Category Archives: लघुकथा

~कात्यायन~ – धेरै पछि कोहि आफन्तले सम्झिए पछि फोनमा कुरा गर्दै थिएँ, एक्कासि नाकमा भुसुना पर्छ र हाच्छीउं आउँछ | सोधिन्छु – रुघा लागेको छ कि क्या हो ? सन्दर्भ एक-कान दुई-कान मैदान हुँदै जान्छ, प्रसंगले नया मोड लिन्छ | … Continue reading →

~कात्यायन~ – केही दिनदेखि सारंगीकोभन्दा पनि मीठो धून बजिरहेकोथियो मेरो पेटमा | तर यो धूनको पीडालाई चपाएर भोक मार्ने गर्थें | – ‘ खाना खाएउ ‘ भन्ने आफन्तहरूको प्रश्नले न कसैलाई तृप्त गराउँछ; न त ‘ के गर्दैछौ ‘ भन्ने … Continue reading →

~कात्यायन~ – कस्तो अनौठो नाम कमलको फूल! हो, फूलको हैन मान्छेको नाम हो यो| – एक्कासि श्री हराएको अनुभूति गर्छ! मनस्तापले पोले झैं मसुसुस गर्छ! सुगन्ध-विहिन् सम्झन्छ आफैंलाई ! – सत्ता, सुन्दरी र शराबको अनुभव प्रसस्तै नगरेको पनि हैन उसले| … Continue reading →

~कात्यायन~ – मलाई जन्म दिंदा पक्कै मेरी आमा कोमामा परेकी हुनुपर्छ | प्रसव-पीडाले मूर्च्छित भएको हुनुपर्दछ | – फूलले वास्ना हराएको हुनुपर्छ | वसन्त निर्जीव भएको हुनुपर्छ | समय सून्यमा विलिन भएको हुनुपर्छ | मृत्यू अचेत भएको हुनुपर्छ |

~कात्यायन~ – जसरि म कोमामा गएको थिएँ दश वर्ष अगाडि हो त्यसरि नै ब्युँतिए एक्कासि | – सुने र भेटें पनि मेरो साथीलाई, जो त्यहि संस्थाको सर्बोच्च पदमा विराजमान भैसकेको रहेछ, औपचारिक बधाई पनि दिएँ | जहाँ हामी दुबैले एकैसाथ … Continue reading →

~कात्यायन~ – शुरूमा तीनै जना परम दुश्मन थिए; अहिले घनिष्ट मित्र ! – नेतालाई लेखक र पत्रकार चाहिने | लेखकलाई पत्रकार र नेता नभई नहुने | पत्रकार पनि लेखक र नेता नभई बाँच्नै नसक्ने | – ऊ; नेताको गुणगान लेख्छ; … Continue reading →

~कात्यायन~ – र, अन्त्यमा, – तिमी त साह्रै दुब्लाएछौ नि ! – उनले भनिन् | *** *** *** – समयको विराट अन्तराल पछि म आज उनकोमा गएको थिएँ | व्यस्तताले भनौं वा समयको अभाव वा स्पष्टिकरणका अन्य कारणहरू जे तेर्साए … Continue reading →