू

~नरेश सुनुवार~ स्नायुहरूले राग उचालेर तन्तुहरू सलबलिदा सनक रन्केर इडिपसग्रन्थि बौलाउँछ मुर्तिलाई पनि मान्छे देख्छ आँखाको भ्रमले होस गुमाउँछ दिमागले र, नाच्दछ जङ्गली नाच आगोको रापहरूमा निर्देशित बौलाहा झोलको फन्दाले नत्र कुण्ठितर् इच्छाका मातहरू अन्त कतै पोखिन्छ शक्ति बनेर/रोग बनेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : दुखेको छ मलाई पनि

~मिलन ढुङ्गाना~ तिमीलाइ चोट पर्दा दुखेको छ मलाई पनि । दैवले अन्याय गर्दा दुखेको छ मलाई पनि । दशनङ्ग्री गरी गरी बल्ल बल्ल जोडेको त्यो फुलबारीमा पैह्रो झर्दा दुखेको छ मलाई पनि ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : म देख्छु मेरो देश

~उमेश सामिप्य कान्छा~ म देख्छु मेरो देश… एउटा खाडल बाट निस्केर… अर्को खाडलमा फस्दैछ… पहिले खाडल बाट निकाल्ने हरु… कोही थला परेका छन्…

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा देशको खोजमा

~जस योञ्जन ‘प्यासी’~ आफैबाट आफै निष्कासित भएपछि आफैबाट आफै निर्वासित भएपछि एउटा विशाल आकाशको खोजमा अझसम्म कोही–कसैले आविष्कार गर्न नपाएको देशको खोजमा निरुद्देश्य, निरुपाय भएर एक्लै भाग्दै–भाग्दै हिँड्दा निःसहाय, मृतप्रायः भएर एक्लै रुँदै–रुँदै हिँड्दा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लाहुरेलाई एक रोगी प्रेमिकाको पत्र

~पारिजात~ १. जीवनसाथी ! धेरै-धेरै प्यार मलाई लाग्छ, यी स्वतन्त्र उड्ने मलेवाहरूका घाँटीमा एउटा हृदय उनेर पठाऊँ एउटा हृदय जडेर पठाऊँ एउटा प्रेमपत्र झुन्ड्याएर पठाऊँ एकपल्ट दोहोर्‍याऊँ शताब्दीअघिको प्रेमको भावुकता तर आजको सीमारेखा कुन स्वतन्त्र चराले उड्न पायो र ? … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : फुटेको ऐना

~कमल बाबुरो~ छन्द : अनुष्टुप फुटेको ऐनामा हेर ,दृश्य झिलमिलाउछ मारेका मान्छेमा हेर, देह मात्रै देखाउछ कुकृत्य गर्नु पापै हो ,शास्त्रैले गरे तैपनि मान्छेका मुखमा हेर , बात धेरै अटाउछ

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : मुस्कान छर्नेहरु

~पूर्ण ओली~ आफ्नो घाउ जचाउँ, जाउँ म कहाँ ? सोच्दै थिएँ के गरुँ ? देख्नासाथ पसेँ सफेद् महलमा सोच्दै निवेदन् गरुँ देखेँ नाथ त्रिदेव ईशहरुको पूकार गर्नेहरु मागेकै वरदान पाइ क्षणमा आकार फेर्नेहरु । कोठा चिन्न कठीन भयो कुन थिए … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बलात्कारी राज्य होसियार !

~जेविन सर्वहारा~ जब नागरिकताबाट देश हराउँछ, जब अदालतबाट न्याय कैद हुन्छ, जब सुरक्षा दिनेहरु स्वंम सुरक्षा माग्छन, लाग्छ निर्मलाहरुको बलात्कार व्यक्तिले गर्दैन । आमाहरुको विरुद्ध, महिलाहरूको विरुद्ध, निर्मलाहरुको विरुद्ध,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : वियोग

~गोविन्ददेव आचार्य~ छन्द :- शिखरिणी छ आत्मा नेपाली ! रगत छ विदेशी बगरमा प्रिया खोज्छिन् तातो प्रियतम छ “बाँच्ने रहरमा” अँगालोको न्यानो प्रहर नफुली जर्जर भयो चखेबी छे एक्ली फिटफिट चखेबा पर गयो ।। किनाराले थापे सलिलसित बग्थेँ सललल ममा … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

बहरबद्ध गजल : भेषमा बाचा नयाँ

~जीवराज बुढाथोकी~ कोहि गर्ने नक्कली त्यो, भेषमा बाचा नयाँ । कोहि रच्ने स्वांग उस्तै, देशकै राजा नयाँ । नर्तकी नाच्ने कसैको, भावभङ्गी चाल त्यो, गीत अर्कै ताल अर्कै, गाउँछन् भाका नयाँ ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

तीज गजल : कसरी तीज मनाउनु

~स्पन्दन बिनोद~ छोईसक्नु छैन महंगीले, जुनै बजार धाउनू प्रदेशमै माईती मेरा, कसरी तीज मनाउनु पतीदेवलाई ब्रत बसि, खुसि पार्छु महादेव पतिदेव मलाई सम्झि, कहिले हो आउनु

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

तीज गीत : सङ्घर्षमा जुट एकगठ भै

~मनु वि.क.~ महिला तिमी यो देशमा कम्मर कसी उठ्नु पर्छ है तिम्रो मुक्ति कोही नै गर्दैनन् सङ्घर्षमा जुट्नु पर्छ है । सबले बाँडे मीठा सपना पूरा गर्ने को होला त खै सर्ने छैनन् कोहिनी अगाडि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा उद्दण्ड मनोवाद

~विवेक घिमिरे~ लगभग आधा उमेर जिन्दगीको खाई भ्याइसक्दै गर्दा आज एउटा उद्दण्ड मनोवाद ढ्याङ्ग्रो पिटेर होहल्ला गर्दै मन अनि मस्तिष्कमा बितण्डा मच्चाउँदै छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माइत र घर

~लीला उदासी~ १. ऊ बनकी चरीजस्तै थिई भुर्र उडेर रूख–रूख चाहार्थी घरकी बहार थिई किशोरी बितेर युवती हुँदै थिई विचरी ! नारी पनि नबन्दै विवाहित भई र पतिका घरमा समाहित भई ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : झर्ने जीवनका लागि

~अमला अधिकारी~ आज फुल्ने भोलि झर्ने जीवनका लागि मरिहत्ते गर्नु छ एउटा कफनका लागि तिमी मान्छे मारेर शान्ति पाउँछौ भने अर्जाप हतियार मेरो गर्धनका लागि

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : नवपल्लवी

~रजिन पनेरु~ हिमाल टल्किरहेको बेला अर्धनग्न पहाड आफ्नो वय पोखिरहेको एक दृश्य देखेर डाँफेहरु, मुनालहरु ठूला–साना आकारमा मयुरहरु चियाइरहेका थिए पहाडलाई । ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अब म आफैँ लेख्छु मेरो सहरको कथा

~इश्वर देवकोटा~ अब म आफैँ लेख्छु मेरो सहरको कथा जहाँ, फाटेकै लुगाले भोको पेट ढाकिन्छ, पटुका कसेर पापी रात काटिन्छ निर्दोष हरु नर्कमा जाकिन्छ अपराधका नाइके कुर्चीमा डाकिन्छ……!! अब म आफैँ लेख्छु मेरो सहरको कथा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment