Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : माइला दाइको उद्घोष

~रामप्रकाश पुरी~ उहिले कुनै दिनमा, कुनै समयमा डाँडामाथिको सूर्यको पाइलामा हिडिरहेको जीवनको उत्तराद्र्ध क्षणमा भोलि आउने दिनको कुरा गर्दै हाम्रो बुवाले माइला दाइलाई केही कुरा सोधेको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बसन्ती र बिर्खे

~शशिधर भण्डारी~ रातो नानी बोकेर बसन्ती पहरासँग पौठेजोरी खेल्छे बसन्तीको पसिनामा खेल्ने ठेकेदार रातभरि भट्टीमा रमाउँछ जाँडले भिल्लु भएको ठेकेदार

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बेथितिका विरुद्ध

~निस्नु थिङ~ भुकम्पले लासहरू कुहेर गन्हायो हैन यो देश कस्तो बनायो ? मलामी जाने मान्छे पाउन गाह्रो भो देशको मुहार फेर्ने युवा गाउँमा खाली भो घर भत्केर मान्छे तल थिचियो त्यही बेला विदेशीले हाम्रो सीमा मिचियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : डँढेलो

~दुर्गा कार्की~ जहिल्यै, तिम्रो न्यानोको लागि म बलिरहेँ…जलिरहेँ आगाका राता लप्काहरूले धपक्क बलेको तिम्रो अनुहारमा आफ्नो जिउनुको सार खोजिरहेँ, तिमीले रमाइलो मानेर दाउरा ठोसिरह्यौ, धकेलिरह्यौ- नठोसी कहाँ बल्छ त आगो?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बुर्काले ढाकिएको मरुभुमि

~प्रकाश सुनुवार ‘निराकार’~ ओ, मरुभुमि तिम्रो पक्षमा साक्षि नराख मलाई तिम्रो खिलाबमा उठेको कुनै बहसमा न त म बोल्न सकिरहेको छुँ न त म स्मरण गर्न सकिरहेको छुँ न त म सुन्न सकिरहेको छुँ न त म केहि देख्न सकिरहेको … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भाले बासेन

~एम.एल. ओली~ डालीमा बसी न्याउली रूँदा प्याउली टुसायो भैंसीले दूध लुकायो आज पारोले चुसायो कुरेर बस्दा आएको पालो सुनायो फैसला कुर्लेर आयो झक्कली भाले काटेर कसला । खोरको धन्दा गरेर बस्दा पुगेन चारोले फुत्फुती खेल्ने करेसा बारी उडायो छारोले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : उनको पोखरा…

~गोपीकृष्ण ढुंगाना ‘पथिक’~ प्र्रकृतिका छटाहरुबीच अन्नपूर्ण र माछापुच्छ्रेको काखमा रमाउंदै चारैतर्फ पहरेदारहरु राखेर मेरो स्वागतार्थ छाती थापेर हषिर्त मुद्रामा मुस्कुराउछ – उनको पोखरा । मुटुको माझमा तालबाराही च्यापेर हरिया अनि चिल्ला रेशमहरु परिरिएर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सहर, क्रिस्प्यान्डो र भित्ते नाराहरू

~गिरी श्रीस मगर~ छुरीमा धार लाइरहेछ बगरे एक लाइनमा छन् भेडाच्याङ्ग्रा र अर्कोतिर लाइनमै छ सहर पनि ! सडकको व्यस्त भीडमा रिक्सा तानिरहेछ एक बालक, द्रुत गतिमा कुदिरहेछ हत्यारा टिप्पर,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : सत्य

~पूर्ण वैद्य~ सत्य । पानीको एउटा समुद्र हो। मान्छेहरूले आ–आफ्नो भाँडोअनुसार त्यसलाई भरिलिन्छन् अनि, तिनीहरू एकआपसमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सपनाको कुरा

~उपेन्द्र सुब्बा~ हिजो राति सपनामा तागेरानिवाफुङ्माङ आएर यसो भनिन्- ल कान्छा जे छोइस् तेरो भो।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : एक बोकाको अन्तिमपत्र

~लक्ष्मण नेवटिया~ मानवबस्तीहरूमा जब ढोल बजाउने, बन्दै गएको छ माहोल, गरेर हाम्रो तोल ,मोल गरिनेवाला छ कबोल, अब त वेदनाले कुँजिएको हाम्रो उमेरको एकएक पल सकिन्दैछ। जीवनदीप निभाउने उल्टो गन्ती गनिन्दैछ।| बोकालाई हान्न कतै छैन रोका- मात्र चाहियो मौका। विश्वभरी … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : भुइँको धागो

