Category Archives: नेपाली काव्य

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ हिजो थिएन, भोलि नहुने आज यहाँ सिद्धिचरण छ, हाँस्छ, खेल्छ र रुन्छ, घुम्छ, आफ्नै गीत गाउँछ गहिरो कालो माथिबाट यौटा फिलिंगो उठेको,

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ संकट पर्दछ मान्छेलाई, ढुङ्गालाई के पर्छ ! असिना आई फुलबारीकै फूलहरू पहिले झार्छ ।

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ एउट विचार पश्चिम नभमा लाली छायो, साँझ पर्यो अब आज मर्यो, समय सिन्धुमा आयु र बलको यौटा सानू बूँद खस्यो । के के भई अझसम्म अडेको जीवनको मेरो छेउ तिमिर घडामा चोपी फेरि नूतन पारी छ निकाल्नु (श्रोत:-अन्तर्जाल)

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ पौडिरहेको माछा जस्तै उडिरहेको चरा जस्तै, दौडिरहेको समय जस्तै

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ पानी परिरहेछ, हावा चलिरहेछ, समयले अबेर ओढिसक्यो, बत्ती बलिसक्यो,

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ आमा तिनीहरूले जेसुकै भनून्, म बहुला होइन ।