Category Archives: नेपाली काव्य

Poetry

कविता : धेरैले आशा देखाए

~बाबु लामा~ धेरैले आशा देखाए कतिले भरोसा दिलाए तिम्रो गितमा संगीत भर्छु भनेर हात पनि मिलाए तर सबै झुट रहेछन सबै अबसरबादी रहेछन निभेको आगो होईन बलेको आगो ताप्दारहेछन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्वप्नहरू

~ईश्वर बल्लभ~ त्यसो त एउटा स्वप्नजस्तो रङ्गी-विरङ्गी अनेकौं विम्बहरू कति परीहरू उड्छन्, पुतली र चराहरू माथि, कहिले आकाशको नीलोमा र गहिरोमा समावेश हुन्छन् फेरि विस्तारै-विस्तारै फूल बन्दै विस्तारै-विस्तारै झिनो पर्दा बन्दै, पारदर्शी समायोजनको उत्सव ओर्लिन्छन्, उक्लिन्छन् ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विसर्जनको दिशामा

~मिनबहादुर राना~ विदेशीले दिएको नारा बोकेर देशले यत्रो गति लिइसकोको वेला आफुलाई जनताको नेता भन्नेहरू बेचेर देशको स्वाधिनता र स्वाभिमान राता रात महलका मालिक भइरहेछन। देखेर हाम्रो पानीको मुहान लोभले लालचले, सुटुक्क उस्ले र्‍याल चुहाउँदै मुख वाई रहेको छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आदि

~तोया गुरुङ~ अँध्यारोमा वेदाङ्किनी उदाई दियोको सलेदो छोटो- तेलको किमत महँगो छ । मैनवत्तीको शिखा पग्लन्छ निरन्तर मुद्राको मोल कति नै र मान्छेको भूगोल सस्तो सहरमा मान्छेको अँध्यारो मन त्यो मन लोडसेडिङ कहिले उज्यालो हुन्छ न मस्र्याङ्दी न कालीगण्डकी सप्तकोसीमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दु:स्वप्न

~श्यामल~ खोलाहरुमा बग्नै छोडयो कञ्चन पानी रगतको बेगवान् नदीमाथि हल्लिदै छ झोलुङ्गे पुल भन्छन् योद्धाअरुले डामेका ढाडहरु अब के—के हुने हो । कोचिएको छ खचाखच दिमागमा बदलाको भूत बाटाहरु यति धेरै छन् यस ठाउँमा कुन बाटामा कोही किन जाने हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : फाली नहाल्नु

~आरती केसी~ ढुङ्गा भनेर झट्ट फाली नहाल्नु त्यो देवता पनि हुन् सक्छ टाढा छ भनि झट्ट बिर्सी नहाल्नु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देश बनाउन सिक

~तुलसी पान्डे~ जीवनका हर पाइलामा संयम हुन सिक, अशान्तिमा रूझेको यो देशलाई शान्त पार्न सिक तिमी पंक्षी होइनौ तर पनि अडिग भई अग्ला हिउँचुली अनि शिखर चुम्न सिक जहाँ बुद्ध जन्मे अनि सीता र भृकुटी उदाइन शिर ठड्याई गौरव गर्दै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आदिवासी आवाज !

~बिष्णु सुवेदी ‘दोलखे’~ त्यो पारिको उन्यू फुलेको पाखो र तितेपाती घारी छ, नी उ त्यो भीर मौरीको मह काढ्ने पहरो सबै–सबै आदिबासी हुन् ! कहिल्यै घाम छिर्न नसक्ने त्यो भीमकाय जङ्गल र त्यही जङ्गलको बूढो ढुङ्गा जतिकै पुरानो छु म … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म भित्र को अर्को म !

~ज्योतिराज अधिकारी~ म को हो ! म के हो म म नै हो वा होइन कि म भित्र अर्को म छ कि म भित्र नै छैन म ! त्यो म लाई म कसरी भनुं म जब उ मेरो मान्दैन आफै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : धर्म र अफिम

~चन्द्र गुरुङ~ सडकैभरि पोखिएका भक्तजन् जोरदार चिच्च्याइरहेछन् भजनकीर्तन उफ्रिँदैछन् जोश र आक्रोश कुनातिर कोही फुसफुसाइरहेछ ओऽऽऽम माने पेमे ओऽऽम माने पेमे ओऽऽम माने पेमे चर्चभित्र रनभुल्लमा छ क्यारोलको लय मस्जिद वरिपरि पखेटा फटफटाइरहेछ आजानको पंक्षी लट्ठिएको छ समय- गल्ली-गल्ली, चोक-चोक … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आवाज, नदी र म