~प्रथा~ उमेरसँगै अग्लिएको यो जीवनको लाँकुरी बोटबाट किन झरिरहेछन् विश्वासका सप्तरङ्गी बसन्तहरू ? सपना फुल्नु अगावै मनको यो हरियो जङ्गलभित्र कसले नचाउँछ आगो र धुवाँसँगै उडिरहेछन् रहरहरू ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कमरेड दासनुदास

~शरद पाैडेल~ म हनुमान ! कत्ति उत्तेजित छैन कमरेड ! जे उचित लाग्छ कमरेडलाई अाजकाे उचित र मेराे उचित पनि त्यहि नै हाे । र लाग्छ जे खराब हजुरलाइ साेच्न र साेध्नै पर्दैन मलाई शतप्रतिशत खराव पनि त्यहि नै हाे … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फर्केर जाऊ

~रमेश खकुरेल~ छौ हाम्रा दाजुजस्ता धनजनबलमा छौ निकै नै बढेका धेरै शस्त्रास्त्र जोडी अधिक मद चढी आज छौ रे सडेका नालापानी चपायौ अझ पनि जसको घाउ दुख्तैछ हाम्रो कालापानी पस्यौ जो कलुषित मन ली यो भयो झन् नराम्रो ।। भन्थ्यौ … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फोहोर

~डा.संजीता वर्मा~ मानिस जङ्गली प्राणी फोहोर, धूवाँ र गोलीमा लिप्त भएको कुहिएको दुर्गन्धित बतास निस्किरहेछ जहाँबाट चारैतिर जसलाई रोक्न तिमीहरूले पनि सकेनौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो म

~तेजेश्वरबाबु ग्वंगः~ म एक प्रवाह आफ्नै गति भित्रको म एक स्वाभाव आफ्नै आचारण भित्रको । गतिशील निरन्तरताले स्वच्छ पखालिएको आचरण मेरो म एक मेलमिलाप सद्भावपूर्ण मुटुको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शहर

~राजु झल्लु प्रसाद~ ५० रुप्पे जाने चप्पल पड्काउदै, एक धोक्रो चामल र १० गुइठा पिँडालु बोकेर, बुबाले पोहोरसाल दशैमा किनिदिनुभएको धुत्रो स्कुल ड्रेसमा, भविष्यको नक्सा खोज्न, म शहर पसेको ओहो ! धेरै वर्ष भएछ ! धेरै वर्ष भएछ:- आमाले निस्किनेबेला … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : संविधान तिमी आऊ

~एस. दिवस~ भोका पेटहरूका निम्ति अनिकाल हैन सहकाल बनेर आऊ भोकै मर्न बाध्य हुनेहरूका लागि विष हैन पियुष बनेर आऊ भोका पेटहरूमा मुसा दौडिने गरी हैन माछा पौडिने गरी आऊ सविधान तिमी ¤ कोही भोको अनि कोही रो’को देख्नै नपर्ने … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : दिक्क बनायो

~एम.एल. ओली~ भोको डकार झाङ्गिएर तन पलायो बाउको धन भाँगिएर मन गलायो साझा पाहुनो नाता जोडी ठिक्क बनायो भुँडीभित्र खहरे उर्ली दिक्क बनायो । मन्दिरभित्र सन्यासीले धुप जलायो पूजारीले धोती जलाई रूप पलायो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : “तँ” भनिन्छन् “हजुर”हरू

~मित्रलाल पङ्ज्ञानी~ जो निजी बस्तु हैनन् तिनैलाई निजी भन्यो धर्तीमा युद्धबाट बाटो त्यै स्वार्थी अन्धले खन्यो व्यर्थैको दम्भले गर्दा तँभन्दा म ठूलो भनी इख्खियो हेपिने मान्छे मच्चियो झगडा अनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऊ त मकै पोलिरहेछ

~शिशिर शर्मा~ ऊ मकै पोलिरहेछ पुरानो बाटोको छेउमा पुरानो पसलको अगाडि बुढो पिपलको रूखमुनी काठे पिर्कामा बसेर सहरको धुलो र धुवाँ खाँदै नाबालक एउटा लाचार केटो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जाऊ त्यहाँ इन्दिरा

