Category Archives: मुक्तक

~बिस्नु प्रवा सापकोटा~ न आँखा आँखा जस्तो,न नाक नाक जस्तै छ मुहार, हात, खुट्टा,शरीरको हालत उस्तै छ मान्छेको चित्र बनाउ भनेको ‘के हो छोरा यो’? छोरो मुस्कुराउदै बोल्यो ‘बा मान्छे यस्तै छ’।। बाघलाई बाख्राले तर्साउदैन खडेरिमा पहरा सर्साउदैन यती कुरा … Continue reading →

~बिस्नु प्रवा सापकोटा~ टेकेको धर्ती जति छ,नटेकेको झन कती कती देखेको कुरा जती छ,नदेखेको झन कती कती जती चिट्ठी लेख्दै गयो,उती यस्तो लाग्दो रै छ – लेखेको कथा जती छ,नलेखेको झन कती कती ।। पराइको चुरी फुरी बढेको छ जताततै … Continue reading →

~बिस्नु प्रवा सापकोटा~ एउटा पर्खाल नाग्दैमा तगारो कहाँ सकिन्छ र एउटा रात ढल्दैमा अँध्यारो कहाँ सकिन्छ र पाहिलै पिच्छे होसियार हुनु जरुरी छ यहाँ- एउटा भिर छिचोल्दैमा अफ्ठ्यारो कहाँ सकिन्छ र ।। दुई किनार जोडीएपछी पुल जन्मिन्छ खडेरिमा खडेरी बर्सेपछी … Continue reading →