~तुलसी दिवस~ समय थुनिएको बुइगलको भत्किएको पाखामा शताब्दीको पुरानो डोकोबाट पोखिएको जैविक मलजस्तो अँध्यारोको थुप्रोमा पुरिएर आफैँ निसासिई दसैँको जमराजस्तो उज्यालो विमुख पहेलिएको आवाज, युगको आफ्नै छिंडीको चिसो भुइँतलामा युगौँदेखि बन्द समयको रुघा लागेको मोटो आवाज, बन्दीघरमा थुनिएका तर नसुनिएका … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : या रुवाऊ या हँसाऊ

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ या रुवाऊ या हँसाऊ मेरो प्यार तिमी हौ दुख्दा मुटु निको पार्ने उपचार तिमी हौ न भोक छ न प्यास छ खाली तिम्रै आश छ बेहाल यो हालतको जिम्मेवार तिमी हौ

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : सुतेको देश

~स्वामी सुभाष चन्द्र~ मेरो देश सुतेको छ, उठ्नै नसक्ने गरी सुतेको छ| भातृप्रेम बेसुरशैली मा टुक्रदै फुटेको छ, हो,मेरो देश सुतेको छ | लोकमा सन्त्रास उठेको छ, आगोमा बर्बर ज्वाला उठेको छ|

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म एउटा आगो हुँ

~दिपा एवाई राई~ चकमक झुलोबाट निक्लेर अगेनामा धुनि जगाई तिमीलाई न्यानो पारी माया गर्ने म एउटा आगो हुँ, तिमी शिकार जानु अघि मलाई पोल्टोमा राखेर सधै सुरक्षीत हुन्छौ जंगली जनवारसाग युद्व गर्न कतै रात परेर अभर पर्दा मलाई राँको बनाई … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : माया को ढिस्को

~अभि सुबेदी~ धेरै बगेपछि आँशु जस्तो पानी सुकेर गए पनि आकाशमा कटक्क माया लाग्ने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आज

~अमन महर्जन~ रोटे पींग झैँ समय चक्र घुम्दै गर्दा को कति बल्द्यांग खाए को कति उपहास बने त्यो छटपटी मा जन्मेको प्रजातन्त्र आक्रोशमा बिउझेको यो गणतन्त्र तुँवालोले ढाकेको सुनसान बस्ति संगै सिमा स्तम्भ हरु ढल्दै र ढाल्दै गर्दा पराइ र … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एक दिन सबैको आउनेछ

~महेश  बराल~ एक दिन सबैको आऊनेछ, जसरी ऊसको आएथ्यो, त्यसरी नै तिम्रो पनि आऊनेछ, मेरो पनि आऊनेछ । हो साथी, एक दिन सबैको आऊनेछ । ऊसको र मेरो सोच उस्तै थ्यो, जसरी समानता छ तिमी र ममा । ऊसको र … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : एकछाक त पाक्नैपर्छ

~आजाद अजनवी~ हाम्रो चिुसो चुल्होमाथि एकछाक त पाक्नैपर्छ लुटाहालाई अब चाँढै घाँटीमा नै ङ्याक्नुपर्छ गरीबका आँशु खुनमा होली खेल्नेजति जालिहरूलाई एक एक गरी कन्चटमा ताक्न्ाुपर्छ

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : झट्ट आँखा उघार !

~शान्ता पन्त~ पूर्खाको त्यो अथक सपना आत्मले सम्भि्कराख, पाला पुस्ता तरुणवयको जिन्दगी होस् राख। नेपालीको अवनति भयो छैन राम्रो मुहार, ए ! नेपाली युवक सब हो, झट्ट आँखा उघार।। १।। सोचौं हामी सकल मनले देशमा फैलिएको , बाधा कस्तो भुवनभरीनै … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : कति भरौं पाना

~ललिजन रावल~ पीडाहरू पोखी सधैं कति भरौं पाना आँखाबाट बगाउँदै मोतीका यी दाना बर्षा याममा फेरि पनि पानी चुहिरह्यो कैले टालिएलान् कठै चुहिएका छाना

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

गजल : सुन्यतामा हराउदैछौ किन

~बिपिन किरण~ आज फेरी सुन्यतामा हराउदैछौ किन नजिक आइ बोल्नलाई डराउदैछौ किन मनका कुरा खोल्न यती डर लाग्छ भने भित्र भित्र मलाई मन पराउदैछौ किन