~रेशम वी.सी.~ जनकविका कण्ठ स्वरबाट सुनिन्छन् कविता मनकविका मुखार्बिन्दुबाट सुनिन्छन् कविता मनकविका कविता बाहिर आउदैनन् सर्वदा बुझ नबुझ गएर बुझ जाउ त्यहाँ इन्दिरा कल्पनामा जनकविले गाउँदैछन् कविताहरू

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फूलको कथा

~भुवन निस्तेज~ जतनका साथ कुनै सुरक्षित बगैँचामा स्याहारिएन ऊ कुनै कर्तव्यनिष्ठ मालीद्वारा खडेरीमा सिँचिएन न पराल छ्यापेर ओभानो नै पार्‍यो कसैले उसलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आफ्नो लासमाथि आफ्नै टाउको

~कृष्ण जोशी~ अथाह समुद्रपारि पौडेर पुग्नुको रहर नीलो पानी समाएर हातभरि ठूलो माछा परेको बहाना रमाउनु रहेछ सपना टेकेर विपनीमा पुग्नु उज्यालो बिर्सिएर अँध्यारोलाई अँगाल्नुजस्तै मैले विपनासम्मको दूरी नाप्न सकिनँ सपना टेकेर हिँड्ने दुष्प्रयत्नमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : र महाजनहरू ठोकिरहेछन् ताली…

~शरद पोख्रेल~ कुनै एक भूगोलमा आफ्नै आयुबाट चोइटिएका गोलहरू सल्काउदै रातो बनाउदै फलाम ठोक्दै छन् अर्को फलामले आफ्नै जिन्दगी रातो रापमा राखेर पहिरोबाट आधा भिरसम्म झरेको रूख जस्तै डढेलोले आधा भन्दा धेरै जलाइसकेको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यात्रा

~कमला प्रसाईँ ढकाल~ अस्तित्वविहीन छ यो यात्रा केही नपुगेजस्तो, केही हराएजस्तो हिँड्दाहिँड्दै थाकेजस्तो काम गर्दागर्दै रोकिएजस्तो कस्तो, के होला यो यात्रा ? जिन्दगीका उर्लिँदा भेलहरूमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भारी बिसाउनुपर्दा

~कृष्णभूषण बल~ टुङ्गा को लक्ष्य साधेर हिँडेको हुँ फेदीदेखि टाकुरासम्म निश्चिन्त कैयन् उकालीहरू नाघ्दै लम्केको हुँ आफ्नो ठेगानसम्म पारिजसो लक्ष्य बाँकी नै रह्यो पारिजसो पुग्नै नपाई यता घाम ओर्लिसक्यो । जसरी उकालो लागेको थिएँ म, आफूले खाम्न सक्ने एउटा भारी … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : साउनको डँडेलो

~एकु घिमिरे~ साउनको डँडेलोमा आधा डढेको गुराँस यसपालि पौषमै फुल्यो ढकमक्क झुक्कियो मौरी , पुतली अकमक्क ! ” तीन फुट असिना ” – सेल्फीको क्याप्सन ” पौषमा पसिना ”- हेडलाइन लेख्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिम्रो प्रेमी अनुहार

~ध्रुव थापा~ कति छ कति यो तिम्रो अनुहारमा प्रेमिल तातो र त पग्लदैछ मेरो प्रेमको हिमाल ओढिरहेछु मैले पनि त्यही अनुहारको बख्खु। मनसुनको बादल जस्तै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : शत्रुलाई खुल्ला पत्र

~ऋतिक यादव~ जरुर म तिम्रो कालान्तरदेखिको प्रतिवादी एकपटक मेरो खुल्ला अपिल सम्झिदेऊ उपसंहारको पुण्य कदम उठाई तिमीले दृढताको परिष्कारवादलाई फालिदेऊ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : स्वाद

~विरही काइँला~ जब किलकिलेबाट थुक उछिटिन्छ बल्ल जिभ्रो चल्छ म कविता पढ्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी पियारी

~दिल थापा~ मेरी पियारीलाई सम्झाउनु छ म परदेश छु भनेर मेरी पियारीलाई फोन गर्नु छ छोराछोरीलाई राम्रोसँग पढाऊ है भनेर मैले त मगरातभुमिमा पसिना बगाउन पाइन तिमीले भएनी बगाऊ है

Posted in कविता | Tagged | 1 Comment