Category Archives: कविता

~लेखनाथ छेत्री~ सोधिदिनु पुच्छर हराएर भर्खरै मान्छेजस्ता भएका मेरा सप्पैभन्दा पुराना पुर्वजलाई- कि कसले घोल्यो उसको रगतमा यो श्राप? जसले मसम्म आएर -मलाई बाटोतल्तिर धकेल्छ, -पानीमूनि श्वास फेर्न अह्राउँछ ।

~लेखनाथ छेत्री~ वास्तवमा हामीले हिँडिरहेको यो बाटो, यो बेलादेखि साँझसम्मको दुरत्वभन्दा धेरै छोटो छ । यो बाटो अन्ततिर हामीलाई छेकेर बसेको हुनेछ एउटा कोलाहल, जसले घिसारेर अलग भीडतिर लानेछ हामीलाई, अलग गल्लीको वासिन्दा हुनेछौं त्यसपछि हामी ।