Category Archives: नेपाली काव्य

~बिक्रम श्रेष्ठ “सागर”~ ***प्रभु मलाई देउ*** ज्ञान सुखको प्रभु मलाई देउ, सबमा प्रेम म बाँड्न सकूँ। यो वरदान प्रभु मलाई देउ, नित्य ध्यान म गर्न सकूँ। डमरुवाला हे भोले बाबा, जगतका हौ तिमि नै बडा। देव का देव तिमि महादेव … Continue reading →

~बिक्रम श्रेष्ठ “सागर”~ *** नाशवान चोला*** नाशवान यो मानव चोला, देहको के भरोशा। अजीब सृष्टि छ तिम्रो रचना, रहेछ एक मुठी श्वासको आशा ।।

~बिक्रम श्रेष्ठ “सागर”~ ***चुकाऔ अभिभारा*** प्रभुकै रजले सिंचिएको , सकल सृष्टि यो जग सारा। मनन गरौ यो ब्रम्ह ज्ञान, सन्तति एक हौ चुकाऔ अभिभारा।

~बिक्रम श्रेष्ठ “सागर”~ ****भुल भुलैया **** रंग बिरंगी भुल भुलैया , खेल हो बश यो मनको। भ्रमको पर्दा हटाई प्रभु, सत्यमा म बाच्न सकूँ। दुखमा कोहि नहुदा देख्दछु, प्रभु नै एक सहारा। नौका माझी बिनाको देख्छु, प्रभु नै एक किनारा। … Continue reading →

~बिक्रम श्रेष्ठ “सागर”~ ********** सृष्टि ******** सृष्टि तिम्रो अपरम्पार छ यहाँ। कोहि गरिब त कोहि धनी असाध्यै।। कोहि दीन दुखी त कोहि हर्ष बिभोर यहाँ।।। गर्यौ किन पक्षपात ममा। दियौ जन्म टुहुरो बनाई पाटीमा।। भएछु म त जिउदो लाश सरी। … Continue reading →

~बिक्रम श्रेष्ठ “सागर”~ *****सत्य नामले ****** सत्य नामले पुण्य कमाई, गर्नुछ यो भवसागर पार। ब्रम्ह र भ्रमको फरक छुट्याई , बुझ्नुछ यो जीवनको सार। वृति मनको सहज हटाई , गरिदेउ यो उपकार मलाई। भेद प्रभुको जानु म कसरी,