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : विषमता

~मित्रमणि आचार्य~ एक्लै सोच्दैछु/योजना कोर्दैछु कसरी बाँच्ने, कसरी रहने? हिजो मात्र/रमेश पक्डियो रे…। रोएको अपराधमा/आफ्नो छोरो मरेको शोकमा आफ्नो परिवारलाई साथ दिएकोमा। हिजो ऊ हाँस्नुपर्थ्यो रे ! किन भने, त्यस देशको शासकको छोरो जन्मिएको रे !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युग हाँक्ने लाल योद्धाहरू हो

~सागर कुँवर~ युग हाँक्ने लाल योद्धाहरु हो समयको मागलाई बुझ इतिहासको स्वर्णिम घडीमा विश्वको कालो इतिहासलाई ध्वंस गरी, नयाँ इतिहास लेख्न, रगतको मसी कलममा भर ! नयाँ युगको आमा बन तिमीलाई नयाँ युगले स्वागत गरिरहेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माली

~निभा शाह~ हामी खुट्टा बनाउँछौँ हामीले बनाएका खुट्टाहरू हामीलाई नै कुल्चिएर सडक बनाउँछन् । यही हो हाम्रो इतिहास आफैले बनाएका पैतालाले आफैलाई कुल्चिएको इतिहास ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हामी थाकेका छौं तर हारेका छैनौं

~राजा पुनियानी ~ त्यो समयपीड़ा नै थियो जसले थामेको थियो यौटा आदिम डरको खुनी आकाश । त्यो पीड़ाको नाममा कुनै शब्द उम्रिएन । त्यो पीड़ाको अनुहारमा बस हल्लिरहेको सहर थियो । हल्लिरहेको बस्ती थियो । हल्लिरहेको हिमाल थियो । पागल … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : सधैँ आफ्नै ठानी

~ललिजन रावल~ शत्रुलाई सिरा बोक्यौँ सधैँ आफ्नै ठानी र त युगौँदेखि झेल्यौँ कैयौँ घामपानी । पूराना ती रातहरू जति ढले पनि उदाएको छैन अझै नौलो त्यो बिहानी ।

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : देश, कुकुरहरू र हड्डी

~चन्द्र गुरुङ~ गल्लीतिर चोकहरूमा उनकै कुरुप र क्रूर अनुहार डुलिरहन्छन् फोहरी र तिखा दाँत देखाउँदै भुकिरहन्छन् कर्कश स्वरमा आतंक । निर्दयीहरू एकआपसमा भिडिरहन्छन् लुछाचुँडी गरिरहन्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आमा! त्यो फेरि आयो

~सुरेन्द्र रजौरा~ आमा! त्यो फेरि आयो। धर्ति साराल हल्लाएर आयो थरथर काप्दै आयो आमा! त्यो फेरि आयो। सारा नेपालीहरुलाई त्रासित बनाउन आयो कति सुन्दर अनि मनमोहक प्रकृतिलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छिट्टै यी प्रतिक्रियावादीहरु ढले…

~गिरीप्रसाद बुढा~ अत्याचारको डरलाग्दो खुकुरी उठाएर हामी जनतालाई अचानो पार्नेहरू फगत आफ्नो स्वार्थको खातिर दुःखी र गरिब मान्छेलाई मार्नेहरू तिनीहरूको सत्यनाश भए हुन्थ्यो तिनीहरू किरा परी मरे हुन्थ्यो कम्तिमा पनि हिटलरको मृत्यु सँगै उसको तानाशाह पनि गए जस्तो तिनीहरूको सत्यनाश … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नसोधोस् कसैले यी प्रश्न

~मेनुका थापा~ अचानक कसैले सोधिदेओस् बाँच्नुको अर्थ के हो ? म भन्थेँ हुँला- फूलमा सुवासको महक जे हो । अचानक कसैले सोधिदेओस्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

गजल : बुढी आमा र चुहिने घर सम्झेर

~पुरु लम्साल~ यी मान्छेहरुको लस्कर सम्झेर रोकिन्छन पाईला सफर सम्झेर झरी परेपछि मन पोल्न थाल्छ बुढी आमा र चुहिने घर सम्झेर

Posted in गजल | Tagged | Leave a comment

कविता : निर्दयी हातहरु

~मानबहादुर भण्डारी~ कोपिलामै झर्दछन् कैयौं फूलहरू फूल्न नपाई किन निमोठिन्छन् ती निर्दयीका हातहरूले लाग्छ मलाई यहाँ ठूलो षडयन्त्र छ तड्पाउनु उसको नीति हो–त्यसैले ऊ निर्दयी छ राम्रो बस्तु देख्यो कि उसलाई बिगार्ने वानी छ मुस्कुराउँदो नव लालीदेखि उसलाई डाहा लाग्छ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment